Als scheidsrechter floot hij er regelmatig wedstrijden, werd daarna coördinator van de Jan de Bakker Bokaal en kwam er op die manier achter wat voor leuke en warme club Hellevoetsluis is. Inmiddels komt Ton Lammers er al meer dan 27 jaar, maar aan stoppen denkt de 72-jarige inwoner van Spijkenisse nog lang niet.
En dat allemaal begon dus gewoon met het fluiten van een wedstrijdje. “Ik was jarenlang scheidsrechter bij de Jan de Bakker Bokaal, tot ik het betaald voetbal in ging. Toen mocht ik geen amateurwedstrijden meer fluiten, dus werk ik maar coördinator van het toernooi.” Vanaf het moment dat zijn carrière als arbiter voorbij was, wisten ze bij Hellevoetsluis Lammers meteen te vinden. “Er was geen voorzitter, of ik dat wilde doen. Dat heb ik uiteindelijk acht jaar met heel veel liefde gedaan.”
Gouden greep
Zijn werk voor de KNVB als waarnemend scheidsrechter en het voorzitterschap bij de club bleken te lastig te combineren en dus koos hij voor een iets minder veeleisende functie. “Nu ben ik al een jaar of vijftien algemeen secretaris. Dat betekent de ledenadministratie bijhouden, alle geldzaken regelen en daarnaast ondersteun ik de kantine.” Liefde op het eerste gezicht. “Je werd hier als scheidsrechter altijd zo goed ontvangen. Dan merkte je aan alles dat het een gezellige en fijne vereniging is, de warmte straalde ervan af. Er staat ook veel publiek, een man of 400. Die gezelligheid spreekt aan en is eigenlijk altijd zo gebleven.” Maar makkelijk was het in zijn periode als voorzitter allerminst. “Toen ik begon, stond de club er eigenlijk niet zo goed voor. Dat waren op financieel vlak pittige tijden. Gelukkig hebben we dat de kop in weten te drukken, door goed beleid te voeren. Een mooi uitdaging.” Ook zijn laatste maanden waren uitdagend. “Het zondagvoetbal lag op zijn gat, dus aan mij de moeilijke taak om te beslissen dat we over zouden stappen naar zaterdag. Ineens zaten er 250 leden bij die vergadering, die namen het mij niet in dank af. Dat was hectisch, maar is achteraf een gouden greep gebleken. We moesten het doen.” Maar dat hij de voorzittershamer al een tijdje heeft neergelegd, wil niet zeggen dat hij minder betrokken is. Integendeel. “Ik ben gepensioneerd, dus ik heb alle tijd. Edwin (Boogaard), de huidige voorzitter, is mijn vriend dus die kan ik op mijn gemakje helpen.”
Langs de lijn
Lammers geniet dan ook nog steeds zichtbaar van zijn vrijwilligerswerk. “De sfeer maakt het gewoon leuk om te doen. Het is een hobby en het blijft leuk, door de jaren heen is dit wel echt mijn clubje geworden. Daar blijf je trouw aan.” Hij weet als geen ander hoe moeilijk het is om vrijwilligers te vinden, zelf haalt hij er maar wat veel voldoening uit. “Het is elke keer opnieuw weer een uitdaging. Als de club er financieel goed voor staat en de prestaties op het veld lopen lekker, dan geeft dat een ‘kick’. Dat voelde je ook als scheidsrechter, wanneer je een goede wedstrijd had gefloten. Zo voel ik dat nog steeds.” Maar Lammers, die voetbalde bij Rijnmond en Zuidland, ziet dat er als club steeds meer van je wordt gevraagd. “Het is sowieso al moeilijk om mensen te vinden, maar er komt ook steeds meer op je af. Steeds meer taken vanuit de KNVB.” Toch vindt hij het nog altijd veel te leuk om te doen, hij hoopt dat meer mensen bij Hellevoetsluis zijn voorbeeld volgen. “We hebben nu 600 leden, het zou mooi zijn als er wat meer vrijwilligers op zouden staan. Als scheidsrechter, maar ook achter de bar. Het is nu leuren om ze te krijgen, maar leden mogen wat dat betreft best wat actiever zijn.” Als hij ooit stopt, zijn ze zeker niet van hem af. “Als het plezier er niet meer is, moet je stoppen. Dat is nu nog lang niet, maar anders sta ik gewoon langs de lijn hoor!”
Klik op VV Hellevoetsluis voor het laatste artikel van de club.