Home Blog Pagina 52

De accommodatie van VVSB wordt top onderhouden door de VUT-ploeg

0

Bij VVSB draait het niet alleen om prestaties op het veld, maar ook om de mensen achter de schermen die de club draaiende houden. Onder hen bevindt zich de VUT-ploeg, een groep van ongeveer 25 senioren die met tomeloze inzet de accommodatie onderhouden.

Drie dagen per week steken deze mannen, met leeftijden variërend van 63 tot 85 jaar, de handen uit de mouwen op Sportpark de Boekhorst. Van het maaien van het gras tot het schoonmaken van de kleedkamers—iedereen draagt zijn steentje bij. Maar de VUT-ploeg is meer dan een werkgroep: het is een hechte gemeenschap waarin werk en plezier samen gaan. Met koffie, kaarten en verjaardagen die gezamenlijk worden gevierd, vormt de ploeg voor velen een deel van hun sociale leven. “Het sociale aspect is net zo belangrijk als het werk zelf,” vertelt Geek den Elzen (76), het aanspreekpunt van deze bijzondere groep vrijwilligers.

Net zoals vele andere voetbalclubs mag ook VVSB de handen dichtknijpen met alle vrijwilligers die bereid zijn om de club te helpen. Het schoonmaken en onderhouden van de accommodatie is geen kleine klus. De VUT-ploeg van VVSB neemt dat onderhoud voor zijn rekening. De ploeg bestaat uit een stuk of 25 mannen tussen de 63 en 85. Elke maandag, woensdag en vrijdag staan zij klaar om Sportpark de Boekhorst te onderhouden. Geek den Elzen is het aanspreekpunt van deze VUT-ploeg en probeert alles in goede banen te leiden. “Het is en blijft vrijwilligerswerk” weet Geek. “Dus ik zal nooit tegen iemand zeggen dat hij iets móét doen. Dat is niet mijn stijl.”

Op de maandag is vaak iedereen van de VUT-ploeg aanwezig. “Er is een gedeelte wat naar buiten gaat om bijvoorbeeld gras te maaien of de vuilniszakken te vervangen. Anderen maken de kleedkamers schoon of doen wat in de kantine. Iedereen heeft zijn eigen specifieke taken. We hebben heel veel werkzaamheden en er is altijd wel wat te doen. We zijn op leeftijd met z’n allen, dus het gaat ook allemaal niet zo heel snel. Er zijn erbij, die zijn tachtig jaar of ouder. Na een uur of drie zijn zij wel uitgewerkt natuurlijk.”

Het sociale aspect is niet geheel onbelangrijk bij de VUT-ploeg. En dat is een understatement. Op maandagen is vaak de voltallige ploeg aanwezig. “Het voordeel van dat we met zoveel mensen zijn, is dat er altijd wel een verjaardag te vieren is. Diegene neemt altijd wat eten mee en dan drinken we een koffietje met z’n allen. Een biertje wordt er nooit gedronken. Als we met dertig man aan de alcohol gaan, is er altijd wel eentje die zich er niet lekker van voelt. We zijn wat ouder hè. Ook wordt er vaak een potje gekaart.”

Dat Geek zijn VUT-ploeg met zo’n grote groep mannen op leeftijd elke week weer bij elkaar komt, is bijzonder. Geek wil zichzelf niet op de borst slaan. “Bij VVSB zijn er meer dan 200 vrijwilligers die wat doen voor de club. Niet alleen wij.” In het verleden heeft Geek zelf ook nog ander vrijwilligerswerk gedaan voor de club. “Nooit voor de centjes, dat is voor mij een stelregel. Ik denk dat ik nu al zo’n dertig jaar vrijwilligerswerk doe voor VVSB. Ik ben trainer en leider geweest. Een functie in het bestuur heb ik nooit gewild. Mijn vrouw is ook al heel lang betrokken bij de club. Ik denk dat ze al een jaar of veertig achter de bar staat.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Kagia start ambitieus Onder 23-team

0

Met de oprichting van een eigen Onder 23-elftal zet voetbalvereniging Kagia uit Lisserbroek een belangrijke stap richting de toekomst. Onder leiding van hoofd jeugdopleiding Jeffrey van Klaveren en hoofdtrainer Kristian Weijers en zijn assistent trainer Erwin van der Steenhoven krijgt de talentvolle lichting van de club nu een serieuze kans om zich te ontwikkelen richting het vlaggenschip. “We zijn er als club enorm trots op dat we dit hebben kunnen neerzetten,” aldus Van Klaveren.

De keuze voor het opstarten van een O23-team komt niet uit de lucht vallen. “We hebben een hele talentvolle O19, waar we vorig jaar veel in geïnvesteerd hebben met een nieuwe trainer,” legt Van Klaveren uit. “Daaruit is nu de stap ontstaan om een volwaardige O23-lichting te starten, om jongens klaar te stomen voor het eerste elftal. Dat is altijd ons doel geweest.”

De nieuwe O23 bestaat uit een mix van spelers uit de huidige O19 en versterkingen van buitenaf. “Twaalf jongens komen uit onze eigen jeugd, zeven zijn er van buitenaf bijgekomen,” vertelt Van Klaveren. En dat zijn niet de minste. Onder de nieuwelingen bevinden zich twee spelers van Quick Boys, één van Koninklijke HFC en maar liefst vier van FC Lisse. “Ze kennen elkaar goed, vormen een vriendengroep, en dat zie je terug op het veld. Met deze groep kunnen we echt iets opbouwen.”

Kagia laat meteen ambitie zien met het nieuwe team: de O23 zal volgend seizoen uitkomen in de vierde divisie. “We hopen zo snel mogelijk door te stoten naar de derde divisie,” zegt Van Klaveren. “Dat niveau past beter bij de kwaliteit en potentie van deze groep.”

Voor Van Klaveren, die niet alleen hoofd jeugdopleiding is maar ook verantwoordelijk is voor de verbinding tussen jeugd en selectie, is deze ontwikkeling cruciaal. “De O23 traint tegelijkertijd met de selectie, gebruikt dezelfde faciliteiten zoals verzorging en het kledingpakket. Alles is erop gericht om de stap naar het eerste zo klein mogelijk te maken. Het helpt dat ik als hoofd jeugdopleiding ook de schakel tussen de trainer van de O23 en het eerste elftal ben. Die lijnen zijn kort en dat is belangrijk.”

Dat de oprichting van een Onder 23 al langer op de agenda stond, blijkt uit de snelheid waarmee het plan dit jaar werd gerealiseerd. “De voetbaltechnische commissie heeft het initiatief genomen. We zaten al snel allemaal op één lijn. Hoofdtrainer Kristian Weijers was direct enthousiast en wilde graag bouwen met deze groep,” aldus Van Klaveren. “Het is voor het eerst dat we de mogelijkheden hebben om dit te realiseren. Daar zijn we als club blij mee.”

Toch viel de keuze voor wie wel en niet in de O23 komt niet voor iedereen even goed. “We moesten een paar jongens uit de huidige O19 laten weten dat ze het niveau nog niet aankunnen,” vertelt Van Klaveren. “Dat is natuurlijk teleurstellend voor die jongens. Maar het niveau moet omhoog als we deze ambitie willen waarmaken. Ze krijgen de kans om zich volgend seizoen wederom in de O19 verder te ontwikkelen en tegelijkertijd blijven we ze volgen, want ontwikkeling kan soms ineens snel gaan.”

Het uiteindelijke doel is duidelijk: spelers ontwikkelen die binnen afzienbare tijd de stap naar het eerste elftal kunnen maken. “Een aantal jongens hebben die potentie al laten zien. We hopen dat we ze via de O23 kunnen klaarstomen en dat ze het eerste van Kagia gaan versterken. Daar werken we naartoe.”

De oprichting van de O23 is niet alleen een mijlpaal voor de jeugdopleiding, maar ook een signaal van de professionele stap die Kagia als club wil zetten. “We willen niet alleen breed opleiden, maar ook de top van onze jeugdteams betere perspectieven bieden. En met deze lichting hebben we dat eindelijk in handen.”

Kagia kijkt dan ook vol vertrouwen vooruit. Met een talentvolle groep, een betrokken technische staf en een duidelijke visie lijkt de toekomst van het eerste elftal al op het trainingsveld van de O23 te beginnen.

Klik op Kagia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Kagia voor meer informatie over de club.

Rob Jonkman bouwt aan de jeugd van RKVV Teylingen: “We moeten het samen doen”

Bij RKVV Teylingen is de jeugdopleiding volop in beweging. Onder leiding van Hoofd Jeugdopleiding Rob Jonkman wordt er niet alleen gewerkt aan betere voetbaltrainingen, maar ook aan een sterke, betrokken verenigingscultuur. “We groeien hard. Dan moet je niet achterover leunen, maar juist vooruit denken.”

Jonkman is sinds een jaar verantwoordelijk voor de jeugdopleiding van de club uit Sassenheim en richt zich vooral op de jongste lichtingen. “Onder 7 en Onder 8 – daar begint het allemaal,” vertelt hij. “We hebben nu de pilots met techniektrainingen en loopscholing gedraaid. Dat riep enorm veel enthousiasme op binnen de club.”

Van enthousiasme naar structuur

Die pilots zijn succesvol geweest. Aan de wekelijkse techniektraining doen maar liefst 90 kinderen mee, begeleid door 10 jonge trainers van de club zelf. “Ik kan zelf de inhoud wel verzorgen, maar je moet de mensen meenemen,” zegt Jonkman. “Als ik geen ouders of trainers meekrijg, heeft het weinig zin. Gelukkig is de bereidwilligheid groot. Het enthousiasme spat ervan af.”

Dat enthousiasme wil hij omzetten in een stevig fundament. “We willen dat ouders mee gaan denken en helpen. Niet omdat we hen willen belasten, maar omdat het een vereniging is – geen bedrijf. Als we samen zorgen voor goede trainingen, maar ook randzaken als ballen, hesjes en een goede organisatie, dan bouw je iets wat gedragen wordt.”

Snelle groei, goede lichting

De reden voor al deze inspanningen is duidelijk: Teylingen groeit als kool. “De aanwas is niet normaal. Wat we nu meemaken qua instroom van jonge kinderen, hebben we bij Teylingen nog nooit gezien,” aldus Jonkman. “De Onder 8-lijn telt al vijf teams, en de Onder 8-1 en Onder 10-1 speelt inmiddels in de hoofdklasse. Dat is voor onze club uniek.”

Die groei vraagt om visie. “We moeten vooruitdenken. Niet alleen voor nu, maar ook richting de toekomst. Hoe zorg je dat deze kinderen blijven, zich ontwikkelen en met plezier blijven voetballen?”

Iedereen krijgt aandacht

Wat VV Teylingen volgens Jonkman onderscheidt van omliggende verenigingen, is de manier waarop met spelers wordt omgegaan. “Bij ons krijgt ieder kind evenveel aandacht. Het maakt niet uit of je de nieuwe Messi bent of voor het eerst een bal aanraakt – iedereen leert hier voetballen.”

Naast de sportieve ontwikkeling staat ook het sociale aspect centraal. “Teylingen stond altijd al bekend om z’n sterke jeugdkampen en betrokken sfeer. Nu voegen we daar ook voetbaltechnisch iets sterks aan toe. Die combinatie maakt het compleet.”

Ouders als sleutel tot succes

Een belangrijk onderdeel van de toekomstvisie is het betrekken van ouders. “We hebben informatieavonden georganiseerd, een wervingscampagne opgezet voor het jeugdbestuur en hebben een ‘train de trainer’-cursus opgezet. Als ouders zien dat hun kind blij thuiskomt, zijn ze vaak bereid om iets bij te dragen.”

Volgens Jonkman begint het inmiddels echt te leven binnen de club. “Ik heb nu het volledige jeugdbestuur mee, en steeds meer trainers en ouders sluiten zich aan. We hebben een mooie groep beginnende, welwillende jeugdtrainers. Samen bouwen we aan iets moois.”

Hoofdtrainer in hart en nieren

Hoewel hij nu volledig gefocust is op zijn rol als HJO, mist Jonkman soms het directe voetbalgevoel. “Ik mis het hoofdtrainerschap af en toe wel, dat winnen-en-verliezenverhaal op zaterdag. In de toekomst wil ik dat zeker weer oppakken. Maar op dit moment ligt mijn prioriteit bij mijn werk en deze rol.”

Toekomst met vertrouwen tegemoet

De jeugdopleiding van VV Teylingen is volop in ontwikkeling, en met mensen als Rob Jonkman aan het roer is de basis stevig. “Het draait om samenwerken,” besluit hij. “We doen dit niet alleen voor het voetbal, maar voor het plezier, de ontwikkeling en het verenigingsgevoel. Dat is waar Teylingen voor staat.”

benjamin.vdhaak@gmail.com

Klik op RKVV Teylingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op  RKVV Teylingen voor meer informatie over de club.

VV Katwijk bouwt nieuw vrijwilligersbeleid

Bij een club als VV Katwijk, waar alles draait op samen, passie, plezier en respect, zijn vrijwilligers onmisbaar. Zonder hen geen draaiende kantine, geen schone kleedkamers, geen draaiend wedstrijdsecretariaat.

Angeline van Duijn werkte mee aan de nieuwe plannen omtrent vrijwilligersbeleid en vertelt: “Een club als vv Katwijk is niet alleen belangrijk voor spelende leden, maar juist ook voor gezinnen, supporters en de gemeenschap als geheel. Maar dan moeten de randvoorwaarden wél op orde zijn. En daar spelen de vrijwilligers een hoofdrol in.”

Hoe bijzonder de vrijwilligersstructuur van VV Katwijk is, wordt regelmatig bevestigd door buitenstaanders. “Zij zijn echt onder de indruk van hoeveel mensen hier vrijwillig aan het werk zijn. Dat soort momenten bevestigen dat we samen iets bijzonders doen Het is niet vanzelfsprekend, en dat zien mensen van buitenaf ook.”  “Echter zien wij als bestuur ook dat het soms lastig kan zijn om bepaalde taken gedaan te krijgen. Vandaar dat wij zijn gaan nadenken hoe wij ervoor konden zorgen dat de taken die er zijn binnen de vereniging ook in de toekomst worden vervuld.” Van vrijblijvend naar bewust meedoen “Binnen het bestuur was het dus duidelijk dat het vrijwilligersbeleid bij VV Katwijk anders ingericht moest gaan worden. Er is daarom een nieuw vrijwilligersbeleid opgesteld met een duidelijke filosofie: Iedereen draagt iets bij.”

Structuur Vrijwilligersbeleid

1.⁠ ⁠Vrijwilligersfuncties:
•⁠ ⁠Langlopende functies (minimaal 1 seizoen).
•⁠ ⁠Functies zoals bestuurslid, commissielid, wedstrijdsecretariaat, scheidsrechter, trainer en leider.
•⁠ ⁠Registratie en bekendheid bij het bestuur.
•⁠ ⁠Samenwerking binnen commissies met een aanspreekpunt per commissie.

2.⁠ ⁠Verenigingswerk:
•⁠ ⁠Taken voor ouders van jeugdleden en leden (15+) die geen vrijwilligersfunctie bekleden.
•⁠ ⁠Taken zoals bar- en keukendienst, pupillenscheidsrechter, onderhoudswerkzaamheden, schoonmaak, beheer materiaalhok, hulp bij toernooien of familiedagen.
•⁠ ⁠Verplichting van 3 uur per seizoen.

3.⁠ ⁠Teamtaken:
•⁠ ⁠Taken binnen het team waarin men zelf of het kind speelt.
Het onderdeel verenigingstaken is nieuw maar het uitgangspunt is simpel. Van ieder lid – of de ouders bij jeugdleden – verwachten we dat ze een verenigingstaak van drie uur vervullen per seizoen. Meer mag altijd, maar niet minder. Die drie uur kunnen met verschillende taken ingevuld worden bijvoorbeeld; van helpen achter de bar tot fluiten, schoonmaken tot meehelpen bij evenementen. “Als het maar ten goede komt aan de club. Er is altijd wel iets te doen.”

Verplicht, maar vooral positief

Hoewel het uitvoeren van de taken ‘verplicht’ is, is de insteek vooral positief. “We willen geen strenge sfeer creëren, integendeel. Het idee is dat mensen de club nóg meer gaan voelen als ze zelf iets bijdragen. En dat werkt. Veel mensen merken pas als ze iets doen, hoeveel gezelligheid en voldoening het geeft.” Er wordt duidelijk uitgewerkt waar de hulp nodig is. Mensen krijgen concrete taken aangereikt, het is niet vaag. Dat maakt het laagdrempelig om mee te doen.”

Oog voor groei en haalbaarheid

De kracht van het beleid zit hem in de realistische aanpak. Het plan is uitvoerbaar en houdt rekening met mensen die weinig tijd hebben. Juist daardoor is het draagvlak groot. En nu kunnen we langzaam kijken of we op bepaalde vlakken wat meer kunnen vragen – maar altijd met oog voor wat haalbaar is.” Dat vraagt ook om blijven schakelen. “Het vrijwilligersbeleid is geen vaststaand iets. Het leeft mee met de club. Wat vandaag werkt, moet misschien volgend jaar anders. Dat is niet erg, als je het maar samen doet.”

Katwijks en krachtig

Het is duidelijk dat het VV Katwijkse familiaire karakter van de club een belangrijke rol speelt in het succes. “We bouwen hier niet alleen aan een club, maar ook aan een gemeenschap.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Ferris Inyamah maakt ambitieuze stap naar Ter Leede: “Deze kans pak ik met beide handen aan”

De 26-jarige Ferris Inyamah zet de volgende stap in zijn voetbalcarrière. De verdediger verruilt ZSGOWMS voor Ter Leede, dat uitkomt in de Vierde Divisie en duidelijke ambities heeft om door te groeien naar de Derde Divisie. Voor Inyamah, afkomstig uit Hoorn, betekent het een belangrijke kans om zich verder te ontwikkelen. “Ik heb de ambitie om zo hoog mogelijk te spelen,” zegt hij vastberaden.

Inyamah kende een bewogen periode in Amsterdam, waar hij de afgelopen seizoenen actief was. “Ik ben naar Amsterdam gegaan om op een hoger niveau te spelen, maar het is niet geworden wat ik ervan had verwacht,” blikt hij terug. “Het afgelopen seizoen was heel zwaar. Als team zijnde presteerden we zwaar ondermaats.” De stap naar Ter Leede komt dan ook op het juiste moment.

De verdediger heeft een interessante weg bewandeld in het amateurvoetbal. Hij begon bij Always Forward, waar hij alle jeugdteams doorliep. Na zijn eerste jaar in de senioren maakte hij de overstap naar Zwaluwen. Een afgescheurde kruisband gooide echter roet in het eten. “Daarna ben ik teruggegaan naar Always Forward om weer op niveau te komen,” vertelt hij. Vervolgens speelde hij twee jaar bij AGB voordat hij bij ZSGOWMS belandde.

Nu lonkt een nieuwe uitdaging in Sassenheim. Ter Leede klopte bij hem aan met duidelijke plannen. “De club heeft de doelstelling uitgesproken om te promoveren naar de Derde Divisie,” legt Inyamah uit. “Dat spreekt mij enorm aan. Ik pak deze kans met beide handen aan.” Daarbij speelde ook de positieve verhalen van een vriend, Jordan de Jong, die al bij Ter Leede speelde, een rol. “Hij was alleen maar lovend. Bij Ter Leede leeft het echt. Dat was in Amsterdam wel anders.”

Inyamah omschrijft zichzelf als een rechtsbenige centrale verdediger die vooral houdt van verdedigen. “Mijn taak is simpel: de man uitschakelen,” zegt hij met een glimlach. De ervaring op de zware, hobbelige velden van de lagere klassen heeft hem gevormd. “In de vierde klasse speel je op grasvelden in de weilanden. Daar gaat elk duel keihard. Dat heeft me een betere verdediger gemaakt. De boeren houden niet in.”

Ondanks eerdere kampioenschappen – zo werd hij onder andere kampioen met Always Forward en ZSGOWMS – voelt hij dat er nog veel te winnen valt. “Met Always Forward werden we kampioen in coronatijd, maar dat voelde niet echt. We mochten het niet eens vieren. Bij ZSGOWMS werden we gemakkelijk kampioen; het was eigenlijk een walk-over. Ik wil echt een keer op een hoger niveau kampioen worden. Met alles erop en eraan.”

Zijn overstap naar Ter Leede betekent ook dat hij zich eindelijk kan laten zien in een regio waar hij vandaan komt. “Hier in de buurt hebben clubs nooit echt naar me geïnformeerd. Best gek eigenlijk, want ik denk dat ik makkelijk vierde en zelfs derde divisie aan kan. Ik moet natuurlijk even de tijd krijgen, maar ik weet zeker dat ik met het niveau kan meegroeien.”

De 26-jarige verdediger straalt motivatie uit. “Ik ga er alles aan doen om Ter Leede te helpen de doelstellingen te behalen. En hopelijk kan ik mezelf nog verder ontwikkelen. Always forward, dat is altijd mijn motto geweest. Nu bij Ter Leede ga ik dat opnieuw waarmaken.”

Met zijn ervaring, onverzettelijkheid en honger naar succes lijkt Ferris Inyamah een uitstekende versterking voor het ambitieuze Ter Leede. De komende seizoenen zullen uitwijzen of hij samen met de club de droom van promotie kan realiseren.

Klik op VV Ter Leede voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ter Leede voor meer informatie over de club.

Jan Douwe Box (33) neemt afscheid van BSM: “Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn knieën niet meer”

0

Na jarenlang het gezicht te zijn geweest van BSM, neemt aanvoerder en centrale verdediger Jan Douwe Box afscheid van het eerste elftal. De 33-jarige Box stopt niet uit vrije wil, maar omdat zijn lichaam hem dwingt. “Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn knieën niet meer,” zegt hij. “Het is natuurlijk geen ramp, maar sportief gezien voelt dat wel zo.”

De problemen begonnen sluipenderwijs. “Ik had al langer pijn in mijn knieën. Eerst probeerde ik het nog vol te houden met paracetamol,” vertelt Box. Maar de klachten werden steeds erger, waardoor hij uiteindelijk een echo liet maken. De diagnose was hard: artrose en ernstige slijtage. “Er zit amper nog kraakbeen tussen. Als ik nu nog door zou gaan, loop ik het risico dat ik op jonge leeftijd kunstknieën nodig heb. En dat wil je natuurlijk zo lang mogelijk uitstellen.”

Het nieuws sloeg in als een bom. “Ik heb erom gejankt, mag je best weten,” zegt hij openhartig. “Als ik nu iets van de grond moet oprapen, moet ik dat al met beleid doen. In kleermakerszit zitten kan ik niet meer.” Toch besloot hij, tegen het medische advies in, om dit seizoen nog af te maken. “Eigenlijk had ik per direct moeten stoppen, maar ik wilde niet zomaar weggaan. Ik wilde het op mijn manier afsluiten.”

Met zware pijnstilling, waaronder diclofenac, sleept hij zich door de wedstrijden heen. Zijn laatste wedstrijd, op 18 mei 2025 , belooft dan ook een emotionele te worden. “Dat wordt echt even moeilijk. Je zit al die jaren bij elkaar, groeit samen op. En nu verandert dat.”

Box is sinds zijn zeventiende actief in de selectie van BSM en speelde praktisch zijn hele leven voor de club. “BSM is een echte dorpsclub. Iedereen kent elkaar. Het is intiem en genegen,” omschrijft hij. “Er zijn jongens waaraan ik zelf nog training heb gegeven, en nu speel ik samen met hen in het eerste.”

De hoogtepunten zijn talrijk. “We zijn eens kampioen geworden in de vijfde klasse. De beslissende wedstrijd tegen Vogelenzang,” herinnert hij zich. “En die keer nacompetitie tegen een ploeg uit Utrecht: thuis 3-3, uit 2-2, en na verlenging 3-4 winnen. Toen reden we met een volle bus, honderd man mee. Fantastische herinneringen.”

Naast de successen op het veld waren ook de trainingskampen onvergetelijk. “Of het nu Mallorca, Torremolinos, Eindhoven of Texel was, het maakte niet uit. Het was altijd gekkigheid.”

Als speler stond Box bekend als een degelijke verdediger. Niet de schreeuwer binnen de lijnen, maar wel de leider buiten het veld. “Ik ben niet echt een aanvoerder die constant roept. Ik was sowieso de oudste. Maar buiten het veld regel je dingen, en dat voelt dan vanzelf zo.”

Hoewel zijn tijd in het eerste elftal stopt, blijft Box verbonden aan het voetbal. Hij gaat spelen in een vriendenteam dat uitkomt in de zesde klasse reserve. “Ik wil het nog steeds niet helemaal loslaten. Of het verstandig is? Geen idee. Maar ik wil het toch afbouwen.”

De overgang zal groot zijn, erkent hij. “Voetbal was ook een groot deel van mijn sociale leven. Je ziet elkaar twee, drie keer per week. Die intensiteit wordt minder. Dat is even slikken.”

Toch overheerst bij Box ook trots. Trots op wat hij heeft meegemaakt, op de vrienden die hij heeft gemaakt en op de herinneringen die hij koestert. “Ik had het voor geen goud willen missen,” zegt hij. “En ik ben blij dat ik het nog een seizoen heb kunnen afmaken.”

Op 18 mei 2025 staat Jan Douwe Box voor de laatste keer als aanvoerder op het veld voor BSM. Een hoofdstuk wordt afgesloten, maar de liefde voor het spel en de club blijft altijd bestaan.

Klik op BSM voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BSM voor meer informatie over de club.

De groei van de jeugd van VV Katwijk is groot

Bij een groeiende vereniging als VV Katwijk is het jeugdvoetbal meer dan alleen een zaterdagse bezigheid. Het is een serieuze onderneming, een sociaal vangnet én een kweekvijver van normen, waarden en talent. Corleen Hoek, bestuurslid van de club, draait er zijn hand niet voor om. “Het is leuk druk,” lacht hij. “Maar het is samen met een aantal vrijwiligers ook echt een dagtaak geworden.”

De cijfers zeggen genoeg: het afgelopen seizoen tikte VV Katwijk de 1.700 leden aan. “We groeien elk jaar met meer dan 100 nieuwe leden,” vertelt Hoek. “Dat is natuurlijk fantastisch, maar het brengt ook uitdagingen met zich mee. Qua velden redden we het nog, maar de kleedkamers raken steeds voller. We hebben er achttien – nu is het nog net aan te doen, maar op termijn hebben we echt uitbreiding nodig.”

Meer dan voetbal alleen

Met zestig jeugdteams en meer dan 150 minioren is de jeugdafdeling het kloppend hart van de vereniging. Toch draait het niet alleen om voetbal, benadrukt Hoek. “Wij zijn als VV Katwijk ook maatschappelijk betrokken. We organiseren jeugdkampen, familiedagen, bingo-avonden, zwemavonden – en altijd met voetbal als kern. Het voetbalveld is een belangrijke plek voor ontwikkeling, en als je dat weet te combineren met maatschappelijke vorming, creëer je een sterk ‘wij-gevoel’. Daarom gebruiken we vaak de hashtag #samensterk. Dat is waar we voor staan en terug komt in onze kernwaarden “Samen passie, plezier en respect”

Een vereniging met visie

Om de groei in goede banen te leiden, wordt er momenteel gewerkt een nieuw strategisch plan uitgevoerd. “Hoe blijf je groeien op een gezonde manier? Dat is de grote vraag. Niet alleen onze club groeit, maar ook het dorp Katwijk. We kunnen doorgroeien, maar dan moet er wel geïnvesteerd worden in faciliteiten. Denk aan kleedkamers, extra kunstgrasvelden. Daarin zijn we afhankelijk van de gemeente.” Een belangrijk gespreksonderwerp is bijvoorbeeld het niet trainen op vrijdag. “Vanuit herstel technisch oogpunt willen wij liever niet op vrijdag trainen, maar qua ruimte wordt het steeds lastiger. Je moet als club continu kijken: wat is handig, wat niet? Het vraagt veel afstemming.”

Professionalisering zonder winstbejag

De drukte, de verantwoordelijkheden, het vele regelen – voor Hoek is het vanzelfsprekend. “Ik doe dit puur voor de club. Ook als bestuur horen wij tot de grote groep vrijwilligers die allen niet betaald worden. Als we nog verder doorgroeien, moeten we misschien wel overwegen om voor bepaalde taken in te huren, dat willen we zolang mogelijk voorkomen. Maar ikzelf? Nee hoor. Dat past niet bij mij.”

Wat hem drijft is de trots. “Ondanks dat het eerste elftal dit seizoen niet meer meedoet om de titel, leeft het enorm binnen de club. We zijn misschien een beetje verwend geraakt met successen, maar de betrokkenheid blijft. De accommodatie is verder geprofessionaliseerd, er zijn meer mensen dan ooit actief in en rond de club, al kan dat nooit genoeg zijn. Dat maakt mij als jeugdvoorzitter enorm trots.”

Toekomstplannen: foundation in de maak

Een van de projecten waar het bestuur zich momenteel sterk voor maakt, is het opzetten van een VV Katwijk Foundation. “Er zijn bij ons ook gezinnen die het financieel niet breed hebben. We willen als club ook daar een verschil in kunnen maken. Denk aan contributieondersteuning, sportkleding, deelname aan kamp. De foundation staat nog in de kinderschoenen, maar het idee is er. Zoiets moet kunnen groeien.”

Samen bouwen aan een sterke basis

Wat duidelijk wordt uit alles wat Hoek vertelt: jeugdvoetbal is bij VV Katwijk geen bijzaak, maar een fundament. “De jeugd is de toekomst van de club. Niet alleen sportief, maar ook als gemeenschap. Als je hier opgroeit, voel je je onderdeel van iets groters. Dat willen we behouden, ook als we blijven groeien.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

 

Ron Kromhout neemt afscheid als jeugdvoorzitter VVSB.

0

Na ruim vier jaar stopt Ron Kromhout als jeugdvoorzitter van VVSB. De 54-jarige clubman vindt het tijd om het stokje over te dragen. Niet omdat de passie voor het jeugdvoetbal is verdwenen – integendeel – maar omdat hij gelooft dat vernieuwing nodig is om een vereniging fris en in beweging te houden.

“Ik heb het 4,5 jaar met ontzettend veel plezier gedaan,” vertelt Kromhout. “Maar het is goed als functies binnen de club op een gegeven moment wisselen. Mijn jongste zoon is doorgestroomd naar de senioren, en er staan twee mensen klaar die de jeugdvoorzitterstaken willen overnemen. Allebei hebben ze frisse ideeën en een clubhart. Dat voelt goed.” Van jeugdtrainer tot kartrekker Kromhout raakte zo’n zeventien jaar geleden betrokken bij VVSB, toen zijn oudste zoon begon met voetballen. “Zoals dat gaat in een dorpsclub: je rolt erin,” lacht hij. “Ik begon als jeugdtrainer van mijn zoon, daarna werd ik leider, coördinator en uiteindelijk jeugdvoorzitter.” Die betrokkenheid bleef groeien. Zijn twee zoons zijn nog steeds actief binnen de club. De oudste speelt in Zaterdag 3 en traint daarnaast de Onder 16-1. De jongste voetbalt met vrienden in Zaterdag 11. “VVSB is een club waar je blijft hangen,” zegt Kromhout. “Het is gemoedelijk, je kent iedereen. Niets moet, alles mag. Maar tegelijk is het organisatorisch echt goed geregeld. Er zijn veel vrijwilligers, de jeugdopleiding staat als een huis.”

Sterke jeugdopleiding

Een van de speerpunten tijdens zijn voorzitterschap was het versterken van de jeugdopleiding. “Ik wilde bepaalde veranderingen doorvoeren,” legt hij uit. “Vooral op het gebied van opleiden van onze eigen trainers. Dat is gelukt. We hebben nu 24 jonge trainers die allemaal zelf vanuit de club zijn opgeleid. Ook laten we oudere jeugdteams de jongere teams fluiten. Dat zorgt voor binding en verantwoordelijkheid.”
Kromhout noemt zijn oudste zoon als een mooi voorbeeld van hoe dat kan uitpakken. “Hij heeft via VVSB zijn trainerscursussen gedaan en is nu een gediplomeerde trainer. Dat is precies wat we willen: mensen binnen de club de kans geven zich te ontwikkelen.”
Zelf blijft hij dan ook op de achtergrond betrokken. “Ik ga me bezighouden met het organiseren van opleidingen via de KNVB. Broodje, soepje erbij, gewoon goed geregeld. En ik adviseer de technische commissie waar nodig.”

Overdracht met vertrouwen

Dat hij het voorzitterschap met een gerust hart overdraagt, komt mede door de sterke structuur die inmiddels binnen de jeugdafdeling is opgebouwd. “We hebben goede overdrachtsgesprekken gevoerd,” zegt hij. “De nieuwe voorzitters hebben dezelfde denkwijze en willen doorpakken. Ik blijf beschikbaar om advies teven, maar ik wil af van de vaste verplichtingen en vergaderingen. De club weet me te vinden als het nodig is.”
Kromhout werkt in het dagelijks leven als regiomanager bij een groothandel in bloemen en planten. Die baan combineerde hij jarenlang met zijn vrijwilligerstaken. “Dat ging goed, maar eerlijk is eerlijk: ik zat hier van maandag tot en met donderdagavond én op zaterdag. Het mag iets minder nu.”

Toekomstplannen

De liefde voor het voetbal blijft. “Training geven vind ik nog altijd het leukst,” bekent hij. “Ik heb mijn oudste zoon getraind tot Zaterdag 3. Wie weet pak ik dat ooit weer op.” Hij kijkt met trots terug op zijn tijd bij de club. “We zijn een echte dorpsclub, met meer dan 500 jeugdleden. Er zijn jongens die drie jaar geleden naar een BVO gingen en nu terugkomen. Dan is het contact meteen weer goed. Dat zegt genoeg over VVSB.” Ron Kromhout vertrekt als jeugdvoorzitter, maar blijft VVSB trouw. “Ik loop hier al 17 jaar rond. Ik zal er niet minder vaak zijn, alleen in een andere rol.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Rémon van Es zet zich in voor Foreholte: “Alles draait om plezier”

Bij Foreholte draait alles om het plezier van de jeugd, en Rémon van Es is daar een van de drijvende krachten achter. De 44-jarige inwoner van Voorhout is inmiddels vijf jaar actief binnen het jeugdbestuur van de club. Samen met andere vrijwilligers zorgt hij ervoor dat alles rondom de jeugdwedstrijden op rolletjes loopt. “Alles draait om het plezier van de kinderen,” vertelt Van Es. “Ik word blij als ik op zaterdag al die kinderen enthousiast op het veld zie staan.”

Zelf voetbalde Van Es vroeger bij SJZ in Zoeterwoude, waar zijn passie voor voetbal begon. “Vroeger leefde je echt toe naar het moment dat het clubblad uitkwam,” herinnert hij zich. “Met wedstrijdverslagen en allerlei andere verhalen. Tegenwoordig gaat alles via social media, dat is toch anders.” Ondanks de veranderde tijden blijft de kern voor hem hetzelfde: voetbal is ontspanning en plezier, zeker voor de jongste spelers.

Binnen Foreholte is Van Es op meerdere fronten actief. Naast zijn rol in het jeugdbestuur is hij trainer van de MO13-1, waarin ook zijn dochter speelt. Daarnaast is hij coördinator van de Onder 15-, Onder 16- en Onder 17-teams, en biedt hij waar nodig hand- en spandiensten. “Ik help eigenlijk overal waar ik kan. Foreholte is een vereniging waar iedereen welkom is, ongeacht achtergrond,” legt hij uit. “Een van de sterke punten is dat vrijwilligerswerk niet verplicht is, maar dat je toch altijd op ontzettend veel mensen kunt rekenen. Dat heeft echt te maken met het dorpse karakter van de club.” Zijn ervaring als trainer van de MO13 doet Van Es veel plezier. “Het mooiste is dat je kinderen kunt helpen het beste uit zichzelf én het spel te halen,” zegt hij. “We zijn lekker met sport bezig, leren respectvol omgaan met elkaar en zorgen voor beweging. Dat zijn belangrijke waarden, zowel binnen als buiten het veld.” Toch ziet Van Es ook punten waarop nog winst te behalen valt, met name als het gaat om een gezonde levensstijl. De invoering van een rookvrij sportpark is voor hem een belangrijke stap. “We hebben nu een rookvrij sportpark, dat is een goede ontwikkeling.”

Naast het individuele gedrag speelt ook de rol van ouders een belangrijke factor in de voetbalbeleving van kinderen. “Wat kinderen op zondag op televisie zien, is vaak niet het beste voorbeeld,” stelt Van Es. “Daarnaast is het belangrijk dat ouders een bepaalde afstand bewaren. Zeker beginnende ouders vinden het soms moeilijk om om te gaan met de teleurstelling van hun kind. Het is goed om dat door het team zelf te laten oplossen.”
Met het jeugdbestuur werkt Van Es aan toekomstplannen om de club nog verder te versterken. Een belangrijke wens is het opstellen van uniforme gedragsregels. “Zo creëren we meer eenheid en duidelijkheid voor iedereen,” licht hij toe. Daarnaast is er veel aandacht voor de faciliteiten. “We mogen echt blij zijn met ons sportpark. Twee velden worden binnenkort gerenoveerd. Dat komt de kwaliteit van de trainingen en wedstrijden ten goede.”

Wat Foreholte volgens Van Es uniek maakt, is de brede toegankelijkheid van de sport. “Voetbal is er voor iedereen: voor de fanatiekelingen, maar ook voor de kinderen die gewoon lekker willen bewegen en plezier willen hebben. Het is en blijft een teamsport waarin iedereen zijn plek kan vinden,” zegt hij. Met zijn enthousiasme, betrokkenheid en duidelijke visie is Rémon van Es een onmisbare kracht binnen Foreholte. Gedreven door het plezier van de jeugd, werkt hij dagelijks mee aan een positieve en toekomstbestendige sportomgeving voor alle jonge voetballers.

Klik op Foreholte voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Foreholte voor meer informatie over de club.

Kees Wassenaar: de trotse kracht achter het pareltje van SJC

0

Bij voetbalvereniging SJC uit Noordwijk is Kees Wassenaar niet weg te denken. Al sinds zijn eenentwintigste is hij actief als vrijwilliger en inmiddels, op 67-jarige leeftijd, nog altijd even betrokken. Tegenwoordig is hij bestuurslid en verantwoordelijk voor de accommodatie, en zijn trots op het complex spat er vanaf. “In de Voetbal International werd ons complex zelfs het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ genoemd. Dat zegt genoeg.”

Kees begon op jonge leeftijd met vrijwilligerswerk. “Toen ik achttien was, liep ik al rond bij SJC,” vertelt hij. “In die tijd waren er geen ouders die meeliepen bij de teams, maar jonge senioren coachten de jeugd. Zaterdag een team coachen en zondag zelf voetballen; zo ging dat toen.” Zelf speelde hij tot zijn veertigste, voornamelijk in vriendenteams. “Ik heb het eerste elftal nooit gehaald, maar het plezier was er niet minder om.”

De binding met SJC bleef en groeide zelfs. In de loop der jaren vervulde Kees talloze functies binnen de vereniging: jeugdleider, begeleiding van de jaarlijkse Engelandreis, begeleider van het G-voetbal, secretaris, jeugdvoorzitter, voorzitter van de kantinecommissie en penningmeester. “Eigenlijk heb ik alles wel een keer gedaan,” zegt hij met een lach.

Sinds drie jaar huist SJC in een volledig vernieuwd complex, iets waar Kees zichtbaar trots op is. “Het heeft een hele geschiedenis. In 2012 wilden we al renoveren, maar dat bleek onbetaalbaar. Uiteindelijk is het in 2015, samen met de gemeente Noordwijk, echt in gang gezet,” legt hij uit. “We hebben een relatief kleine kavel, dus alles zit dicht op elkaar. We hebben zelfs een half veld moeten inleveren. Maar bijna alles is nu kunstgras, en dat maakt intensief gebruik mogelijk.”

Als bestuurslid is Kees verantwoordelijk voor het onderhoud van de accommodatie en stuurt hij het team vrijwilligers aan dat daarbij helpt. “Elke dag ben ik er wel even mee bezig,” vertelt hij. “Het geeft mij energie als ik zie dat alles goed loopt. Een dag organiseren waarin alles op rolletjes loopt, dat geeft echt plezier.”

Naast het onderhoud kijkt Kees ook naar extra inkomstenbronnen voor de club. “Onze kantine wordt doordeweeks verhuurd aan een BSO, en we hebben vergaderzalen die we proberen overdag te verhuren,” legt hij uit. “Structureel is dat nog niet helemaal gelukt, maar er liggen kansen, bijvoorbeeld voor huiswerkbegeleiding.”

De club beschikt nog over één grasveld, en dat heeft zelfs geleid tot een bijzonder succes. “De KNVB gebruikt dat veld voor jeugdinterlands. Dat levert niet alleen geld op, maar geeft ons complex ook extra uitstraling,” vertelt Kees trots.

SJC telt inmiddels 1150 leden, waarvan 900 spelende leden. Financieel staat de club er gezond voor, mede dankzij het harde werk van vrijwilligers zoals Kees. “We zijn echt een familievereniging,” benadrukt hij. “We streven ernaar om zoveel mogelijk zelf opgeleide spelers in het eerste elftal te krijgen. Daar zijn we trots op.”

Het nieuwe clubhuis, centraal gelegen op het complex, is volgens Kees een grote troef. “Vanaf het clubhuis kun je alle velden overzien. De tribune is makkelijk bereikbaar. Alles is ontworpen om de clubbeleving optimaal te maken.”

Naast zijn werk voor SJC werkt Kees nog twee dagen per week buitenshuis. “Je moet jezelf wel een beetje in de gaten houden dat je niet te veel doet,” zegt hij nuchter. Toch is het duidelijk dat zijn hart bij SJC ligt. “Het enorme netwerk en de vele vriendschappen die ik in al die jaren heb opgebouwd, zijn onbetaalbaar. SJC is mijn club.”

Met zijn toewijding, enthousiasme en liefde voor SJC is Kees Wassenaar een prachtig voorbeeld van wat een vrijwilliger kan betekenen voor een vereniging. Zijn inzet zorgt ervoor dat het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ blijft schitteren.

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.