Home Blog Pagina 53

Quick Boys 8: Meer dan voetbal, minder dan serieus – en altijd feest

Als je het aan Willem Kuijt vraagt, is er maar één team waar je écht bij moet zitten als je van gezelligheid, flauwe grappen en af en toe een beetje voetbal houdt: Quick Boys 8. “Voetbal kun je het eigenlijk niet noemen,” zegt hij zelf. “Klooien met de bal is een betere omschrijving. Maar de derde helft? Die winnen we elke week.”

Willem is visser van beroep, al 15 jaar actief op zee, zes weken op, zes weken af. “Ik werk 84 uur per week als ik op zee ben. Orkanen, golven, onzekerheid over wat je vangt – het is avontuurlijk en geen dag is hetzelfde. Een kantoorbaan lijkt me verschrikkelijk.”

Van A3 naar Quick Boys 8: een reis door de lagere regionen
Ooit begon hij als jeugdleider, floot wedstrijden en stond achter de bar bij Quick Boys. In het laatste van zijn 8 seizoenen als jeugdleider was hij trainer van de JO19-3. “We hadden een topseizoen. Kampioen, kwartfinale van de beker gehaald. Daarna ging dat team over naar de senioren en ik ging met ze mee voetballen. Eerst werd dat Quick Boys 11, niet het beste seizoen. Daarna naar 9 – toen werden we kampioen. Dat team viel helaas uit elkaar.”

Wat volgde was een nieuwe start met een vrijwel geheel nieuw team. Inmiddels is Quick Boys 8 alweer zo’n vijf jaar een begrip binnen én buiten de club. “We hebben er 23 op papier staan, maar het is geen gegeven dat je elke zaterdag met elf man bent. Gelukkig zijn we wel een hechte groep. Zelfs de vrouwen worden met kinderwagen en al opgetrommeld.”

TikTok, wodka-bidons en een officiële Heineken-reactie

Waar Quick Boys 8 echt in uitblinkt? Humor. “We hebben geen trainer en trainen ook niet. Onze officiële trainingsmethode heet ‘Biertjes drinken’. We beginnen het seizoen altijd vol goede moed, maar binnen drie weken ligt die goede moed steevast onder de graszoden.”

Het team is inmiddels een klein fenomeen op TikTok, met dank aan teamgenoten Jacko de Vreugd en Dirk-Jan Knetsch. “Zij hebben dat echt aangezwengeld. Ik kijk wel mee wat ze posten, en ik heb een eigen gifje. Een keer hadden ze wodka in een bidon gestopt als prank. We nemen het allemaal niet zo serieus, en dat is juist het mooie.”

Zo opvallend zelfs, dat er een officiële reactie vanuit Heineken kwam, én drie spelers werden uitgenodigd om Nederland-Spanje in De Kuip bij te wonen. Daarnaast heeft het team de kans om mee te doen aan ‘de wedstrijd van je leven’, een idee van ESPN. “Heel soms word ik in de regio herkend. Laatst nog in een café in Leiden: ‘Zit jij niet in Quick Boys 8?’ En tegenstanders herkennen je van Instagram: ‘Jij speelt in dat team!’ Ja, dat klopt.”

Voetbal als bijzaak, vriendschap als hoofdzaak

Hoewel het voetbalniveau binnen Quick Boys 8 fluctueert tussen matig en chaotisch, is de sfeer ijzersterk. “We zoeken elkaar ook buiten de zaterdag op. Ik denk dat uit dit team niemand zo maar zal stoppen. En als hij dat doet zal ‘ie denk ik toch betrokken blijven.”

Willem zelf is een echte Katwijker, stevig gebouwd zoals hij zelf zegt, en niet gemaakt voor hogere teams. “Ik doe het vooral voor de gezelligheid. En ja, ik wil ook tijd vrij kunnen maken voor mijn vriendin en kinderen.”

Toekomstplannen? Trainer misschien… maar zo lang mogelijk werkzaam op zee.

“Ik zou ooit best weer trainer willen worden,” zegt Willem. “Dat vond ik altijd onwijs leuk. Maar met mijn werk op zee en m’n gezinsleven is het nu lastig. Wie weet, ooit. Maar voorlopig zit ik hier goed. Quick Boys 8 is misschien niet het beste team, maar wel het leukste.”

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

 

Wim Klok (57) zet zich in voor respect op én naast het veld: “Een goede club kan niet zonder een Normen & Waarden-commissie”

Binnen de muren van voetbalclub Rijnsburgse Boys is Wim Klok een bekende verschijning. Niet omdat hij de meeste doelpunten heeft gemaakt of op zaterdagmiddag luid langs de lijn staat, maar omdat hij zich al jarenlang inzet voor de club achter de schermen. Als lid van de Normen & Waarden-commissie, en met ervaring als jeugdtrainer, leider, en inmiddels weer actief speler bij de veteranen, kent hij de club én het voetballeven van binnen en buiten.

De nieuwste stap in zijn betrokkenheid is de organisatie samen met anderen van een scheidsrechters clinic, opgezet vanuit de gezamenlijke Normen & Waarden-commissies van vijf clubs uit de gemeente Katwijk: Rijnsburgse Boys, Quick Boys, Katwijk, FC Rijnvogels en Valken ’68. “Een idee dat ontstond tijdens een van onze overleggen,” vertelt Klok. “We zaten met elkaar en vroegen ons af: wat kunnen we concreet doen om het gedrag op en rond de velden te verbeteren? Het antwoord: meer en  scheidsrechters die weten hoe je een wedstrijd positief kan beïnvloeden”

Een sport als afspiegeling van de maatschappij

Voor Wim is het overduidelijk: een voetbalvereniging is de samenleving in het klein. “Voetbal is een sport die emoties losmaakt. Dat is prachtig, maar het heeft ook een keerzijde,” legt hij uit. “Er is meer gedoe dan bij veel andere sporten. Helaas komt het geregeld voor dat een scheidsrechter wordt uitgescholden, genegeerd of zelfs fysiek belaagd. Niet alleen bij de grote clubs, maar ook bij kleinere verenigingen. Dat kunnen we niet laten gebeuren.”

Daarom is hij al vijf à zes jaar actief binnen de Normen & Waarden-commissie van Rijnsburgse Boys. “Toen ik erin stapte, werd er soms wat lacherig over gedaan. Maar ik zeg altijd: een goede club kan niet zonder zo’n commissie. Het gaat niet alleen om mensen aanspreken, het gaat om bewustwording. Om het creëren van een veilige en prettige omgeving voor iedereen.”

Samenwerken over clubgrenzen heen

Inmiddels is er binnen de gemeente Katwijk een bijzonder samenwerkingsverband ontstaan tussen de Normen & Waarden-commissies van de vijf  voetbalclubs. “We zitten regelmatig bij elkaar,” vertelt Klok. “Onze neuzen staan dezelfde kant op, en dat is belangrijk. We delen verhalen, knelpunten, en vooral ideeën. Zo ontstond ook het plan voor deze scheidsrechters clinic .”

Het idee is simpel maar krachtig: vaker en beter fluiten begint bij enthousiasme en kennis. Klok: “Er is sowieso een tekort aan vrijwilligers in de voetbalwereld. En zeker aan scheidsrechters. Vaak zie je dat oudere mannen jarenlang blijven fluiten, tot ze fysiek niet meer kunnen. Maar er komt geen jonge aanwas voor terug. Die kloof willen we dichten.”

Een clinic met karakter

De scheidsrechters clinic die Klok met mensen van Quick Boys en Valken ’68 opzette, wordt dan ook geen stoffige KNVB-module, maar een lokaal initiatief met een persoonlijke benadering. “We willen het laagdrempelig houden. Zodra we vijftien aanmeldingen hebben, gaan we van start – waarschijnlijk ergens in juni.”

De opzet is bewust luchtig en motiverend. “Van elke club komt er iemand vertellen die al jaren fluit – een oude rot met sterke verhalen over wat hij allemaal heeft meegemaakt. En er komt ook een jongeling aan het woord die net is begonnen, om te laten zien dat het ook gewoon leuk is.”

Daarna volgt een praktijkavond, waarop een groep deelnemers gaat fluiten en een andere groep observeert. Aan het einde krijgen deelnemers een certificaat waarmee ze bij hun club aan de slag kunnen als (jeugd)scheidsrechter. “Geen officieel diploma, maar wel een erkenning. En hopelijk een springplank naar meer.”

Respect begint bij begrijpen

Waarom een clinic voor scheidsrechters vanuit een Normen & Waarden-commissie? Volgens Klok is dat geen gekke combinatie. “Een groot deel van het onbegrip op het veld ontstaat doordat mensen niet snappen wat een scheidsrechter eigenlijk doet of moet doen. Als je mensen daarin meeneemt – ouders, trainers, jonge spelers – krijg je meer begrip, en dus meer respect.”

Daarom is de cursus niet alleen voor scheidsrechters in spe, maar ook voor ouders en trainers. “Iedereen die wil snappen hoe het werkt, is welkom. Als het lukt om bij ieder team een ouder te hebben die weet wat de regels zijn en wat het betekent om te fluiten, dan verandert de cultuur op het veld.”

Van viswinkel naar veteranen

Wim Klok is geen theoreticus met een beleidsplan, maar een man van de praktijk. Als zevenjarig jochie wilde hij al voetballen. Quick Boys had een wachtlijst, VV Katwijk mocht niet van z’n ouders – de familie had z’n roots in Rijnsburg. Dus werd het Rijnsburgse Boys. “En ik ben gebleven,” zegt hij.

Op zijn 37e stopte hij met actief spelen vanwege zijn drukke werk in de viswinkel. “Maar het bleef kriebelen. Ik ben leider en trainer geweest, en inmiddels speel ik weer bij de veteranen. Zolang het me energie geeft, blijf ik doorgaan.”

Dat is ook de reden dat hij zich blijft inzetten voor het bredere verenigingsleven. “Het is makkelijk om te zeggen ‘vroeger was alles beter’, maar dat is onzin. De tijden veranderen, en wij moeten mee veranderen. Als je iets probeert, kan er ook iets ten goede veranderen. Daarom moet je altijd blijven proberen.”

Energie uit verbinding

Die energie haalt Klok uit de samenwerking. “Als je ziet dat mensen in beweging komen, vrijwilligers zich aanmelden, ouders betrokken raken – ja, daar krijg ik energie van. Dan weet je: we doen dit niet voor niks.”

De scheidsrechters clinic is voor hem een voorbeeld van hoe je van onderop iets kunt bouwen. Geen groot beleid van bovenaf, maar een initiatief dat direct voortkomt uit wat er speelt op de velden. “We hebben een idee, zetten samen de schouders eronder, en kijken wat er gebeurt. Als je dan ziet dat mensen zich aanmelden en enthousiast zijn, dan is dat goud waard.”

De toekomst: een generatie mét fluit

De hoop is dat deze clinic meer wordt dan een eenmalig project. “We willen het liefst dat hier een nieuwe generatie scheidsrechters opstaat. Jong, betrokken en met liefde voor het spel. Die snappen dat het niet alleen om winnen gaat, maar ook om respect.”

En als het aan Wim ligt, blijft hij zich daar nog lang voor inzetten. “Zolang ik iets kan bijdragen, blijf ik dat doen. Want het voetbal verdient het – en de vrijwilligers ook.”

Meer weten of aanmelden voor de scheidsrechters clinic?

Neem contact op met de Normen & Waarden-commissie van je eigen club of houd de websites van  de van de vijf Katwijkse voetbalclubs in de gaten.

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

Patrick Stoffels (39): Sponsor en trainer bij CWO JO11-2

Patrick Stoffels is ondernemer en voetbalgek. Samen met Vincent en Lesley is hij dan ook trainer van het team van zijn zoon. Behalve trainer is hij met zijn bedrijf  Stoffels Foods ook sponsor van het team. We spraken hem over zijn aandeel bij CWO JO11-2

Al drie seizoenen trainer en sponsor bij CWO

“Toen ze vanuit de voetbalsgoals, een voetbalschool bij CWO, is er een team gevormd en was de club op zoek naar een assistent-trainer, trainer en sponsor. Samen met mijn buurman Vincent van der Linden heb ik het trainerschap op mij genomen. Zijn zoon maakt ook onderdeel uit van het team. Dat is nu bijna vier jaar geleden en ondertussen spelen de jongens in de JO O11-2”, begint Stoffels zijn verhaal. Uiteindelijk ging ik ook de kleding, tassen en regenjassen sponsoren voor het team.

Er zijn veel betrokken ouders bij het team

Bij het team zijn de ouders enorm betrokken en wat Patrick betreft is het team en de ouders een uitstekend voorbeeld van hoe ouders kunnen meewerken om hun kinderen lekker te laten sporten. De trainersstaf heeft daar wel vanaf het begin op gehamerd. “Bij andere teams/clubs zie je nog wel dat de kinderen bij de poort worden afgezet en de ouders dan weg gaan. Dat hebben wij als trainers niet geaccepteerd en de ouders hebben dit prima opgepakt”, legt de trainer uit

Sponsoring bij meerdere clubs

Sponsoring is zakelijk via het bedrijf Stoffels Foods. Een specialist in de import en export van exotische groenten, fruit en kruiden. Vanuit die hoedanigheid sponsort Patrick ook de damesafdeling van Victoria’04. Dat kwam omdat zijn broer trainer was bij die club. Stoffels voetbalde zelf bij CION. Alhoewel hij het meer omschrijft als veel bierdrinken. Dat bleek niet helemaal goed voor zijn gezondheid te zijn. Ook daar sponsort hij wel eens een wedstrijdbal en of het niet genoeg is lopen er bij Kethel Spaland acht trainers met jassen met Stoffels Foods op hun rug.

Prestaties en teamgeest

“De teamgeest is superleuk. Onze missie was om naar de eerste klasse te gaan met het team. Dat hebben wij gehaald in de eerste periode van het seizoen. Die klasse is eigenlijk iets te hoog voor het team. We kregen daar in acht wedstrijden 54 doelpunten tegen en werden we laatste. Toch hebben de jongens daar enorm veel van geleerd en nemen ze dat nu weer mee naar de laatste fase van het seizoen”, gaat Stoffels verder over het team.  “Nu spelen we weer in de tweede klasse en zijn de resultaten weer prima. Laatst kregen we met dubbele cijfers klop van Excelsior Maassluis, maar de spelers gaan dan toch met opgeheven hoofd van het veld. Het is een vriendengroep en na afloop beginnen ze onderling al plannen te maken voor de rest van de dag. Ze gaan dan gamen of in de loop van de dag naar CWO om daar de dag verder door te brengen”, zegt de trainer met enige trots in zijn stem.

Een stap terug als trainer

Volgend seizoen zal er wel iets veranderen. Patrick zal niet meer alleen met de buurman het team gaan trainen en coachen. Hij blijft wel onderdeel van het team, maar de overige ouders gaan een grotere rol spelen als trainers, coaches en scheidsrechter. “We hebben dat overlegd en er is altijd wel een ouder die de training kan geven en de ouders zijn daarin ook heel positief en betrokken”, zegt Patrick tot slot.

Klik op sv CWO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv CWO voor meer informatie over de club.

Roel op den Brouw is bij SVC het cement tussen de stenen

0

Als tweede keeper bij vijfdeklasser SVC, ziet Roel op den Brouw vanaf de bank, dat de resultaten dit seizoen een beetje tegenvallen. Want waar de club uit Standdaarbuiten mikte op het kampioenschap, moet de ploeg in de laatste paar wedstrijden nog keihard knokken voor een plek in de nacompetitie. “Met ons elftal moeten we hoger staan.”

Precies wat ze voorafgaande aan de competitie, stiekem eigenlijk allemaal hadden verwacht. “We dachten dat we ‘makkelijk’ kampioen zouden worden. Maar door verschillende omstandigheden, is dat niet gelukt…” Die omstandigheden, verklaart Op den Brouw (27) graag nog wat nader. “Spelers die niet aanwezig waren of doelpunten in de laatste minuten tegen.” Veel aan de selectie, veranderde er volgens hem echter niet. “Qua groep zijn we redelijk compleet gebleven, ten opzichte van vorig jaar. Dus gingen we voor promotie.”

Jongste debutant

Promotie die ze met een tweede plek, de rangschikking waar SVC afgelopen seizoen eindigde, hadden kunnen bewerkstellingen. “Nu promoveert de nummer twee ook direct. Dat hadden we liever vorig jaar gewild…” Maar met een derde plaats, zit dat er niet meer in. “Met ons elftal moeten we hoger staan. Dan had er gewoon meer in moeten zitten.” Waarom dat toch niet is gelukt? Op den Brouw heeft wel een idee. “Een bepaalde gemakzucht, waardoor ook steeds minder jongens komen trainen. Dat is zonde. Naast een stukje felheid.” Iets waar Op den Brouw vanaf de bank, maar moeilijk zijn bijdrage aan kan leveren. “Ik speel nu twaalf jaar in het eerste en ben één seizoen eerste keeper geweest.” Verder moest hij het voornamelijk doen met een rol op het tweede plan. “Voor mij is het prima zo. Ik vind het gewoon al heel leuk om erbij te zijn.” Iets wat Op den Brouw dus doet, sinds zijn vijftiende. “Daarmee ben ik de jongste debutant van SVC ooit!” 

Ogen dicht

Record of niet, na dit seizoen hangt de inwoner van Standdaarbuiten zijn handschoenen aan de wilgen. “Ik heb tot mijn veertiende getennist, dat wil ik weer gaan proberen op te pakken. En natuurlijk, blijf ik wel bij de voetbal betrokken.” Hoe kan het ook anders, zou je zeggen. “Op mijn zevende ben ik begonnen met voetballen bij SVC, als middenvelder.” Tenminste. “Het was vooral bloemetjes tellen. Daarna werd ik verdediger en schoot ik af en toe een bal weg of maakte ik een lompe overtreding.” Tot er, tijdens een training in de C’tjes, eens behoefte was aan een keeper. “Toen ben ik maar in de goal gaan staan. En ik pakte alles!” Vanaf dat moment, stond hij tussen de palen. “Je hebt meer verantwoordelijkheid, dat vind ik mooi.” Al is het ook een gevaarlijke positie, heeft Op den Brouw gemerkt. “Ik ben twee keer tijdens een wedstrijd knock-out gegaan, dus uitkomen doe ik tegenwoordig met mijn ogen dicht. Maar het liefste, blijf ik op mijn lijn.” Of fungeert hij als het cement tussen de stenen, zoals de sluitpost zichzelf gekscherend noemt. “Op een gegeven moment is het vooral gewoon leuk om erbij te zijn. En je kunt op zaterdag een borreltje meer drinken.” Iets waar hij volgend seizoen, dus nog minder rekening mee hoeft te houden. “Het trainen op donderdag, begint me ook steeds meer tegen te staan. Ook oefenpotjes keepen, heb ik eigenlijk geen zin meer in.” Hoe ‘bevoorrecht’ zijn tijd in de jeugd ook was. “We hebben een keer de beker gewonnen en zijn samen doorgegroeid naar het eerste. Daardoor is dat nu ook één grote vriendengroep.” Een vriendengroep die wat Op den Brouw betreft, wel wat aanvulling kan gebruiken. “Spelers hebben we nooit genoeg, dus daar staan we altijd voor open.” Wat ze bij SVC te bieden hebben? “Een leuke en gezellige club!”

Klik op SVC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVC voor meer informatie over de club.

Papendrecht JO13-1 is kampioen

Het is de mannen van de JO13-1 van Voetbalvereniging Papendrecht gelukt. Ze zijn kampioen geworden van de eerste klasse! Na 7 overwinningen en 2 gelijke spelen moest er tijdens de laatste competitiewedstrijd van het seizoen gewonnen worden van nummer 4 FC Dordrecht Amateurs JO13-1 om de titel te pakken. Voor een maandagavond was het gezellig druk langs het hoofdveld waar de spanning om te snijden was. D De Papendrechters wisten wat hen te doen stond maar dan moet het nog wel gebeuren. Onder toeziend oog van enkele afgereisde spelers van naaste concurrent Arkel JO13-1 werd er afgetrapt op sportpark Slobbengors.

De spanning was af te lezen van de gezichten van de jongens. Dat resulteerde direct in een veldoverwicht voor de bezoekers. Zij waren stukken beter dan de mannen van Nick en Jimmy. Het duurde dan ook niet lang voordat de 0-1 erin lag. De gasten uit Dordrecht waren er duidelijk niet op uit om zomaar mee te werken aan een Papendrechts feestje. Na een minuut of 20 was er weer een scrimmage voor de goal van doelman Julian Visser. De bal werd maar half weggewerkt door de verdediging van Papendrecht. Een echt zondagsschot volgde en de 0-2 was een feit. Je voelde op de tribune en langs het veld de schrik toeslaan. Het zal toch niet? Vlak voor rust deed Papendrecht dan eindelijk wat terug: 1-2 via Jens van Wijland. Aangeslagen trokken de mannen na het rustsignaal van scheidsrechter Spitsbaard richting de kleedkamer voor een kop thee.

Uw verslaggever was natuurlijk niet aanwezig in de kleedkamer maar vroeg zich gedurende de 2e helft af wat daar in vredesnaam gezegd is. Want zoals wel vaker het geval is met de JO13-1 van VV Papendrecht, was de tweede helft een totaal andere dan de eerste. Via snelle goals van Davelaar en Van Wijland kwamen de rood-zwarten zelfs op voorspong. Ook Niven Kuipers scoorde nog. De 2e helft bracht de feestvreugde op en rondom het veld helemaal terug. Toen scheidsrechter Spitsbaard bij een 5-2 stand affloot, stormde iedereen het veld op. Vuurwerk werd afgestoken, rookpotten en fakkels werden aangestoken. Papendrecht JO13-1 is ongeslagen kampioen geworden. Een prestatie van formaat. De mannen kunnen terugkijken op een uitstekend seizoen. Voor nu kunnen ze een zomerlang genieten van hun kampioenschap. Gefeliciteerd mannen!

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Het Ome Leo toernooi: Eén groot feest voor de jeugd

Ome Leo Marrevee zou trots zijn geweest als hij zou weten hoe mooi het Ome Leo toernooi bij zijn Excelsior’20 is geworden. Het toernooi dat is vernoemd naar het in december 2019 overleden erelid van de club kent dit jaar maar liefst 200 teams op de deelnemerslijst.
Ome Leo was een echte liefhebber

Ome Leo hield van sport en van Excelsior’20. Iedereen binnen de club kende hem, want hij was er altijd. Als toeschouwer maar vooral als onmisbare vrijwilliger. In 2009 werd Leo Marrevee tot erelid van de vereniging benoemd. Ome Leo was altijd bereid een praatje te maken en het deed er niet toe wat je was. Of je nou de burgemeester was of een meisje dat voor haar allereerste training kwam, Ome Leo brak het ijs en zorgde ervoor dat je je thuis voelde.

Glimlachend ingestemd met voorstel

Kort voor zijn overlijden in 2019 had hij glimlachend ingestemd met het voorstel om het aloude Thurlede toernooi zijn naam mee te geven. Een toernooi waar het plezier voorop staat, want waar Ome Leo kwam was het altijd gezellig. Sportiviteit en respect horen ook bij Ome Leo. Hij speelde om te winnen, had even de pest in na een nederlaag, maar kon dan ook waardering opbrengen voor een betere tegenstander. Zo wilde hij dat er gespeeld werd en daarom heet het toernooi dan ook het Ome Leo toernooi

Groei door mond op mond reclame

Door de coronaperiode kon er een paar jaar niet gespeeld worden, maar in 2023 deden er ongeveer 100 teams mee, in 2024 deden er 120 team mee en dit jaar komen er 200 teams naar Thurlede. Het is wel verdeeld over drie dagen, dus logistiek kunnen we dat allemaal aan zegt jeugdvoorzitter Patrick van Os.  “Alle velden zijn dan vol. We lenen dan ook nog een veld van PPSC. Ik denk dat gezien het aantal teams dit wel één van de grootste toernooien in de regio is”, zeg van Os vol trots. Er worden op die drie dagen 1700 medailles uitgereikt, elke speler uit de onderbouw ontvangt een medaille en in de bovenbouw krijgt ieder team een beker.

Alle leeftijdscategorieën zijn aanwezig tijdens het Ome Leo toernooi

Het is een toernooi voor alle leeftijdscategorieën. Vanaf de O7 t/m de O19 wordt er op 19,20 en 21 april gespeeld. Vorig jaar hebben we het op twee dagen gedaan, dus we hebben het een dag verlengd. Dat komt mede omdat wij ons O7 en O8 toernooi altijd in juni organiseerden en dat hebben we dat naar 19 april gezet. Het deelnemersveld is vooral Nederlands, al is er ook een Belgisch team ingeschreven dit jaar. Een club met een prachtige naam overigens, Football TIgers Antwerp. Verder doen er teams mee van clubs als ASWH, Alexandria’66, Zeeburgia en UVS. In totaal dus ongeveer 200 teams.

Organisatie en vrijwilligers

De organisatie is al in september begonnen met de toernooien vullen en nagenoeg alle toernooien zitten vol. Op de dagen is er een springkussen aanwezig en ook de hamburgers vinden gretig aftrek op het Ome Leo toernooi bij Excelsior’20. Bij Excelsior’20 zijn alle ouders verplicht om iets voor de club te doen. Tijdens het Ome Leo toernooi worden er veel ouders ingezet voor onder meer de bardiensten. In totaal lopen er een stuk 150 vrijwilligers rond op de drie dagen.

Klik op rksv Excelsior’20 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rksv Excelsior’20 voor meer informatie over de club.

DMM-Soccer: De eerste voetbalschool alleen voor meiden

Donna Tholel is op 13 april 19 jaar geworden, maar heeft sinds vorig jaar september haar eigen voetbalschool DMM-Soccer. De school is alleen bedoeld voor meiden en de Barendrechtse traint de meiden op de velden van VV Smitshoek in Barendrecht

Gescout door Feyenoord

Donna Marjorie Magdalena Tholel is haar volledige naam. Dit verklaart ook direct de naam van haar eigen voetbalschool DMM-Soccer. Op haar dertiende begon ze als speelster bij VV Smitshoek in Barendrecht. Daarr speelde de tweebenige vleugelaanvalster bij de MO13 en MO15. Omdat ze uitblonk bij de meiden, vond ze haar uitdaging bij de JO13-1 en daar werd ze gescout door Feyenoord. Donna begon in de MO16 en schoof daarna door naar het belofteteam van de club van Rotterdam-Zuid. In totaal speelde ze vier seizoenen voor Feyenoord en liep ze daarna stage bij AZ en ADO Den Haag. Uiteindelijk koos ze voor ADO Den Haag

De voetbalschool

Donna had een droom en die droom is zij momenteel aan het uitvoeren. Haar droom was om een voetbalschool voor meiden te hebben. Vorig jaar september begon ze met deze school en ondertussen weten al aardig wat meiden de weg naar DMM-Soccer voetbalschool te vinden. Doordat het steeds drukker werd met de voetbalschool kon ze het voetballen bij ADO Den Haag niet meer combineren en stopte ze in maart bij de BVO. Ondertussen traint ze mee met CVV Berkel, de club uit de regio die op het hoogste amateurniveau speelt. Volgend jaar zal ze ook aansluiten bij de damesselectie van de club uit Berkel en Rodenrijs.

Meer dan alleen trainingen verzorgen

Het plan was om na de opleidingen een voetbalschool te starten. Het stopt ook niet bij alleen voetbal overigens, want behalve technische vaardigheden, tactische vaardigheden, fitheidstrainingen is het ook mogelijk om mentale begeleiding te krijgen. “Het gaat bij voetbal niet alleen hoe je de bal schiet of raakt, het gaat er echt om of je een doorzetter bent en of je graag wil. Er zit bij mij een meisje die heel graag profvoetballer wil worden en dan laat ik haar veel mentale dingen doen. Mede ook door mijn eigen ervaringen bij de BVO’s waar ik heb gespeeld”, legt Donna uit.  Ook helpt Donna met eventuele voedingsschema’s voor de meiden als ze dat graag willen. Donna is ondertussen zes dagen per week bezig met haar voetbalschool. Alleen op de zaterdag is er geen training, omdat de meiden dan zelf hun wedstrijden spelen. De meiden trainen, buiten de vakanties om, twee keer per week.

Voetbalschool alleen voor meiden

Donna heeft heel bewust gekozen voor een school met alleen maar meiden. “Er wordt zo weinig aandacht gegeven aan het meidenvoetbal en met name in de begeleiding is het vaak niet goed geregeld”, zegt Donna.  VV Smitshoek heeft de voetbalschool actief gepromoot en werkte heel enthousiast mee. De trainingen worden dan ook verzorgd op het sportpark van Smitshoek in Barendrecht en ze krijgt alle ruimte bij de club. Tijdens haar periode bij Feyenoord behaalde Donna haar pupillentrainer diploma en begon ze ook bij Feyenoord enkele pupillenteams te trainen. Daarna behaalde ze ook het Trainer UEFA-C VC2 papieren

Aanwas via de sociale media

“Ik doe zelf heel veel met tik-tok. Daar heb ik ook een account voor de voetbalschool aangemaakt en heb ik best veel volgers. Daarbij gebruik ik ook Instagram en uiteraard mijn website: www.dmm-soccer.com. De nieuwe speelsters kom eigenlijk allemaal via één van die drie opties. De eerste meiden kwamen vanuit Smitshoek, maar ondertussen komen er meiden uit Zoetermeer, uit Breda en uit Bergen op Zoom.”, vertelt de trainster.  Ze traint meiden vanaf acht jaar tot en met 19.

Doelstelling

“Ik wil nog meer meiden op de voetbalschool en ik vind het echt heel leuk om te doen. Zou het leuk vinden om grote groepen te trainen, maar ook speelsters individueel beter maken vind ik geweldig. Het is absoluut mijn passie om te doen en er een geweldig succes van te maken”, het enthousiasme spat er vanaf.

De voetbalschool over 5 jaar

“Ik zou heel graag een mooi groot wit pand willen hebben, een indoorhal zeg maar.  Met de roze letters van DMM-Soccer, het logo ernaast en er dan een kunstgrasmat in laten leggen. Een ander doel is  dat elk meisje dat bij mij komt trainen met een voldaan gevoel van het veld afgaat”, besluit Donna.

 

Papendrecht O23-3 is kampioen

Het is O23-3 van Voetbalvereniging Papendrecht opnieuw gelukt kampioen te worden. Na jaren van sportieve droogte heeft het vriendenteam de smaak van het succes helemaal te pakken. Vorig jaar werd voor het eerst het kampioenschap binnengehaald en dit jaar flikken de mannen het gewoon wéér, sterker nog: ze deden het met overmacht. Met nog een duel voor de boeg bedraagt de voorsprong op de nummer 2 liefst 11 punten.

De O23-3 blijkt een team van mooi-weervoetballers want net als vorig jaar werd het in de tweede seizoenshelft kampioen. Ondanks het vertrek van sterkhouders Dimitri Dragic en Robin Odabas stond de ploeg als een huis. De aanwinsten Brett van Ek en Tigo Ponte sloten naadloos aan bij de groep. Brett ontpopte zich tot een stabiele kracht in de as van het veld terwijl Tigo een unieke rol vervulde als spits én rechtsback. Heel spannend werd het dit jaar niet. Het seizoen begon met een 14-0 overwinning op Arkel. Daarna bleef het elftal nagenoeg foutloos met slechts wat puntenverlies door gelijke spelen tegen Rijsoord O23-1 en Raamsdonk O23-1.

Na een regenachtige wanvertoning uit tegen Arkel, die alsnog winnend met 3-6 werd afgesloten, is het team op zaterdag 24 mei officieel gehuldigd. Voorzitter Karel Spitsbaard huldigde de spelers die een prachtige schaal en medailles in ontvangst mochten nemen. De dag werd stijlvol afgesloten tijdens de legendarische Summer-Vibes-party met niemand minder dan Mr. Legendary en zanger Ray.

En het feest is misschien nog niet voorbij: als de ploeg op zaterdag 31 mei thuis op het Slobbengors niet verliest, sluiten de fanatieke kantinegangers van Papendrecht O23-3 het seizoen zelfs ongeslagen af.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

“Je moet het leven zelf invullen. Achter de geraniums zitten is niks voor mij.”

Bij voetbalclub Van Nispen draait het om meer dan voetbal. Het gaat om gemeenschap, betrokkenheid, en vooral: mensen zoals Aad Witteman. Al meer dan vijftig jaar is de 72-jarige Zilker actief binnen de club, in talloze rollen. Of beter gezegd: hij ís Van Nispen.

“Maandag en vrijdag drinken we met een koppeltje vrijwilligers een bakkie in de kantine,” vertelt Aad. “Dat gebouw is van onszelf, de kleedkamers zijn van de gemeente. Maar het onderhoud? Dat doen we zelf.” Hij stuurt een vaste groep van zo’n twaalf vrijwilligers aan. Samen maaien ze het gras, vegen het kunstgras, snoeien bomen en houden de tegels schoon. “Iedereen heeft z’n eigen taak. En ik ben de consul, dus ik keur de velden ook nog af als dat nodig is.”

Een leven lang Van Nispen
Aad is niet zomaar een vrijwilliger. Al vanaf zijn achttiende is hij bezig voor de club. “Ik begon met kranten ophalen langs de deuren en was trainer van de lagere seniorenteams. Als je het kon voordoen en je had je mond mee, dan zat je goed,” zegt hij met een glimlach. “Die trainingen waren altijd op vrijdagavond. Daar kwamen zo’n dertig man op af. Achteraf deden we een borreltje met zijn allen. Mooie tijden.”
Hij voetbalde zelf tot zijn dertigste, eerst in het tweede en later als laatste man in het eerste. Daarna werd hij jeugdtrainer, leider én verslaggever op de radio. “Ik heb vijftien jaar wedstrijden verslagen. Mijn eerste? Quick Boys tegen Katwijk. Mooie derby. Dat mis ik soms nog wel.”

‘Waarom woon je niet gewoon op de club?’
Aad is van alle markten thuis. Hij organiseert kaartavonden, was ooit prins carnaval, en sleutelt tegenwoordig aan fietsen. “Dat begon als een geintje, maar inmiddels komen mensen uit het hele dorp langs om te vragen of ik hun fiets kan maken.”
Zijn vrouw moet er soms om lachen. “Ze zegt weleens: waarom ben je niet gewoon op de voetbal gaan wonen? En af en toe: ‘Praat nou eens even ergens anders over’ – ja, dan ben ik weer eens met tien dingen tegelijk bezig. Maar stilzitten? Dat lukt me niet.”

Ziekte als keerpunt
Toch was het niet altijd vanzelfsprekend dat Aad nog zo actief zou zijn. 42 jaar geleden zakte hij in elkaar op het trainingsveld van het eerste elftal. Een paar dagen later werd hij opgenomen op de intensive care waar hij anderhalve maand lag. Daarna heeft hij meer dan een jaar moeten revalideren. Hij had Guillain-Barré, een zeldzame ziekte die ontstaat doordat het eigen lichaam gezonde zenuwen aanvalt “Maar goed, ik ben er nog. Kan m’n tenen niet bewegen, voel de toppen van m’n vingers niet. Maar je moet het leven zelf invullen. Dat is me toen wel duidelijk geworden.”
Die periode veranderde hem. “Ik ben sindsdien anders naar dingen gaan kijken. Je kunt wel achter de geraniums gaan zitten, maar daar word je ook niet vrolijk van. En ja, ik zeg weleens: ik heet AW en heb ADHD, dus helemaal stilzitten lukt sowieso niet.”

Altijd wat te doen
De club rekent nog steeds op Aad. Als er een nieuwe trainer komt die materiaal nodig heeft, belt hij Aad. Als er overleg moet zijn met de gemeente over kunstgras of verlichting, dan zit hij in het online overleg. “Iedereen weet me te vinden. En dat vind ik mooi.”
Van Nispen is volgens hem een hechte voetbalclub. “We zijn een dorpje van 2.300 mensen. Maar als we het Kees Bartels Toernooi organiseren, zit het binnen vijf minuten vol. Dat zegt genoeg.”

Vrijwilliger in hart en nieren
Aad Witteman is misschien niet degene die je in de spotlights ziet op zaterdagmiddag, maar zonder hem – en mensen zoals hij – zou Van Nispen niet zijn wat het is. “Zolang ik iets kan betekenen, blijf ik het doen. Het geeft voldoening. En zeg nou zelf: waarom zou je niks doen, als je ook gewoon lekker bezig kunt zijn met iets wat je leuk vindt?”

Klik op Van Nispen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Van Nispen voor meer informatie over de club.

Een trotse, slapende reus wordt wakker bij Kethel Spaland

Sinds het huidige seizoen heeft Kethel Spaland een nieuwe TC bij de jeugd. Arwin Breidenbach heeft grote plannen voor de jeugdafdeling van de Schiedammers.

Een hernia gooit roet in zijn voetbalcarrière

Arwin is geboren in het Zeeuwse Brouwershaven, Op zijn zestiende ging het gezin naar Capelle aan den IJssel, daarna in Rotterdam-Oost gaan wonen en veertien jaar geleden in Schiedam gaan wonen, omdat zijn vrouw Schiedamse is. Zelf speelde hij bij HION, Excelsior BVO, NAC Breda, V.V. Capelle en Smitshoek. Op mijn 26e moest hij stoppen met voetballen door een hernia. “Daarna ook niet meer op een lager niveau gespeeld, dat zit niet in mij”, vertelt Arwin over het einde van zijn voetbalcarrière.

Vrij snel onderbouw coördinator geworden

Toen zijn zoon wilde voetballen viel de keuze op Kethel Spaland. Zoonlief vroeg of papa hem wilde trainen en dat wilde papa wel. “De toenmalige hoofd jeugdopleidingen vroeg mij al snel of ik ook de onderbouw coördinator wilde worden en toen ben ik dat ook gaan doen” praat de bevlogen voetballiefhebber verder. Ik deed al mijn mening ventileren, wel op een positieve manier uiteraard. Maar als je ziet hoeveel mogelijkheden deze club heeft. Eigenlijk vind ik de club te bescheiden.

Kethel Spaland is een fantastische club met veel mogelijkheden

“We zijn een fantastische club. We hebben verschrikkelijk veel jeugd, talenten en mindere talenten, beide even belangrijk, maar we kunnen alles bieden aan de jeugd. De diversiteit en inclusie die je in de maatschappij ziet, zie je bij ons ook heel duidelijk. We bieden voor iedereen een platvorm”, vervolgt Arwin. Je ziet dat de club groter wordt, we krijgen meer talenten, gaan op een hoger niveau spelen. Anderzijds groeit de breedtesport ook enorm”, gaat Arwin verder over zijn club Kethel Spaland. Hij vervolgt: “Als je ziet hoeveel talenten wij in de onderbouw hebben lopen. Hoe hoog ze allemaal spelen gerenommeerde clubs zoals Excelsior Maassluis, Spijkenisse en Barendrecht hier komen met hun hoogste team en naar huis gaan met een nederlaag. Ik vind dat we dat als club best wel mogen uitspreken en daar trots op mogen zijn” zegt Arwin. Het moet worden gezegd, hij praat makkelijk en is van het type: ‘Je gooit er een kwartje in en krijgt er een euro voor terug.’  Maar het is vooral enthousiasme en eerlijkheid van de geboren Zeeuw.

Opleiden voor het eerste elftal

Bij Kethel Spaland zijn heel veel betrokken trainers en die weten allemaal wat hier aan talenten rondloopt. “We praten heel veel met elkaar en ik zie veel wedstrijden bij de club en zie de groei gebeuren. Daar moeten we dingen over vertellen want het is geweldig wat er bij de club is ontstaan. Het doel van de opleiding is het opleiden voor het eerste elftal van Kethel Spaland. Dit speelt nu in de derde klasse en zou eigenlijk op een hoger plan moeten spelen en dat het liefst met alleen eigen jeugd. Tussen nu en een x-aantal jaar wil ik met alle jeugdteams in de divisies gaan spelen” zegt Arwin trots.

Trainers opleiden is zeer belangrijk

Arwin vertelt over het opleiden van trainers. “We zijn dit jaar begonnen met het aanbieden van de VC1 cursus voor alle selectietrainers. Dit doen we gefaseerd. Vorig seizoen heeft er een groep het diploma behaald, dit seizoen is er een groep bezig en ook volgend seizoen starten we weer met een nieuwe groep.  Vrijwilligers met papieren, die ga je normaliter niet vinden. Ik zou het leuk vinden als we trainers binnen de club hebben die zijn begonnen in de onderbouw met hun kind en dan zonder hun kind een team in de bovenbouw willen trainen.”

Botsen met de KNVB

“Als kind heb ik geleerd om met tegenslagen om te gaan. Als je een spelletje doet thuis zijn ze altijd bezig om te winnen. Is dat het belangrijkste met voetbal? Nee, maar de kinderen zijn er wel mee bezig. Ik ben een voorstander dat de KNVB weer de standen gaat bijhouden vanaf de JO8, gaat de KNVB daar iets mee doen? Waarschijnlijk niet”, zegt Arwin over zijn haat-liefde verhouding met de bond.

De Wiel Coerver methode bij Kethel Spaland

We hebben de Wiel Coerver methodiek binnengehaald. Dat is een methodiek die alle trainer vanaf de onderbouw gaat helpen om op een bepaalde manier te trainen. Dat wil zeggen, veel balcontacten, klein partijspel, en veel techniek. Eén keer in de drie worden onze trainers dan ook geholpen door externe trainers zodat onze trainers handvatten krijgen om hun eigen training goed te verzorgen. Hier gaan we volgend seizoen mee beginnen. Daarmee hopen wij trainers te ontwikkelen, te steunen en aan de club te binden”, besluit Arwin zijn verhaal.

Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.