Tweedeklasser VVGZ beleefde een wisselvallig seizoen in een poule met veel Zeeuwse invloeden. Desondanks is trainer Fop Gouman een blijvertje op sportpark De Noord bij VVGZ, waar na drie seizoenen zijn contract alweer verlengd is.

ZWIJNDRECHT – De grilligheid van VVGZ is dit jaar te verklaren. ,,Nadat mijn centrale verdediger Max van Bezooijen met zwaar knieletsel wegviel, moest ik een oplossing vinden. Ik moest noodgedwongen vanwege de vele afwezigen door vakanties en dat soort grappen, gaan schuiven met de poppetjes en dat heeft ons, na een goede competitiestart, punten gekost.

Overigens heeft het testen van jonge spelers uit eigen opleiding ook zijn voordelen. Ik zie die gasten onder druk spelen en dat bevalt goed. Dat zijn de spelers die VVGZ in de toekomst nodig heeft. Het past bij deze club. Wij hebben op dit moment negentig procent eigen jongens in de selectie. Dat is op dit niveau uniek, hoor’’, aldus oefenmeester Fop Gouman, die wat dieper ingaat op de clubcultuur van VVGZ. ,,De stabiliteit straalt er vanaf. Kijk eens naar ons tweede elftal, dat al van de oprichting van de hoofdklasse op dit niveau acteert. En het team bestaat uitsluitend uit eigen jongens. Dat is een compliment waard.”

Overweging

Ook bij VVGZ is nagedacht over het creëren van een team voor spelers tot 23 jaar, zoals er in Nederland nu al zoveel zijn. ,,VVGZ heeft daar niet voor gekozen en houdt daarmee het mooie tweede elftal in stand”, vertelt Gouman. ,,Een belangrijke overweging is daarbij dat in het tweede team een aantal spelers die ouder zijn dan 23 jaar, goed functioneert. Wat moet er dan met die spelers gebeuren. Die kunnen toch niet naar een lager niveau.”

Na een tijd lang meegedraaid te hebben in de strijd om de koppositie, viel VVGZ terug. ,,Wij horen niet bij de bovenste twee. Ploegen als Oostkapelle en NSVV zijn gewoon even beter. Ik ben er overigens gelukkig mee dat wij dit seizoen in de Zeeuwse tweede klasse zijn terechtgekomen. In de Rotterdamse afdeling zouden wij het heel wat zwaarder hebben. De Zeeuwse ploegen zijn heel plezierig om tegen te spelen. Keurige clubs met prima accommodaties.

Bovendien willen alle clubs goed verzorgd voetbal spelen. Het is niet meer het typisch Zeeuwse voetbal van vroeger.” Om te vervolgen: ,,Wij doen er in het restant van dit seizoen alles aan om toch nog een prijs in de vorm van deelname aan de nacompetitie te pakken. Het moet dan allemaal meezitten. Fijn dat wij heel lang nog ergens voor voetballen. En nee, wij kijken nu echt nog niet naar een terugkeer naar de eerste klasse, maar als het komt, dan komt het. Daar lopen wij dan ook weer niet voor weg.”

Familievereniging

Waar het vierde seizoen dus straks na het zomerreces begint, is dus nog onduidelijk voor de ‘Vogels’ en hun oefenmeester. Wel is duidelijk dat Gouman nooit eerder zolang bij een club werkzaam was. ,,Het trainersvak is niet te vergelijken met de periode dat je als voetballer actief bent. Dan pak je je tas in en gaat naar het voetbalveld waar alles voor je is geregeld. Als trainer kun je aan de bak. Je bereidt de trainingen voor en hebt met je spelers en de staf van het eerste en tweede elftal te maken.

VVGZ is een hechte club, want spelers van het eerste en tweede elftal gaan ook bij elkaar kijken. Dat geldt ook voor de trainersstaf. En dan is er nog het nauwe contact met de afdeling technische zaken.” VVGZ wordt terecht een echte familievereniging genoemd. ,,Dat ervaar ik elke week. Bij deze club is elk lid even belangrijk. Alles wat binnen ons vermogen ligt moeten wij al onze leden aanbieden.”

Klik op VVGZ voor het laatste artikel over de club.