In zijn periode als (jeugd)speler bij v.v. Kloetinge werd Roan Kole veel geplaagd door hardnekkige blessures. Hij speelde altijd in de vertegenwoordigende selectieteams, maar een echte doorbraak bleef uit, mede ook doordat hij nooit lange tijd fit was. Nadat hij een half jaar was gestopt koos hij voor een nieuwe stap. Bij vierdeklasser Apollo’69 hervond hij zijn plezier in het voetbalspelletje weer volledig terug. 

“Dat is achteraf gezien een geweldige stap gebleken. Mijn toenmalige Kloetinge-trainer was er hoofdtrainer geworden en polste me voor een overstap. Ondanks mijn lange lijst aan blessures besloot ik de stap te wagen en tot nu toe heeft die perfect uitgepakt. Het niveau is natuurlijk wel lager dan ik bij de jeugd en ook de senioren van Kloetinge gewend was, maar gezien het feit dat ik steeds weer opnieuw moest terugkeren van een blessure viel ik daar buiten de boot. Het zorgde voor een gebrek aan motivatie. Ik besloot om puur voor mijn plezier te gaan voetballen en dat lukt tot nu toe vrij aardig.”

De lijst aan blessures van Kole is een behoorlijke, maar vooral de Osgood-Schlatter aandoening, waarbij er pijn optreedt op de plaats van de aanhechting van de kniepees aan het scheenbeen, hakte erin. “Het zorgde voor spier- en heel veel rugklachten. Daarvan heb ik nu nog geregeld last en heeft me zeker in mijn ontwikkeling als voetballer danig beperkt. Dat is jammer, maar niks aan te doen. Inmiddels vind ik het prima en geniet ik elk moment dat ik op het veld sta. Ik voetbal met vrienden en heb hier veel nieuwe vrienden gemaakt. Dat is me heel veel waard. Dit niveau in de vierde klasse kan ik prima aan en ik speel wekelijks als ik fit ben. Tijdens de wedstrijden probeer ik mijn bijdrage te leveren en dat gaat tot nu toe vrij behoorlijk gelukkig.”

Op de allerlaatste speeldag greep de centrale middenvelder, die in zijn vrije tijd ook actief is als DJ, met zijn ploeg net naast een periodetitel en daardoor komt hij ook volgend seizoen uit in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. “We waren op sommige momenten helaas te wisselvallig. En realistisch zijn en blijven is belangrijk want eerlijk gezegd denk ik niet dat we nu al goed genoeg zijn om structureel in derde klasse te overleven. Dan speel ik liever als ploeg bovenin mee in de vierde klasse dan wekelijks te moeten aanpoten in de derde klasse.”

Persoonlijk denkt de 25-jarige ‘man van glas’ zoals hij zichzelf met een knipoog noemt een hoger niveau wel aan te kunnen. “Voetballend gezien wel, maar nu spelen er veel meer zaken die ik belangrijker acht. Hier voel ik me thuis, speel wekelijks, kan het combineren met mijn DJ-werk én voetbal ik met vrienden. Daar kan niks momenteel tegenop.”

Klik hier voor meer informatie over Apollo ’69
Klik hier voor meer artikelen over Apollo ’69