Pas op zijn twintigste begon Chris Peters met het verdedigen van de clubkleuren van OHVV en nu, zestien jaar later, is de verdediger bezig aan zijn laatste seizoen bij de vierdeklasser. Afscheid nemen kan wat hem betreft maar op één manier: “Met een kampioenschap!”

Begonnen in de jeugd bij Nieuwenhoorn en via Harry Rusken terechtgekomen in Oudenhoorn. “Harry kende ik nog als trainer en bij Nieuwenhoorn speelde ik in het tweede, terwijl ik toch graag in een eerste elftal wilde spelen. Bij OHVV kon dat wel.” Dus waagde de 36-jarige Peters de overstap en zonder spijt. “Ik heb het hier altijd leuk en gezellig gevonden. Ben mij hier echt thuis gaan voelen en heb veel vrienden gemaakt.” De twee clubs lijken volgens hem niet echt op elkaar. “Oudenhoorn is een stuk gemoedelijker, terwijl Nieuwenhoorn als club veel groter is. Toen speelden ze daar zelfs nog hoofdklasse, dat doen we hier natuurlijk niet.”

Op tijd stoppen

Toch is Peters in al die jaren niet de enige speler die de overstap heeft gemaakt. “Het ligt niet ver bij elkaar vandaan en via-via zijn er dan toch een hoop jongens die het wel zien zitten. Gasten die er bij Nieuwenhoorn net buitenvallen, komen het dan hier proberen. Net als ik.” Hij weet wel waarom. “OHVV is een gemoedelijk clubje met vaste gezichten. Het is een klein groepje mensen dat de club maakt.” Maar niet alleen de gezelligheid sprak en spreekt hem aan. “We willen toch altijd wel competitief zijn en een bepaald niveau halen. Nu spelen we echt om die derde klasse te halen en wie weet nog wel hoger.” Altijd veel gelachen en naar zijn zin gehad, toch is het aan het einde van het seizoen dus tijd om te stoppen. Hij legt uit waarom. “Het is op een gegeven moment wel mooi geweest. Je wilt ook niet op een punt komen dat andere mensen gaan zeggen dat het beter is om te stoppen.” Helemaal uit het niets komt zijn afscheid niet, moet hij bekennen. “Ik loop al een paar jaar met de gedachte, maar ik wil dan wel stoppen met een mooi seizoen. Dat kan hopelijk nu.” Toch gaat de inwoner van Brielle het wel missen, moet hij bekennen. “De gezelligheid en het lachen onderling. Maar ook de trainingsavonden, lekker een balletje aan je voet, gewoon het voetballen zelf.” De vraag is of hij het nu langer volhoudt, want Peters was al eens eerder gestopt. “Op mijn 34ste, maar na twee maanden ben ik alweer gaan trainen. Assistent-trainer was ook niet echt iets voor mij, ik werd bloedchagrijnig aan de kant.”

Grote favoriet

Mede door zijn fitheid lijkt hij er nu toch echt definitief een punt achter te zetten. “Het wordt steeds moeilijker om fit te blijven, toch vaker geblesseerd.” Naast promoties en kampioenschappen, maakte Peters ook buitende lijnen de nodige hoogtepuntjes mee. “De trainingskampen! Dat waren altijd leuke weekendjes, maar daar kan ik niet te veel over zeggen, haha!” Aan dat rijtje hoogtepunten, moet dit seizoen dus een titel worden toegevoegd, de start is in ieder geval hoopgevend. “We staan ongeslagen bovenaan en zijn periodekampioen. Dat is leuk, maar we spelen dit seizoen niet voor de nacompetitie.” Stiekem had de linksback wel verwacht zo goed te presteren. “We hebben de laatste twee jaar in de vierde klasse al nauwelijks verloren, dus iedereen ziet ons ook wel als de favoriet, denk ik.” Ook de voorbereiding zorgde voor genoeg vertrouwen. “Tegen hogere teams haalden we goede resultaten. Ik ben ervan overtuigd dat we mee kunnen in de derde klasse. Stoppen op het hoogtepunt, met een kampioenschap, zou mooi zijn.” Maar het kan nog mooier. “De laatste wedstrijd van de competitie is op mijn verjaardag, dan is de cirkel wel rond.” Wat Peters, die het vooral van zijn techniek en het opbouwen moet hebben, daarna gaat doen weet hij nog niet. “Lager voetballen staat mij toch wel tegen. Tijdens corona heb ik het hardlopen ontdekt, dus misschien ga ik dat wel wat vaker doen!”

Klik op OHVV voor het laatste artikel van de club.