Thijmen de Graaf gaat opnieuw voor basisplek bij Veere
VEERE – Een studie in het buitenland en een vervelende liesblessure waren er de oorzaak van dat Thijmen de Graaf amper kon meespelen bij v.v. Veere. Alleen in de nacompetitie tegen degradatie, die uiteindelijk werd verloren, speelde hij nog mee. ‘Jammer dat we het niet hebben gered, maar ik was persoonlijk blij dat ik toch nog wat minuten heb kunnen maken.’
“Ik kreeg last van een peesblessure in de liesstreek en dacht dat het wel meeviel. Ik ben er in eerste instantie mee blijven doortrainen en spelen waardoor het veel erger is geworden. Daarnaast ben ik voor mijn studie bijna een half jaar naar Canada geweest. Dat was een prachtige ervaring. Ik zat in Vancouver, een geweldige stad, al ben ik ook weer blij om in Veere terug te zijn en eindelijk na een jaar weer pijnvrij te kunnen voetballen. Want dat miste ik in Canada natuurlijk wel.”
Na de degradatie is het nu volgens De Graaf voor Veere weer zaak om opnieuw de weg naar boven in te slaan. “We hebben een grote spelersgroep en het is nu aan mij om weer mijn plekje in het elftal terug te veroveren. Bij de vorige trainer Lorenzo ben ik echt gegroeid als voetballer en kreeg ik het vertrouwen. Tot ik die blessure opliep. Bij Joachim Cornelis mocht ik in de nacompetitie meespelen en ik ga nu ik fit ben er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de trainer niet om me heen kan. Dat wordt nog een flinke klus want er zijn wel een aantal gasten die ook voor de back-posities in aanmerking komen.”
Het doel is volgens de 21-jarige verdediger helder. “We willen proberen om binnen een jaar weer terug te keren naar de vierde klasse. Al zullen we dan ook behoorlijk aan de bak moeten. Maar we hebben wat versterkingen erbij gekregen. Dus op dat vlak zie ik het wel positief in.”
De Graaf is al zijn hele leven speler van Veere en het halen van het eerste elftal stond bij de rechtspoot altijd bovenaan het lijstje aan doelstellingen. “Nu ben ik eindelijk pijnvrij en weer fit dus wil ik het de trainer moeilijk maken. In de jeugd speelde ik ook voorin op de flanken, maar ik de O19 en de senioren vooral als back. Dat is een positie die bij mijn kwaliteiten past. De snelheid is een voordeel en op verdedigend vlak ben ik gegroeid. Door de blessure werd ik even teruggeworpen in de ontwikkeling, maar nu kan ik weer voluit gaan en weer vooruit kijken. Dat is toch erg prettig.”
Klik op VV Veere voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Veere voor meer informatie over de club.
Vrijwilliger van ’t Jaar Marcel Koole erg actief bij SJO Seroos/Veere
SEROOSKERKE/VEERE – Een vrijwilliger met een behoorlijke staat van dienst, zowel bij zijn club Serooskerke als binnen de SJO Serooskerke/Veere. Het leverde in januari Marcel Koole de titel ‘Vrijwilliger van het Jaar’ op. ‘Een waardering voor mij natuurlijk, maar het zijn alle vrijwilligers die zich belangeloos inzetten die de waardering verdienen.’
De 52-jarige Koole was in het verleden altijd speler bij Serooskerke, waar hij op zijn drieëntwintigste al stopte als actief speler. Hij werd vervolgens een jaartje of vijftien trainer/ leider bij het tweede en derde elftal van de club. Toen zijn zoon werd geboren stopte hij een aantal seizoenen, maar hoewel het gezin inmiddels al jarenlang in Middelburg woont, werd de zoon van Marcel lid bij de opgerichte SJO. “Tja, en dan ben je voor je het weet weer volop betrokken bij de voetbal en dat was bij mijn dus ook zo haha.”
Zo’n vijf seizoenen is hij nu actief binnen de SJO. In eerste instantie als technische coördinator en sinds vorig seizoen met name verantwoordelijk voor de financiën, kleding en het materiaal. “Superleuk om te doen allemaal, net zoals ik het ook prachtig vind om als assistent-trainer bij de O13 te fungeren. Het zijn verschillende rollen die allemaal hun eigen uitdaging bieden. De ene kost wat meer tijd soms dan de andere, maar als het allemaal loopt is het heerlijk om te doen en iets voor de vereniging te kunnen betekenen.”
Sinds corona is de jeugdafdeling nog altijd licht groeiende en ziet de toekomst er volgens Koole dan ook prima uit. “Sinds de oprichting van de SJO heeft men eerst de organisatie op poten gezet. Toen raakte ik betrokken bij de SJO en sinds vijf jaar hebben we de nadruk gelegd op de ontwikkeling van ons technisch kader. En verder zijn we ons meer gaan richten op de werving van nieuwe aanwas, waarbij we willen toewerken naar een gestage groei om op die manier voor de toekomst de zaken qua spelersaantallen en doorstroming goed te waarborgen. Dat werpt zijn vruchten af maar we willen blijven streven naar beter.”
Het organiseren zit bij de verenigingsman naar eigen zeggen wel in het DNA en daarin wil hij graag de helpende hand bieden. “Ik ben heel vaak wel op de club te vinden en sta zowel op als naast het voetbalveld. Maar er gebeuren ook heel veel zaken op de achtergrond. Van sleutelafgifte tot het regelen van trainingsmaterialen en kleding voor de teams. Soms kleine dingen maar wel heel belangrijk om de boel goed te doen draaien. Daar een bijdrage aan leveren vind ik het leukste om te kunnen doen.”
Klik op SJO Serooskerke/Veere voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJO Serooskerke/Veere voor meer informatie over de club.
Sil Riemens en Serooskerke met goed gevoel het nieuw seizoen in
SEROOSKERKE – Gezien de kwaliteiten in de selectie kende Serooskerke voor hun doen twee moeizame en teleurstellende seizoenen. Dankzij de goed afgesloten nacompetitie en het realiseren van lijfsbehoud sloten Sil Riemens en zijn ploeggenoten uiteindelijk toch nog met enigszins een positief gevoel het seizoen af als derdeklasser.
“Dat hebben we weten vast te houden waardoor we nu echt met een goed gevoel het nieuwe seizoen in zijn gegaan. We hebben in Bart van Wuyckhuyse een nieuwe, jonge en onervaren hoofdtrainer. Het feit dat er nu een nieuwe frisse wind waait dat is wel iets waar de spelersgroep misschien ook aan toe was. Er heerst veel positiviteit en iedereen wil er vol voor gaan.”
Van Wuyckhuyse volgt Cees Houtepen op en debuteert als hoofdtrainer, nadat hij als assistent werkte bij SVOD’22. Debuteren dat deed Riemens al een flink aantal seizoenen geleden bij Serooskerke, de club waar hij al sinds zijn zesde voetbalt. “We hadden in de JO19 een sterke lichting en ik debuteerde als achttienjarige. We mochten toen met een aantal gasten eerder doorstromen naar de senioren, maar ik koos ervoor om nog een seizoen bij de JO19 te blijven. Daarna ben ik wel naar de eerste selectie gegaan en samen met Aron Wattel werden we direct basisspeler. Doordat ik ook van reizen houd heb ik sindsdien ook wel een aantal periodes gemist hier. Maar normaal gezien ben ik basisspeler als ik beschikbaar en hier in Serooskerke ben.”
Voornamelijk wordt Riemens dan door de trainers gebruikt in een aanvallende rol als een soort ‘zwevende’ middenvelder. “Ik ben een speler die nogal lastig te coachen is en die niet graag in een te strak tactisch jasje wordt gestopt. Gelukkig krijg ik ook vaak de vrijheid en proberen we het tegenstanders lastig te maken door als middenvelders of als aanvallers veel te rouleren qua posities. Mijn kwaliteiten liggen in de snelle omschakeling en dan via een assist medespelers in stelling te brengen. Als linkspoot doe ik dat zelf nog altijd het liefste vanaf de linkerkant van het middenveld. Als ik kan lopen en mezelf kan bemoeien met het spelletje, dat is heerlijk. En heb ik ook nodig om mijn energie kwijt te kunnen.”
Hoewel het vorig seizoen in de ogen van de 27-jarige middenvelder als ‘dramatisch’ getypeerd kan worden, ziet hij nu de toekomst een stuk zonniger in. “We hebben een groep met veel jonge gasten die steeds meer ervaring krijgen. Vorig seizoen hadden we ook veel blessures en daardoor liep het vaak minder. Nu is dat gevoel anders en vind ik ook dat we, gezien onze kwaliteiten, zeker moeten kunnen meedoen en niet meer een heel seizoen in de gevarenzone moeten hangen. We zijn nu in mijn ogen écht een derdeklasser, maar wel eentje die in de linkerrij moet bivakkeren en niet hoort te knokken om veilig te blijven.”
Persoonlijk vindt hij het mooi om als ervaren speler wat voor de ploeg te kunnen betekenen. “En dan vooral voor die jonge gasten. Op een positieve manier hun coachen, wegwijs maken en ondersteunen om daar samen beter van te worden. Dat is de insteek. Ik voel me mentaal en fysiek op mijn fitst nu en dat hoop ik er dit seizoen te laten uitkomen.”
Klik op VV Serooskerke voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Serooskerke voor meer informatie over de club.
Vrijwilligerswerk bij Jong Ambon geeft Maurits Sep veel voldoening
MIDDELBURG – Hij rolde, zoals het vaak bij verenigingen gebeurt, min of meer geleidelijk in een vrijwilligersfunctie omdat één van de kinderen lid wordt. Dat was bij Maurits Sep 56) niet anders. ‘Mijn zoon ging zeven jaar geleden voetballen bij Jong Ambon en zo ben ik daar uiteindelijk dus ook terecht gekomen. Ik vervul verschillende rollen en die geven me enorm veel plezier en voldoening.’
Zo is Maurits, die al zo’n twintig jaar in Middelburg woont aan de rand van de Molukse wijk, secretaris van de Stichting Jong Ambon en teamleider bij de O14 waarin zijn zoontje actief is. “Ik heb zelf helemaal geen voetbalachtergrond maar vind het geweldig om te kunnen helpen daar waar nodig. En door de jaren heen ben ik het spelletje steeds meer gaan waarderen en begrijpen. Zo sta ik altijd samen met de trainer op het trainingsveld en ondersteun hem zoveel ik kan. Daarnaast onderhoud ik de contacten met de ouders en zorg dat de zaken rondom het elftal goed geregeld zijn. Op die manier probeer ik op een zo positief mogelijke wijze een bijdrage te leveren aan het sport- en spelplezier van iedereen.”
Toen de club verhuisde naar de huidige accommodatie werd er een stichting opgericht, die opereert naast de vereniging en verantwoordelijk is voor alles met betrekking tot de velden en gebouwen van de club. “Ik heb er destijds goed over nagedacht en besloot om de rol van secretaris op me te nemen. Daarbinnen onderhoud ik de contacten met bijvoorbeeld de gemeente en ik regel samen met de voorzitter en penningmeester de lopende zaken. We zorgen er samen met het verenigingsbestuur voor dat de club gezond blijft en alle radertjes draaien. Dat kost de ene keer wat meer tijd dan de andere, maar overall is het prima allemaal te combineren.”
Vrijwilligers zijn volgens Sep, in het dagelijks leven al ruim dertig jaar werkzaam als journalist bij de PZC, meer dan hard nodig. “Het is niet vanzelfsprekend dat mensen een rol als vrijwilliger op zich nemen, maar ik wil graag betrokken zijn bij de club waar mijn zoon actief is. Gelukkig denken heel veel mensen bij Jong Ambon hetzelfde en dat zorgt voor veel verbondenheid. Het is een kleine en heel fijne club. Inmiddels een heel multiculturele vereniging waar allerlei culturen zijn verenigd. Dat is prachtig om te zien hoe dat zich ontwikkeld heeft de afgelopen jaren.”
Vanuit de stichting is ingestoken op verbetering van het imago dat aan Jong Ambon kleefde en mede door verschillende projecten is die omslag al aardig gelukt. “Met elkaar hebben we onder meer ‘de vreedzame club’ opgezet, een parallel met ‘de vreedzame school’ waar men bij De Stroming al aan werkte. Op een positieve manier leren omgaan met tegenslag, probleemgedrag enzovoorts. Leraren kregen daarin training en die hebben we ook aan onze trainers op de club aangeboden. Je ziet dat het effect heeft en dat spelers, ouders en trainers erin meegaan. Op een positieve manier de zaken benaderen werpt zijn vruchten af. Zowel op het veld als langs de lijn en dat is prachtig om te zien dat die aanpakt werkt.”
In totaal staat hij vier dagen per week op of langs het veld en zijn er gedurende het jaar ook nog regelmatig vergaderingen om bij te wonen, contactmomenten met instanties en de gemeente. Maar Sep ervaart het vooral als dankbaar werk. “Mensen bij de club zijn dankbaar dat ik het op me neem en ik ervaar die dankbaarheid van ouders, bestuursleden en spelers als een warme deken. Toch is het plezier dat ik eraan beleef, elke moment dat ik op de club ben en iedereen heerlijk bezig zien op de velden nog altijd het allermooiste.”