Home Blog Pagina 50

GJS groeit en barst van ambitie

Voorzitter Jan van Veen ziet GJS groeien. De voetbalvereniging uit Gorinchem acteert in de tweede klasse en telt zo’n 1100 leden. De groei van GJS is positief, maar kent ook nadelen. In dit interview spreken we met Jan van Veen over de groei en ambities van GJS.

Het grootste voordeel van de groei van de vereniging is dat het zorgt voor een goede doorstroom naar het eerste elftal. Van Veen vertelt dat GJS niet betaalt, en het daardoor veelal moet hebben van de eigen jeugd. ,,Natuurlijk komen er ook spelers van buitenaf, maar we blijven een echte amateurvereniging’’. Volgens de clubvoorzitter is het belangrijk dat GJS wel de juiste faciliteiten heeft, zodat de voetballers wel graag voor de vereniging spelen. ,,Dan hebben we het over een mooi clubgebouw, goede velden en kleedkamers’’, zegt Van Veen.

GJS groeit, en telt ondertussen 1100 leden. De vereniging telt wel zeventig teams en heeft op een zaterdag gemiddeld dertig thuiswedstrijden. ,,Dat is natuurlijk geweldig, maar het zorgt ook voor nadelen’’, aldus Van Veen. ,,Parkeren op zaterdag is echt hopeloos’’, begint de voorzitter, die ook andere nadelen ziet binnen de vereniging. ,,Het lijkt alsof de mensen op en rond het veld aan het verharden zijn. Een incidentje hier en een incidentje daar, het lijkt steeds vaker te gebeuren en de mensen hebben in mijn ogen een steeds korter lontje’’, meent Van Veen. ,,Hoe groter je bent als vereniging, hoe minder zicht je hebt op deze incidenten.’’ Een ander punt van aandacht is de trainingscapaciteit in de winter. GJS telt twee kunstgrasvelden en vier grasvelden. In de zomer is er geen vuiltje aan de lucht, maar in de winter is het soms lastig om te blijven trainen. ,,Je wilt een amateurvereniging zijn, en dan moet je het ook kunnen zijn. Als iedereen twee keer wilt trainen, moet je dat ook kunnen voorzien’’, is Van Veen eerlijk.

Steentje bijdragen

Uiteraard wegen de voordelen zwaarder dan de nadelen. Op zaterdag is het volgens de GJS-voorzitter echt gezellig. De kantine is iedere week vol en er wordt volle bak gevoetbald. Onder de leden zijn er enthousiastelingen die de barcommissie invullen. Het zijn stuk voor stuk jonge mensen tussen de 25 en 30 die zich inzetten voor de vereniging. ,,Ze willen een steentje bijdragen, en dat is top’’, vindt ook Van Veen. Ook heeft GJS een goed en gespreid sponsorbeleid van meer dan vijftig á zestig sponsoren. ,,Ik hoef niet mijn handje op te houden’’, grapt de voorzitter. ,,We hebben ook mensen die een loterij houden, dat loopt prima’’. Tenslotte heeft GJS ook vier á vijf feestavonden in het jaar, die drukker dan ooit zijn. Vorig jaar is de kantine van GJS verbouwd. ,,De kantine is gebaseerd op gezelligheid’’, vertelt Van Veen. ,,Ook is het leuk om te zien dat onze eigen mensen daar een handje bij hebben geholpen’’.

Stabiele tweede klasser, eerste klasse?

Met de juiste faciliteiten en spelers, heeft Van Veen één droom: ,,We willen heel graag een stabiele tweede klasser zijn en blijven, maar we kijken stiekem ook weleens naar de eerste klasse. We weten dat het eigenlijk niet kan zonder centjes. Toch zien we het als een prachtige uitdaging om zonder centjes in de tweede klasse te stabiliseren en stiekem een keer naar de eerste klasse te gaan’’.  Andere doelen van de vereniging zijn om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen. ,,De jongens van het eerste team zijn uiteraard heel belangrijk. Niettemin zijn de jongens van de JO19-3 ook belangrijk, aangezien ze zorgen voor veel gezelligheid in de kantine’’, beschrijf Van Veen, die ook een andere ambitie voor de jeugd heeft. ,,We willen dat alle hoogste jeugdteams op hoofdklasse niveau kunnen acteren. Het allerbelangrijkste is het recreatieve gedeelte, want iedereen moet zichzelf belangrijk voelen, het naar zijn of haar zin hebben en blij zijn om te voetballen bij GJS’’, sluit de ambitieuze voorzitter af.

Klik op GJS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GJS voor meer informatie over de club.

Lucas Umar van jongste ‘bediende’ naar routinier in 1 jaar

0

De familie Umar bestaat uit de drie voetballende broers Bram, Sam en Lucas. Een echte voetbalfamilie mag je de Umars’ wel noemen dus. Bram is al vele jaren de vaste back in het 1e van Baronie en Sam speelde daar tot vorig jaar nog in zaterdag 1 op de Blauwe Kei.

Lucas is begonnen aan zijn 5e seizoen bij de Ulvenhoutse (zaterdag) ploeg nadat hij bij de Baronnen in alle hoogste jeugdteams had gespeeld. Daarna volgde hij z’n vrienden Bart de Koning en Nick Mertens naar de eveneens in groen en wit spelende Ulvenhoutse Voetbal Vereniging. En dat is heel anders nu dan de vier voorgaande jaren vindt de Accountant in opleiding die zijn master aan het afronden is met o.a. een stage bij Deloitte in Breda. Komt bij dat de technisch vaardige buitenspeler transformeerde van eén van de jongste van het team vorig seizoen, naar de oudste van de ploeg in het huidige voetbaljaar.

“Het zaterdagvoetbal op zich bevalt me erg goed, gezien je dan toch makkelijker gezellig kan blijven hangen na de wedstrijd. Echter sportief gezien valt het wel tegen, de prestaties zijn slecht en de selectie is toch kleiner dan vooraf verwacht en beloofd. De trainingsopkomst is daardoor ook tegenvallend. Hierin merk ik toch wel een generatiekloof tussen ons (de oudere gasten) en de nieuwe jonge aanwas, dit is dan voornamelijk te zien in de verantwoordelijkheid naar het team en het makkelijk en laat afmelden. Toch probeer je er iedere training te zijn, desnoods trainen bij een ander team. We proberen er nog het beste van te maken, om er toch nog een geslaagd seizoen van te maken, zegt de in Breda woonachtige Lucas Umar.

Een heel jong elftal natuurlijk nu – zit er wel progressie in?

“Het is zeker een erg jong team, en we moeten niet vergeten dat het een overgangsjaar is. Voor mij is het ook wennen. Van vorig jaar een van de jongere naar nu ineens de oudste van het team. Er is zeker wel enige vooruitgang te zien en daarnaast hebben we ook te weinig punten, want als je kijkt naar hoeveel wedstrijden we eigenlijk beter waren, had je toch wel wat hoger kunnen en misschien wel moeten staan. Als we daarin wat verbeteren, zit er zeker potentie in voor de 2e seizoenshelft en de toekomst, mits iedereen er ook vol voor wil gaan.

Het is daarom afwachten welke keuzes de jeugd gaat maken natuurlijk. Dat gezien het feit dat het niet meer vanzelfsprekend is dat zij door willen stromen en liever naar een vriendenteam gaan. Dus hoe de toekomst eruit gaat zien durf ik nog niet te zeggen. Of ik daar dan bij ben? Op dit moment ben ik wel aan het nadenken over wat ik volgend jaar wil ja. Ik ben nu op een leeftijd dat ik eventueel nog wel een stap hogerop kan maken. Echter vind ik het nog een lastige keuze en kan het nog alle kanten op. Dit kan ook gewoon nog bij UVV zijn of ook gezellig in een vriendenteam,” besluit ‘nestor’ Lucas Umar . De ‘jonge’ routinier van trainer Niels van Dongen.

Klik op UVV’40 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op UVV’40 voor meer informatie over de club.

Morris Meesters vijftien maanden buitenspel: ‘Je valt in een soort gat’

Na vijftien maanden blessureleed, maakte Morris Meesters afgelopen januari zijn rentree in het eerste van Internos. En dus is de middenvelder van de derdeklasser voorlopig vooral heel blij om weer terug te zijn. Want makkelijk, was die periode voor hem absoluut niet. “Je voelt jezelf er toch geen onderdeel van.”

En dat allemaal, door dat ene moment tijdens een training begin oktober 2022. “Het liep al heel de avond niet lekker, uit frustratie schiet ik een bal weg en ik klap vol door mijn enkel.” Foute boel, wist Meesters (26) zelf ook direct. “Ik verging van de pijn en kon er meteen niet meer op staan.” Foto’s en bezoekjes aan de fysio volgden. “Ze dachten dat ik mijn binnenste enkelband had afgescheurd, dat proces duurde drie maanden. Stapje voor stapje, kon ik weer het veld op.” Tot het opnieuw misging. “Ik landde weer op die enkel…”

Gelukkig

Nieuw onderzoek in het ziekenhuis, zorgde voor uitsluitsel. “Uit een CT-scan en MRI-scan bleek dat ik kraakbeenschade had in mijn enkel. Een operatie werd aangeraden.” Die volgde in mei van dat jaar, waarna Meesters zes weken op krukken moest lopen. “Ze hebben ‘gaatjes’ gemaakt, zodat daar littekenweefsel kon groeien.” Heel wat bezoekjes aan de fysio later, is de voormalig aanvoerder terug. “Sinds de winterstop ben ik weer fit. Op 8 januari, tijdens een oefenwedstrijd met Sprundel, maakte ik mijn rentree. Dat was heel bijzonder”, herinnert hij zich. “Iedereen op de bank ging klappen en was natuurlijk blij voor mij. Dat was heel leuk. Eindelijk weer ‘het spelletje’ spelen, toen kwam ik vrij gelukkig thuis, kan ik je zeggen.” Want na vijftien maanden zonder wedstrijd, beleefde Meesters naar eigen zeggen een bij vlagen moeilijke periode. “Het is niet alleen het voetballen wat je mist, maar ook padel en fitness. Ineens kan je niks meer. Je valt echt in een soort gat.” Niet alleen sporttechnisch, vertelt hij. “Het sociale aspect mis je ook. De spelers. Tuurlijk ga je iedere wedstrijd kijken, maar je voelt jezelf er toch geen onderdeel van. Staat je te verbijten langs de lijn.” Mentaal zwaar dus. “Klap na klap, iedere keer wordt je rentree opnieuw vooruitgeschoven, daardoor heb je geen doel. Dat wordt op een gegeven moment een beetje troosteloos.”

Extra mooi

Hoe anders, is dat nu. “Ik heb nergens meer last van! Mijn enkel wordt nog wel ingetaped, alleen ik speel zonder angst. Maar wel met verstand.” Loon na vijftien maanden hard werken. “Dat geeft een goed gevoel!” Bij de club waar Meesters al zijn hele leven speelt. “Op mijn vierde ben ik lid geworden. In al die jaren heb ik wel eens overwogen ergens anders te gaan kijken, maar heb het hier ook altijd naar mijn zin gehad. Uiteindelijk wil ik hier iets moois neerzetten.” De laatste seizoenen, lukt dat met goede prestaties best aardig. “Samen met sommige jongens, zijn we richting het eerste gegaan. Dat maakt het extra mooi. Buitenom de voetbal, zijn dat ook gewoon vrienden.” Net als veel anderen binnen de vereniging. “Je kent natuurlijk ondertussen bijna iedereen. Mensen zijn hier vriendelijk en altijd bereid om te helpen”, vertelt de inwoner van Etten-Leur. “En ook daar ga ik nooit meer weg!”

Fit blijven

Zelfs al vallen de resultaten op het voetbalveld tegen. “Op zich kan het beter. Vooral tegen laagvliegers hebben we te weinig punten gepakt, mede vanwege de personele bezetting. Dat is soms lastig.” En dus wordt de vooraf gestelde doelstelling een lastig verhaal, voor de derdeklasser. “We gingen voor promotie, maar rond de winterstop, stonden we ineens rond de nacompetitieplekken voor degradatie en moesten we naar beneden kijken.” Met een competitie die heel erg dicht bij elkaar ligt, blijft het dan ook oppassen, weet Meesters. “Dat heb ik eigenlijk nog nooit zo meegemaakt. Als we vrijuit gaan voetballen, kunnen we hopelijk nog stiekem kans maken op een doorgeschoven periode.” Met hem voorlopig dus niet als aanvoerder. “Ik ben het altijd geweest, maar nu even niet. Dat is ook niet erg na vijftien maanden afwezigheid, het belangrijkste is dat ik weer voetbal. Al was ik altijd heel trots op die band.” Tijd genoeg voor de middenvelder, om zich nu te focussen op zijn eigen spel. “Ik heb een beetje een vrije rol, box-to-box en maak veel vuile meters. Van voor naar achter en van links naar rechts.” En voorlopig, kunnen ze daar bij Internos nog wel even van genieten. Als het aan hem ligt dan tenminste. “Ik had het er laatst nog met Sven (van Zwam) over. Hoelang gaan we nog door? Tot ons 32ste bij het eerste en dan een stapje terug.” Maar eerst, moet er dan nog samen wat bereikt worden. “Ik zou héél graag naar die tweede klasse willen gaan.” En fit blijven natuurlijk. “Dat is voor mezelf wel een belangrijk dingetje. Mijn lichaam heel houden.” Want, zo heeft Meesters geleerd. “Voetbal is heel belangrijk, maar niet alles…”

Klik op Internos voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Internos voor meer informatie over de club.

Claudia Riemens kijkt al uit naar jubileumweek bij Terneuzense Boys

Dit jaar bestaat voetbalvereniging Terneuzense Boys 75 jaar. Die mijlpaal wilde men bij de club natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. En daarom is er een werkgroep opgericht om het jubileum in alle facetten tot een onvergetelijk feest te maken. Claudia Riemens is één van de stuwende krachten binnen de werkgroep. Ze is al ruim tien jaar vrijwilligster bij de club en een van de vaste gezichten achter de bar in de kantine.

“Samen met Corrie Hiemstra zijn de taken qua kantinebeheer goed verdeeld. Ik regel de planning van de bardiensten en de frituur en Corrie doet de bestellingen. Daarnaast helpen we geregeld ook bij het organiseren van evenementen, dat is zo leuk om te doen. Nu ook voor het jubileumfeest van de club is het fijn om met een groep enthousiaste mensen ervoor te zorgen dat het voor iedereen een onvergetelijke feestweek wordt. Want we hebben maar liefst vierdagen lang tal van festiviteiten. We zijn met een groep van zo’n zeventig vrijwilligers en ik zorg voor de planning en coördinatie van de mensen, zodat er overal voldoende vrijwilligers zijn om de boel in goede banen te leiden. Superleuk om te doen.”

Met de werkgroep is er gekeken om voor alle geledingen binnen de jarige vereniging een zo gevarieerd mogelijk feestprogramma samen te stellen. “Daar zijn we denk ik met z’n allen prima in geslaagd. Onder andere een quizavond, zeskamp, outdoor-soccer, een barbecue, foodplein, feesttent, optredens, springkussens, verschillende voetbalwedstrijden voor G-team, dames, old-stars en natuurlijk een receptie en feestavond staan geprogrammeerd binnen die vijf feestelijke dagen. Daarvoor maak ik de schema’s. Wie doet wat? Wie helpt waar? Hoeveel mensen hebben we nodig en wie wil wat doen? Ik benader zelf de mensen of ze interesse hebben en iedereen reageert enorm enthousiast om een klein radertje in het grotere feestgeheel te willen zijn. Dat zegt ook heel veel over de bereidheid om van dit jubileum met elkaar iets heel moois te maken.”

Volgens Riemens, die dus al een decennium aan vrijwilligerswerk bij de club erop heeft zitten, leeft het jubileum bij heel veel mensen en is het ook een mooie mijlpaal om zichzelf voor in te spannen. “Het geeft me enorm veel energie en het is prachtig om te ervaren dat iedereen zoveel betrokkenheid toont. Clubmensen die allemaal hun steentje bijdragen om op wat voor manier een bijdrage te leveren en ons te helpen. Iedereen pakt zijn of haar rol die past bij hun interesse en kwaliteiten. Daar hebben we ook mensen op benaderd en dat werpt zijn vruchten af.”

Programma

De 4-daagse festiviteiten bij Terneuzense Boys beginnen dus al op woensdagavond 8 mei 2024. Dan wordt er ‘afgetrapt’ met een quizavond. Op Hemelvaartsdag 9 mei is het een dag voor de jeugd, met Outdoor-soccer in de ochtend en een zeskamp met barbecue in de middag. Op vrijdagavond is er een ‘officiële’ receptie voor sponsoren en genodigden. “De zaterdag wordt een heel actieve afsluiter van een week vol festiviteiten. Voor de jeugd is er dan een springkussenfestijn, terwijl vanaf 11.30 uur verschillende wedstrijden op de rol staan. Onder andere de G-voetballers, dames en Old-stars van Terneuzense Boys komen in actie. En dan natuurlijk kan een feestavond met DJ en optredens ook niet ontbreken. We zijn volop bezig om de puntjes overal op de ‘i’ te zetten, maar het is zo leuk om te doen. Iedereen die de club een warm hart toedraagt is uitgenodigd om deelgenoot te zijn van ‘onze’ verjaardag. Want vijfenzeventig jaar bestaan, daar hoort een passend feest bij toch? Ik kijk er in elk geval enorm naar uit.”

Klik op Terneuzense Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Terneuzense Boys voor meer informatie over de club.

Arjo Steijsiger is de enthousiaste keeperstrainer van Meerkerk

57 jaar, en nog altijd ongelofelijk betrokken bij het verbeteren van de keepers bij Meerkerk en Benschop. Dit seizoen combineert hij zijn vak bij beiden clubs, maar volgend seizoen staat hij alleen bij Meerkerk voor de keepersgroep. Hij geniet vooral van de ontwikkeling van zijn leergierige keepers. ,,Dat is mooi om te zien’’.

Hij begon op 8-jarige leeftijd met voetballen. Nadat hij één wedstrijd op goal stond, is hij daar nooit meer weggegaan. Ooit keepte hij bij Kozakken Boys op hoog niveau. Nu is hij al vanaf zijn 35e keeperstrainer. Op dit moment doet hij dat bij Meerkerk en Benschop. ,,Het zijn allebei hele fijne verenigingen’’, zegt hij over beide clubs. Op dinsdag is hij bij Benschop en op donderdag bij Meerkerk. Dat gaat veranderen, want de ervaren keeper gaat zich vanaf volgend seizoen volledig focussen op Meerkerk. Dat hij Benschop gaat verlaten, vindt hij overigens wel heel erg jammer. ,,Ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zij. Het is een geweldige groep keepers’’, zegt de keeperstrainer. Hij is al vier jaren lang keeperstrainer bij de vereniging, maar vindt het voor de keepers beter om een andere trainer voor de groep te zetten. Hij heeft uiteraard het beste met alle keepers voor en denkt dat dit het beste is voor de ontwikkeling van de jongens.

Meerkerk zocht begin dit seizoen een nieuwe keeperstrainer. Steijsiger kent de leider van Meerkerk, Arwin van Dijk. Hij vroeg of Steijsiger de club uit de brand wilde helpen en van het één kwam het ander. Een paar maanden werd een half jaar en een half jaar werd een verlenging van een jaar bij de Meerkerkers. Geen probleem voor de trainer natuurlijk. ,,Ook Meerkerk is een leuke dorpsclub met eigen mensen met eigen vrijwilligers’’. Ook bij Meerkerk lopen er drie goede keepers. Een jong talent, een oudere kracht en eentje er tussen in. Een andere keeper is langdurig geblesseerd. Hij geniet van alle drie de keepers. Met name van talent Jeremy is hij aan het genieten. ,,Hij heeft een goede reflex’’, vertelt hij.

,,Ik kan er uren over praten’’

Steijsiger is liefhebber van zijn vak als keeperstrainer. Als het elftal wint, loopt hij als eerste naar zijn keeper, en als ze verliezen is hij er ook. ,,Het allermooiste is de ontwikkeling die je ziet bij de keepers’’, zegt hij. ,,Je wilt achterom kunnen kijken naar dingen die beter zijn geworden’’. Als trainer probeert hij alle facetten van het keepersvak te verbeteren bij de keepers die hij onder zijn hoede heeft. ,,Ik kan er uren over praten, want er zijn zoveel verschillende onderdelen in het keepersvak. Ik vind het heel belangrijk om positioneel goed te staan. Ook de manier van vangen en de houding is belangrijk. De uitstraling van een keeper zegt namelijk heel veel. Uiteindelijk is het allerbelangrijkste dat je de bal tegenhoudt’’, aldus Steijsiger.

Hij vertelt een anekdote over een keeper bij Montfoort, waar hij zijn keeperstrainer carrière begon. ,,Er was een keeper die waanzinnig was op de lijn, maar voor het doel heel matig was. Ik ben met hem aan de slag gegaan om uit te komen. Hij maakte grote sprongen en werd een hele complete keeper’’, beschrijft hij. Dat zijn volgens Steijsiger de leukste momenten van het vak.

Scheidsrechter

Naast het trainersvak voor keepers, is er nog een vak waar Steijsiger van kan genieten. Dat is het zijn van scheidsrechter. Hij doet dat voor de A-junioren, maar ook tweede elftallen en 45+ voetbal. Vooral de A-junioren zijn voor hem uitdagende wedstrijden. ,,Het is echt een uitdaging om deze baasjes in wedstrijden in goede banen te leiden. Dan ben ik trots als het is gelukt’’. Volgens hem zitten er vergelijkingen in het keepersvak en het scheidsrechter vak. ,,Je bent een eenling’’, zegt hij. Als scheidsrechter probeert hij onderdeel te worden van een wedstrijd en de sfeer op een goede manier te bepalen van een wedstrijd. Het is duidelijk dat Steijsiger gek is van het spelletje dat we voetbal noemen.

Bron: SV Meerkerk

Klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.

Advendo Captain Cecilia speelde op Bonaire bij SV Estrella

Wij Advendo blijven knokken tot het eind! “  Eens was het de grootste vereniging van Breda, maar die tijden zijn al lang vervlogen. We moeten terug naar de 70ér en 80ér jaren toen de rood witten meer dan 40 jeugdteams hadden en ook steevast jonge talenten aan NAC kon afleveren. Aangenaam door vermaak en nuttig door ontspanning, lees Advendo worstelt met het voortbestaan in de Hoge Vucht. Het ledenaantal schommelt tussen de 250 en 300 leden momenteel.

Toch gebeuren er mooie dingen op Sportpark ‘Het Kadijkje’ waar onlangs een fonkelnieuw kunstgrasveld in gebruik werd genomen. Een aantal maatschappelijke projecten lopen voortvarend en langzaam krabbelt ook het 1e team weer op onder leiding van trainer Richard Hoogkamer en bevlogen voorzitter Ger Bruggeman.

De laatste plaats die bijna traditie werd , wordt langzaam vaarwel gezegd ziet ook Advendo man en aanvoerder van de selectie Kendrick Cecilia. Als jeugdspeler zette hij zijn eerste voetbalstapjes bij de huidige 5e klasser. Speelde een jaar of 6 op een hoger niveau bij Baronie en beleefde een jongensdroom van 1.5 maand bij SV Estrella op Bonaire. Stopte een tijdje met voetbal daarna en is nu al weer aan zijn 3e seizoen bezig bij ‘zijn cluppie’ Advendo aan de Bastenakenstraat.

Jullie draaien inmiddels wat beter mee in de 5e klasse – maar het blijft moeizaam met  deze kleine selectie? 

“Klopt we hebben het heel moeilijk gehad in begin van het seizoen. Maar ons team was toen nog niet helemaal compleet. De laatste weken pakken we gelukkig weer punten en winnen we weer wat. Het is krap qua aantallen, en vaak zijn het altijd wel dezelfde spelers die komen trainen. Maar als we trainen dan word er ook hard getraind en hebben we ook echt plezier,” zegt Captain Cecilia.

Voor de fanatieke coach en voetbaldier Richard Hoogkamer is het niet altijd even makkelijk  om te werken bij Advendo weten we?

Het valt inderdaad niet altijd mee en ik denk dat het soms heel lastig is om trainer te zijn op dit moment bij Advendo! Maar je merkt wel dat hij het beste uit de groep wilt halen om Advendo te helpen. Er komen steeds meer jeugdspelers naar Advendo vergeleken met voorheen en twee jaar terug zijn er weer aantal jeugdelftallen bij gekomen. Dus dat gaat gelukkig wel goed.”

Is Advendo jouw eindstation ? 

“ Ik ben vorig seizoen hier en daar benaderd door een aantal clubs en ik was vorig seizoen zelfs bijna overgestapt naar een andere club. Maar er was iets gebeurd in m’n prive situatie, waardoor het niet door ging. Zolang Richard Hoogkamer blijft bij de club en er wat nieuwe spelers bij gaan komen blijf ik sowieso dit seizoen ook nog bij Advendo. Maar je weet het nooit in het voetballerij,” besluit ervaren kracht Cecilia.

Bron: SV Advendo

Klik op SV Advendo voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Advendo voor meer informatie over de club.

De Bruijn: ‘Eigen jongens in het eerste én zo hoog mogelijk spelen’

Als lid van de TC en praktijkbegeleider binnen Unitas’30, is Leon de Bruijn druk bezig met de toekomst. Want het doel van de voormalig jeugdcoördinator is even helder als simpel. “We willen de gehele jeugdopleiding naar een hoger plan tillen.”

En voorlopig, lukt dat in Etten-Leur best aardig. “Inmiddels doen we dit nu al tien jaar en in die tijd, zijn alle selectieteams naar divisieniveau gegaan. Daarnaast hebben alle hoofdtrainers, minimaal een VC2-opleiding.” Met een eerste elftal spelend in de Vierde Divisie, volgens de 61-jarige De Bruijn allesbehalve onbelangrijk. “Onze eigen opleiding moet aansluiten op het eerste.”

Enthousiast maken

Precies waar hij als praktijkbegeleider min of meer verantwoordelijk voor is. “Intern proberen we trainers te begeleiden plus bieden we opleidingen aan voor stagiaires, van bijvoorbeeld het CIOS. Unitas’30 is een erkend leerbedrijf, dus studenten, vaak eigen leden, kunnen ook bij ons stagelopen.” Zo is De Bruijn onder meer betrokken bij de VC1 en VC2-opleiding, maar ook de pupillencursus, hebben ze bij de club in eigen huis. “Daar doen er wel acht of negen van ons aan mee!” Sinds drie jaar, een uitdagende functie voor de voormalig jeugdtrainer van SC ‘t Zand. “We lopen langs de velden, assisteren de trainers en bieden oefenstof aan.” Samen met Rini Neggers en Toon van Ierssel. “Het belangrijkste is om onze trainers aandacht te geven en oefenstof aan te reiken. Want als we dat doen, krijgen onze voetballertjes dat ook aangeboden. Zowel recreatief als prestatief.” Vaak met goedwillende ouders. “Ook die helpen we waar we kunnen!” Daar ligt volgens hem misschien wel de sleutel. “Als we mensen enthousiast kunnen maken, blijven ze waarschijnlijk langer actief.” En hebben spelers meer plezier. “Daar draait het uiteindelijk om.” Sowieso zit De Bruijn, als één van de vier TC-leden, dus niet stil.

“Dat gaat eigenlijk over het beleid van de hele club, maar ook het eerste elftal. Gesprekken voeren, advies geven over het aantrekken van een hoofdtrainer en vaak dan iemand voordragen.” Na zeven jaar in de Technische Commissie, weet hij inmiddels wel hoe het werkt. Al is Unitas’30 eigenlijk niet ‘zijn club’. “Oorspronkelijk kom ik uit Tilburg. Zelf heb ik altijd bij SVG gevoetbald en ik was jeugdtrainer bij ‘t Zand.”

Extra trainingen

Toch is hij dus verzeild geraakt in Etten-Leur en dankzij zijn stiefzoon uiteindelijk betrokken geraakt bij de voetbal. “Unitas’30 is echt een volksclub, met een dorpscultuur. Iedereen kent elkaar en er heerst een hoge saamhorigheid, dat is prettig.” En dus steekt De Bruijn er met alle liefde veel van zijn tijd in. “Als coördinator was het drukker, nu ben ik ongeveer tien uur per week op de club.” Ook bij het eerste. “Als ze thuis spelen, ben ik er altijd.” Heeft hij vertrouwen in handhaving? “Ik denk dat we op het juiste moment de vorm te pakken hebben, om hem over de streep te kunnen trekken.” Dat is vooral belangrijk voor de toekomst, zo vindt De Bruijn. “Ons tweede is sinds drie jaar recreatief, daarom hebben we een O23 gestart. Dat is eigenlijk één selectie, met het eerste. Zodat we het gat zo klein mogelijk kunnen maken. En ook de weerstand, is daar goed.” Want het doel, blijft hetzelfde. “We willen zoveel mogelijk eigen jongens in het eerste én zo hoog mogelijk spelen. Dat is ons beleid, dat zullen we ook niet loslaten.” Mede daarom, staat de ontwikkeling bij Unitas’30 nooit stil. “Op dit moment zijn we aan het nadenken over extra faciliteiten die we kunnen aanbieden, via een soort voetbalschool. Extra trainingen voor jeugdspelers. Dat is in ontwikkeling.” Met hem er voorlopig gewoon nog bij. “Ik denk dat ik nog heel lang bij de club betrokken blijf, alleen weet ik nog niet in welke functie. Over vier jaar hoop ik met pensioen te gaan, dan zie ik wel wat er bij de vereniging op mijn pad komt!”

Bron: Unitas’30

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.