René Ras (52) is een bekende man in het amateurvoetbal. De Lissenaar was als voetballer actief op het hoogste niveau en had als trainer mooie clubs onder zijn hoede. Zijn huidige club Kagia verruilt hij komend seizoen voor BSM uit Bennebroek. Dat is op papier geen vooruitgang, maar Ras laat zich niet vastpinnen op het niveau.

Het is een druilerige maandagmiddag als Ras de telefoon opneemt en volop enthousiast vertelt dat hij net een interessant artikel in vakblad De Voetbaltrainer aan het bestuderen was. “Het gaat over het brein, hartstikke boeiend vind ik dat. Door het meten van het brein kun je talent in kaart brengen. Het stuk is in praktische zin natuurlijk vooral voor BVO’s geschikt, maar ik lees graag over ontwikkelingen in de voetbalwereld. De Voetbaltrainer is echt een enorm goed blad.”

Ras vervolgt zijn verhaal en vertelt hoe hij door de jaren heen heeft geleerd dat een goede sfeer voor veel amateurteams de belangrijkste bouwsteen van succes is. Bij clubs als Kagia, Teylingen en Van Nispen ondervond hij het aan den lijve. “Als je het fijn met elkaar hebt, ben je al een heel eind. Dan zijn spelers een eenheid op het veld en zijn ze bereid elkaars zwakke punten te accepteren. Bij Kagia hebben we hard gewerkt aan de saamhorigheid en dat heeft tot promotie van de derde naar de tweede klasse geleid. Voetballers van dat niveau moeten het vooral heel leuk vinden om samen op het veld te staan. Als voetballer vroeger was ik ook iemand die er hard inging en na afloop een pilsje met de tegenstander dronk. Daarbij schuwde ik een kleine provocatie niet.”

De in Lisse woonachtige Ras neemt zijn gehoor mee naar zijn jeugd, waarin de voetbalsport een prominente plaats innam. “Mijn vader Wim Ras was prof geweest bij EDO in Haarlem. Ik raakte al vroeg met de sport bekend, net als mijn broer Willem. Ik speelde voor Van Nispen in De Zilk en kwam als zeventienjarige al bij de A-selectie. Ik heb toen het geluk gehad dat ik een heel goede trainer had: Henk Viskil. Hij leerde me slim te zijn en mijn zwakke punten te camoufleren. Ik werd snel een betere speler en werd door FC Lisse gevraagd.”

Bij de gerenommeerde hoofdklasser werd zichtbaar dat Ras zijn gebrek aan topsnelheid kon compenseren door slim positie te kiezen en optimaal gebruik te maken van zijn sterke lijf. “Ik was conditioneel een beest. Ik speelde als aanvallende middenvelder en liep me echt het snot voor de ogen. Ik kon diep blíjven gaan en verscheen vaak voor het doel. Ik scoorde geregeld, mede doordat ik de adviezen van Viskil goed had opgeslagen. Als ik een gerichte schuiver met mijn binnenkant kon geven, probeerde ik nooit een moeilijk lobje of een stijlvolle stiftbal. Ik was een efficiënte en effectieve speler en ben er heel trots op dat ik met Lisse algeheel kampioen van Nederland geworden ben in 1997.”

Dat Ras – in het dagelijks leven werkzaam bij de Bloembollenkeuringsdienst (BKD) – zelf furore maakte in het amateurvoetbal, houdt niet in dat het hem zwaar valt om zich aan te passen aan de voetballers die vierde klasse spelen. “Nee joh, juist niet. Ik kan me juist goed verplaatsen in jongens met wat minder aanleg. Dat ik nu van tweedeklasser Kagia naar vierdeklasser BSM ga, beschouw ik helemaal niet als een teruggang. Ik vind het fijn om met leuke mensen te werken en mijn spelers wat bij te brengen. Toen BSM mij benaderde, was ik al snel enthousiast. Een groepje oud-spelers trekt de kar bij de club en dat zijn fijne mannen om mee samen te werken. BSM is een mooie dorpsclub die graag aanvallend speelt en waar de mensen op een prettige manier met elkaar omgaan. Nou, dan heb ik het snel naar mijn zin hoor.”

Klik hier voor meer artikelen over BSM.
Klik hier voor meer informatie over BSM.