Home Blog Pagina 95

Jacob van den Belt meer dan sponsor

Een hoofdsponsor met twee oud-spelers die gevraagd en ongevraagd advies geven over de toekomst van de club. Bij SV Poortugaal ziet men dat als zegen, niet als last. “Ook voor ons telt maar één belang, dat van Poortugaal”, zegt Jacob van den Belt namens hoofdsponsor Portex, dat op de borst van de spelers van het eerste elftal prijkt.

De directeur van Portex Ocean staat op het punt zijn koffers te pakken om naar Dubai te vliegen. In het oliestaatje staan zakelijke ontmoetingen op het programma. “Het hoort erbij”, zegt de oud-doelman, die met Patrick Lagendijk de directie vormt van Portex. “Patrick maakt meer vlieguren dan ik.”

Van den Belt (42) mist door zijn bezoek aan Dubai de laatste wedstrijd van Poortugaal voor de winterstop. “Ik probeer zo veel mogelijk wedstrijden te zien”, zegt hij. “Wat me elke keer opvalt van dit team is dat het erg hecht is. Ik vind dat mooi om te zien.”

Van den Belt mag graag over voetbal praten en als oud-prof komen er ook vaak zinnige dingen uit zijn mond. Bij Poortugaal maken ze dan graag gebruik van zijn expertise. “Tot dit seizoen ben ik keeperstrainer geweest bij de club. Dat vond ik geweldig om te doen. Dan zag je die jongetje wat schuchtig binnenkomen en vol vertrouwen weer vertrekken. Ik ben nog steeds met grote regelmaat op de club. Dat geldt ook voor Patrick. Onze kinderen voetballen bij Poortugaal.”

Van den Belt kan terugzien op een mooie carrière in de top van het amateurvoetbal. Voordat hij bij DOTO en ASWH furore maakte, stond hij onder contract bij Excelsior, RBC Roosendaal en VVV-Venlo. “Bij Excelsior was ik derde keeper en ik heb bijna een seizoen op de bank gezeten als tweede keeper toen Ronald Graafland geblesseerd was. Carlo L’Ami was eerste keeper. Bij RBC was ik tweede keeper achter Wim de Ron. Ik heb drie wedstrijden gespeeld. Ook bij VVV heb ik drie wedstrijden onder de lat gestaan. Ik ben daar maar één seizoen geweest. De Rotterdamse en Limburgse mentaliteit is zo anders. Waar wij ons hart op de tong hebben, zegt een Limburger het nooit rechtstreeks.”

Bij DOTO en ASWH stond hij jarenlang met succes onder de lat. “Ik ben via het voetbal ook terechtgekomen bij Van Donge en De Roo, dat een sponsor was. Ik heb daar twaalf jaar gewerkt, totdat ik in contact kwam met Patrick. We hebben een tweede poot opgezet met Portex Ocean. Wij doen alle import en export op het gebied van zeevracht.”

Net als zijn compagnon sloot Van den Belt zijn actieve loopbaan af bij Oude Maas, één van de twee clubs van waaruit SV Poortugaal werd geboren. “We zijn in korte tijd twee keer gepromoveerd met Warry van Wattum als trainer, we gingen van de derde naar de eerste klasse.”

Dat Portex sponsor is van de club vindt Van den Belt niet meer dan logisch. “We zijn hier in de Albrandswaard met ons bedrijf gevestigd. We vinden het belangrijk om maatschappelijk betrokken te zijn en te kunnen faciliteren dat de jeugd kan voetballen. We waren eerst subsponsor, maar toen de vorige hoofdsponsor stopten, zijn we in dat gat gesprongen. Hoofdsponsor zijn we inmiddels voor het derde seizoen.”

Van den Belt en Lagendijk steunen het beleid van de club, om zo veel mogelijk de rode loper uit te leggen voor eigen jeugd, volledig. “Het eerste elftal moet herkenbaar zijn voor de supporters, met dus zo veel mogelijk eigen opgeleide spelers.”

Klik op Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Poortugaal voor meer informatie over de club.

 

Tony Schippers is Barendrechts’ pareltje achter de bar

Ze is al jarenlang een vertrouwd gezicht achter de bar bij BVV Barendrecht. De club eerde Tony Schippers (76) daarom onlangs met de benoeming tot lid van verdienste. “Thuiszitten is ook niet alles.”

Een kleine twee weken voor kerst moet de goedlachse Schippers verstek laten gaan bij de klaverjasclub op dinsdag op sportpark De Bongerd. Ze heeft een bacteriële infectie in haar keel. “Ik had gisteren helemaal geen stem meer over”, zegt ze. “En vannacht heb ik alleen maar gehoest. Ik ben op een gegeven moment maar op de bank gaan liggen, want voor mijn man was het ook geen doen. Ik denk dat ik in al die jaren voor het eerst heb moeten afzeggen.”

Schippers is dan ook een meer dan trouwe en loyale vrijwilligster bij BVV Barendrecht, de club die ze jaren geleden al in het hart sloot. “Ik denk dat ik met tussenpozen zo’n 32, 33 jaar dit doe. Ik ben er even tussenuit geweest toen een vroegere kantinebeheerder van de club een eigen café begon en ik daar op zaterdag werkte. Daar kwamen trouwens ook veel voetballers.”

Haar man Herman voetbalde en was daarna maar liefst 33 jaar scheidsrechter. Ook haar zoon, bijna vijftig inmiddels, speelde in het rood en wit van Barendrecht. “En nu spelen mijn kleinkinderen. Mijn kleindochter voetbalt in de MO15-1. Mijn kleinzoon heeft een tijdje in het tweede gespeeld, maar hij vaart voor zijn werk. Daardoor kan hij niet zo vaak trainen. Hij speelt daarom of in het derde of vierde.”

Schippers mag zich dan al jaren tot de groep gepensioneerden rekenen, ze is niet het type dat stilzit en thuis op de bank zit. “Ik ben iedere dag op de club. Ik ben mede-kantinebeheerder samen met Jan Kooijman. Er gaat zo veel drinken en eten doorheen, dat red je niet met een vrijdag. Vandaar dat ik er altijd ben om de voorraad te controleren, bestellingen te doen en eten en drinken te ontvangen. Mijn man is hier ook altijd drie dagen doordeweeks. Hij vervangt dan bijvoorbeeld het olie in de frituur en andere zaken. Samen maken we ook de tosti’s. Dat doen we op donderdag. Zelf maken is lekkerder dan van die diepvries-tosti’s. Wij gooien ze de koeling in en zaterdag halen we ze eruit.”

Op een doorsnee-zaterdag gaan er, schat Schippers, zo’n tweehonderd tosti’s doorheen. “Zeker ook honderdvijftig frikadellen en ook tweehonderd patat.” Man Herman is van de patat. “Ik ben er zaterdag vaak tussen half twaalf en twaalf uur, ik ben ook degene die de deur sluit. Meestal is dat rond acht uur, maar als het gezellig is kan het ook wel eens later worden. Zeker als het eerste gewonnen heeft, blijven er meer mensen hangen.”

Een uurtje meer of minder maakt voor Schippers niet. “Als het maar gezellig is. Ik heb genoeg aanspraak. Ik zeg altijd maar: aan de bar heb je een praatje, achter de bar heb je nog meer praatjes. Ik heb er heel veel plezier in. We hebben met de vaste vrijwilligers een warme band opgebouwd. Barendrecht is dan wel een grote club, maar het voelt nog steeds als een familie.”

Klik op BVV Barendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BVV Barendrecht voor meer informatie over de club.

 

 

Jeffrey van der Loo haalt zijn voetbalschoenen van de wilgen

Waar de 39-jarige HHC-doelman vorig jaar nog stopte met voetballen, trekt hij nu zijn keepershandschoenen weer aan en staat hij onder de lat bij HHC’09. Trainer Gilbert de Fijter zette alles op alles om het eerste elftal van de vereniging weer op poten te zetten. ‘’We zijn heel blij met Jeffrey op doel.’’

‘’Ik was een tijdje gestopt met voetballen en zat op Aruba met mijn zoontje. We keken naar het WK en Nederland speelde tegen Argentinië. Toen ik dat zag begon het weer te kriebelen en kreeg ik weer zin om op het veld te staan. Dan is het mooi om terug te keren bij HHC, waar het allemaal begon,’’ vertelt Van der Loo.

Landskampioen

HHC’09, dat vroeger nog SV Heusden heette, is de club waar Van der Loo ooit begon met voetballen. Na een mooie carrière met een landskampioenschap in de eerste divisie met FC Den Bosch en een mooi rijtje aan clubs als WSC Waalwijk, Top Oss, RKSV Schijndel, Nivo Sparta, LRC Leerdam, Roda Boys, Sparta ’30 en Achilles Veen, hing de ervaren doelman zijn schoenen aan de wilgen. ‘’Dat seizoen van 2003/2004 was een fantastisch jaar. Als reservedoelman mocht ik het kampioenschap van dichtbij meemaken.’’

Toch begon hij het voetballen te missen en besloot hij weer aan te sluiten bij HHC. ’’Mijn neefje Dennis Fitters hamerde er al lange tijd op. Hij vertelde steeds hoe leuk en gezellig het voetballen bij HHC was. Ik moest wel terugkeren,’’ zegt Van der Loo. Eerst als voetballer bij het tweede elftal en op het moment dat de keeper geblesseerd raakte, ging de sluitpost weer tussen zijn vertrouwde doelpalen staan. ‘’Dat vond ik toen eigenlijk weer heel erg leuk om te doen,’’ vertelt de doelman.

Zodra trainer Gilbert de Fijter besloot om zich in te zetten voor het eerste elftal van HHC ’09, sloot Van der Loo zich ook weer aan. Van der Loo keert terug bij zijn HHC om haar weer omhoog te helpen, uit liefde voor zijn vereniging. Maar naast het feit dat hij het voor zijn oude liefde doet, doet hij het ook voor zijn hoofdtrainer. ‘’Naast het feit dat Gilbert een hele leuke en gezellige man is, heeft hij ook alles opnieuw opgezet bij HHC. Hij heeft ervoor gezorgd dat alles weer wat professioneler wordt,’’ zegt Van der Loo.

Met veel plezier geeft hij weer alles op het veld van Sportpark de Oosters. In de vijfde klasse heeft HHC ’09 weer een standaardelftal staan. ‘’We hebben een mooie selectie met veel talent en potentie. Bovendien is het enorm gezellig binnen en buiten de lijnen,’’ vertelt Van der Loo. ‘’Dat heeft Gilbert goed voor elkaar,’’ voegt hij toe.

Alles geven voor HHC

Van der Loo vertelt hoe De Fijter zich heel hard heeft ingezet voor het eerste elftal van HHC. ‘’Hij neemt geen jongens van buitenaf. Met de JO19 selectie en andere spelers van de club heeft hij een elftal neergezet.’’ Toen De Fijter de doelman belde, wist hij het gelijk: ‘’Ik ga weer alles geven voor deze vereniging.’’

Daar is ook hoofdtrainer De Fijter ontzettend blij mee. ‘’Een lange tijd geleden was ik nog zijn elftalleider. Dat we elkaar nu na zo’n lange tijd weer treffen is mooi en goed voor de club. Toen ik het weer op probeerde te starten en spelers bij elkaar haalde, heb ik Jeffrey ook gebeld. Ik ben heel blij dat hij weer bij ons op doel staat,’’ vertelt de hoofdtrainer.

Uiteindelijk heeft HHC een mooie selectie van spelers gevormd en een goede staf neergezet. Met Frank Hendriks heeft het eerste elftal er een enthousiaste en passionele assistent trainer bij, Peter van Schijndel is een betrouwbare en fijne keeperstrainer, met Johan en Gerard kent het elftal twee fanatieke elftalleiders en ook Peter Lommers zet zich in voor het eerste elftal als verzorger.

Wil je meer artikelen over de club HHC’09 klik hier.
Wil je meer informatie over de club HHC’09 klik hier.

Handhaving Colijnplaatse Boys wordt volgens Stef de Goederen lastig karwei

Na de degradatie in 2017 komt Colijnsplaatse Boys al zeven seizoenen uit, op het laagste niveau  van het zaterdagvoetbal. Met de versterkte degradatieregeling die nu óók van kracht is voor teams uit de vierde klasse, wordt het volgens routinier Stef de Goederen (29) een onrealistische opdracht om een degradatie naar de nieuwe vijfde klasse te ontlopen.

“Natuurlijk hadden we vooraf het doel om niet te degraderen, omdat we er vanuit gingen dat we twee of drie ploegen wel onder ons zouden kunnen houden. Maar toen kwam het bericht dat de complete rechterrij degradeert… Tja, als je dan bedenkt dat de negende plek de hoogste klassering was sinds de degradatie in 2017 dan weet je dat het een bijna onmogelijke opgave wordt om dit seizoen als zesde te eindigen.”

De in Goes woonachtige middenvelder is bij de vierdeklasser bezig aan zijn tweede seizoen en  heeft een voetbalverleden bij onder meer SSV’65, Kloetinge en ’s Heer Arendskerke. Daar was hij onder andere actief in de reserve-hoofdklasse, derde- én tweede klasse zaterdag. Een flink hoger niveau dan waarop hij momenteel actief is. “Dat klopt. Toen ik de overstap maakte van de reserve-hoofdklasse bij Kloetinge naar ’s Heer Arendskerke was dat al even omschakelen. Later speelde ik nog bij SSV’65 in de tweede klasse wat in mijn ogen wel mijn plafond was als voetballer. Ik ben toen een paar jaar gestopt en werd gevraagd door de toenmalige trainer of ik geen interesse had om bij Colijnsplaatse Boys te gaan voetballen. Ik ging erheen zonder verwachting en er stond aan het begin een grote groep van zo’n twintig spelers. Jammer genoeg werd dat door omstandigheden snel minder en werd snel duidelijk dat het niet zo heel eenvoudig zou worden om constante prestaties te behalen.”

Dat was vorig seizoen dus al het geval met een dertiende plaats, terwijl ook nu De Goederen zich met Colijnsplaatse Boys terugvindt op de voorlaatste plek. “We hebben echt wel een groepje spelers die zeker potentie hebben, maar het niveauverschil binnen de selectie is vooralsnog te groot. Als er een aantal bepalende jongens ontbreken, dan krijgen we het al snel moeilijk. Bovendien is het zo dat er al twee seizoenen met een veel te kleine groep getraind wordt. Dat is zeker geen onwil, maar vooral vanwege werk en studie dat een groot aantal spelers niet of maar één keer per week traint. Dat zie je dan ook terug tijdens de wedstrijden op zaterdag. Conditioneel krijg je het dan gewoon moeilijk, zeker tegen ploegen die het van werklust en fysiek spel moeten hebben zoals vaak het geval is op ons niveau. Iedereen bij ons wil heel graag en geeft ook alles, maar om constant te kunnen presteren moet je wel gewoon trainen.”

Gezien zijn verleden bij clubs op een hoger niveau kan de ervaren verdediger vaak nog wel wat zaken op inzicht en voetballend vermogen compenseren, maar ook De Goederen kan niet meer zo veel en zo vaak trainen dan toen hij begon bij Colijnsplaatse Boys. “Vanwege werk heb ik ook te maken met ploegendiensten en als ik avonddienst heb, dan moet ik ook de trainingen aan me voorbij laten gaan. Soms is dat wel lastig natuurlijk want het is ook gewoon voor mij een fijne vorm van vrijetijdsbesteding die ik nodig heb om de energie te kunnen ontladen. Ik heb ook aangegeven dat ik dit seizoen sowieso blijf en er alles aan ga doen om zoveel mogelijk punten met de ploeg te halen. Daarbij word in mei ook vader en dan weet ik niet hoe mijn weken er dan uit gaan zien. Er zijn nog een hele reeks wedstrijden waar we kunnen proberen om nog wat mooie resultaten neer te zetten. Pas daarna ga ik rustig alles op een rijtje zetten en beslissen wat ik ga doen.”

Klik op Colijnsplaatse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Colijnsplaatse Boys voor meer informatie over de club.

 

Geslaagd Jeugd Zaalvoetbal Toernooi R.W.B.

Naast R.W.B en DESK heeft Sportpark De Gaard op Landgoed Driessen ook een hele mooie sporthal waar prima in gevoetbald kan worden. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar ligt daarnaast de voetbalcompetitie stil en is de kans op slecht weer niet onvoorstelbaar. Als je dus je jeugdafdeling toch de gelegenheid wilt geven om in deze vakantieperiode lekker een dagje te voetballen is het organiseren van een zaalvoetbaltoernooi een schot in de roos.

De Jeugdcommissie van RWB had daarom vrijdag 29 december de gehele dag Sporthal De Slagen afgehuurd. De jeugdafdeling van RWB was voor die dag verdeeld in drie leeftijdscategorieën. ’s-Morgens om 10.00 uur werd gestart met JO10 en JO11, om 11.30 waren de Kanjers, JO7, JO8 en JO9 aan de beurt en tot slot startte om 14.00 uur de JO14 en JO15 jeugd.

R.W.B Zaalvoetbal

Met ca. 150 deelnemers verdeeld over de drie groepen was de
Jeugdcommissie tevreden met de opkomst. De deelnemers kregen na gedane arbeid allemaal nog een versnapering en gingen dik tevreden weer huiswaarts. De gezellige sfeer tijdens deze dag geeft de Jeugdcommissie in ieder geval voldoende energie om ook volgend seizoen deze activiteit op de kalender te zetten.

Afscheid Harrie Maas.
Na het toernooi werd in besloten kring van de Jeugdcommissie afscheid genomen van Harrie Maas. Harrie Maas was jarenlang als penningmeester lid van de Jeugdcommissie en heeft recent aangegeven hier mee te gaan stoppen. Harrie Maas blijft gelukkig wel vrijwilliger bij RWB, op de dinsdag en woensdagavonden is Harrie namelijk de vaste man achter de bar in het clubhuis van RWB.

Klik op RWB voor meer informatie over de club.
Klik op RWB voor meer artikelen over de club.

Driemaal scheepsrecht voor Wierikx en HSC’28

Driemaal is scheepsrecht. Ook voor Andy Wierikx en HSC’28. Want nadat gesprekken tussen beide partijen tot twee keer toe, niet tot een samenwerking hadden geleid, was het de derde keer wel raak. En dus is de inwoner van Roosendaal, sinds dit seizoen trainer van de vijfdeklasser. “Het is moeilijk uit te leggen, maar het klikte gewoon.”

En dat was eigenlijk al het geval, tijdens het eerste gesprek. Een paar seizoenen geleden. “Met de mensen, de club zelf en hoe ze hier met elkaar omgaan. Ik had daar, toen al, meteen een goed gevoel over.” Toch koos de 59-jarige Wierikx destijds zelf om bij ODIO aan de slag te gaan. De tweede keer koos HSC’28 juist voor iemand anders. “Daardoor kende ik de club ondertussen al wel redelijk goed. Ik ben hier natuurlijk ook als tegenstander geweest, dan werd je altijd goed ontvangen. En je leert wat jongens kennen.”

Smalle selectie

Dus toen bekend werd dat Wierikx in de winterstop vertrok bij Vivoo, hingen ze in Heerle al snel aan de telefoon. En dat was maar goed ook. “Ik had tegen mijn vrouw gezegd, dat ik nergens meer zou solliciteren. Als er dan niks zou komen, nam ik lekker een jaar sabbatical.” Dat gebeurde niet, waardoor de ervaren trainer, na periodes bij onder meer ODIO, Vivoo en NSV, ook HSC’28 aan zijn rijtje clubs heeft toegevoegd. Tot tevredenheid van de hoofdpersoon zelf. “Het bevalt hartstikke goed! Helemaal als je lekker aan de competitie begint.” Al geeft dat, weet ook Wierikx, geen enkele garantie voor de toekomst. “We wisten dat de selectie smal zou zijn, want er zit maar weinig jeugd achter. Dat maakt het soms moeilijk. Daardoor moeten we slim voetballen, weinig kaarten pakken en niet al te veel blessures hebben.” Toch legt hij de lat, behoorlijk hoog. “Vooraf heb ik natuurlijk wel gesprekken gevoerd met die jongens, over hun ambities. We willen proberen bovenin mee te draaien en misschien wel voor een periode te spelen.” In een behoorlijk ‘nieuwe’ vijfde klasse. “Daardoor is het, ook voor mij, eerst toch wel een beetje kijken.” Want, zo redeneert Wierikx. “De Zeeuwse clubs, daar weet ik eigenlijk maar weinig van. Er steken altijd één of twee teams bovenuit, dat lijken bij ons Achtmaal en METO te zijn. Maar het blijft even afwachten.”

Oude ploegen

Aan de sfeer, zal het in ieder geval niet liggen. “HSC’28 is een beetje zoals NSV, qua accommodatie en hoe de dingen geregeld zijn. Een warme club, no-nonsense en gewoon zeggen wat je denkt.” Een kleine vereniging, met grote ambities. Al is het alleen maar, om boven zijn oude ploegen te eindigen. Want ook die, komt Wierikx dit seizoen tegen. “Dat blijft toch altijd bijzonder. Bij Vivoo heb ik tweeënhalf seizoen gezeten, dan komen er vanzelf weer herinneringen naar boven. Trainen om 05:00 uur ‘s ochtends, tijdens corona…” Toch had het, heel stiekem, misschien zomaar anders kunnen zijn. “Sinds de winterstop, heb ik HSC’28 vorig jaar intensief gevolgd. Veel wedstrijden gezien. Ik hoopte niet per se op promotie, omdat ik vind dat je daar dan ook wel het elftal voor moet hebben. Maar op termijn, willen we wel naar die vierde klasse.” Promoveren zat er afgelopen seizoen, ondanks een goede start, dus niet in. Het zorgt deze voetbaljaargang, voor een meer dan fraaie competitie. “Clubs uit de buurt, onderlinge derby’s, dat is natuurlijk wel heel leuk. En goed voor het publiek én de inkomsten van de kantine.” Zaak voor hem, om te zorgen voor de prestaties op het veld. “Ik ben een trainer die tussen, maar ook boven de groep staat, als dat nodig is. Wel rustiger, dan dat ik als voetballer was.” Bij het uitspreken van die zin, begint Wierikx al te lachen. “In het begin ben je eigenlijk nog meer speler, sta je hartstikke druk te doen langs die lijn. Nu ben ik een stuk ouder, dan wordt dat vanzelf minder.”

Jong en fit

Maar zijn passie voor het spelletje, is bij de oud-speler van onder meer Alliance, nooit minder geworden. “Via het tweede van Alliance en later Kruisland, ben ik eigenlijk een beetje het trainersvak ingerold. Dat komt, als je zelf niet meer kunt voetballen, toch het dichtste bij voetbal. Het leukste was om zelf dan af en toe nog een beetje mee te doen, maar dat gaat nu niet meer.” Toch heeft Wierikx er nog altijd net zoveel plezier in. “Het bezig zijn met een groep, jongens vooruithelpen. Samen punten pakken en met z’n allen, zo hoog mogelijk zien te eindigen. Of het nou met mooi, of vechtvoetbal is.” De trainer, in het bezit van zijn UEFA B, denkt dan ook nog niet aan stoppen. “Ik voel me nog jong en fit! Zolang ze me willen hebben, blijf ik doorgaan.” Voorlopig met HSC’28. “Als we dit seizoen lekker hebben gevoetbald én er alles aan hebben gedaan, ben ik tevreden. Halen we ook nog ons doel, dan is dat nog lekkerder en reden voor een feestje!”

Klik op HSC’28 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSC’28 voor meer informatie over de club.

 

Jubilarissen bij V.V. Papendrecht

Op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar werden bij Voetbalvereniging Papendrecht de jubilarissen gehuldigd. Deze keer waren liefst 11 personen minstens 25 jaar lid. Elk lid werd door voorzitter Hans Jonker toegesproken waarna hij het speldje opspeldde en een fraaie bos bloemen overhandigde.

Het ging om de volgende VV Papendrechters:

  1. 25 jaar lid: R. de Vogel, N. van Heteren, H. van Dongen, D. Verschoor, J. van Est, P. Bouw en N. Kamerling.
  2. 40 jaar lid: L. Bax.
  3. 50 jaar lid: J. van Dalen.
  4. 60 jaar lid: F. Leeuwendal en A. Visscher.

Bijzonder om aan te tekenen is dat de heer Leeuwendal niet zomaar 60 jaar lid is, maar 60 jaar voetballend lid. Begonnen bij de jongste jeugd speelt hij inmiddels al vele jaren bij de Zondagveteranen. Daarmee is hij waarschijnlijk het langst voetballend lid uit de clubgeschiedenis.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

100-jarig jubileum HSV Duno in de schijnwerpers door LEDS Voetbal

In de schijnwerpers van voetbalinnovatie straalt het unieke concept van Leds Voetbal, een initiatief dat de echte voetbalsfeer combineert met een betoverende, ludieke verlichting. Ingmar Bruinsma, de grondlegger van dit bijzondere concept, benadrukt het belang van de magie die Leds Voetbal met zich meebrengt. Ook bij het 100-jarig jubileum van HSV Duno.

De organisatie zorgt ervoor dat de velden ruim voor de aftrap klaarstaan en uitnodigend verlicht zijn. Speluitleg en hulp bij het aantrekken van de lichtjes behoren tot de service. Ingmar Bruinsma benadrukt: “Mocht een speelbal minder fel branden, dan wordt deze direct vervangen. De indeling van de teams en het wedstrijdschema blijven in handen van de vereniging.”

“Het mooie aan Leds Voetbal is dat je het echte voetbal speelt, de leukste sport die er is, maar dan op een ludieke donkere manier.”
Ingmar Bruinsma, grondlegger Leds Voetbal

Maar Leds Voetbal is meer dan alleen een sportief evenement. Het brengt een sociale dimensie naar voetbalverenigingen. Ingmar Bruinsma legt uit: “Door een avond Leds Voetbal naar de club te halen, tonen verenigingen niet alleen hun betrokkenheid bij voetbal, maar ook hun inzet voor diverse activiteiten voor leden. Het resultaat is meer binding en een sterker gemeenschapsgevoel.”

Het enthousiasme van de jeugd is aanstekelijk, en de woorden van een omroeper bij HBC uit Heemstede, zoals Ingmar Bruinsma aanhaalt, zeggen genoeg: “Een activiteit om je vingers bij af te likken.” Leds Voetbal verlicht niet alleen het speelveld, maar ook de harten en geesten van de voetbalgemeenschap. Bij HSV Duno werd dit concept omarmd ter ere van hun 100-jarig jubileum. Sandra Riemen, de organisator van het evenement, deelt haar ervaringen: “Het grote voordeel van LED-Voetbal is dat iedereen van elke leeftijd mee kan doen. Niet alleen jeugd maar ook voor senioren is het leuk. Het is een unieke ervaring en iedereen heeft het er nu nog over.’’

“Als club hoefden ze niet veel te regelen, behalve de stroomvoorzieningen, omdat de mannen van LED-Voetbal alles zelf regelen. Het resultaat was een schitterende avond vol verlicht voetbalplezier, waarbij niet alleen de jeugd maar ook de senioren hun hart konden ophalen. Zo werd het LED-Voetbalconcept niet alleen een sportieve ervaring maar ook een sociale gebeurtenis die de gemeenschap verbond en de voetbalclub in de schijnwerpers zette.”

De toegankelijkheid van het concept staat centraal. Een eenvoudig mailtje naar info@ledsvoetbal.nl of een appje volstaat om een avond vol verlicht voetbalplezier te regelen. Ze mikken op een zo haalbaar mogelijk tarief voor iedereen en hanteren 5 euro per deelnemer.

Jacco Nieuwenhuijse tevreden bij Borssele in de reserveklasse

Een 1-8 nederlaag tegen Colijnsplaatse Boys was voor v.v. Borssele de allerlaatste officiële wedstrijd in het standaardvoetbal. Sinds 10 mei 2014 komt de kleine dorpsclub het Beveland uit in de reserveklasse van het zaterdagvoetbal. Jacco Nieuwenhuijse was destijds speler van het tweede. Negen jaar later speelt hij nog altijd bij Borssele, nu overigens wel in het eerste team.

“Ik ben pas op mijn zestiende gaan voetballen hier op het dorp en heb dus inderdaad nog meegemaakt dat we uitkwamen in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. Maar het bleek gewoon niet langer mogelijk om een competitief waardig elftal op dat niveau in leven te houden. Er is daarop besloten om in de reserveklasse te gaan spelen en dat gaat nu nog altijd goed. Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar voor de club is het vooral belangrijk dat we zolang als het kan blijven bestaan. Als dat op dit niveau is van reserve-vijfde klasse, dan vind ik dat prima”, zegt de 32-jarige verdediger.

Huidige indelingen

Net als het eerste team komt ook het tweede elftal van Borssele uit op hetzelfde niveau. “Maar we voetballen dan we allebei in een andere klasse. Het is voor ons sowieso al knap dat we twee elftallen bij de senioren in competitie hebben. Er waren momenten dat ik de afgelopen jaren heb gedacht ‘nu is het wel afgelopen met de club’, maar dan kwamen er toch van buitenaf weer ineens een aantal jongens bij die de boel kwamen versterken en zodat we weer verder konden. Bijzonder is het wel natuurlijk, maar gelukkig zijn er af en toe gasten die zich bij ons aansluiten en op hun plek voelen.”

”Spelers die een kennis hebben die al even is gestopt of iemand die een collega enthousiast heeft gemaakt om bij ons lid te worden. Dat is voor ons als club alleen maar leuk natuurlijk want het zorgt er wel voor, dat we nog altijd twee teams in competitie kunnen houden. Wil je ooit nog eens een keer terugkeren in het standaardvoetbal, dan zal je eigen jeugd moeten hebben én zal je ook voor een aantal jaren doorstroming moeten hebben. Dat is bij ons absoluut niet het geval, dus een terugkeer in de standaardklasse dat zie ik niet zo heel snel meer gebeuren helaas.  Het gaat er vooral om, dat wel met elkaar plezier beleven aan de sport en dat we dit op het eigen dorp kunnen doen. Daar kan ik van genieten, net zoals van de derde helft na afloop. Al smaakt het pilsje dan toch net even lekkerder als je wint…”

Klik op SV Borssele voor meer informatie over de club.
Klik op SV Borssele voor meer artikelen over de club.

Kloetinge hoort volgens Valentijn van Keulen absoluut thuis in Derde Divisie

Met twee kampioenschappen in evenzoveel seizoen denderde v.v. Kloetinge vol overtuiging de Derde Divisie binnen. En daar staat het nu halfweg op een verdienstelijke plek in de middenmoot. ‘We hebben bij iedereen nu gehad en ik durf hardop te zeggen dat wij absoluut thuishoren op dit niveau’, zegt middenvelder en ‘kind van de club’ Valentijn van Keulen.

De nu 24-jarige middenvelder debuteerde op 11 november 2017 in de bekerwedstrijd tegen FC Dauwendaele. Kloetinge won het uitduel met 0-3 en de altijd bedrijvige Van Keulen scoorde vlak voor tijd de derde treffer. Sinds zijn achttiende zat hij immer bij de eerste selectie en voetbalde hij bij de senioren elk seizoen mee voor promotie. “Ik ben hier begonnen en heb tussendoor nog vier seizoenen Bij JVOZ gespeeld. In de B- en A-jeugd werd ik hier bij Kloetinge kampioen en de afgelopen twee seizoenen dus ook met het eerste. Dat zijn dingen die een voetballer normaal gezien niet beleefd, maar hier bij Kloetinge zijn we al jarenlang op een geweldig niveau actief en dat vind ik echt een voorrecht als speler die hier is opgegroeid.”

Na zijn debuut in 2017 bereikte hij vorig seizoen opnieuw een memorabele mijlpaal in zijn al rijke Kloetinge-loopbaan, want hij werd lid van de ‘Club van 100’ oftewel was hij al actief in honderd officiële wedstrijden bij de Bevelandse derde divisionist. “Het merendeel van die wedstrijden was ik bovendien ook basisspeler en daar ben ik gepast trots op. We hebben een prachtige selectie en groeien steeds nog door naar een hoger niveau. De concurrentie is groot en dat is misschien de afgelopen jaren ook steeds onze kracht geweest. We zijn ambitieus en zijn eigenlijk iets sneller dan we hadden verwacht in de Derde Divisie gekomen. Maar het is nu vooral zaak om ervoor te zorgen dat we ook hier actief blijven. We laten goed voetbal zien en worden door geen enkele ploeg nog onderschat. Dat is misschien wel het mooiste compliment. Als we de stabiliteit kunnen bereiken om voor de komende jaren op dit niveau te kunnen voetballen met Kloetinge, dat zou geweldig zijn.”

Rol in de ploeg

Van Keulen speelde de afgelopen jaren vooral op ‘acht’ en kwam daardoor ook regelmatig als doelpuntenmaker op het scoreformulier te staan. Dit seizoen speelt hij in een ietwat andere rol. “Nu speel ik meer als een echte controleur op ‘zes’, net voor de verdediging. Dat was wennen, maar niet minder mooi. Ik geniet van elke minuut in dit shirt en bij deze club en ik hoop dat er nog heel veel mooie wedstrijden op dit niveau bijkomen.’

Klik op VV Kloetinge voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Kloetinge voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.