Home Blog Pagina 34

Comfortabele Winst ’s-Gravendeel op Hekelingen

s-Gravendeel heeft de laatste competitiewedstrijd in het kalenderjaar 2024 goed afgesloten door de 4-0 winst op Hekelingen.

Waarschijnlijk net als op de andere speelvelden, speelde de wind wat parten. Beide ploegen moesten even uitvinden hoe met de wind om te gaan. s-Gravendeel had de eerste helft voordeel van de wind, dus wilde zodoende een vroege voorsprong pakken.
Na zeven minuten werd Hekelingen doelman Micky de Ligt al op de proef gesteld door Zoey Hoogwerf. Maar de doelman wist knap zijn vuisten achter de bal te krijgen. Maar twee minuten later moest hij dan toch de bal uit het net halen. Met een fraaie actie wist Dustin Zomerhuis zijn directe tegenstander zijn hielen te tonen. De bal die Zomerhuis knap voor gaf, werd evenzo knap afgerond door spits Levi Vugts, 1-0.

Er lag meer in het verschiet want Hekelingen werd wat meer onder druk gezet. Koen Colijn kreeg binnen het kwartier de kans voor verdubbeling van de stand. Hij probeerde een vrije trap á la Sem Steijn richting Hekelingen doel te krijgen. Zijn poging zag er niet slecht uit, de bal die laag over de grond ging werd ternauwernood door de Ligt verwerkt, de terugspringende bal kon net niet door s-Gravendeel tegen het net gewerkt worden.

Toch kwam s-Gravendeel op 2-0. Goaltjesdief Levi Vugts tekende zijn tweede doelpunt aan. Zoey Hoogwerf wist vanuit het middenveld met een splijtende pass Ryan Aarnoudse aan de rechterflank te bereiken. Op Aarnoudse wijze, bracht hij de bal voor het doel, die door Vugts werd afgewerkt.
Net na een half uur gespeeld te hebben, kreeg Koen Colijn loon naar werken. Van ver buiten de zestien wist hij met een ferme trap het derde doelpunt voor ’s-Gravendeel achter de Ligt te krijgen.
Het was natuurlijk niet zo dat Hekelingen kansloos achteruit liep, want het kwam wel degelijk uit de verdedigende stellingen. Met name omdat s-Gravendeel ietwat slordig werd. Doelman Ricardo Bakker kon vlak voor de rust knap met de voeten redding brengen toen er binnen de zestien uitgehaald werd. Met de 3-0 werden de warme kleedlokalen opgezocht.

Deel twee van deze voorstelling had de ploeg uit Nissewaard nu het voordeel van de wind. Er werd dan ook direct druk gezet op s-Gravendeel. Echter de aanvallen van Hekelingen waren niet echt een gevaar voor de thuisploeg. Verschillende keren verdween de bal ver over het doel, of rolde de bal te hard door over de achterlijn.
Na ongeveer een kwartier spelen kreeg s-Gravendeel weer grip op de wedstrijd. Wat resulteerde op de eerste kans in de tweede helft voor de Seuters. Luc Rozendaal kopte de bal maar net over na een corner van Koen Colijn.

De 4-0 viel na een uur spelen. Levi Vugts werd weggestuurd om alleen voor De Ligt te verschijnen, maar niet kon scoren. De bal werd aan Hekelingen zijde niet goed weggewerkt en door goed doorgaan van Ryan Aarnoudse kon hij de bal voorgeven, waarna Zoey Hoogwerf trefzeker was.
In het laatste half uur kon s-Gravendeel niet echt meer doorzetten en kreeg Hekelingen nog twee maal via Bodi de Ronde een kans om de stand nog wat draaglijker te maken. Maar tot tweemaal toe stond Ricardo Bakker in de weg, waarbij de laatste redding fraai klemvast was. Zodoende kon de ’s-Gravendeel doelman voor de derde maal achtereen de ‘clean sheet’ behouden.
Dit was zoals eerder gezegd de laatste competitiewedstrijd voor 2024. Maar komende dinsdag speelt ’s-Gravendeel dan toch echt de laatste wedstrijd in 2024. Dit voor de BetCity Cup tegen De Egelantier Boys. Aanvang op Sportpark de Trekdam is 20.00 uur.

Opstelling s-Gravendeel:
Ricardo Bakker, Leon de Jong, Robbie v/d Weg, Luc Rozendaal, Daan van Son (68ste Perrie Huisman), Job v/d Vorm (77ste Reinier Toes), Koen Colijn, Zoey Hoogwerf (68ste Owen de Vos), Ryan Aarnoudse, Levi Vugts, Dustin Zomerhuis (55ste Maurits Kuiper)

Opstelling Hekelingen:
Micky de Ligt, Mehdi Nouhaili, Miquel van Rijn, Beau Parisius (Giano Proper), Menno Jansen, Jorn Bijlsma, Dion van Genderen (Youri Pijper), Dinand Westendorp (Kjetil v/d Berg), Niels van Scholl, Mick Erkens (Bodi de Ronde), Jordy Hamelink (Istvan dee Jong)

Arbiter: Stephan van Seters uit Spijkenisse

Scoreverloop:
9de 1-0 Levi Vugts
19de 2-0 Levi Vugts
31ste 3-0 Koen Colijn
61ste 4-0 Zoey Hoogwerf

De correct leidende arbiter Stephan van Seters gaf alleen geel aan Dinand Westendorp van Hekelingen.

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel

Door leegloop moet De Jong opstaan

Youri de Jong (22) is op jonge leeftijd al één van de spelers met ervaring bij ASV Arkel. Dit heeft alles te maken met de leegloop die afgelopen drie seizoenen heeft plaatsgevonden bij de club. Maar liefst twaalf spelers van het eerste elftal zeiden vaarwel. Deze leegloop was inherent verbonden met de prestaties van Arkel. Zo degradeerde het van de tweede naar de vierde klasse. Nu moeten de overgebleven jonge spelers het gaan doen, maar ook De Jong denkt nu na over een vertrek. “Op een gegeven moment moet ik voor mezelf gaan kiezen.”

ASV Arkel moet opnieuw beginnen. Dat is simpelweg het verhaal. Voor Youri de Jong is dit zijn vijfde seizoen in het eerste elftal. Ondanks dat hij pas 22 is, is juist híj één van de spelers met ervaring. “Agelopen drie jaar zijn er tien tot twaalf mensen gestopt” legt hij uit. “Het was niet eens dat ze zo oud waren maar ze waren er gewoon klaar mee. Andere prioriteiten denk ik. Drie jaar geleden speelden we nog in de tweede klasse. Toen legde Corona alles stil. Waar jongens van andere clubs nog wel aan de slag gingen, lieten wij het een beetje liggen. Ik denk dat dat ons heeft opgebroken. We degradeerden naar de derde klasse, dat was zuur want in de laatste nacompetitiewedstrijd gingen we er via penalty’s uit. Een aantal spelers stopte toen al. Twee seizoenen later degradeerden we naar de vierde klasse en stopten er nog meer. Ik denk dat als we in die coronaperiode normaal hadden getraind we in ieder geval langer in die tweede klasse waren gebleven.”

De Jong is dus één van de weinige spelers die zijn overgebleven na de leegloop van afgelopen drie jaar. Op hem rust nu een rol die hij eigenlijk nog niet zou moeten vervullen. “Nou ja, ik heb er voor de rest geen moeite mee, maar ik ben nu 22 en denk ik één van de jongens ben die toch de leiding moet pakken in het veld. Ik zit er inmiddels al vijf seizoenen bij. Er zijn er momenteel niet veel die dat kunnen zeggen.”

Al sinds zijn tiende speelt de middenvelder voor ASV Arkel, maar net als velen gaat hij wellicht ook de club verlaten. “Uiteindelijk ga ik wel een keer weg. Toen we in de tweede klasse speelden heb ik gesprekken gehad met meerdere clubs uit de vierde divisie. Met WNC was ik het meest dichtbij. We hadden een goed gesprek gehad, maar het is er toen nooit van gekomen. Ik had ook verwacht dat we in de tweede klasse zouden blijven. Maar uiteindelijk ga ik het echt nog wel een keer proberen. Niet per se bij WNC, maar gewoon een stap hogerop. In principe wil je zo hoog mogelijk spelen als voetballer en op een gegeven moment moet je voor jezelf kiezen.”

Het enige wat De Jong tegenhoudt is zijn sociale leven bij ASV Arkel. Daar hecht de twintiger veel waarde aan. “Het is natuurlijk een prestatieteam, maar ook een vriendenteam. Met de meesten ga ik buiten het voetballen ook om, maar de club is toch wel het vaste moment dat je samen bent. Dat sociale leven wat ik hier heb opgebouwd vind ik nu nog belangrijker dan een stap hogerop. Daarnaast speel je leuke wedstrijden tegen clubs uit de buurt waar je ook vaak weer mensen kent. Dat is me allemaal veel waard.”

Het geld wat vierde divisieclubs hebben te bieden is geen issue voor De Jong. “Nee, anders was ik al weggegaan. Het is belangrijker dat je het naar je zin hebt. Maar zoals ik al zei, ik wil wél nog eens kijken hoever ik kan komen. Dit seizoen is dus echt even aankijken voor mij. Als er rek in de selectie zit, blijf ik misschien nog wel een jaar. Het lijkt me niet dat we dit seizoen nog een keer degraderen. Ik denk dat we moeten kijken of we in de middenmoot kunnen eindigen.”

Klik op ASV Arkel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ASV Arkel voor meer informatie over de club.

Harry Elgersma: “Met het tweede van Schelluinen voor kampioenschap gaan”

WK-winnaar Harry Elgersma (56) heeft de glorietijden van VV Schelluinen mogen meemaken. De oud-keeper is pas zeven jaar gestopt en voetbalt nu nog steeds. Daarnaast heeft Elgersma twintig jaar in het bestuur gezeten en is altijd jeugdtrainer geweest. Afgelopen zomer begon hij aan zijn zoveelste trainersklus, een seniorenelftal dit keer. Zo heeft Elgersma het tweede team van Schelluinen onder zijn hoede. “Wij moeten voor het kampioenschap gaan.”

Als doelman een gouden plak winnen op een WK. Dat is voor weinigen weggelegd. Toch is er iemand die rondloopt in Schelluinen die thuis zo’n plak heeft liggen. De naam is Harry Elgersma. Nadat hij uit Friesland verhuisde naar Schelluinen, kwam hij op zijn 25e terecht bij de plaatselijke voetbalclub, VV Schelluinen. “In Friesland had ik altijd op doel gestaan, daar was ik wel een beetje klaar mee dus ging ik linksback spelen. Dat beviel wel maar op een gegeven moment was de keeper geschorst en van het één kwam het ander en stond ik toch weer op doel. Maar ik heb daar geen moment moeite mee gehad. We hebben een prachtige tijd beleefd in die jaren bij VV Schelluinen. Dat was een generatie gasten die erg goed kon voetballen. Niemand kreeg betaald maar toch bleven de meesten jarenlang bij de club. We waren doorgepromoveerd naar de eerste klasse. Destijds had je daarboven alleen nog de hoofdklasse, Eerste Divisie en Eredivisie.”

De reden dat Elgersma Friesland verliet, was vanwege zijn werk als politieman. Dat Elgersma dat beroep beoefende heeft er voor gezorgd dat hij een zilveren medaille op een EK en de eerder benoemde gouden op het WK in de wacht heeft gesleept. Niet van het WK Voetbal maar het World Police & Fire Games. Op dit WK mogen alleen politie en brandweerlieden meedoen. In 2022 was Rotterdam de stad waarin het plaatsvond. Vanuit elk werelddeel deden er deelnemers mee. De sporten lopen uiteen van tennis, tot boksen en van armpje drukken tot aan kitesurfen. In 2001 was er dus ook al een WK, toen in de Verenigde Staten. Nederland won, met Elgersma onder de lat, de gouden medaille. Later in 2002 was het EK, daar werd Oranje verslagen door natuurlijk “Duitsland. Altijd weer die Duitsers. Met dat Nederlandse politie-elftal speelden we geregeld oefenwedstrijden tegen bijvoorbeeld Scheveningen en Roda JC.”

Tot zijn 49e heeft Elgersma onder de lat gestaan bij VV Schelluinen. Nu zeven jaar later voetbalt hij nog steeds, bij zeven tegen zeven competitie. Zijn trainerscarrière bij VV Schelluinen ging ook altijd door. “Als speler zat ik al in het bestuur en was ik trainer bij de jeugd. In het bestuur was ik wedstrijdsecretaris en jeugdvoorzitter. Dat heb ik een jaar of twintig gedaan. Daarnaast heb ik altijd training gegeven aan de teams van mijn zoons. Vanaf de mini’s trainde ik mijn oudste zoon Dyon. Op een gegeven moment ging ik m’n andere zoon (Djairo) training geven. Dat heb ik gedaan tot de O19.”

Nu had Elgersma aanvankelijk zijn taken neergelegd, maar er werd toch weer beroep op hem gedaan door de club. Er werd namelijk nog een trainer voor het tweede elftal gezocht. “Het leek mij geen goed idee. Al die jongens heb ik al training gegeven. Het is voor hun goed om ook eens iemand anders voor de groep te hebben staan. Deze situatie is dus uit nood ontstaan. Er is eigenlijk gewoon een tekort.”

Desondanks lijkt Elgersma niet minder zin te hebben in deze zoveelste trainersklus. “Met het tweede moeten wij dit seizoen voor een kampioenschap gaan. Maar zo maar zal dat niet lukken. Daarvoor zullen we alles in werking moeten stellen. Alles begint bij inzet.”

Klik op VV Schelluinen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Schelluinen voor meer informatie over de club.

Van praatjesmaker tot erelid

Leen van Leersum (82) is erelid van VV Herovina. Zowat heel zijn leven is hij verbonden met de club. Nadat hij iets te veel praatjes had in de kroeg, ging hij voetballen bij de club. Later werd hij hoofdredacteur van het clubblad en maakte de digitalisering mee van de ledenadministratie. Nu is hij scheidsrechter van de JO14 en heeft nog genoeg andere dingen om handen.

Er zijn veel bijzondere verhalen over hoe voetbalcarrières kunnen starten, die van Leen van Leersum hoort ook thuis in dat rijtje. “M’n maatje en ik gingen altijd kijken bij Herovina. Ze hadden denk ik een wedstrijd verloren want diezelfde avond stond ik in de kroeg te verkondigen hoe slecht het allemaal was wat ze die dag op het veld hadden laten zien. Ik had een net iets te grote mond denk ik, want een bestuurslid van Herovina zei: laat het dan zelf maar eens zien. Hij vroeg de kastelein om een briefje en ik zette daar zwart op wit neer dat ik naar Herovina ging.”

En zo zat Leen erbij. Het eerste, waar hij eerder nog zo veel commentaar op had, heeft hij nooit gered. Hij startte op zijn 26e in het vierde van Herovina, daarna werd dat het vijfde en ook nog het zesde. Op zijn 38e is Leen gestopt als voetballer maar eigenlijk ligt zijn tijd waarin hij van grote waarde was, helemaal niet op het veld. Die kwam pas na zijn carrière als voetballer. Zo heeft hij zich onmisbaar gemaakt voor de club. “Toen ik stopte als voetballer, ben ik scheidsrechter geworden bij de jeugd. In de senioren had ik geen zin. En nog steeds niet trouwens. Bij de junioren gaan 95 van de 100 overtredingen per ongeluk. Bij de senioren wordt er gemener gespeeld. Ik fluit nu de thuiswedstrijden van de JO13 of JO14, dat is een leeftijd die goed handelbaar is. Het is leuk om leiding te geven aan de wedstrijd en tussen de kinderen te lopen.”

Voorheen was Leen nog serieuzer met het vak bezig. “De grootste wedstrijden die ik heb gefloten waren de A-junioren van Papendrecht-Feyenoord en Zwijndrecht-ADO Den Haag. Ik was zenuwachtig voor die wedstrijden en was er al een week van tevoren mee bezig. Ik wist dan bijvoorbeeld precies welke kleur shirts en broekjes ze aan zouden hebben. Als scheidsrechter moet je je zaakjes denk ik wel op orde hebben, maar bij mij sloeg dat wat door. Gelukkig heb ik dat nu niet meer. Nu ga ik de wedstrijden altijd heel ontspannen in.”

Naast scheidsrechter heeft Leen 38 jaar de ledenadministratie gedaan en heeft hij, ook dertig jaar, het clubblad voor zijn rekening genomen. Voor al zijn verdiensten is hij benoemd tot erelid. Niet gek voor iemand die al zo lang meedraait. In 2025 wordt het 80-jarig bestaan van Herovina gevierd. Leen is dan 82 en is dus ouder dan de club. “Eigenlijk is de onderscheiding die ik heb gekregen voor mijn vrouw. Als je zo veel bezig bent met de club, mis je tijd met haar en de kinderen, maar zij heeft me altijd gesteund in wat ik doe. Daarvoor ben ik haar dankbaar.”

Nog steeds is Leen elke zaterdag te vinden op de velden van Herovina. De scheidsrechter die tegenwoordig alleen de JO14 fluit is niet alleen wedstrijdleider maar doet nog veel meer bij de club. “Om acht uur ben ik op De Kol (het complex van Herovina). Dan hang ik het bord op waarop de veld- en kleedkamerindeling op staat. Dan controleer ik of alle deuren open zijn, zet ik de hoekvlaggen neer en doe de doelnetten naar beneden. Dan is het alweer negen uur en ga ik twee helften aan de bak. Het voelt wel echt als aan de bak gaan. Ook ik word een dagje ouder hè.”

Klik op Herovina voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herovina voor de meer informatie over de club.

Richard den Hartog is de toernooienkoning

VV Ameide is dé voetbalclub als het gaat om het organiseren van toernooien. Aan het einde van bijvoorbeeld vorig seizoen werden er maar liefst 19 toernooien georganiseerd. Degene die verantwoordelijk is voor deze grote organisatie is onder andere Richard den Hartog. Een vrijwilliger die graag op de achtergrond blijft en er kan van genieten als hij zijn club ziet bruisen. Nu is de hoop van Den Hartog dat ook andere clubs toernooien gaan organiseren en dat het spelen van toernooien als seizoen afsluiter de norm wordt.

Richard: “Na een seizoen zorgen wij dat elk jeugdteam een toernooi heeft waar het aan mee kan doen. We moeten natuurlijk ook clubs uit de regio vragen. Wij zijn nu al weer bezig met de voorbereidingen voor het einde van dit seizoen.” Dat zal ook wel moeten. Aan het einde van dit seizoen staan er weer twintig toernooien op de planning. De toernooien worden verdeeld over drie dagen. Er moeten speelschema’s gemaakt worden en qua veldbezetting moet alles precies passen. De grootste uitdaging voor Richard zijn de afzeggingen op het allerlaatste moment. Gelukkig raakt hij niet snel van de leg. In zijn werk vindt hij overlap met wat hij bij Ameide doet. “Ik werk in de logistiek. Bijvoorbeeld bij een schaatstoernooi vraagt de KNSB mijn bedrijf om alles wat betreft logistiek te regelen. Dat komt er op neer dat alle spullen, op tijd en op de juiste plek moeten staan. Het is niet negen tot vijf, het is gewoon af wanneer het af is. Dat vind ik fijn aan mijn werk.”

De toernooien zijn opgesplitst in drie dagen. Het zou simpelweg te druk zijn om al de toernooien in één dag te proppen. Op de dagen van de toernooien is het parkeerterrein van Ameide te klein om alle auto’s op kwijt te kunnen. Sommigen moeten hun auto dus in het dorp zelf zetten. Het complex puilt uit, de velden zijn gevuld en de kantine-inkomsten schieten omhoog. “Dat de vereniging bruist en ik daar deels verantwoordelijk voor ben, geeft mij een kick om te zien. Er zijn natuurlijk heus wel wat issues op zo’n dag, maar over het algemeen heeft iedereen het naar zijn zin. Het zijn gezellige dagen en je sluit het voetbalseizoen op een laagdrempelige manier af. Het mooiste compliment voor mij is dat het allemaal goed geregeld is en dat clubs graag weer terugkomen. Daarnaast horen de terreinknechten dat het complex er goed bij ligt en krijgen nog meer complimenten, wat ook weer goed is voor hun moreel.”

Bijna twintig toernooien organiseren op slechts twee velden is nogal een klus. Daarbovenop is Ameide een groeiende vereniging. Een derde veld zou dus goed van pas komen. “Het voorstel voor een derde veld ligt ook al een tijd bij de gemeente. Voor zo’n voorstel hebben we een module van de KNVB ingevuld waarin je ook de verwachte bevolkingsgroei moet berekenen. Alles wijst erop dat wij een derde veld nodig hebben. We wachten al een tijd op de gemeente. Wij zouden het liefst dat veld al hebben aangelegd, maar bij de gemeente duurt dat nou eenmaal wat langer. Het is wat het is.”

Wat ook zo is, is dat Ameide nagenoeg de enige vereniging is waar toernooien worden georganiseerd. “Tien tot twaalf jaar geleden was dat heel anders. Het lijkt wel alsof het niet meer in het DNA zit van voetbalclubs terwijl het zo veel voordelen met zich meebrengt. Het zou voor ons mooi zijn als we de jeugdelftallen aan het eind van ieder seizoen zowel een thuis- als uittoernooi kunnen aanbieden.”

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

René Boer zorgt voor nieuw elan bij de jeugd

Zeven jaar geleden stapte René Boer (55) binnen bij VV Heukelum en was direct gecharmeerd van de dorpsclub. Als vrijwilliger zet hij zich in voor van alles en nog wat. Zijn grootste verantwoordelijkheid is het coördineren van de jeugd.

René Boer verhuisde ruim zeven jaar geleden vanuit Barendrecht naar Heukelum en raakte al snel verliefd op de plaatselijke voetbalclub. “Het eerste halfjaar moest ik even settelen dus heb ik nog niet zo veel gedaan. Toen besloot ik om toch maar eens te informeren bij de lokale voetbalclub om te vragen of ze een trainer nodig hadden. Bij Barendrecht was ik altijd jeugdtrainer. Ik heb daar de JO7 tot aan de JO19 getraind. Maar goed, bij VV Heukelum hadden ze geen trainer nodig maar wel een coördinator voor de jeugd, dus ben ik dat gaan doen.” Sindsdien stopt de man zijn ziel en zaligheid in Heukelum maar hij blijft bescheiden. “Er zijn hier nog zo veel vrijwilligers die meer doen dan ik.”

“Waar ik mee ben begonnen is structuur aanbrengen. Ik vond dat alle jeugd op dezelfde avond moest trainen. Dat doen ze nu ook. Er wordt alleen getraind op maandag- en woensdagavond. Dit is ook goed voor de onderlinge interactie tussen de jeugdtrainers. Dan hebben we de O17 waarvan de trainer gediplomeerd is. Het is belangrijk dat er voor het hoogste jeugdteam een goede trainer met papieren voor de groep staat want dat team is een springplank naar de senioren en mogelijk het eerste elftal. Bij de rest van de jeugdelftallen staan er enthousiaste ouders met voetbalervaring voor de groep. In een seizoen zijn er drie fases en na elke fase evalueren we samen met de trainers hoe het ging. Daarnaast leveren we aan elk team aparte oefenstof. Zo proberen we het niveau van de trainers omhoog te tillen. Uiteindelijk wil ik dit seizoen zelf een train de trainer cursus gaan geven.”

Zes jaar geleden begon René iets te enthousiast. Hij kwam aanzetten met een spelersvolgsysteem en wilde dat iedereen dat ging gebruiken. Inmiddels is hij daar van af gestapt, maar het was geen gek idee als je je realiseert waar René vandaan komt. “In Barendrecht was zo’n spelersvolgsysteem de normaalste zaak van de wereld. Dan konden trainers de ontwikkeling van hun spelers en speelsters bekijken. Maar Barendrecht is dan ook een grote voetbalclub, en is niet te vergelijken met Heukelum. Er zijn daar meer dan 2000 leden. Dat was dus wel even wennen hier. Hier is het soms een uitdaging om een team samen te stellen maar daar had je sowieso genoeg spelers per team. Gelukkig zien we dat er vooral bij onze jongste jeugd veel nieuwe leden zich aanmelden.”

René is gecharmeerd van de club: “Iedereen kent elkaar. Bij VV Heukelum is het erg gemoedelijk en is iedereen bereid om te helpen. Een goed voorbeeld is het pas aangelegde kunstgrasveld. Dit is met hulp van veel vrijwilligers aangelegd waardoor het er nu schitterend bij ligt.”

Naast beleidmaker doet René allerlei andere klussen. “Ik zorg dat ik er op zaterdag rond half acht ben om samen met de andere clubmensen de laatste dingen gereed te zetten zodat er lekker gevoetbald kan worden. Ik heb het goed naar m’n zin bij Heukelum en voel me vrij in wat ik kan doen. Als ik een keer wat eerder of later wil komen, is dat allemaal prima. Het is fijn hier. Wat ik wel eens eerder heb gezegd: Hier komen plezier en ontwikkeling samen.”

Klik op Heukelum voor het laatste artikel over de club.
Klik op Heukelum voor meer informatie over de club.

Jorn van Meeuwen: “Het G-elftal trainen is mijn hoogtepuntje van de week”

Jorn van Meeuwen, ex-speler van VV Asperen, is pas 27 jaar en door zijn afgescheurde achillespees zal hij nooit meer kunnen voetballen. Gelukkig heeft hij één redmiddel. Want na een serieuze werkweek mag hij met vier andere trainers het G-elftal trainen. “Dat is mijn hoogtepuntje van de week.”

“Het voelde alsof iemand me schopte, maar toen ik neerviel en achterom keek, zag ik binnen een straal van vijf meter niemand staan.” Zo scheurde Van Meeuwen twee jaar geleden voor het eerst zijn achillespees. “Na drie maanden revalideren, stapte ik mijn voordeur binnen, maar daar zit een soort drempeltje. Ik verstapte me en weer was het foute bingo. Toen ben ik naar binnen gestrompeld. Daarna heb ik nog wel geprobeerd om te voetballen, maar ik speelde met angst. De artsen zeiden dat als ik op mijn vijftigste nog wil lopen, ik beter kan stoppen met voetbal. Dan moet je eigenlijk wel stoppen. Nu voel ik me een beetje verplicht om de wedstrijden van mijn team te kijken, maar eigenlijk is het verschrikkelijk omdat ik niet mee kan doen. Maar goed, je moet het ook relativeren. Een jaar geleden bijvoorbeeld is onze trainer Jeffrey Kleijn overleden. Ik bedoel, je moet het in perspectief zien.”

Van Meeuwen is vastgoedadviseur in Amsterdam, een baan die veel tijd opeist. Maar één ding staat rood omcirkeld in zijn agenda: de training van het G-team. “Dat is mijn hoogtepuntje van de week. Met pijn in mijn buik van het lachen, rijd ik weg. Na een serieuze week is het heerlijk om met hen op het veld te staan. Soms lijkt wat ze doen niet op voetbal, maar ze hebben het geweldig naar hun zin. Als er wordt gescoord, juichen ze alsof ze de Champions League net hebben gewonnen. Ze staan serieus soms vijf volle minuten te juichen.”

Klik op VV Asperen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Asperen voor meer informatie over de club.

Nieuw MO11- en MO13-team dankzij wijler en rietveld bij Leerdam Sport

Remy Wijler & Michel Rietveld hebben een nieuw meidenteam binnen gebracht bij Leerdam Sport. Voorheen was er nooit een MO11 te vinden op de club of in Leerdam, maar nu wel. Wijler is een echte Rotterdammer. Vanwege de liefde is hij vijf jaar geleden naar Leerdam verhuisd. Eerst moest ik even settelen en alles regelen met mijn huis. Toen ik dat allemaal gedaan had, vond ik dat het tijd was om de plaatselijke voetbalclub te benaderen.”

Wijler kwam via via aan het nummer van John Boekelman, de voorzitter van Leerdam Sport. “Ik had John denk ik vijf minuten aan de lijn en diezelfde avond had hij al geregeld dat ik mee mocht trainen met het derde. Na een paar keer mee te hebben getraind, voelde het alsof ik ze al jaren kende. Het is heel apart hoe dat kan. Ik kom daar aan als buitenstaander maar werd dus meteen goed opgenomen. Het is één grote familie.”

Inmiddels zit Wijler al vier jaar bij de club en heeft er geen moment spijt van gehad dat hij binnen is gestapt bij “de grote familie” die Leerdam Sport heet. Om wat terug te doen voor de club die hem zo goed ontvangen had, deed hij al een aantal vrijwilligerstaken, maar nu heeft de dertiger samen met Michel écht wat neergezet binnen de voetbalvereniging. In het laatste decennium heeft het vrouwenvoetbal zijn opmars gemaakt in Nederland, maar tot voor kort was er maar één meidenteam in de jeugd van Leerdam Sport. Daar hebben Rietveld & Wijler eigenhandig verandering ingebracht. Tenminste, eigenlijk moet de club Yenthe bedanken. Zij was tenslotte degene die Wijler op het idee heeft gebracht. Wijler: “Mijn dochter Yenthe zat op turnen, maar op een dag kwam ze naar me toe en vroeg ze of ze op voetbal mocht. Natuurlijk mocht dat, maar er was geen meidenteam in de buurt. Een vriendinnetje van haar wilden ook wel graag op voetbal. In eerste instantie trainden beide meiden bij de MO15 onder leiding van John Hennekes, maar het leeftijdsverschil was te groot. In overleg met John hebben we toen besloten om een nieuw meidenteam op te zetten.”

En zo waren de eerste stappen gezet voor het nieuwe meidenteam bij Leerdam Sport, maar er was nog steeds flink wat werk aan de winkel. Er waren namelijk nog veel te weinig meiden om een team mee samen te stellen. “Dat was uiteindelijk misschien wel de grootste uitdaging voor ons, maar al met al is het eigenlijk heel vlot gegaan om het team te vormen. We hebben nooit echt moeten schrapen om speelsters te zoeken. Mijn dochter en een vriendinnetje van haar wilde dus sowieso al meedoen, dat waren er al twee. Dan zaten er daarnaast nog twee meiden die bij de jongens speelden. Bij de MO15 zaten ook nog eens twee meiden die qua leeftijd bij de MO11 mee mochten doen. Omdat de MO15 het enige jeugdteam van de club was, zaten daar meiden waarvan de leeftijden nogal varieerden, van negen tot vijftien jaar.”

Voor de zomerstop tussen de seizoenen 2023/2024 en 2024/2025 startte Wijler en Rietveld als trainer bij Leerdam Sport. “We begonnen dus met zes meiden te trainen. Natuurlijk wilden we wel dat dat er meer werden. Maar eerst dachten we gewoon, even lekker trainen met zijn zessen. In de zomerstop zaten we al op tien meiden. Dat komt echt puur doordat die zes die er al waren dat zelf hebben geregeld. Zij vroegen op school of er nog vriendinnetjes waren die mee wilden doen en veel waren enthousiast om een keertje te komen en een proeftraining te doen. Vaak vonden ze het dan zo leuk dat ze bleven hangen. Op die manier kwamen er na de zomerstop nog eens zeven meiden bij. We zitten nu dus op zeventien. En ze hebben allemaal enorm veel plezier. Dat is geweldig om te zien, daar doe ik het voor. Ze zijn heel betrokken met elkaar. Als we bijvoorbeeld zelf een keer een wedstrijd spelen, komen ze kijken en staan ze schreeuwend langs de kant. Het team is nu zo groot geworden dat we het opgesplitst hebben in een MO11 en MO13. Toen we dat aan de meiden vertelde, begonnen ze allemaal nee te schreeuwen. ‘Dan kunnen we niet meer met elkaar blijven’ zeiden ze teleurgesteld, dat is tekenend voor de sfeer binnen het team, maar de meiden zien ook dat het beter is voor hun eigen ontwikkeling om op te splitsen.”

Niet alleen heeft de MO11 plezier in het voetballen, ze presteren ook nog eens uitstekend. Zo zijn ze meteen al kampioen geworden in fase 1. “Dat helpt ook wel mee in het plezier” weet Wijler. “Het is natuurlijk leuker dan wanneer je alles verliest. We hadden ze beloofd dat als ze kampioen zouden worden, we iedereen een Feyenoordshirtje zou geven. Daar hebben ze het elke dag over gehad en nu hebben ze hem dan eindelijk gekregen. Als ze geen kampioen waren geworden, hadden we het ook gegeven hoor.”

“Zoals ik al zei, het is mooi dat ik de club wat terug kan geven. Ik had niet durven dromen dat toen ik vijf jaar geleden uit Rotterdam hierheen kwam dat ik bij zo’n club als deze terecht zou komen. Het is gemoedelijk. Op donderdagavond ga ik altijd met een vast groepje vrienden kaarten in de kantine en ook in mijn eigen team heb ik het goed naar m’n zin. Het is mooi dat we nu als club een MO11, MO13 en MO15 hebben!”

Klik op Leerdam Sport’55 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Leerdam Sport’55 voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.