Voetballeven op een lager pitje én in de nadagen van zijn carrière. Luc van Soest vond het na bijna veertig jaar Heinenoord, mooi geweest. Tot ze hem bij vierdeklasser Noordhoek toch maar een keertje besloten te bellen. En met succes. “Dit is voor mij eigenlijk een soort toetje.”
Een lager pitje, nadagen en veertig jaar bij één club. Ja, Van Soest barst van de ervaring. “Ik ben nu 45 en speel gewoon nog in een eerste elftal, daar ben ik best wel trots op.” Een bijzonder verhaal, helemaal als je de geschiedenis kent. “Op mijn 31ste kregen we een dochtertje, wilde Heinenoord, hogerop en begon de club steeds meer spelers te halen. Dat was niet aan mij besteed.” Na jaren in de tweede klasse, besloot de routinier een stapje terug te doen. “Ik koos voor mijn gezin en ben in het tweede gaan spelen.” Van Soest kreeg vervolgens last van een versleten enkel, besloot te stoppen én ging fietsen. Al was dat van korte duur. “De voetbal bleef toch kriebelen…”
Dorpsclubje Klik op V.V. Noordhoek voor de laatste artikelen over de club.
Terug bij de veteranen en later ook nog het derde, werd het voor de nog altijd bloedfanatieke middenvelder steeds wat lastiger. “Ik miste een stukje voetbalintelligentie, maar ook een bepaalde mentaliteit. Stond je daar met negen man… Ondertussen had ik ook drie voetballende kinderen, dus eigenlijk was ik vorig seizoen van plan om te stoppen.” Tot zijn schoonvader, tevens grensrechter bij Noordhoek, eens een balletje opgooide. “Ze zochten nog ervaring, of ik dat zag zitten. Ik in een eerste, zo oud? Dat was mijn eerste reactie, volgens mij.” Een beetje bekomen van de schrik, besloot Van Soest het toch een kans te geven. De rest is geschiedenis. “Ik had contact met Jerry (van Huuksloot), de trainer. Dat klikte meteen! Het plezier dat ik bij Heinenoord in het derde was verloren, heb ik nu weer helemaal terug.” Al ging dat, met enige vertraging, vertelt hij. “Vorig seizoen kregen we tijdens de winterstop de overschrijving niet rond, dus mocht ik hier alleen in het tweede spelen. Dan merk je dat Noordhoek een heel klein dorpsclubje is, uiteindelijk moet je het toch zelf zien te regelen.” Maar toegezegd, bleef toegezegd, voor Van Soest. “Ik had mijn vrouw overtuigd, dat ik het één seizoen mocht proberen.” En dus voetbalt de inwoner van nog altijd Heinenoord na een leven lang in het groen met wit, tegenwoordig zijn wedstrijden in het rood met wit. “Dat blijft mijn club, ben er ook nog steeds lid, maar Noordhoek heeft ook zeker een plekje gekregen.”
Al was dat even zoeken. “Je komt toch van ‘boven de rivieren’, dan zijn Brabanders best wel op zichzelf. Uiteindelijk ben ik goed opgevangen en heb ik het fantastisch naar mijn zin.” En dat terwijl het drukke dagen zijn, voor Van Soest. “Ik ben ook nog jeugdvoorzitter, trainer én leider bij Heinenoord. Dus het is vaak haasten, met een bord op schoot in de auto. Snel even eten.” Toch doet hij dat met liefde, zelfs in de vierde klasse. “Dat was wel even omschakelen. Ineens speel je in de onderste regionen. Noordhoek zet zichzelf altijd heel bescheiden weg, er zit meer voetbal in dan ze zelf denken.” Al moeten ze het toch vaak, is Van Soest eerlijk, van het harde werken hebben. “Tegenstanders zeggen altijd dat wij anti-voetbal spelen, daar moeten we wel om lachen.” Om de huidige stand, wordt er een stuk minder gelachen. “We hebben een smalle selectie, dat is ook de reden dat ik iedere week negentig minuten speel. Met twee wissels zijn we al heel blij. Als we de nacompetitie halen, hebben we het goed gedaan!” Niet opgeven en door de juiste instelling en veel werklust, de boel compenseren. Van Soest probeert erin mee te gaan. “Ik moet het veel meer hebben van het voetballen, inzicht en rust bewaren. Als team geven we nooit op, dat maakt ons een vervelende ploeg om tegen te spelen.” In een voor hem, heel andere wereld. “Noordhoek is echt een schattig klein clubje. Bij Heinenoord werd alles voor je geregeld, hier hebben we gewoon een waslijst. Dat heeft ook zo zijn charme, vind ik.” En dus moet Van Soest er de laatste maanden nog maar even extra hard van genieten, want dan is het echt voorbij. “Ik heb het ontzettend naar mijn zin, dus het doet wel een beetje pijn. Ze lobbyen hier al hard, voor een extra seizoen. Maar ik heb met mijn vrouw echt afgesproken dat we het voor één jaar zouden doen…”
Klik op V.V. Noordhoek voor meer informatie over de club.