Home Blog Pagina 96

Jacco Nieuwenhuijse tevreden bij Borssele in de reserveklasse

Een 1-8 nederlaag tegen Colijnsplaatse Boys was voor v.v. Borssele de allerlaatste officiële wedstrijd in het standaardvoetbal. Sinds 10 mei 2014 komt de kleine dorpsclub het Beveland uit in de reserveklasse van het zaterdagvoetbal. Jacco Nieuwenhuijse was destijds speler van het tweede. Negen jaar later speelt hij nog altijd bij Borssele, nu overigens wel in het eerste team.

“Ik ben pas op mijn zestiende gaan voetballen hier op het dorp en heb dus inderdaad nog meegemaakt dat we uitkwamen in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. Maar het bleek gewoon niet langer mogelijk om een competitief waardig elftal op dat niveau in leven te houden. Er is daarop besloten om in de reserveklasse te gaan spelen en dat gaat nu nog altijd goed. Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar voor de club is het vooral belangrijk dat we zolang als het kan blijven bestaan. Als dat op dit niveau is van reserve-vijfde klasse, dan vind ik dat prima”, zegt de 32-jarige verdediger.

Huidige indelingen

Net als het eerste team komt ook het tweede elftal van Borssele uit op hetzelfde niveau. “Maar we voetballen dan we allebei in een andere klasse. Het is voor ons sowieso al knap dat we twee elftallen bij de senioren in competitie hebben. Er waren momenten dat ik de afgelopen jaren heb gedacht ‘nu is het wel afgelopen met de club’, maar dan kwamen er toch van buitenaf weer ineens een aantal jongens bij die de boel kwamen versterken en zodat we weer verder konden. Bijzonder is het wel natuurlijk, maar gelukkig zijn er af en toe gasten die zich bij ons aansluiten en op hun plek voelen.”

”Spelers die een kennis hebben die al even is gestopt of iemand die een collega enthousiast heeft gemaakt om bij ons lid te worden. Dat is voor ons als club alleen maar leuk natuurlijk want het zorgt er wel voor, dat we nog altijd twee teams in competitie kunnen houden. Wil je ooit nog eens een keer terugkeren in het standaardvoetbal, dan zal je eigen jeugd moeten hebben én zal je ook voor een aantal jaren doorstroming moeten hebben. Dat is bij ons absoluut niet het geval, dus een terugkeer in de standaardklasse dat zie ik niet zo heel snel meer gebeuren helaas.  Het gaat er vooral om, dat wel met elkaar plezier beleven aan de sport en dat we dit op het eigen dorp kunnen doen. Daar kan ik van genieten, net zoals van de derde helft na afloop. Al smaakt het pilsje dan toch net even lekkerder als je wint…”

Klik op SV Borssele voor meer informatie over de club.
Klik op SV Borssele voor meer artikelen over de club.

Kloetinge hoort volgens Valentijn van Keulen absoluut thuis in Derde Divisie

Met twee kampioenschappen in evenzoveel seizoen denderde v.v. Kloetinge vol overtuiging de Derde Divisie binnen. En daar staat het nu halfweg op een verdienstelijke plek in de middenmoot. ‘We hebben bij iedereen nu gehad en ik durf hardop te zeggen dat wij absoluut thuishoren op dit niveau’, zegt middenvelder en ‘kind van de club’ Valentijn van Keulen.

De nu 24-jarige middenvelder debuteerde op 11 november 2017 in de bekerwedstrijd tegen FC Dauwendaele. Kloetinge won het uitduel met 0-3 en de altijd bedrijvige Van Keulen scoorde vlak voor tijd de derde treffer. Sinds zijn achttiende zat hij immer bij de eerste selectie en voetbalde hij bij de senioren elk seizoen mee voor promotie. “Ik ben hier begonnen en heb tussendoor nog vier seizoenen Bij JVOZ gespeeld. In de B- en A-jeugd werd ik hier bij Kloetinge kampioen en de afgelopen twee seizoenen dus ook met het eerste. Dat zijn dingen die een voetballer normaal gezien niet beleefd, maar hier bij Kloetinge zijn we al jarenlang op een geweldig niveau actief en dat vind ik echt een voorrecht als speler die hier is opgegroeid.”

Na zijn debuut in 2017 bereikte hij vorig seizoen opnieuw een memorabele mijlpaal in zijn al rijke Kloetinge-loopbaan, want hij werd lid van de ‘Club van 100’ oftewel was hij al actief in honderd officiële wedstrijden bij de Bevelandse derde divisionist. “Het merendeel van die wedstrijden was ik bovendien ook basisspeler en daar ben ik gepast trots op. We hebben een prachtige selectie en groeien steeds nog door naar een hoger niveau. De concurrentie is groot en dat is misschien de afgelopen jaren ook steeds onze kracht geweest. We zijn ambitieus en zijn eigenlijk iets sneller dan we hadden verwacht in de Derde Divisie gekomen. Maar het is nu vooral zaak om ervoor te zorgen dat we ook hier actief blijven. We laten goed voetbal zien en worden door geen enkele ploeg nog onderschat. Dat is misschien wel het mooiste compliment. Als we de stabiliteit kunnen bereiken om voor de komende jaren op dit niveau te kunnen voetballen met Kloetinge, dat zou geweldig zijn.”

Rol in de ploeg

Van Keulen speelde de afgelopen jaren vooral op ‘acht’ en kwam daardoor ook regelmatig als doelpuntenmaker op het scoreformulier te staan. Dit seizoen speelt hij in een ietwat andere rol. “Nu speel ik meer als een echte controleur op ‘zes’, net voor de verdediging. Dat was wennen, maar niet minder mooi. Ik geniet van elke minuut in dit shirt en bij deze club en ik hoop dat er nog heel veel mooie wedstrijden op dit niveau bijkomen.’

Klik op VV Kloetinge voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Kloetinge voor meer informatie over de club.

Van Merriënboer scoort vooral buiten het veld

De club levendig houden, een stukje beleving creëren én proberen om een volledig eerste elftal bij elkaar te krijgen. Een flink takenpakket. En vooral dat laatste, was voor Steve van Merriënboer als bestuurslid bij De Schutters een serieuze uitdaging. “We staan onderin de vijfde klasse, zie dan maar eens spelers te overtuigen.”

Toch was dat in eerste instantie wel de bedoeling, toen Van Merriënboer (28) eerder dit jaar zijn opwachting maakte in het hoofdbestuur. “Ons eerste elftal viel uit elkaar, dus moest ik proberen om toch weer een team bij elkaar te krijgen. Dat was dé instapintentie.” Sinds dit seizoen dus. “Een beetje verjonging is goed. De jeugd moet ook bepaalde taken gaan overnemen.” Maar al snel kwam de inwoner van Stampersgat erachter dat het halen van spelers, nog niet zo makkelijk was. “Afgelopen maart ben ik ingestapt, een paar maanden voor de overschrijfdeadline. Uiteindelijk kwamen er toen nog twee jongens bij.”

Tevreden zijn

Inmiddels is het seizoen ook voor de vijfdeklasser begonnen en kan er niet meer overgeschreven worden. Maar stilzitten, doet Van Merriënboer daarom niet. “We zijn nu bezig met het opzetten van een activiteitencommissie. Puur om de club levendig te houden. En over drie jaar vieren we ons 100-jarig bestaan, dan willen we die alvast hebben.” Beleving creëren dus, bij de vereniging waar het voor hemzelf, al die jaren geleden ooit begon. “Vanaf mijn zesde voetbal ik bij De Schutters. Het is echt een gezellige dorpsclub. Je leert elkaar natuurlijk allemaal kennen.” Van Merriënboer weet dan ook als geen ander: “Je moet tevreden zijn met wat je hebt. We hebben nu drie seniorenelftallen, dat moet je zien te behouden op het dorp. Er is al zo weinig.” En daarom. “Is het vooral belangrijk om die beleving te houden. Hier lopen veel vrienden, het is echt een gezellig groepje.” Al zouden de prestaties, best een beetje beter mogen, lacht de spits die fungeert als aanspeelpunt. “Het doel was om in de middenmoot mee te draaien, maar na onze start, wordt dat lastig.”

Stap terug

Ook Van Merriënboer zelf, moet nog even op gang komen. “Ik heb er eentje gemaakt in de voorbereiding! Minimaal aantal doelpunten? Dat heb ik niet in mijn hoofd.” Versterkingen dan weer wel. “Daar mikken we toch wel op, voor volgend seizoen. Zodat we dan bovenin die vijfde klasse mee kunnen spelen.” Want, zo is Van Merriënboer ambitieus. “Als we 100 jaar bestaan, hoop ik eigenlijk dat we vierde klasse spelen. Maar dan zal er wel wat bij moeten.” Hoe lastig dat ook is. “Er is echt wel talent op het dorp, alleen spelen die allemaal ergens anders. Veel zijn ook vrienden van mij, die bel je dan eens op, om het warm te houden. Want hun hart, ligt toch bij De Schutters.” Al blijft Van Merriënboer, die op amper 300 meter woont van het voetbalveld, ook realistisch. “Het is kijken wanneer dat soort jongens terugkomen. Het is toch een flinke stap terug, van de tweede of derde klasse…” Aan zijn inzet, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik wil dit voor de lange termijn blijven doen. Dat is mijn intentie!”

Klik op De Schutters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Schutters voor meer informatie over de club.

Mathijs Emmers wil iets terug doen voor DESK

De 24-jarige Mathijs Emmers speelt op het middenveld in het eerste elftal van zijn jeugdclub DESK (Door Eendracht Sterk Kaatsheuvel). Naast ballen veroveren en zijn medespelers in stelling brengen, doet hij ook graag iets terug voor de club waar hij groot is geworden. ‘’Dit maakt het mooi om voor de club te voetbalen.’’

Zo lang Emmers zich kan herinneren voetbalt hij bij DESK. In zijn tijd bij de club maakte hij geweldige hoogtepunten mee. Het kampioenschap van het seizoen 21/22 is daar een mooi voorbeeld van. ‘’Dat was een fantastisch jaar. Alles zat mee in dat seizoen, maar dat moet misschien ook wel in een kampioensjaar,’’ vertelt Emmers.

Dat jaar speelde Emmers zo goed als elke wedstrijd. Persoonlijk voor hem was dat een topjaar, want hij wordt nog weleens geplaagd door blessures. ,,Dit jaar wil ik heel het seizoen fit blijven en zoveel mogelijk wedstrijden spelen,’’ aldus de middenvelder. In de onder 19 scheurde hij zijn kruisband, welke hem nog steeds regelmatig kwelt. Ook begin dit seizoen werd hij gehinderd door zijn enkel, waardoor hij opnieuw een aantal wedstrijden aan zich voorbij zag gaan.

Warm bad

Het voetballen bij DESK voelt voor Emmers als een warm bad. Op het middenveld is hij samen met zijn compagnons de motor van het team en kan hij met zijn goede overzicht en passing zijn medespelers in stelling brengen. Voetballen in het eerste van zijn jeugdclub is een wens die in vervulling komt voor hem. ‘’Van kleins af aan was het al mijn doel om in het eerste elftal te komen,’’ zegt Emmers. Samen met de jongens waar hij altijd mee in de jeugd speelde voetbalt hij nu in DESK 1. ‘’We weten precies wat we aan elkaar hebben. Binnen en buiten de lijnen hebben we een goede klik. Ook dat is mooi aan voetballen bij deze vereniging.’’

Bij DESK wordt alles voor hem geregeld. Hij hoeft het maar aan te geven en de vrijwilligers van de voetbalvereniging uit Kaatsheuvel schieten hem te hulp. Dat is volgens Emmers ook de reden waarom DESK zo’n warme vereniging is. ‘’Iedereen binnen de vereniging doet ook iets vóór de vereniging,’’ aldus de DESK-voetballer.

Iets terugdoen

Nu wil de 24-jarige Emmers ook iets terug doen voor de vereniging. Dat doet hij door training te geven aan de JO13 van DESK. Samen met zijn voetbalvriend Rik Luijten coacht hij op de dinsdag- en donderdagavond, voor zijn eigen training met het eerste, de jonge talenten van DESK. ,,Het is leuk om met deze jonge jongens te werken. Veel dingen die je traint, zie je vervolgens terug in de wedstrijd en dat is leuk om te zien.’’ Ook op zaterdagochtend is hij op de Eikendijk te vinden om de jonge spelers te begeleiden tijden de wedstrijden. Op deze manier kan hij iets terug doen voor zijn DESK. ‘’Het is mooi om iets terug te doen voor mijn vereniging,’’ benadrukt Emmers.

Dit alles maakt dat Emmers eigenlijk nooit weg wil bij de vereniging, want DESK is zijn vereniging. ‘’Ik blijf lekker hier voetballen,’’ voegt hij zelf toe. Ambitie op een persoonlijke stap te maken naar een hoger niveau is er niet, maar ambitie met DESK is er wel: ‘’Ik wil zo hoog met DESK voetballen. We willen stappen maken en promoveren naar de tweede klasse. Op het moment komt DESK, de ploeg van Ronald Boudewijn, uit in de derde klasse B. Dit seizoen kijkt de ploeg ook alleen nog maar omhoog. ‘’We willen het alle ploegen lastig maken dit jaar en bovenin meedoen. Dan zien we wel wat er kan gebeuren aan het einde van het seizoen,’’ vertelt de middenvelder ambitieus.

Klik op DESK voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DESK voor meer informatie over de club.

Aanvaller Luc Strating genoodzaakt tot toekijken bij Bevelanders

Een loopactie richting een inkomende crossbal, eentje zoals Luc Strating er talloze al heeft gemaakt als voetballer, maar uiteindelijk eindigde deze voor de aanvaller van Bevelanders in de wedstrijd tegen Duiveland anders dan alle andere, namelijk op een brancard. Het verdict: een vermoedelijk zware knieblessure. Zodoende is Strating voorlopig genoodzaakt tot toekijken.

“Het was heel bizar want ik liep eigenlijk vanaf de zijkant naar de rand van de zestien om de bal te gaan controleren. Ik sprintte recht op naar de bal en ineens klapte ik over mijn been heen en zakte door mijn knie. Ik voelde en hoorde het knappen in mijn knie.”

Ik had niet echt pijn, maar ben wel met de brancard van het veld gedragen. Bij bepaalde bewegingen voelde ik het wel en had wel beperkingen, maar dik en pijnlijk werd de knie niet.”

Aan de kant

Helaas staat de snelle aanvaller, die normaal samen met zijn broer Jim voorin speelt bij de vierdeklasser uit Kamperland, voorlopig enkele maanden en wellicht langer buitenspel. “Ik beweeg me nu voort op krukken, enerzijds voor de zekerheid en anderzijds ook wel om de boel te ontlasten.”

Als ik een stukje loop nu zonder krukken, dan voelt het wel alsof ik behoorlijk geremd word. Als ik ’s ochtends uit bed stap, dan heb ik ze overigens wel echt nodig, want dat voelt alles stijf en lijk ik wel een vent van tachtig.”

Het is voor de 25-jarige aanvaller een fikse tegenvaller en vermoedelijk zijn tweede zware en langdurige blessure nadat hij ooit om zijn zestiende al eens zijn enkel brak. “Daarvan heb ik destijds twee jaar moeten herstellen, dus ik hoop wel dat deze blessure een stukje sneller gaat qua revalidatie.”

”Ik sta nu een aantal weken vanaf de zijkant toe te kijken en dat vind ik maar niks moet ik zeggen. Je ziet iedereen lekker ballen en dan moeten toekijken is balen. Sinds mijn achttiende speel ik non-stop in het eerste elftal en ik had me dit seizoen na de teleurstellende degradatie van vorig seizoen toch wel anders voorgesteld.”

In de weken dat Strating meespeelde ging het qua prestaties op en af, met onder meer een teleurstellende verliespartij tegen Brouwershaven. “We hebben al een aantal onnodige verliespunten laten liggen in de voorgaande wedstrijden. Dat is doodzonde, want we willen graag bovenin meedoen. Dan moet je wel elke wedstrijd top zijn en bij ons moet dan ook wel iedereen zoveel mogelijk fit blijven.”

”Het zit aan de linkerkant van de ranglijst allemaal erg dicht bij elkaar, maar toch moet je elke week alert blijven om niet te vaak onnodig punten te morsen.”

De breedte van de selectie was er volgens Strating ook afgelopen seizoen mede de oorzaak van, dat hij met zijn ploeg  na zes seizoenen degradeerde uit de derde klasse. “Toen hadden we een periode dat door blessures bepalende basiskrachten ontbraken en we dat gat moesten opvullen met heel jonge jongens.”

”Dat is geen verwijt, want je mag niet verwachten dat die ineens er staan en opgewassen zijn tegen die ervaren spelers bij teams zoals Luctor, Zeelandia, Serooskerke of Patrijzen.”

Doelstelling

Het doel van Bevelanders voor aanvang van het seizoen was helder: promoveren. “Dat was het plan wel ja. Nu is vrijwel iedereen weer volledig fit en kunnen we meedoen. Dan is het voor mij wel zuur dat ik nu zo’n blessure oploop.”

Uitslag

”Binnenkort moet een MRI-scan duidelijkheid geven wat exact de schade is. Maar ik zal voorlopig geen bijdrage kunnen leveren om het doel te gaan realiseren en daar baal ik enorm van. Zaak is nu volledig fit worden, ongeacht hoe lang dat gaat duren.”

Klik op vv Bevelanders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bevelanders voor meer informatie over de club.

 

Jente Boonman hoopt snel weer blessurevrij te kunnen voetballen

Als speelster van de MO20 deed Jente Boonman al geregeld mee bij dames 1 van sv Apollo/Luctor/DwO’15. Tot twee lopersknieën roet in het voetbaleten gooiden. Daardoor kan ze maar gedeeltelijk trainen en zijn volledige wedstrijden spelen even niet mogelijk.

“Het is vooral enorm frustrerend dat ik die blessure niet met voetballen zelf heb opgelopen, maar tijdens een opleiding bij Defensie. Al snel kwam ik erachter dat die opleiding niet bij me paste, maar jammer genoeg heb ik er dus deze blessure aan overgehouden. Ik voetbal al sinds mijn zesde en begon bij Luctor in Heinkenszand. Via de samenwerking met Apollo’69 en DwO’15 vormen we nu één leuke en vooral ook hechte groep. Zowel bij de meiden als de dames klikt het in alle teams onderling ook enorm goed en dat is mooi om op die manier met elkaar je hobby te kunnen beoefenen. Want voetbal is voor mij dé sport.”

Bij haar club speelt Boonman voornamelijk in de spits of op het middenveld, al kan ze ook als keepster prima uit de voeten. “Ooit heb ik als twaalfjarige een keer meegedaan aan een clinic bij JVOZ. Dat ging toen best goed en naar later bleek wilden ze me graag in de opleiding, niet als voetbalster maar als keepster. Dat zag ik toen niet zitten en heb dus ook niet gedaan. Maar mocht ik in de toekomst te veel last houden van mijn knieën en zou voetballen niet direct meer lukken, dan kan ik misschien nog wel als keepster uit de voeten haha.”

Voorlopig is dat niet aan de orde en hoopt Boonman snel weer terug volledige trainingen en wedstrijden op het veld te staan. “Dat is wel de intentie, want nu moet ik het vaak na een uurtje voor gezien houden. Ik doe veel in overleg met de fysio en moet ook voldoende rust pakken. Soms sla ik een deel van de training over en laat ik me tijdig wisselen. Want overbelasting ligt op de loer en dan duurt alles nog langer. Ik doe veel extra oefeningen om sterker te worden en te herstellen. Hopelijk ben ik er binnen een paar maandjes volledig vanaf en kan ik weer voor honderd procent meedraaien. Het is voor mij een uitlaatklep waar ik mijn energie in kwijt kan en veel lol aan beleef. Het liefst op een zo hoog mogelijk niveau, maar voor het plezier in het spelletje is en blijft het allerbelangrijkste.”

Klik op Apollo ’69 voor meer informatie over de club.
Klik op Apollo ’69 voor meer artikelen van de club.

 

Reuven Niemeijer terug in de Eredivisie bij RKC Waalwijk

De 28-jarige Reuven Niemeijer is, na een Italiaans avontuur bij Brescia Calcio, terug in de Eredivisie. De geboren Hengeloër hoopte om een mooi buitenlands uitstapje naast het Gardameer, maar de aanvallend ingestelde speler kon geen vaste basisplek bemachtigen. RKC sprak het vertrouwen in hem uit en wist de siervolle voetballer te contracteren.

Na meerdere periodes bij verschillende Eredivisie- en Eerste divisieclubs als Heracles, FC Emmen en Excelsior, was de 28-jarige Niemeijer op zoek naar een avontuur in het buitenland. Hij was nog maar net met Excelsior via de nacompetitie gepromoveerd naar het hoogste niveau van Nederland, voordat hij in de Serie B van Italië een club vond die bij hem paste. Brescia Calcio was de club die het ging worden. ‘’Het was uiteindelijk niet wat ik er van verwachtte,’’ vertelt de aanvallende middenvelder.

Voetbalavontuur

Op late leeftijd werd hij pas profvoetballer. Pas in 2016 verhuisde hij op 21-jarige leeftijd van derde divisionist Quick ’20 naar Heracles Almelo, waar hij in totaal vier seizoenen onder contract stond. Na een verhuurperiode bij FC Emmen sloot hij aan bij Excelsior Rotterdam. Hier kon hij veel speelminuten maken in de Eerste divisie. Met verven, want hij groeide uit tot een belangrijke speler en hielp de Rotterdammers aan een plek op het hoogste niveau van Nederland. Een bloedstollende finale in de nacompetitie met een lange penaltyreeks zorgde uiteindelijk voor de promotie. Na dit mooie jaar in Rotterdam-Oost, vond Niemeijer het tijd voor een voetbalavontuur.

‘’Ik wilde graag in Italië voetballen,’’ vertelt Niemeijer over zijn keuze voor de Serie B. ,,Maar het voetbal in deze competitie is heel anders dan in Nederland,’’ besefte hij zich al snel. Hij kwam er achter dat dit spel en deze voetbalcultuur niet bij hem past. Ook kon hij zich niet in het elftal knokken en moest hij het vooral doen met invalbeurten.

‘’Er gebeurde de gekste dingen. Niet alleen op het veld, waar het vechten om elke meter is en hopen dat de bal een keer goed valt, maar ook naast het veld en in de kleedkamer weet je niet wat je meemaakt,’’ vertelt hij over zijn Italiaanse periode. Volgens de RKC-middenvelder is het een periode die hij nooit meer gaat vergeten. ‘’Ik had dit absoluut niet willen missen. Dit zijn geweldige ervaringen,’’ aldus Niemeijer. Wel is hij gelukkig om weer op de Nederlandse velden te voetballen. ‘’Hier is het weer rondo’s en partijtjes spelen als vanouds, dat is heerlijk,’’ vertelt hij. Hij weet namelijk ook hoe het anders kan zijn: ‘’We trainden zelfs op lange ballen, het sloeg nergens op. Ik ben blij dat ik terug in Nederland ben,’’ voegt hij toe.

Beter en fitter

Terug in Nederland, waar hij weer lekker gaat voetballen. Dat gaat hij doen in Waalwijk, bij RKC. ‘’De club sprak veel vertrouwen in mij uit, wat mij goed beviel,’’ benadrukt de ervaren Niemeijer. Al lange tijd was het bestuur van RKC bezig met de komst van de aanvallende middenvelder. Op het moment dat Niemeijer bij Brescia niet veel aan spelen toe kwam en het erop leek dat hij weer terug wilde naar Nederland, zijn beide partijen tot een overeenkomst gekomen. Niemeijer kwam transfervrij over uit Italië. ‘’Ze zijn geduldig geweest, wat ook veel betekende voor mij,’’ zegt hij.

In de eerste seizoenshelft weet Niemeijer langzaamaan zijn ritme weer te vinden. Al werd hij gehinderd door een blessure aan zijn enkelbanden, die hij opliep in de thuiswedstrijd tegen Ajax. ‘’De blessure kwam precies op het verkeerde moment, want ik had net mijn basisplek te pakken,’’ blikt hij terug. Steeds meer vind hij zijn plek in het elftal. ‘’Ik kwam pas laat bij de club, maar ik voel me steeds beter en fitter,’’ aldus Niemeijer.

Klik op RKC Waalwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKC Waalwijk voor meer informatie over de club.

Vijf jaar voorzitter: ‘Het was een sprong in het diepe’

Toen hij in 2018 voorzitter werd van SC Kruisland, voetbalde de club in de tweede klasse en hadden nog maar weinig mensen buiten Roosendaal, van de vereniging gehoord. Hoe anders is dat als vierdedivisionist nu. Toch was dat voor Gijsbert Bos niet dé reden om in te stappen. “Het was vooral belangrijk dat kinderen uit het dorp lekker konden voetballen.”

Aan de vooravond van zijn zesde seizoen als voorzitter, blikt de 47-jarige Bos nog maar een keertje terug. “Het was toen eigenlijk een toevallige vraag. Of ik geen interesse had in een bestuursfunctie. Ze waren op zoek naar vervanging én verversing. En ik stond vaak langs de lijn bij mijn zoon te kijken, dat was mijn binding met de club.” Na een overlegje, ging het snel. “Of ik ook niet meteen voorzitter wilde worden. Vers bloed is nooit verkeerd én het leek mij wel leuk. Al wist ik ook wel dat het geen populaire rol is.”

Schaatsen

Waarom dat is, kwam Bos in de maanden daarna, snel genoeg achter. “Ik dacht nog: dat zal niet zo’n vaart lopen, dat kost niet zoveel tijd. Eén keer in de maand een vergadering en af en toe je gezicht laten zien. Na vijf jaar, weet ik inmiddels wel beter.” Want, zo vertelt de inwoner van Wouw. “Er komt veel meer bij kijken dan alleen het voetballen. Je bent bezig met de gemeente, het complex, de KNVB, het financiële plaatje en andere verenigingen.”

En dat terwijl Bos juist net, liefhebber van het spelletje begon te worden. “In het verleden, op een blauwe maandag, heb ik ooit bij Chrislandia gespeeld, maar vrij snel daarna ben ik gaan schaatsen.” Toch moet hij nu dus een voetbalvereniging zien te runnen. “Het draait eigenlijk vooral om het voortbestaan van je club. Het toekomstbestendig maken. Vooral door leden én vrijwilligers te behouden.” Hoe? “Door samenwerkingen binnen het dorp aan te gaan, te praten over nieuwbouw en strategische doelstellingen op te stellen.”

Naamsbekendheid

En dat begon, eigenlijk al in 2018. “Toen kwamen er in één klap vijf nieuwe mensen in het bestuur. Dat was fors, maar wel goed.” Of Bos toen deze ontwikkeling had verwacht? “Die ambitie hadden we als nieuwbakken bestuur eigenlijk nog helemaal niet. We zijn een dorpsclub, waar het eerste hoger speelt, dan je eigenlijk verwacht.” Eén van zijn belangrijkste taken, was het verkleinen van de afstand tussen de selectie en de rest van de vereniging. “Dat beeld bestond heel erg, dat we alleen aandacht hadden voor ons eerste elftal. Terwijl, we zijn samen één.”

Inmiddels is dat aardig gelukt, vindt Bos. “We moeten zorgen dat kinderen hier plezier hebben. Dat ze lekker met hun vriendjes kunnen spelen. Die beleving vind ik heel belangrijk. Het is mooi om te zien, wat we samen voor elkaar hebben gekregen.” Ook qua naamsbekendheid. “Ineens moet ons ‘kleine clubje’ verder weg en kan het zich meten met clubs uit andere regio’s. Dat is even anders dan vijf jaar geleden.” En dat merk je. “Het leeft en bruist veel meer. Dat zie je aan het aantal bezoekers.” Ook voor hem als voorzitter, een mooie ontwikkeling. “Je krijgt bij andere bestuurskamers eens een kijkje in de keuken. Dat is goed voor je netwerk.”

Modern complex

Maar wat is nou het geheim van hun succes? Bos heeft er wel een antwoord op. “Ze zeggen vaak dat we bij Kruisland veel geld hebben. Ik heb gezocht, maar kon het niet vinden. Het gaat bij ons niet om geld. Dat is juist onze kracht. Spelers vinden het leuk om samen te spelen. De jongens trekken elkaar aan.” Het geld dat wél beschikbaar is, wordt gestoken in kleding of de kleedkamers. “Dat zorgt ook voor een stukje uitstraling én eenheid. Belangrijk, vinden we dat.” Een sprong in het diepe, die meer dan goed heeft uitgepakt. “Ik vond het vijf jaar geleden vooral belangrijk dat kinderen lekker konden voetballen. En ook maatschappelijk gezien, voor het dorp, was dat essentieel. Daarom wilde ik toen wel de hamer in handen nemen.”

Maar stilzitten, kan Bos voorlopig nog niet. “We moeten een toekomstperspectief hebben én houden. Daar heb je leden voor nodig. Gelukkig gaan ze weer bouwen op Kruisland.” En dus ziet de voorzitter het al helemaal voor zich. “We willen aantrekkelijk blijven, daar helpt een mooi en modern complex bij. Het huidige is oud en versleten. Dat is voor nu onze stip op de horizon.” Met hem als voorzitter. “Ik moet het meer van het bestuurlijke aspect, dan van het voetbalinhoudelijke gedeelte hebben. Dus ik probeer mensen vooral in hun kracht te zetten.” Bijvoorbeeld door verschillende commissies op te richten. Maar alles valt of staat, met vrijwilligers. “Dat baart wel zorgen. Hoe blijf je die handjes organiseren? Die uitdaging zal alleen maar groter worden. We zitten nu op het minimale, dus er moeten gewoon mensen bij.” Aan zijn inzet, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik woon dan wel net over de gemeentegrens in Wouw, maar voel me op en top Kruislander!”

Klik op SC Kruisland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Kruisland voor meer informatie over de club.

 

Amiel Reka belangrijk op het middenveld van SSC

Amiel Reka, op 24-jarige leeftijd een opvallende speler bij SSC uit Sprang-Capelle, heeft dit seizoen een vaste plek veroverd in het basiselftal. Zijn positie is links centraal op het middenveld, waar hij bekend staat om zijn goede techniek en balvaardigheid. In zijn eerste seizoenen bij SSC’55 was hij niet zeker van een basisplek, maar nu is Reka één van de eerste namen die hoofdtrainer Paul van den Donk opstelt.

Een sierlijke, creatieve en tweebenige middenvelder. We hebben het niet over Kevin de Bruyne, maar over de 24-jarige SSC-middenvelder Amiel Reka. Met zijn onvoorspelbare acties en beweeglijkheid groeit hij steeds meer uit tot een belangrijke pilaar in het elftal van Paul van den Donk. Waar hij eerder in zijn carrière nog op vrijdagavond twijfelde over een basisplek, weet hij nu elk weekend zeker dat hij speelt.

‘’Ik ben wat zakelijker gaan spelen,’’ vertelt hij. ‘’Vroeger hield ik de bal altijd te lang bij me, want ik ben verliefd op de bal,’’ aldus de middenvelder. De reden dat hij nu wel ieder weekend op het wedstrijdformulier staat, is de switch die hij in zijn spel heeft gemaakt. In het doorspelen, doordraaien en het tempo bepalen is hij veel ontwikkeld.

Balverliefd

Reka is verliefd op de bal. ‘’Als ik de bal niet krijg, kom ik hem wel ophalen,’’ grapt hij. ,,Vroeger was ik altijd al met de bal bezig, op straat en in huis,’’ aldus Reka. De straat heeft hem niet alleen technische finesse bijgebracht, maar heeft ook zijn vastberadenheid gevormd. Reka is gewend om veel de bal op te eisen, en als dat niet gebeurt, aarzelt hij niet om de bal zelf op te halen. Vorig seizoen was een doorbraak voor hem, waar hij veel speelminuten kreeg, maar helaas werd zijn vooruitgang onderbroken door een blessure na de winterstop.

Zijn naam is op dit moment één van de eerste die op het wedstrijdformulier verschijnt en hij is een constante aanwezigheid in het veld. Elke zaterdag middag staat hij aan de aftrap bij SSC, dat uitkomt in de vierde klasse F. Reka onderscheidt zich door zijn kwaliteit om met beide benen uit de voeten te kunnen, waarbij zijn rechterbeen iets sterker is. Als een creatieve speler fungeert hij als spelverdeler en blinkt uit in het geven van steekballen en het verplaatsen van het spel. Hoewel hij voorheen veel met de bal liep, heeft hij zijn speelstijl aangepast door meer over zijn schouder te kijken, wat resulteert in een beter overzicht. Hij staat erom bekend zijn team te coachen en gaat er vol voor. Naast het veld zullen zijn teamgenoten hem ook omschrijven als een rustige jongen. Maar ondanks dit gegeven en zijn speelstijl die nogal flegmatiek en sierlijk is, gaat hij voorop in de strijd.

Duidelijke doelen

Voor het huidige seizoen heeft Reka duidelijke doelen gesteld. Het voornaamste doel is om niet te degraderen en te handhaven in de vierde klasse, en indien mogelijk, te streven naar promotie. Hij streeft naar een goede teamprestatie en hoopt het seizoen af te sluiten bij de eerste zes in het klassement. ‘’Het kan een lastig seizoen worden, maar we hebben genoeg kwaliteit om het te laten lukken,’’ aldus Reka.

Persoonlijk heeft Reka geen grote ambities. Het belangrijkste voor hem is om SSC’55 zo hoog mogelijk te laten eindigen in de competitie en te groeien met het elftal. Dat Reka vertrekt naar een andere club, is bijna een onwaarschijnlijkheid. ‘’Ik heb het hier heel erg naar mijn zin,’’ vertelt hij. Andere clubs kunnen hem altijd bellen, maar het zal lang duren voor de creatieve middenvelder zijn jeugdclub verlaat. ‘’Dan moet er wel iets heel geks gebeuren,’’ zegt hij.

Klik op SSC’55 voor meer artikelen over de club.
Klik op SSC’55 voor meer informatie over de club.

 

 

Vinny Kruijssen breekt door op het middenveld

Berkdijk heeft dit seizoen met Lars Hutten een oud-profvoetballer op de velden rondlopen, maar Vinny Kruijssen steelt met zijn werkethiek en wilskracht vaak de show. De middenvelder uit Kaatsheuvel vult alle posities op het middenveld en VV Berkdijk kan daar nog veel plezier aan beleven.

Hard werken, altijd blijven gaan en voorop in de strijd. Dat zijn uitingen die goed passen bij de voetballer Vinny Kruijssen. De 21-jarige middenvelder van VV Berkdijk is niet het grootste voetbaltalent, maar komt met zijn waanzinnige inzet een heel eind. ,,Ik ga altijd voorop in de strijd. Voetballend lukt het niet altijd allemaal. Als het dan weer niet mee zit, kun je maar één ding doen en dat is keihard werken en alles geven.’’ Het maakt de rechtsbenige middenvelder dan ook niet uit of zijn team voor of achterstaat. ‘’Ook al staan we met zes doelpunten achter, ik blijf altijd werken,’’ zegt Kruijssen.

Maar het is zeker niet zo dat Kruijssen helemaal niks met de bal aan zijn voeten kan. Met zijn goede trap en inzicht weet hij de aanvallers van Berkdijk vaak op hun wenken te bedienen. Toch weet hij precies wat hij nog moet verbeteren aan zijn spel. ‘’Ik moet wat meer rust aan de bal hebben.’’

Daar wordt hij langzaam maar zeker al een stuk beter in. Want, vorig seizoen speelde hij nog in de onder 23 van Berkdijk. Zelfs vorig seizoen mocht hij al af en toe meedoen in het eerste elftal. In die competitie ging het volgens Kruijssen allemaal net wat makkelijker dan bij de senioren. ‘’Je krijgt net wat meer ruimte en tijd om je acties uit te voeren en het spel te verdelen,’’ aldus Kruijssen.

Betrouwbaar

Door zijn eigen, goede ontwikkeling heeft hij zijn vaste plek in het elftal bemachtigd. Ook had hij wat geluk, aangezien een concurrent op het middenveld geblesseerd raakte. ‘’Je moet af en toe wat geluk hebben,’’ zegt Kruijssen eerlijk. Wat ook meehelpt voor de jonge Kruijssen, is dat hij er altijd is. Zelden mist hij een training en op wedstrijddagen kun je al helemaal op hem rekenen.

Kruijssen kan overal ingezet worden. Dan staat hij weer op zes, dan meer aanvallend op het middenveld, het maakt hem eigenlijk niet uit. Een voorkeur heeft hij wel: rechts op het middenveld. Daar komt hij met zijn sterke rechterbeen het meeste tot zijn recht.

Oud-profvoetballer

VV Berkdijk, dat uitkomt in de vierde klasse C, heeft er duidelijk een grote speler bij. Al is Kruijssen niet de enige ster van zijn team. Oud-profvoetballer Lars Hutten speelt nu bij de amateurs van Berkdijk. Hutten kwam in het verleden uit voor Excelsior, Fortuna Sittard, Willem II en speelde in de jeugdopleiding van PSV Eindhoven.

Dat is leuk om mee te maken en met hem op het veld staan geeft je vertrouwen, vindt Kruijssen. ‘’Het is een leuke jongen. Ik kende hem nog niet, maar andere jongens uit het team wel. Met zijn komst voelden we ons sterk. In de voorbereiding en de eerste drie bekerwedstrijden verliepen lekker.’’ De jonge middenvelder merkt zelfs tijdens de trainingen dat er een oud-profvoetballer op het veld staat. ‘’Als spelers niet alles geven op de training en niet met hun mannetje mee lopen, krijgen we het wel te horen. Dan merk je wel dat iedereen respect voor hem heeft,’’ zegt hij.

Met Hutten en Kruijssen op het veld, wil Berkdijk dit seizoen hoge ogen gooien. ‘’We weten dat er veel van ons wordt verwacht dit seizoen,’’ vertelt Kruijssen.

Klik op vv Berkdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Berkdijk voor meer informatie over de club.

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.