Patricia Bear is van het type ‘aanpakken’ en ‘doorpakken’. Dat hadden ze bij SVS ook gezien, vandaar dat de vorige jeugdvoorzitter Peter Lanser de sinds kort in Krimpen woonachtige moeder van een voetballende dochter vroeg hem op te volgen.

“Peter deed heel veel”, zegt Bear (41), die sinds dit oktober van het vorig jaar in officiële functie is. “Hij had zo veel taken op zich genomen, dat was niet te doen. Ik heb ja gezegd, maar wel onder de voorwaarde dat ik de uitgedunde versie voor mijn rekening zou nemen. Een deel van Peters’ taken hebben we verdeeld over de andere vrijwilligers.”

Een deel van de taken is ook ondergebracht bij de nieuwe Hoofd Jeugd Opleidingen, die door SVS was aangesteld. Tenminste, toen deze nog op sportpark Schenkel werkzaam was. Bear: “Hij is in de loop van het seizoen echter weggegaan en daardoor is dat werk ook op ons bordje terecht gekomen. Voor volgend seizoen zijn we druk bezig om een nieuwe Hoofd Jeugd Opleidingen te vinden en aan te stellen.”

In de organisatiestructuur bij SVS, dat een kleine dertig jeugdteams heeft, neemt de Hoofd Jeugd Opleidingen een belangrijke plaats in. Hij bewaakt de structuur op het technische vlak. “Het is niet zo dat ik me op dat gebied volledig afzijdig hield”, zegt Bear. “Ik sta graag met mijn voeten in de grond en vind dat ik op dat vlak ook goed op de hoogte moet zijn. We werkten nauw samen. Ik heb door mijn ervaring een goed beeld van alle voetballertjes die er rondlopen. Ik bezoek van alle teams trainingen en wedstrijden.”

Bear kent bijna alle spelers en speelsters. “Dat is het voordeel van dat ik jarenlang training heb gegeven en coördinator ben geweest bij de mini’s, de F- en E-pupillen. Uit die lichtingen ken ik ieder kind.”

Moeders die zich opwerpen als trainster, dat is vrij uitzonderlijk. Bear: “Voetbal is een mannending, tenminste dat beeld is er. Ook ik stond eerst langs de zijlijn. Blijkbaar viel ik op door mijn aanwijzingen, want de club vroeg me of ik wilde helpen bij de mini’s. Hoewel ik zelf in een ver verleden heb gevoetbald bij FC Boszoom, vond ik dat zeker in het begin best spannend. Ik wist niet of ik het kon. Ik vond het meteen leuk. Streng en rechtvaardig was ik. Bij kinderen van die leeftijd ben je een halve pedagoog.”

Vol overgave heeft zij zich op haar nieuwe functie gestort. “Ik doe het niet alleen hoor”, benadrukt ze. “Edwin Knops helpt me. Gesprek ken met ouders doen we altijd met zijn tweeën. Daarnaast hebben we twee coördinatoren, eentje voor de bovenbouw, en eentje voor de onderbouw. We komen uit een situatie met drie coördinatoren, verdeeld over de boven-, midden- en onderbouw, maar door de komst van een hjo hebben we de organisatie iets anders ingericht. Door de hoeveelheid werk dat op ons afkomt, zou het echter goed zijn als we twee extra coördinatoren erbij zouden krijgen.”

Bear is intussen druk bezig met de team- en trainersindeling voor volgend seizoen. “Ouders, spelers en trainers willen graag ruimschoots voor het begin van de nieuwe competitie weten waar ze aan toe zijn. Ik doe zulke dingen daarom op tijd. Als ik iets doe, doe ik dat graag goed, dat voorkomt ook slapeloze nachten.”