Na jarenlang het gezicht te zijn geweest van BSM, neemt aanvoerder en centrale verdediger Jan Douwe Box afscheid van het eerste elftal. De 33-jarige Box stopt niet uit vrije wil, maar omdat zijn lichaam hem dwingt. “Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn knieën niet meer,” zegt hij. “Het is natuurlijk geen ramp, maar sportief gezien voelt dat wel zo.”
De problemen begonnen sluipenderwijs. “Ik had al langer pijn in mijn knieën. Eerst probeerde ik het nog vol te houden met paracetamol,” vertelt Box. Maar de klachten werden steeds erger, waardoor hij uiteindelijk een echo liet maken. De diagnose was hard: artrose en ernstige slijtage. “Er zit amper nog kraakbeen tussen. Als ik nu nog door zou gaan, loop ik het risico dat ik op jonge leeftijd kunstknieën nodig heb. En dat wil je natuurlijk zo lang mogelijk uitstellen.”
Het nieuws sloeg in als een bom. “Ik heb erom gejankt, mag je best weten,” zegt hij openhartig. “Als ik nu iets van de grond moet oprapen, moet ik dat al met beleid doen. In kleermakerszit zitten kan ik niet meer.” Toch besloot hij, tegen het medische advies in, om dit seizoen nog af te maken. “Eigenlijk had ik per direct moeten stoppen, maar ik wilde niet zomaar weggaan. Ik wilde het op mijn manier afsluiten.”
Met zware pijnstilling, waaronder diclofenac, sleept hij zich door de wedstrijden heen. Zijn laatste wedstrijd, op 18 mei 2025 , belooft dan ook een emotionele te worden. “Dat wordt echt even moeilijk. Je zit al die jaren bij elkaar, groeit samen op. En nu verandert dat.”
Box is sinds zijn zeventiende actief in de selectie van BSM en speelde praktisch zijn hele leven voor de club. “BSM is een echte dorpsclub. Iedereen kent elkaar. Het is intiem en genegen,” omschrijft hij. “Er zijn jongens waaraan ik zelf nog training heb gegeven, en nu speel ik samen met hen in het eerste.”
De hoogtepunten zijn talrijk. “We zijn eens kampioen geworden in de vijfde klasse. De beslissende wedstrijd tegen Vogelenzang,” herinnert hij zich. “En die keer nacompetitie tegen een ploeg uit Utrecht: thuis 3-3, uit 2-2, en na verlenging 3-4 winnen. Toen reden we met een volle bus, honderd man mee. Fantastische herinneringen.”
Naast de successen op het veld waren ook de trainingskampen onvergetelijk. “Of het nu Mallorca, Torremolinos, Eindhoven of Texel was, het maakte niet uit. Het was altijd gekkigheid.”
Als speler stond Box bekend als een degelijke verdediger. Niet de schreeuwer binnen de lijnen, maar wel de leider buiten het veld. “Ik ben niet echt een aanvoerder die constant roept. Ik was sowieso de oudste. Maar buiten het veld regel je dingen, en dat voelt dan vanzelf zo.”
Hoewel zijn tijd in het eerste elftal stopt, blijft Box verbonden aan het voetbal. Hij gaat spelen in een vriendenteam dat uitkomt in de zesde klasse reserve. “Ik wil het nog steeds niet helemaal loslaten. Of het verstandig is? Geen idee. Maar ik wil het toch afbouwen.”
De overgang zal groot zijn, erkent hij. “Voetbal was ook een groot deel van mijn sociale leven. Je ziet elkaar twee, drie keer per week. Die intensiteit wordt minder. Dat is even slikken.”
Toch overheerst bij Box ook trots. Trots op wat hij heeft meegemaakt, op de vrienden die hij heeft gemaakt en op de herinneringen die hij koestert. “Ik had het voor geen goud willen missen,” zegt hij. “En ik ben blij dat ik het nog een seizoen heb kunnen afmaken.”
Op 18 mei 2025 staat Jan Douwe Box voor de laatste keer als aanvoerder op het veld voor BSM. Een hoofdstuk wordt afgesloten, maar de liefde voor het spel en de club blijft altijd bestaan.
Klik op BSM voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BSM voor meer informatie over de club.
