Gezusterlijk zitten ze naast elkaar aan een tafel in de kantine van SSC’55: Eveline van Peer-Broeks, Jamie Paijmans en Romy van Aalst. Ze vormen samen het gezicht van het vrouwenvoetbal in Sprang-Capelle, als aanvoersters van respectievelijk SSC’55, NEO’25 en SV Capelle. Van grote onderlinge rivaliteit is geen sprake, buiten de lijnen kunnen de dames het uitstekend met elkaar vinden.
Al snel nemen de drie het voortouw, zoals het aanvoersters betaamt. Ze wisselen ervaringen uit van de seizoenstart, het gaat over schandalige charges van tegenstanders en partijdige scheidsrechters. Romy van Aalst vertelt vol trots dat SV Capelle de tweede wedstrijd van de competitie met 22-0 heeft gewonnen. Haar team speelt als enige van de drie vlaggenschepen nog in de vijfde klasse. “Het is best wel een lompe competitie, waarin veel geschopt wordt. Een speelster van ons heeft haar been gebroken door een bizarre tackle van een tegenstander.”
Het doel van haar team voor komend seizoen is duidelijk: promoveren. “We hebben langdurige blessures gehad, waardoor het eerder niet gelukt is. Nu we een volwaardige selectie hebben, moeten we ervoor gaan.” Hoe mooi zou het zijn voor het dorp: drie vrouwenteams in één vierde klasse. Als het aan Eveline van Peer-Broeks van SSC’55 ligt, gaat dat echter niet gebeuren. “Wij willen promoveren naar de derde klasse, daar zijn we nu klaar voor.” Jamie Paijmans van NEO’25 ziet een promotie naar de derde klasse ook zeker zitten, nadat zij eerder al eens aan dat niveau mocht ruiken. “Kampioen worden wil je altijd, maar je moet wel realistisch blijven. Een plekje in de top drie is een mooie doelstelling voor dit seizoen.”
DERBYGEVOELENS
Van haat en nijd is geen sprake tussen de drie clubs. “Je wilt van iedereen winnen, dat gevoel is niet sterker tegen Capelle”, aldus Paijmans. Van Peer: “Binnen de lijnen is het fanatiek, daarbuiten drinken we gezellig samen een biertje. Dat is in alle takken van de clubs zo: spelers van SSC’55 gaan met die van NEO’25 en SV Capelle op stap.” Alleen bij de ouderen leven de derbygevoelens nog echt, merkte de captain van SSC’55. “Twee jaar geleden heb ik voorafgaand aan SSC’55 – SV Capelle een feestje georganiseerd, met als thema de strijd om de derde plek. Ik had blauw-witte en geel-zwarte slingers geregeld, dat werd toch niet helemaal geaccepteerd door de oudere generatie. Maar er worden tegenwoordig geen middenstippen meer gestolen of deuren in de clubkleuren van de ander geverfd.” Paijmans denkt dat de gemoedelijke sfeer van tegenwoordig een kwestie van mentaliteit is. “Vroeger stond je te springen als je eens mee mocht doen bij het eerste, nu spelen sommigen liever in een vriendenteam.”
TURNEN
De nu 24-jarige Paijmans begon op haar twaalfde te voetballen bij NEO’25. “Ik turnde jarenlang op hoog niveau en was daar de hele week mee bezig. Maar toen mijn zus Robin een meisjesteam bij NEO’25 oprichtte, ging ik vaak mee om te kijken. Ik vond dat uiteindelijk veel leuker dan turnen. Ik heb het nog een tijdje gecombineerd, maar ben toen toch vol voor voetbal gegaan.” Ze speelde eerst een tijd lang bij de jongens. “Ik heb daar veel van geleerd, vooral op fysiek gebied was het aanpoten.”
Van Peer kent een heel andere voetbalgeschiedenis. Zij begon op haar vijfde al bij de jongens van SSC’55 te voetballen, tot ze zeven jaar later gescout werd door RKC. “Ik herinner me nog goed dat ik bij SSC’55 in een apart kleedkamertje moest douchen.” Op haar vijftiende vertrok ze naar Herpt, nu gefuseerd tot HHC’09, om in de top van het meidenvoetbal te gaan spelen. “Ik werd ook gescout door de KNVB, heb met de vertegenwoordigende teams toernooien gespeeld in Engeland en Duitsland. Ik schopte het tot de Onder 19.” Ze verkaste later nog naar ’t Zand in Tilburg, waarmee ze in de hoofdklasse ging spelen. “Maar het vrouwenvoetbal stond echt nog in de kinderschoenen, daar zat niet veel toekomstperspectief in. Ik heb toen gekozen voor mijn maatschappelijke carrière en ben lager gaan spelen. Eerst bij Peursum en later bij DESK, maar vijf jaar geleden hebben ze me overgehaald om weer naar SSC’55 te komen.” Daar heeft ze geen moment spijt van gehad. Ze merkt dat het vrouwenvoetbal nu echt een volwaardige tak is binnen SSC’55. “Nu moeten we doorpakken, de club heeft fl ink geïnvesteerd in een jonge trainer en dat was voor ons de motivatie om te zeggen dat we twee keer wilden promoveren in drie jaar. Twee seizoenen geleden zijn we kampioen geworden in de vijfde klasse, vorig jaar werden we derde in de vierde klasse. Dit moet het jaar van de tweede promotie worden.”
Van Aalst begon op haar achtste met voetballen, bij Capelle. “We speelden eerst met zijn vieren bij de jongens, maar kregen er steeds meer meiden bij. Uiteindelijk hebben we een meisjesteam opgericht toen ik 12 jaar oud was. We hebben vrij vroeg de overstap naar de dames moeten maken, omdat de senioren van toen stopten en het zonde zou zijn om dat team op te heffen.” Inmiddels is ze aanvoerster van het vlaggenschip.
AMBITIES
SSC’55 en NEO’25 hebben een goedgevulde meidenafdeling, die bij Capelle blijft nog wat achter. “Dat komt omdat wij in een nieuwbouwwijk liggen en Capelle wat meer in een uithoek”, legt Paijmans uit. Met wat aanvullingen vanuit Waspik hoopt Van Aalst nu dus wel op een promotie naar de vierde klasse. Voor NEO’25 zou een beter resultaat dan vorig jaar mooi zijn. “Toen eindigden we in de middenmoot, maar het was in dat seizoen nog enorm wennen aan elkaar. Het eerste en tweede waren samengevoegd, omdat we allebei te weinig speelsters hadden. Daarnaast kregen we twee nieuwe trainers. In de eerste seizoenshelft hebben we bijna alles verloren, na de winterstop haast niks meer. Ik merk dat we echt superhecht zijn geworden, dus dat is een mooi voorteken.” Van Peer: “Als de klik er niet is, wordt het ‘m niet.”
Naast hun woonplaats en passie voor het voetbal hebben ze nog iets gemeen: de aanvoerdersband. Alle drie zijn ze trots op die eer, maar de oudste merkt toch ook op dat het de nodige druk met zich meebrengt. “Ik heb bewust één seizoen afstand gedaan van de band en voorgesteld dat we hem lieten rouleren. Dan kon iedereen voelen wat voor verantwoordelijkheid dat met zich meedraagt. Ik ben blij met die beslissing, voel nu wat meer dat we het met zijn allen doen.”
De drie vrouwen gunnen elkaar het beste. Maar als het eerste fl uitje klinkt voor Capelle – SSC’55, NEO’25 – Capelle of SSC’55 – NEO’25, moet alles en iedereen wijken voor de overwinning. Na afl oop proosten ze op de sportiviteit, het respect en de toekomst.
Wil je meer informatie over de club SSC’55? Klik hier.
Wil je meer informatie over de club NEO’25? Klik hier.
Wil je meer informatie over de club SV Capelle? Klik hier.