Home Blog Pagina 52

NSVV doet zichzelf tekort tegen Brielle

vv NSVV
-
0
NSVV doet zichzelf tekort tegen Brielle

Bij winst op Brielle kon NSVV vandaag een grote stap zetten richting directe handhaving in de eerste klasse. Op een winderig Geuzenpark waarbij diverse buitjes overwaaiden, hielden Brielle en NSVV elkaar in evenwicht. NSVV kwam tot tweemaal toe op voorsprong, maar Brielle wist in de laatste minuten van de officiële speeltijd op gelijke hoogte te komen.

Eerste helft
Wegens twee schorsingen en een blessuregeval trad NSVV vandaag aan met drie wijzigingen ten opzichte van vorige week. Jerzy van Bergen, Fabian Korbijn en Finn Langerak mochten hierdoor hun opwachting maken vanaf de aftrap. Om 14.30 uur klonk het fluitsignaal van scheidsrechter Spaans. Brielle en NSVV begonnen voorzichtig wat de eerste 20 minuten niet leidde tot grote kansen.

In de 27 e minuut was Brielle dichtbij de openingstreffer maar dit schot rolde rakelings naast het doel van NSVV-keeper Jarmo Hartgers. Vlak daarna brak Jeroen Voshart aan de linkerkant door en gaf een harde, lage voorzet op de ingelopen Jasper Huisman. De keeper van Brielle kon echter op het laatste moment zijn hand tegen de bal zetten waardoor deze net voor Jasper zijn schoenen weggetikt werd. Dat de wind, welke een grote rol speelde gedurende de wedstrijd, weleens verraderlijk kon zijn zagen we in de 32 e minuut. Jarmo Hartgers, van wie we weten dat hij een goede trap in huis heeft, schoot de bal naar voren. De verdediging van Brielle schatte deze pass verkeerd in waardoor Finn Langerak alleen op de Brielse keeper af mocht gaan. Beheerst en koel schoot hij de bal langs hem heen wat ervoor zorgde dat NSVV de leiding nam. Met 0 – 1 zochten Brielle en NSVV de kleedkamer op.

Tweede helft

Na de rust wist Brielle snel op gelijke hoogte te komen met NSVV. Een aanval over rechts resulteerde in een lage voorzet welke in het zestienmetergebied aangenomen werd door hun aanvaller waarbij hij een kleine duw in de rug kreeg. Scheidsrechter Spaans was onverbiddelijk en wees direct naar de stip. Alexander van Dommelen liet deze kans niet aan hem voorbijgaan en schoof de bal in de uiterste hoek buiten bereik van Jarmo Hartgers: 1 – 1. Kort hierna wist NSVV snel weer de voorsprong in handen te nemen. Na een subtiele voetbeweging van Sjoerd Hofstede dook Finn Langerak alleen op voor de keeper en schoof hij de bal in de verre hoek. NSVV had diverse kansen om de 1 – 3 op het scorebord te zetten, maar net zoals in de voorgaande wedstrijden liet NSVV het na om de wedstrijd op slot te gooien.

In de 64 e minuut mocht Jasper Huisman aanleggen voor een
vrije trap welke teruggekopt werd door Sander Backx op Jeroen Voshart. Jeroen verzilverde dit buitenkansje maar stond hierbij buitenspel. Zijn goal werd dus afgekeurd en zodoende bleef het spannend op het Geuzenpark. Lang zag het ernaar uit dat NSVV eindelijk weer eens een uitoverwinning bij kon schrijven.

In de 88 e minuut was er echter een discutabel moment. Brielle kwam over de rechterkant op en gaf een voorzet welke reglementair binnen de lijnen gepakt werd door Jarmo Hartgers. Volgens de scheidsrechter was de bal hierbij volledig over de achterlijn waardoor hij een corner toewees aan Brielle. De ingelopen aanvaller Reilly Bakboord kopte uit deze corner de 2 – 2 binnen. In de laatste minuten van de wedstrijd hadden beiden ploegen nog kansen op de overwinning, maar uiteindelijk bleef de 2 – 2 op het scorebord staan en moesten beide ploegen genoegen nemen met een punt.

Het vervolg
Door de winst van Papendrecht op DCV zakt NSVV naar de zesde plaats op de ranglijst en blijft het ongemeen spannend. Komende 2 weekenden is NSVV vrij. De eerstvolgende wedstrijd staat op voor zaterdag 11 mei uit bij Spijkenisse. Thuis wist NSVV de toenmalige koploper met 2 – 0 te verslaan, hopelijk weten zij dit kunstje dan wederom te herhalen.

Opstelling NSVV:
Jarmo Hartgers, Fabian Korbijn, Quinton Burk, Michael Ouwens, Kjetil Mol, Sjoerd Hofstede (75 e Dion van Kralingen), Jerzy van Bergen (89 e Wessel van Haren), Jasper Huisman, Peter Jan Cazander (45 e Sander Backx), Finn Langerak

Ruststand: 0 – 1
Eindstand: 2 – 2

Scoreverloop:
32 e min. 0 – 1 Finn Langerak
54 e min. 1 – 1 Alexander van Dommelen (penalty)
57 e min. 1 – 2 Finn Langerak
88 e min. 2 – 2 Reilly Bakboord

Bron: Ilse Kruijthof
Bron foto’s: Cindy Vos

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Sprundel staat te trappelen voor het Beachsoccer

sv Sprundel
-
0
Sprundel staat te trappelen voor het Beachsoccer

Om na zijn blessure toch iets te kunnen blijven doen voor de club, sloot Andy Smits zich zes jaar geleden aan bij de organisatie van het Beachsoccer. En met de vijftiende editie voor de deur, staan ze in Sprundel en omgeving alweer te trappelen. “Iedereen kijkt er enorm naar uit en de dagen vliegen altijd voorbij.”

Ook nu kan Smits, eigenlijk niet op het laatste weekend van juni wachten. “Het programma voor het entertainment is al rond en we verwachten weer volle bak. Net zoals voorgaande jaren.” Ook qua teams. “Er doen dit jaar ruim 90 ploegen mee. Vooral bij de senioren en dames, is de animo groot. Dat is ook het mooie, we proberen mensen van buiten de vereniging, naar ons dorp en het evenement te trekken.” Doet hij zelf ook mee? “Ik heb vorig jaar de stoute schoenen aangetrokken, maar na twee wedstrijden kreeg ik last van mijn bovenbeen en kon ik niet meer lopen.”

Tegenslagen

Het is de nasleep van een kruisbandblessure die Smits (28) een aantal seizoenen geleden opliep. Vandaar ook dat hij nu dus betrokken is bij het Beachsoccer. “De vorige commissie stopte en ik werkte al mee als vrijwilliger. Door die blessure was ik gestopt met voetballen, maar ik wilde toch graag bij de club betrokken blijven. Dit was een mooie manier om wat te doen.” En daarom is hij nu verantwoordelijk voor de opbouw van het evenement. “De voorbereiding, het aansturen en zorgen dat alles veilig is. De boel een beetje in goede banen leiden. Een soort technische ondersteuning.” Voor de vereniging waar het op zijn negende allemaal begon. Uiteindelijk voetbalde de verdediger voornamelijk in het tweede, alvorens hij dus werd getroffen door een zware knieblessure. “Dat was in 2017. Het duurde lang voordat ze wisten dat mijn kruisband gescheurd was en ook tijdens mijn revalidatie, kreeg ik de nodige tegenslagen. Toen ben ik in 2018 maar gestopt.” Als voetballer dan. “Het is gewoon een gezellige club mensen, het voelt goed om er te zijn. Een beetje dat dorpsgevoel en sociaal bezig zijn. Een plek waar je graag komt.” Die verbondenheid voelt Smits ook tijdens het organiseren van het Beachsoccer. “Het is een heel leuk evenement om te doen. En vrij uniek. Iemand had eigenlijk gewoon ineens het idee: We gooien een hoop zand op een plein en maken er een voetbalveld van.” Met gratis en open toegang. “Ook dat is bijzonder! Daarom komt iedereen uit allerlei omstreken erop af. Zeker op de feestavond op zaterdag.”

Bedrijvigheid

Het geeft, ook zeker hem, de motivatie om door te blijven gaan. “Het zou enorm zonde zijn om het verloren te laten gaan, ook qua inkomsten voor de club. Dat geeft een goed gevoel.” Al gaat het natuurlijk niet vanzelf. “Een paar maanden vooraf aan het evenement, beginnen we al. In totaal hebben we iets van 75 vrijwilligers. De commissie bestaat uit tien man.” Intensieve dagen, zo weet Smits. “Dranghekken plaatsen, tenten neerzetten en zand regelen. Al die afspraken staan eigenlijk al vijftien jaar vast.” En dat is maar goed ook. “Als je ziet hoeveel plezier mensen eraan hebben, geeft dat voldoening. Al die bedrijvigheid in het dorp.” Aan stoppen, denkt Smits dan ook nog lang niet. “Dat is eigenlijk nog geen één keer in me opgekomen. En bij de rest ook niet.” Zolang hij zijn steentje bij kan dragen, blijft de inwoner van Sprundel dat dan ook doen. “We willen onszelf altijd overtreffen, ook qua entertainment, om nog meer publiek te kunnen trekken.” Zo hebben ze nu bijvoorbeeld ook een bedrijventoernooi bedacht. “Dat geeft ook weer een bepaalde beleving aan het evenement. Maar vooral die toegankelijkheid, willen we vasthouden.” Zelf meedoen, gaat hem voor Smits waarschijnlijk nooit meer worden. Dit jaar in ieder geval niet. “Stiekem overweeg ik nog wel eens, om weer te gaan voetballen, maar ik weet niet of dat goed zou komen. Dus ik denk niet dat ik het snel weer op zou pakken…”

Klik op SV Sprundel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Sprundel voor meer informatie over de club.

Aanvaller Munir El Ouazizi: 36 jaar, maar nog altijd fit en gemotiveerd

gvv SVW
-
0
Aanvaller Munir El Ouazizi: 36 jaar, maar nog altijd fit en gemotiveerd

Zelfs op 36-jarige leeftijd is de Nederlands-Marokkaanse voetballer nog altijd even fanatiek. Na een periode van vier jaar, leek hij SVW te verlaten, maar heeft toch besloten om te verlengen in Gorinchem. De aanvaller is fit, hongerig en ambitieus om zijn kwaliteiten nog een jaar te laten zien in de tweede klasse. ,,Het is een soort verslaving’’.

Dan heeft hij het natuurlijk over het voetballen, scoren en winnen van wedstrijden. Dat is ook de grootste reden waarom hij nog altijd fit is. ,,Ik wil nog helemaal niet stoppen, want ik vind het veel te leuk om te doen. Het is een soort verslaving’’, vertelt hij. Hij denkt niet aan stoppen. ,,Ik stop pas als ik merk dat het echt niet meer gaat’’, zegt de docent economie aan de Hogeschool in Rotterdam.

Grote switch

Een aantal jaren geleden maakte hij een grote switch van de vierde divisie naar de derde klasse. Van GVV Unitas vertrok hij naar SVW uit Gorinchem. Een behoorlijke stap terug, merkte ook de creatieve aanvaller. Al had hij het geweldig naar zijn zin in zijn eerste twee jaren bij SVW, want hij promoveerde twee keer op rij. ,,Het was een zooitje ongeregeld en stonden soms met zes man op de training’’, blikt hij terug. ,,Maar tijdens de wedstrijden leverden we allemaal en wonnen we wedstrijd na wedstrijd, de kwaliteit was aanwezig’’, vertelt El Ouazizi over zijn periode bij SVW.  Het eerste seizoen in de eerste klasse was ook gelijk het laatste seizoen. Meerdere spelers vertrokken of raakten geblesseerd en het SVW van de jaren daarvoor was niet meer hetzelfde. ,,We degradeerden en konden het niet aan’’, zegt El Ouazizi.

Nieuw avontuur

Nu speelt hij samen met zijn teamgenoten alweer twee jaar in de tweede klasse. Hij heeft besloten om daar nog een jaar aan vast te knopen. Hij kan zich nog altijd opladen voor de beleving rondom wedstrijden met vele supporters, derby’s en belangrijke wedstrijden. Wedstrijden waar hij zich nog steeds fit voor voelt, want ondanks zijn leeftijd, is hij nog altijd jong in zijn hoofd. ,,Ik was ooit de jongste van het elftal, maar de tijd vliegt. Ik ben nog steeds fit, want ik heb mijn eigen gym. Hier geef ik trainingen en maak ik uren vrij om voor of na deze trainingen zelf ook wat te doen’’, beschrijft de voetballer.

Soms twijfelde hij weleens om ermee te stoppen, maar dan beseft hij zich dat het voetballen hem ook veel energie geeft. ,,Het gevoel om op het veld te staan is echt heerlijk. Soms heb je veel aan je hoofd, maar als je dan het veld opstapt lijkt alles opeens te verdwijnen. Het is een soort medicijn dat altijd werkt’’, vertelt de liefhebber van het spelletje. De liefde voor het spelletje heeft hij inmiddels ook al doorgegeven aan zijn kleine zoontje van twee. ,,Hij is helemaal gek van voetballen’’. Zijn zoontje is ook een grote reden waarom hij soms twijfelde om te stoppen: ,,Hij is altijd zo blij om mij te zien, dan denk ik bij mezelf dat ik er misschien wat vaker moet zijn’’. Hij kent namelijk een druk leven. Met zijn jonge zoontje, het voetballen bij SVW, eigen sportschool en drukke baan als economie-docent op de Hogeschool van Rotterdam heeft hij een turbulent en druk leven.

Futsal Rotterdam

Iets waar hij naast dit alles ook tijd voor weet te maken, is het zaalvoetballen bij Futsal Rotterdam. Hij speelt sporadisch nog een thuiswedstrijd voor de Rotterdamse zaalvoetbalvereniging. De ploeg speelt op het één na hoogste niveau van Nederland. Daar speelt hij als aanvaller, maar ook regelmatig als verdediger om het spel te maken en zijn mouwen op te stropen.

Klik op SVW voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVW voor meer informatie over de club.

Anita Meeuwsen zorgt bij DSE voor een warm welkom

vv DSE
-
0
Anita Meeuwsen zorgt bij DSE voor een warm welkom

Als jeugdcoördinator van de JO7, heeft Anita Meeuwsen het er bij DSE zo nu en dan maar druk mee. En gelukkig, want met de nodige instroom van nieuwe spelers, kan ze geregeld aan de bak. “We zijn gestart met zes, nu zijn het er meer dan twintig!”

En dus werd er onlangs een tweede JO7-team opgericht. “Dan zorg ik dat alles er is. Alles wat nodig is, om te kunnen voetballen. Van ballen tot aan kleding. En van trainers tot leiders.” Want dat is eigenlijk min of meer haar rol, als jeugdcoördinator. “Ik probeer nieuwe leden een warm welkom te geven en wegwijs te maken. Ook doe ik de communicatie vanuit DSE zelf, door alle info te delen met de ouders.”

Reserve

Een functie die ze nu voor het tweede jaar op rij vervult. En dat is minder logisch, dan het klinkt, lacht de 50-jarige Meeuwsen. “Ik heb geen kinderen die bij DSE voetballen en mijn vriend Marco (van den Abbeelen) ook niet. Hij zat er al wel, dus ging ik met hem mee.” Dat werd een succes. “Het is echt een gezellige club, eigenlijk één grote vriendengroep. Toen werd ik gevraagd, of dit iets voor mij was. Dat wilde ik wel proberen.” Hoe het bevalt? “Heel goed! Het is lekker relaxed.” En daarnaast ook nog eens hartstikke vermakelijk. “Om die kleintjes te zien groeien. Marco is coördinator van de JO8 en JO9, dus je ziet ze gewoon groter en sterker worden. Even lekker alles loslaten en heel wat anders doen dan werk, dat vind ik zo leuk.” Meeuwsen, wonend in Etten-Leur, kan dan ook eigenlijk niet zonder. “Tijdens de training op woensdag ben ik er altijd en op zaterdag wil ik er toch ook vaak nog ‘even’ bij zijn. Sowieso thuis en soms ook uit.” Gesteund door haar vriend. “We zijn eigenlijk elkaars reserve. Als de één een keer niet kan, neemt de ander het over. Dat is natuurlijk wel lekker.” Helemaal als het een keer heel druk is. “Op sommige momenten is het rustig, maar dat was het afgelopen maand niet. Dan ben je zo een paar uurtjes bezig.”

Lol maken

Dat terwijl Meeuwsen zelf, allesbehalve een voetbaldier was. “Ik heb op mijn twaalfde geloof ik, ooit anderhalf jaar gevoetbald. Ik was meer van het tennis.” Toch bevalt het leven bij DSE, haar nu dus meer dan prima. Want, zo ervaart ze. “Hier wordt het heel erg gewaardeerd wat je doet. Je kunt ook echt jezelf zijn.” En plezier maken. “Dat staat bovenaan bij DSE. Tuurlijk speel je om te winnen, maar het is niet zo prestatiegericht. Zeker bij die kleintjes niet. Daar is het gewoon lekker lol maken en tegen een balletje trappen.” Mede dankzij Meeuwsen dus. “Ik vind het leuk om daar een bijdrage aan te leveren. Vooral door ouders er zoveel mogelijk bij te betrekken, dat die drempel lekker laag is. Gewoon door veel te praten.” En een zogeheten ‘kick-off’ te organiseren. “Dat idee miste ik, dus dan stel ik het voor. Dit seizoen hebben we dat voor het eerst gedaan. Alle ouders een avondje bij elkaar en aan de hand van een PowerPoint uitgelegd wat DSE betekent en wat we van elkaar mogen verwachten. Als je kind net op voetbal gaat, weet je dat als vader of moeder misschien nog helemaal niet.” Dat idee werd goed ontvangen, merkte ze. “Dus doen we het straks in september weer.” Met haar er zeker bij. “Volgend seizoen ga ik ook de MO11 en MO13 doen, dus ik wil dit graag doorzetten!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.

Tweede van Bavel gaat nog steeds voor kampioenschap in tweede klasse

vv Bavel
-
0
Tweede van Bavel gaat nog steeds voor kampioenschap in tweede klasse

Naast het eerste elftal van VV Bavel timmert ook het tweede elftal onder leiding van trainer Rob Adriaansen hard aan de weg. De tweede selectie van de dorpsclub speelt in de 2e klasse en staat bovenaan de ranglijst.

Reden voor VoetbalJournaal om ook de spelers -hun kunsten vertonend in de schaduw van Bavel 1– in het voetlicht te laten treden. Wij spraken met spits Brecht Tielemans.

Tielemans vertelt : ”Rob Adriaansen is de trainer en is zelf ook een paar jaar geleden, jarenlang selectiespeler geweest. Diederik Bal, Jean Pierre Huijskens en Gerwin Gerritsma behoren ook tot de leiders. Ikzelf zit nu voor het 7e jaar bij het tweede wat een goede mix is tussen jonge jongens en meer ervaren spelers. Alle spelers zijn tussen de 20 en 28 jaar oud. De afgelopen 2 jaar zijn er 5 spelers waaronder ik teruggekeerd uit overige senioren teams van de club om een stabiel en gezellig tweede elftal te vormen. Beleid van de club is om jaarlijks jongens van de jeugd laten doorstromen in combinatie met ervaren spelers om een stabiel elftal te creëren voor de 2e/1e klasse. Hierbij ook aanvallend voetbal spelen met veel druk vooruit. Wanneer we spelers te kort hebben wordt dit aangevuld met enkele jeugdspelers.”

 

De doorstroming naar het team van Coen Rijppaert bij 1 zit wel goed dus?

“Regelmatig zitten enkele spelers van tweede op de bank bij eerste om in te vallen. Vanwege de goede prestaties en ontwikkeling van het team is die aansluiting er zeker. Als voorbeeld : Lars Roelands. Hij heeft in de winterstop de overstap naar het eerste gemaakt. Dit kan een gemis gaan worden bij ons elftal, maar het is wel een mooie kans voor hem. We gunnen hem dat van harte uiteraard. Nee, ikzelf heb die ambitie niet. Voetbal mijn hele leven al bij Bavel en ben een jongen van de club. Ik voel mij op mijn plek in dit elftal. Door deze goede mix en goede prestaties heeft het team inmiddels wat weg van een vriendenelftal. Doel? ”Ja, het zou mooi zijn om kampioen te worden, ”besluit sfeermaker Tielemans van Bavel 2 die ook nog niet omgeschreven taak heeft als aanjager van een biertje op donderdag na de training en de in Bavel immer gezellige derde helft.

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Voor Ad Teunissen is en blijft er maar één club

Unitas 30
-
0
Voor Ad Teunissen is en blijft er maar één club

Hij trainde tot zijn 75ste de jeugd, is nog steeds lid en doet volop vrijwilligerswerk. Ad Teunissen is bij Unitas’30 een clubman in hart en nieren. En dus geniet de voormalig voetballer, wonend ‘op De Leur’ er nog iedere dag van. “Zo kan je toch wat blijven doen voor de club.”

Want de inmiddels 78-jarige Teunissen mag dan net zijn gestopt met het trainen van de jeugd, stilzitten doet de clubman natuurlijk niet. “De kantine, het sportpark en de tribune, ruimen we netjes op. Even schoonvegen, met een groep van een mannetje of acht.” Vol oud-voetballers, vertelt hij. “Samen de wedstrijden doornemen, we zijn eigenlijk een soort sprekende krant.” Want wedstrijden missen, doet de vrijwilliger eigenlijk niet. “Thuis ga ik altijd bij het eerste kijken. Limburg vind ik wat te ver, ben je weer een hele dag van huis af.”

Weinig veranderd

Al was dat in zijn tijd misschien niet veel anders. “Ik was twaalf jaar en acht maanden, toen werd ik lid. Op 1 januari 1958, ging ik naar de ambachtsschool.” Toch was Teunissen er eigenlijk al veel eerder bij, herinnert hij zich. “Mijn broers voetbalden er al, dus vanaf het moment dat ik kon lopen, liep ik op het voetbalveld. Je mocht alleen niet eerder lid worden.” Ergens anders, voetbalde de ‘linksbinnen’ nooit. “Ik was heel standvastig!” Maar het eerste, bereikte hij eigenlijk niet. “Een paar keer, vaak speelde ik bij het tweede.” Op een positie dus, die je nu eigenlijk niet meer kent. “Dat was heel anders! Net als het voetballen nu.” Maar behalve dat, is er bij Unitas’30 volgens hem maar weinig veranderd. Aan de sfeer dan. “Het is gewoon een geweldige club. En dat blijft het. Eentje waar ik met veel plezier kom.” Sinds vroeger. “Je zat bij de muziek en op voetbal. Meer was er in die tijd niet. Al heb ik ook nog even judo gedaan.” Naast het vele seizoenen trainen van de jeugd dus. “Ik heb alle categorieën gehad. Van die gasten, zijn er al opa’s bij nu.” Ook de lagere elftallen, gaf Teunissen training. Pas op zijn 75ste, vond hij het genoeg. “Met 60 ging ik met pensioen, toen zijn we op woensdagmiddag gaan trainen. Dat was een leuke tijd. Kaboutertjes, die net begonnen met voetballen. Sommige van die jongens, zitten nu in het eerste.”

Sociaal

Ook in het bestuur, vervulde Teunissen jarenlang trouw zijn rol. “Ik ben tien jaar lang de ‘voetbaltechnische man’ geweest.” Toch vond hij één ding het allerleukste: “De sociale contacten. Dat zouden meer mensen moeten doen, niet alleen vrijwilligers. Gewoon gezellig bij elkaar komen, met het hele dorp bijeen. Dat is een sociaal gebeuren, zoiets moet je stimuleren.” En dat niet alleen. “Veel mensen weten niet hoe leuk vrijwilligerswerk is.” Teunissen duidelijk wel. “Op maandag en zondag zijn we op de club. We hebben timmermannen, stratenmakers, lassers en klusjesmannen, dus dat doen we allemaal zelf. Zo helpen we de club ook financieel een handje.” Gewoon simpel door te bellen. “Als er een goal kapot is, bellen ze ons op woensdag op: We hebben weer een klusje. Dan gaan we.” Alles mag en niks moet. “Zo werken wij!” Want één ding is volgens Teunissen zeker. “Het is een prachtige club én een plezierige groep. Dat willen we graag zo houden.” Met hem er als het goed is bij. “Het houd je ook op de been! Gewoon gaan en altijd bezig zijn. Als ik mezelf zo voel, kan ik het prima volhouden en blijven we het lekker doen.” Net als wonen op ‘De Leur’. “Daar blijf ik!”

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

Stan Buijsse hoopt zo lang mogelijk eerste keeper te blijven bij HVV’24

H.V.V. 24
-
0
Stan Buijsse hoopt zo lang mogelijk eerste keeper te blijven bij HVV’24

HULST – Een flinke schouderblessure in de derby tegen Steen maakte hoogstwaarschijnlijk een eind aan het seizoen van HVV’24-doelman Nick Rijckaert. Zijn vervanger was de pas zeventienjarige Stan Buijsse. Met de nodige plankenkoorts keepte hij bij de derdeklasser uit tegen SC Gastel (3-0 verlies) zijn eerste wedstrijd als eerste keeper. Daarna liet hij meermaals zien dat hij de ploeg met fabuleuze reddingen over een dood punt heen tilde.

 

“Het is allereerst natuurlijk heel erg balen voor Nick. Want je gunt het niemand om een zware blessure op te lopen. Ik hoop dan ook dat hij snel en volledig herstelt en dat we daarna op een sportieve manier met elkaar de concurrentiestrijd kunnen aangaan. Ik vind het fijn dat ik nu de kans heb gekregen van de trainers, het vertrouwen ook voel van mijn teamgenoten en de steun van de supporters. Dan verdwijnen de zenuwen gelukkig vanzelf ook sneller. En daarbij is het ook best lekker dat je met een redding onderscheidend kan zijn en soms de wedstrijd kan kantelen.”

 

Eén van die kantelmomenten beleefde Buijsse in de thuiswedstrijd tegen Breskens. De Hulstenaren waren een half uur lang de onderliggende partij en keken snel tegen een 0-1 achterstand aan. De Bressiaanders kregen een paar grote kansen, maar hét kantelmoment was een katachtige reflex op een kopbal in de korte hoek. Het bleef 0-1 en daarna nam HVV’24 het duel over. Binnen vijf minuten boog de ploeg voor de rust de stand om in een 2-1 voorsprong en uiteindelijk in een dikke 7-2 overwinning. “Dat was wel even een heerlijk momentje ja. Een week eerder had ik ook een redding toen ik een afstandsschot uit de kruising tikte. Op dat soort momenten voel je jezelf wel groeien in de wedstrijd. Al besef ik me ook heel goed dat je als keeper ook de schlemiel kan zijn als je een fout maakt. Dus ik zal zeker met beide benen op de grond blijven, want voor mij begint het allemaal nog maar net.”

Saillant is overigens dat eerstejaars CIOS-student ook in de jeugd een leeftijdsgroep vervroegd wel doorgeschoven vanwege een blessure bij de keeper. “Ook bij de JO19 had de keeper een schouderblessure opgelopen en ging ik van de JO16 naar de JO19. Eigenlijk best bizar als je het nu zo bekijkt. Ik keepte dus al een paar jaar in de JO19 toen ik dit seizoen ook met een oefenwedstrijd al bij het eerste mocht meedoen. Overigens train ik al sinds mijn vijftiende met Ludo Eijsackers, de keeperstrainer bij HVV’24. Hij kende mijn kwaliteiten al en sinds ik bij hem train heb ik echt wel stappen gemaakt in mijn ontwikkeling. Door zijn coaching en trainingen ben ik een betere keeper geworden en nog altijd heeft hij voor mij goede tips die ik probeer mee te nemen en toe te passen tijdens de wedstrijden.”

Want dat het verschil groot is tussen jeugd en het keepen bij een ploeg in de derde klasse, dat is voor de Hulstenaar zo klaar als een klontje. “Het gaat sneller, is fysieker en je moet constant alert zijn en blijven. Ik moet ook meer nog durven coachen en de boel neerzetten. Maar elke wedstrijd is voor mij een flinke bak aan extra ervaringen die ik in mijn rugzak stop. Deze periode pakken ze me niet meer af en ik hoop nu zo lang mogelijk dit niveau vast te houden. Ik hoop dat Nick snel weer fit is en terugkeer, maar mijn plekkie onder de lat geef ik niet zomaar weer cadeau.”

Klik op HVV’24 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVV’24 voor meer informatie over de club.

VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2024

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2024

Milan van Dijk wil zich ontwikkelen bij Meerkerk

sv Meerkerk
-
0
Milan van Dijk wil zich ontwikkelen bij Meerkerk

De 20-jarige spits staat vaak op de goede plek, en maakt met zijn goede schot de ene na de andere goal. In zijn tweede seizoen in de basis bij Meerkerk staat de jonge scherpschutter al op 32 goals en jaagt hij naar meer. ,,Ik ben gedreven om het beste uit mezelf te halen’’.

Ontwikkelen staat op één bij de talentvolle doelpuntenmaker. Met zijn één meter negentig is hij een gevaar voor iedere verdediger in de derde klasse C. Hij is belangrijk voor zijn team in het maken van doelpunten en het vasthouden van de bal, om zijn ploeg onder hem door te laten voetballen. Al vindt hij zelf dat hij daar een stuk sterker in moet worden. ,,Ik ga vaak te veel leunen met mijn rug in de verdediger, waardoor ik naar achter val’’, zegt Van Dijk, die hard traint om de bal vast te kunnen houden en sterk te zijn in de duels. ,,Ik ben ontzettend fanatiek en wil alles uit mezelf halen. Ik wil heel graag beter worden, daar horen natuurlijk doelpunten bij. Ik werk ook aan mijn snelheid en actie om mijn tegenstander te kunnen passeren’’, vertelt hij. Uiteindelijk zijn dat natuurlijk kansen op doelpunten. Iets waar je volgens Van Dijk als spits op wordt afgerekend. ,,Ik voel me daar ook oprecht verantwoordelijk voor’’, zegt hij. Naast het maken van doelpunten, heeft de spits ook een andere rol in het elftal. ,,Ik ben een allemans vriend en kan het met iedereen goed vinden’’, benadrukt hij.

Vrienden voor het leven

Al op zijn zestiende maakte hij zijn debuut voor de Meerkerkers. Het is de vereniging waar hij al heel zijn leven speelt. Vanaf zijn vijfde begon zijn voetbalavontuur in Meerkerk en elf jaar later stond hij opeens op het veld voor het eerste. Nu is hij twintig jaar en belangrijk voor de ploeg van Gert Jan Koekkoek. De club betekent ontzettend veel voor de jonge spits. Bij de voetbalvereniging heeft hij zijn vrienden voor het leven ontmoet en is hij zowat opgegroeid. Ook andere vrienden die het eerste elftal niet hebben gehaald, ziet Van Dijk nog steeds. Vrienden die hij niet had gehad zonder SV Meerkerk.

Oefenmeester

Dat Van Dijk veel te danken heeft aan de vereniging is duidelijk. Maar, Meerkerk heeft ook veel te danken aan hun lange spits. Hij zat namelijk in de activiteitencommissie van de vereniging en zet zich ook op andere manieren in voor Meerkerk. ,,Ik voel me heel betrokken bij de club en zet me graag in’’, zegt hij zelf. Zijn hele week staat in het teken van voetbal. Hij is namelijk ook trainer van de JO12-2. ,,Dat is super leuk’’, vertelt Van Dijk. ,,In de JO9 was ik al trainer van dit elftal. Nu zochten ze weer een trainer en dat wilde ik graag doen. Het is het laatste jaar dat de jongens op een kleiner veld spelen, voor ze naar het grote veld gaan. Het zijn niet de grootste talenten van de club, maar vormen wel een echt team. Ze knokken samen voor de overwinning en doen het echt met elkaar’’, beschrijft de oefenmeester. In de 2e fase van de competitiejaargang werden de jongens zelfs kampioen. ,,Dat was voor velen hun eerste keer, dus het was groot feest’’, blikt Van Dijk terug. ,,Helaas moest ik na het kampioenschap wel gewoon voetballen met mijn eigen team, zoals iedere zaterdag. Het werd een goede sportmaaltijd in plaats van een pilsje’’.

De PABO-student zit duidelijk op zijn plek bij SV Meerkerk. ,,Ik denk er nog niet aan Meerkerk te verlaten. Als ik dat dan toch zou doen moet de club echt bij me passen’’, zegt de ambitieuze aanvalsleider.

Klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.

VoetbalJournaal Westland, voorjaar 2024

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal Westland, voorjaar 2024
1...515253...1.314Pagina 52 van 1.314

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.