Hij maakte deel uit van de gouden Dilettant-generatie die vanuit de vierde naar de tweede klasse promoveerde. Peter de Vries (37) is dit seizoen alweer voor het derde jaar de rechterhand van trainer Richard Mank. “Ik ben blij dat Dilettant weer leeft.”

Nadat hij stopte, was hij een paar jaar van het toneel verdwenen. “Je kent het wel: druk met werk en gezin. Ik ben vader geworden en dat eiste zijn aandacht.”

Uitgerekend de trainer bij wie hij afscheid nam als actief voetballer vroeg hem zijn assistent te worden: Richard Mank. “Ik heb nog een seizoen onder Richard gespeeld”, zegt De Vries. “Dat was in zijn eerste periode hier. In mijn laatste seizoen zat ik voornamelijk op de bank. Toen heb ik er een punt achter gezet. Ik heb nog een jaar in het tweede gespeeld en ben gestopt.”

De Vries speelde meer dan driehonderd wedstrijden in Dilettant 1. “Veertien jaar heb ik in het eerste gespeeld. Mijn debuut maakte ik in het seizoen 97/98 onder trainer John Balkhoven.”

Hij maakte deel uit van een goede lichting met onder andere Leon Burggraaf, Michel van den Herik en Paul Blonk. Onder leiding van trainer Michel van Noort werd Dilettant kampioen van de vierde klasse en een jaar later van de derde klasse. “Die beslissingswedstrijd om het kampioenschap in de vierde klasse tegen Lekkerkerk was het meest memorabele moment”, zegt De Vries. “Het was totaal onnodig dat we die wedstrijd moesten spelen. We stonden in de winterstop, ik geloof, acht punten voor op Lekkerkerk. Afijn, de beslissingswedstrijd, op het terrein van DCV, eindigde in 0-0. Na de verlenging was het nog steeds 0-0. Uiteindelijk wonnen we met penalty’s.”

Na twee jaar degradeerden De Vries en Dilettant uit de tweede klasse. “De magie van de ploeg was een beetje uitgewerkt. Michel kreeg hier en daar ook wat kritiek te verwerken. En met de nieuwe generatie botste het ook wel eens.”

Hij maakte in al die jaren meer dan tweehonderd doelpunten. “Ik was geen doelpuntenmachine”, zegt hij over zichzelf. “Ik werkte altijd hard, was ook best snel en had een neusje voor de goal.”

“Ik maakte altijd tussen de vijftien en twintig goals. Niet slecht, maar ook weer niet heel goed.”

Zijn ervaring probeert hij over te brengen aan de huidige generatie spelers in Dilettant 1. “Ik ben blij dat Dilettant weer leeft. De stap van zondag naar zaterdag was best zwaar. Eigenlijk is de club in die periode zijn gezicht verloren. Er was geen publiek, geen sfeer. We hebben er hard aan gewerkt om die oude sfeer weer een beetje terug te krijgen. We hebben oud-spelers, die elders speelden, teruggehaald, zoals de broertjes Van den Adel. Remco Mulders, die was gestopt, is weer begonnen.”

“Als staf proberen we de spelers zoveel mogelijk bij onze visie te betrekken. We leggen iets niet op, we doen het samen. Dat werkt goed. Vorig seizoen zijn we gepromoveerd. We hebben een aardige ploeg, ook voor derde klasse-begrippen, maar als je kijkt waar we vandaan komen is handhaving een realistische doelstelling.”