Pagina 33 – VoetbalJournaal

Wasvrouw Ineke en haar hart voor LRC

vv LRC

-

9 december 2024

Ineke Rijneveld (70) is misschien wel de laatste persoon binnen LRC Leerdam, die op een artikel over zichzelf zit te wachten. Maar als je mensen binnen de club spreekt, blijkt het dat er veel waardering is voor haar. Zo is Ineke al meer dan twaalf jaar de wasvrouw van LRC Leerdam, verricht daarnaast de nodige hand en spandiensten en heeft bovenal een hart voor haar club.

Al twaalf jaar lang wast Ineke na elke training en na elke wedstrijd de kleding van het eerste elftal. Daarnaast doet ze nu ook de was van het tweede en derde elftal. Het eerste elftal traint in het begin van het seizoen drie keer. Dat betekent dus dat Ineke doordeweeks ook drie keer naar de club gaat om te wassen, de kleding te vouwen en het weer netjes in de kast legt zodat de spelers het weer aan kunnen trekken. Na een wedstrijddag is ze al helemaal druk. Dan heeft ze namelijk de was van de eerste drie elftallen die ze draait. Naast het wassen is ze op zaterdag constant bezig met hulp geven waar nodig. In de ochtend ruimt ze rommel op, dan staat ze weer in de kantine en weer een andere keer is ze met de punten van de hoekvlaggen in de weer. Het is maar goed dat Ineke zo veel te doen heeft op de club want het is geen vrouw die er van houdt zich te vervelen. Zo was ze op vakantie naar Griekenland, maar niet om languit op een bedje te gaan liggen. Nee, de zeventiger vierde een heuse wandelvakantie. Stil zitten lijkt ze niet te kennen.

Sinds haar 25e is Ineke actief betrokken bij LRC Leerdam. “Ik heb er zelfs nog even gevoetbald. Dat ging me wel goed af, moet ik eerlijk zeggen. Dat heb ik ook altijd met veel plezier gedaan. Uiteindelijk heb ik een jaar of vijf zelf op het veld gestaan, maar ik heb altijd heel veel andere sporten gedaan. Daarnaast zat ik samen met Fred Kas in de jeugd commissie. Dat was zo’n geweldige tijd met die man. In die tijd was het nog niet gewoon dat ik als vrouw in het bestuur zat, dus bijvoorbeeld met vergaderingen werd je dan wel eens raar aangekeken. En ik ben al niet zo’n vergadermens. Maar met Fred heb ik nooit problemen gehad. Nogmaals, dat was echt een leuke tijd met hem.”

Arie, de man van Ineke, heeft jarenlang in het eerste team van LRC Leerdam gevoetbald. Ineke stond vrijwel altijd langs de zijlijn om hen te supporteren. En nog steeds staat ze langs die lijn, alleen de namen zijn veranderd. Ook naar elke uitwedstrijd rijdt ze mee met de bus. “Afgelopen zaterdag verloren we. Daar kan ik dan ook echt van balen. Nu was dat ook extra het geval omdat het naar mijn idee niet verdiend was. Het leukste vind ik de omgang met mensen en de gezelligheid na de wedstrijden. En ik vind de sport ook gewoon heel leuk om te kijken.”

Sinds kort zit LRC Leerdam weer in de vierde divisie. Vorig seizoen was het voor het eerst sinds acht jaar dat de club weer in de vierde divisie uitkwam. En de Utrechters deden het naar behoren. Ze eindigden als zesde wat betekende dat ze er in ieder geval nog een jaar aan vast plakken. Ineke spreekt van “een geweldig seizoen” wanneer ze terugblikt op vorig jaar. Maar nog mooier vond ze de promotie naar die vierde divisie. “Het was fantastisch om die jongens zo blij te zien. LRC Leerdam is een hele leuke warme club. Ik ben blij dat ik hier nog zo mijn ding kan doen. Ik houd er niet van om me te vervelen en zolang mijn gezondheid het toe laat, blijf ik betrokken bij LRC Leerdam.”

Klik op LRC Leerdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op LRC Leerdam voor meer informatie over de club.

Hansen is al jaren cultuurbewaker bij SVS

SVS

-

9 december 2024

0

Hansen is al jaren cultuurbewaker bij SVS

Toen Andries Hansen (55) als kleine jongen naar Capelle verhuisde had hij veel last van heimwee. Dat gevoel is allang weg. Hansen is nu de cultuurbewaker bij het eerste elftal van SVS. Hansen is namelijk al dertien jaar assistent-trainer.

In 1983 kwam Andries Hansen in Capelle wonen. Het was een grote shock voor hem. Tot die tijd had hij namelijk altijd in Den Haag gewoond en kon aardig tegen een bal trappen. “Ik heb nog in de Haagse selectie gezeten met Gaston Taument en Regi Blinker. Toen ik als dertien jarige jongen hier in Capelle kwam wonen werd ik bij Nieuwerkerk in de B7 geplaatst. Al snel kwam ik in de B1 maar echt gelukkig was ik niet. Ik heb best wel moeite gehad met die verhuizing. Ik voelde me eenzaam en had heimwee naar Den Haag en Spoorwijk, de club waar ik voetbalde.”

Gelukkig voor Hansen werd SVS opgericht. “Daar gingen mijn vriendjes uit de wijk spelen en ik volgde. Net als mijn cluppie in Den Haag bleek SVS ook een volksclub te zijn. Iedereen kende elkaar. Ik kwam op mijn zestiende in het eerste en ben daar nooit meer weg gegaan. Ik ben wel eens benaderd in die tijd door bijvoorbeeld Xerxes, maar ik heb dat altijd afgeslagen. Ik vond het veel belangrijker om plezier met mijn vrienden te beleven dan proberen te gaan voor het succes. Dat had ik wel geleerd van mijn tijd bij Nieuwerkerk. Je weet nooit wat er uit was gekomen, als ik dat wel gedaan had en dat is jammer, maar goed. Ik sta nog steeds achter die keuze.”

Hansen vond het mooiste moment in al die jaren dat hij promoveerde vanuit de onderbond naar de KNVB-competitie. De gouden plak die hij daarmee verdiende heeft hij nog steeds. Lang was de carrière van Hansen niet. Doordat hij ook in de zaal speelde bij Wakker In Alles (WIA), had hij slechte enkels en was genoodzaakt om op zijn 33e te stoppen met het voetbal. Hij werd hoofdtrainer van het tweede elftal, maar vond uiteindelijk zijn roeping bij het eerste elftal. Hij is daar namelijk al dertien jaar assistent-trainer en heeft menig hoofdtrainer zien komen en gaan.

“Ik houd er van om achter de schermen mijn ding te doen. Ik hoef niet op de voorgrond te staan als hoofdtrainer. Het is raar om over mezelf te zeggen maar ik denk dat ik wel een soort cultuurbewaker ben binnen het team. Nu is er bijvoorbeeld een nieuwe trainer. Dat is zowel wennen voor hem als voor de spelers. Die jongens, dat zijn aparte gastjes. Die hebben liever plezier dan strijd. Dus die nieuwe trainer legt voor hun de lat iets te hoog. Mijn rol is dan om daar een beetje een middenweg in te vinden.”

De zoon van Andries, Rody Hansen (25), is hard op weg met zijn trainerscarrière. Hij is nu trainer van de O23 bij SVS en wil ooit ook voor de eerste selectie staan. Andries Hansen ziet zichzelf voorlopig niet vertrekken als assistent dus wellicht dat de twee ooit samen voor de groep staan. “Dat zou geweldig zijn natuurlijk” vertelt hij. Het hoogtepunt voor Hansen als assistent was de zes jaar die de ploeg gespeeld heeft in de tweede klasse. “Dat waren mooie jaren, maar voor nu is de derde klasse een prima niveau voor ons. Bij SVS is het moeilijk om de grote talenten te behouden omdat we in de omgeving een aantal grotere clubs hebben. Wat je dus vaak ziet, is dat jongens het bij die clubs proberen en dan na een paar jaar weer terugkomen.”

Toch is ook SVS inmiddels een grote club geworden. Met 750 leden is het niet meer de club die Hansen vroeger kende. “Ik ken niet iedereen meer maar toch blijft het een mooie volksclub. Mensen zijn altijd bereid elkaar te helpen.”

Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.

Roelof van Velzen blijft genieten van derde helft

vv Haaften

-

9 december 2024

0

Roelof van Velzen blijft genieten van derde helft

Roelof van Velzen (65) speelde tot zijn 49e bij VV Haaften. Nu is de man vaste grensrechter bij het eerste elftal waar zijn twee zoons spelen en is hij jeugdtrainer van de JO13. Ook de derde generatie Van Velzen loopt rond op de club want twee van zijn kleindochters voetballen ook bij Haaften.

Bij zijn werk bij de politie in Tiel, krijgt Roelof soms flink wat bagger over zich heen. “Ik moet het eerste gezeik aan horen” zegt hij lachend. Hij vangt dus de mensen op bij het politiebureau om vaak ergens hun beklag over te doen. Je zou zeggen, tot overmaat van ramp is hij dan ook nog eens grensrechter geworden. Een functie die in het amateurvoetbal misschien wel het meest garant staat voor de nodige verwerpingen van mensen langs de kant. Maar Roelof heeft er in principe geen moeite mee. “Zolang ze niet met kanker schelden of mij persoonlijk beledigen, kan ik er wel mee omgaan. Wat ik er leuk aan vind is vooral de betrokkenheid met het eerste elftal. De derde helft vond ik als voetballer altijd al belangrijk en nu doordat ik dit doe, kan ik die nog steeds beleven. Na de wedstrijd doen we met zijn allen een biertje in de kleedkamer. Om samen met die jongens van het eerste te zijn, kan ik van genieten. Mijn zoon Mats speelt ook in het eerste. Niek, mijn andere zoon scheurde vorig seizoen zijn kruisband af. Binnenkort wordt hij hieraan geopereerd.”

Ooit zat de zestiger ook zelf in het eerste team. Op zijn 25e raakte hij zwaar geblesseerd, maar zijn eigenwijsheid en liefde voor voetbal overheersten. “De KNVB-arts zei dat ik niet meer moest gaan voetballen. Daar heb ik niet naar geluisterd want ik wilde simpelweg gewoon voetballen. Uiteindelijk heb ik tot mijn 33e gevoetbald bij het eerste. Toen kreeg ik last van spierblessures en wilde ik niet meer twee keer per week trainen. Daarna heb ik bij het tweede, derde en ook nog bij de veteranen gespeeld. Ik zeg altijd: Ik heb alle elftallen gehad behalve de dames. Het voetballen mis ik niet meer. Op een gegeven moment houdt dat gewoon op. Ik heb tot mijn 49e kunnen voetballen en daar ben ik erg dankbaar voor. Dat ik dit allemaal heb kunnen doen en nog steeds doe komt mede door mijn vrouw. Dat moet je niet onderschatten. Toen ik vader werd van mijn eerste dochter en twee jaar later nog een dochter kreeg, speelde ik in het eerste. Ik was toen vaak weg vanwege de voetbal en zij zat dan thuis met de kinderen. Gelukkig houdt zij ook van voetbal.”

Nog steeds is de familie Van Velzen druk bezig met het voetbal. Want twee van zijn kleinkinderen, meisjes van negen en vijf jaar, voetballen ook bij Haaften. Daarnaast is Roelof jeugdtrainer. Hij traint momenteel de JO13. Hij houdt er van om de JO13 tot de JO16 trainen. Een leeftijdsgroep die vaak als het moeilijkst wordt gezien vanwege de puberteit. “Het belangrijkste is denk ik om ze positief te benaderen, dus proberen te belichten wat er goed gaat. Ik begon als trainer toen mijn oudste zoon op voetbal ging. Dat was in 2000. Al snel bleek dat er een trainerstekort was. Ik vind het na bijna 25 jaar nog steeds leuk om te doen”. Toen Haaften 1 enkele jaren geleden kampioen werd in de vierde klasse speelden er vier jongens in het team die ik echt heel lang heb getraind. Daar was ik trots op.”

“We spelen dit seizoen in de vierde klasse met een verjongde ploeg. Er zit denk ik potentie in deze groep om een niveau hoger te spelen maar dit seizoen moeten we gewoon voor de middenmoot gaan.”

Klik hier voor meer informatie over vv Haaften
Klik hier voor meer artikelen over vv Haaften

NSVV behaalt moeizaam punt in en tegen Papendrecht

vv NSVV

-

9 december 2024

0

NSVV behaalt moeizaam punt in en tegen Papendrecht

NSVV heeft de eerste seizoenshelft afgesloten met alweer het vijfde 1-1 gelijke spel van deze competitie. Na de mooie thuisoverwinning op BVCB een week eerder waren de verwachtingen hoog gespannen, temeer omdat Papendrecht vier wedstrijden op rij verloren had.

Vanaf de aftrap leek het erop dat NSVV er een vijfde nederlaag aan zou toevoegen. In de 3^e minuut was het al raak. Een hoekschop van Papendrecht belande in de handen van Jarmo Hartgers die de bal direct naar Jasper Huisman gooide. Die slingerde de bal vanaf links over de verdediging van Papendrecht naar de mee opgekomen Quinton Burk, die vervolgens met een afgemeten voorzet het hoofd van Sander Backx vond. Zijn kopbal was onhoudbaar voor de keeper van Papendrecht.

In de 11^e minuut belande een vrije trap van Jasper Huisman op de lat. Niet veel later werd een voorzet van alweer Jasper Huisman, via de hak bijna tot doelpunt gepromoveerd door Sander Backx. Vanaf dat moment was het gedaan met de dadendrang van NSVV. Papendrecht drong steeds meer aan en het spel van NSVV werd steeds slordiger. Passes kwamen niet meer aan en op het middenveld werden de duels telkens verloren.

In de 27^e minuut meende Papendrecht op gelijke hoogte te komen. De speaker van Papendrecht riep de doelpuntenmaker al om, maar Jarmo Hartgers bleek de bal net voor de lijn te hebben gekeerd. Geen doelpunt. Niet veel later voorkwam de keeper van NSVV wederom een doelpunt met een knappe reflex op een schot van dichtbij dat door de benen van een NSVV-verdediger ging. Het was vooral aan Jarmo Hartgers te danken dat NSVV de rust haalde met de 0-1 voorsprong.

Het spelbeeld na rust was niet anders dan waar NSVV en Papendrecht na 45 minuten mee geëindigd waren. NSVV kwam er nauwelijks uit en een fel Papendrecht bleef fanatiek op zoek naar een treffer. In de 65^e minuut was het dan toch raak. Een afstandsschot van de net ingevallen Wouter van de Werf werd van richting veranderd en belande achter de kansloze Jarmo Hartgers in het doel.

De 1-1 was de opmaat voor Papendrecht naar meer. Het leverde meerdere hachelijke situaties op voor het doel van NSVV, maar de verdediging hield stand en Jarmo Hartgers bleek niet meer te passeren.

In de slotminuten van de wedstrijd kwam NSVV geleidelijk onder de druk uit en was in blessuretijd zelfs nog dicht bij de winnende treffer met een kopbal van Quinton Burk, net naast het doel.

Met de zwaarbevochten puntendeling heeft NSVVde eerste seizoenshelft prima afgesloten met een gedeelde 5^e/6^e/7^e plaats op slechts 2 punten achterstand op de koploper.

De eerstvolgende wedstrijd na de winterstop is op 18 januari 2025, uit tegen Heinenoord. Aanvang 15.00 uur.

Opstelling NSVV:
Jarmo Hartgers, Michael Ouwens, Rick Berghout, Quinton Burk, Kjetil Mol, Jeroen Voshart, Davy Snijders (89^e Boyd van Andel), Sven Moerland, Jasper Huisman, Sander Backx, Peter Jan Cazander (72^e Finn Langerak)

Ruststand: 0-1
Eindstand: 1-1

Geschreven door: vv NSVV
Foto gemaakt door: Karin Hartgers

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Frans Leeuwendal vestigt clubrecord VV Papendrecht

vv Papendrecht

-

9 december 2024

0

Frans Leeuwendal vestigt clubrecord VV Papendrecht

Op de eerste zaterdag van december bereikte Frans Leeuwendal de 70-jarige leeftijd en een dag later stond hij aan de aftrap van een wedstrijd van de Veteranen van Voetbalvereniging Papendrecht. Daarmee vestigde hij een clubrecord als oudste lid in actieve dienst. Frans is al bijna 62 jaar lid van Rood-Zwart en was lange tijd lid van de Zondagselectie van de club.

Na vele jaren op prestatief niveau te hebben gespeeld, voetbalde Frans er lustig op los in de lagere elftallen om uiteindelijk nog wekelijks van grote waarde te zijn voor het Veteranenteam. Waar zijn jongere teamgenoten zuchten onder het nodige lichamelijk ongemak, komt in het woordenboek van Frans het woord ‘blessure’ niet voor. Ingewijden schrijven dat toe aan het grote geheim dat Frans letterlijk en figuurlijk met zich meedraagt. De middenvelder behoort nog altijd tot de fanatiekste spelers, deelt waar nodig een klein tikkie uit en maakt zich, in woord en gebaar, druk over verkeerd ingespeelde passes en niet te vergeten de arbitrage. Frans speelde in zijn indrukwekkende voetballoopbaan naar schatting zo’n 1299 wedstrijden en heeft aangegeven voorlopig nog even door te gaan in de hoop de 1400 aan te tikken.

Het was voorzitter Karel Spitsbaard, die in zijn eerste representatieve optreden onder toeziend oog van twee hoogwaardigheidsbekleders, de unieke prestatie onderstreepte en Frans geheel terecht in het zonnetje zette. De voorzitter gaf een gloedvolle toespraak en overhandigde Frans een fraaie bos bloemen.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

VV Vuren op trainingskamp met zestig man

vv Vuren

-

9 december 2024

0

VV Vuren op trainingskamp met zestig man

Jacco Versluis (31) is tweede keeper van VV Vuren, maar stopt er binnenkort misschien wel mee vanwege zijn gebroken bovenarm. Zo zit er nu een flinke metalen plaat in zijn lichaam om de boel te laten herstellen. Gelukkig voor Versluis en eigenlijk voor heel VV Vuren heeft de goalie aan één arm genoeg om het belangrijke ‘trainingskamp’ te organiseren. In januari reist de club met maar liefst zestig spelers af naar Leuven. Daar gaat de ploeg op “trainingskamp” zegt Versluis. Echter is het aantal trainingen ietwat beperkt. De teller staat nu namelijk op één.

Het is niet dat Versluis bang is om te keepen, maar het is simpelweg onverantwoorder geworden om nog op doel te staan. “Ik ving een bal rondom de penaltystip en er kwam één aanvaller invliegen die ik niet had gezien… In het ziekenhuis bleek dat ik mijn bovenarm heel lelijk had gebroken. Er zit nu een metalen plaat in van zestien centimeter zodat het kan herstellen.”

“Tot de B’tjes heb ik altijd als veldspeler gespeeld. Ik was geen wereldvoetballer, maar ik kon aardig mee. Toen onze keeper destijds wegviel zei ik dat ik het geen probleem vond om op doel te staan.” Sindsdien is Versluis nooit meer onder de lat vandaan gekomen. Het leuke aan doelman zijn vindt hij de dunne lijn die er is tussen het zijn van de held of de schlemiel. “Ik ben nu de tweede doelman bij het eerste. Voor mij staat Tim Ritmeester. Hij is een betere lijnkeeper en ik ben beter voor mijn lijn. Wie er wordt opgesteld, hangt dus af van wat de trainer liever heeft. Deze trainer kiest dus voor de betere lijnkeeper. Gelukkig vermaak ik me ook wel bij andere teams. Daar heb ik geen moeite mee. Zolang er maar een goede sfeer is en een leuke derde helft, maakt het mij eigenlijk niet zo veel uit waar ik keep. Elk seizoen sta ik bij elk team wel één wedstrijd onder de lat.”

Versluis vermaakt zich dus in elk senioren-elftal. Het lijkt er dan ook op dat de vier senioren-elftallen van VV Vuren één grote hechte groep vormen. Die aanname wordt alleen maar versterkt wanneer Versluis vertelt over het trainingskamp wat hij organiseert. Een grote operatie. Dit is al langer dan een decennium het vaste jaarlijkse uitje van de club. Vorig jaar ging het met alle vier de elftallen naar Gent. Een echt ‘trainingskamp’ zoals Versluis het mooi noemt, is het niet. De ploegen zullen namelijk maar één keer trainen. Wat hoger in het vaandel staat is uitgaan. Vorig jaar waren de Gelderlanders in Gent. “Deze keer gaan we van 10 tot 12 januari naar Leuven. We vertrekken met zestig man. Vooral het verblijf is best een dingetje om te regelen, maar gelukkig hebben we een bedrijf in België gevonden dat ons hiermee wil helpen. We noemen het een trainingskamp, maar eigenlijk is dat het niet. We zullen één keer trainen en het voor de rest vooral heel gezellig hebben. Vorig jaar was een groot succes.”

Misschien dat dit trainingskamp de neuzen allemaal dezelfde kant op krijgt zodat VV Vuren voor het kampioenschap kan gaan. “We worden geen kampioen” lacht Versluis hardop. “Nee we worden zeker geen kampioen. Maar we zullen ook zeker niet degraderen. Ik denk dat we gaan voor het middenmootje. Tussen plek vier en zeven”

Of Versluis zelf ooit nog op het veld zal staan, weet hij niet. “Ik heb er nog niet over nagedacht, maar ik kan me voorstellen dat ik stop. Ik weet niet of ik nog veilig kan keepen. Misschien dat ik net als in de jeugd weer als veldspeler ga spelen, bij het vierde ofzo. Zoals ik al zei: Ik vermaak me toch wel.”

Voor meer artikelen over VV Vuren klik hier.
Voor meer informatie over VV Vuren klik hier.

Comeback RBC komt te laat tegen UDI’19

RBC

-

9 december 2024

0

ROOSENDAAL – RBC moet de kop van de ranglijst voorlopig aan zich voorbij laten gaan. De Roosendalers ontvingen vandaag koploper UDI’19, maar konden weinig uitrichten tegen de club uit Uden. Een kwartier na rust was het 0-3 en leek de wedstrijd gespeeld. Tot plotsklaps Angelmo Vyent als invaller de 1-3 maakte en vlak voor het einde Jens Wirix RBC nog dichterbij bracht met een rake schuiver. Verder dan 2-3 kwam RBC niet meer.

Door blessures en ziekte moest er wat geschoven gaan worden. Marwin Reuvers kon niet in actie komen vanwege een lieskwetsuur. Aanvoerder Perry Bierkens ontbrak en plotsklaps moest Vincent van Hoof zich ook afmelden vanwege ziekte. Hierdoor vormden Aart Veldhof en Glaucio Ventura Tiago het centrale duo. Op het middenveld kwam Gino Stolk er bij op acht. Yassine Mejres kreeg een kans in de punt.

Door de vele wisselingen was het zoeken, heel erg zoeken. Waar UDI’19 makkelijk kon voetballen en combineren was RBC niet goed bij machte om dat tot een halt te roepen. Daarnaast had het zichtbaar moeite om de bal in de ploeg te houden, waardoor het nog zwaarder werd. Ondanks dit gegeven kreeg RBC wel de eerste echt grote kans. Jelte Pal kon een bal binnen houden van Moustafa Mohammad en bediende Jens Wirix. Die kon er net zijn teen niet tegen aan zetten. Aan de andere kant was het wel meteen raak. Jan van Haterd denderde op links door, kwam naar binnen en schoot in de verre hoek. Binnen een kwartier keek RBC tegen een achterstand aan.

Ook na de 0-1 lag er genoeg ruimte achter de defensie van UDI’19, maar RBC deed daar weinig mee. Te vaak een bal breed of te vaak nog een tik tegen de bal. Het zorgde er automatisch voor dat gaten werden gedicht en dat een voorzet of schot er niet kwam. Aan de andere kant liet UDI’19 wel zien hoe het moest. Van achteruit kwam de bal op de rechtsbuiten positie, die denderde door op de rechterflank en bracht de bal bij de tweede paal waarna Van Haterd zijn tweede maakte. Voor rust had het nog 0-3 kunnen zijn, maar ditmaal zeilde de bal over.

In de rust werd direct gewisseld. Marwin Reuvers – ondanks een kwetsuur – werd toch gebracht voor meer stabilisatie. Dat had meteen effect, want al snel kreeg RBC een kans op de aansluitingstreffer. Na een snelle corner kon Jens Wirix de bal bij Veldhof krijgen, die kon de bal alleen schampen. De keeper kon redden op de doellijn. Mohammad was nog dichtbij met een boogbal, maar het waren de bezoekers die er weer een bij prikte. Uit een corner werd de 0-3 op het scorebord gebracht. RBC moest uitkijken dat het niet tegen een hele zware nederlaag aan ging lopen. RBC was vermoeid, er ontstonden enorme gaten en als een geslagen bokser leek het totaal de verkeerde kant op te gaan.

Totdat plots ineens Angelmo Vyent de spanning terugbracht met een rake bal in de korte hoek. Het Atik Stadion ontplofte en ging er massaal achter staan. De ingevallen Tom de Bonte wist daarna met een fantastisch hakje Jens Wirix vrij voor de keeper te zetten die de spanning helemaal terugbracht met zijn negende van het seizoen, 2-3. Een vrije trap van Marwin Reuvers had het Atik Stadion in extase gebracht, maar de middenvelder zag zijn schot over gaan. Klik hier voor een samenvatting van de wedstrijd. Voor een nabeschouuwing met trainer-coach Mark Klippel klik je hier.

RBC bezet – doordat het al voor de vierde maal niet wist te winnen achter elkaar – de zesde plek, met een punt achterstand op nummer drie AWC. Volgende week gaat RBC op bezoek bij Best Vooruit. Tussendoor ontvangt het nog Dongen voor de beker. Die wedstrijd is donderdagavond.

RBC – UDI’19 2-3 (0-2)

Opstelling RBC: Angelo Mathilda; Sander Wirix, Aart Veldhof, Glaucio Ventura Tiago, Jordi Ewanena (Cas van den Broek); Rhomar Boudzra, Gino Stolk (Angelmo Vyent), Jens Wirix; Jelte Pal, Yassine Mejres (Marwin Reuvers), Moustafa Mohammad (Tom de Bonte)

Scoreverloop: 12′ Jan van de Haterd 0-1; 37′ Jan van de Haterd 0-2; 66′ Lowie van Zundert 0-3; 71′ Angelmo Vyent 1-3; 86′ Jens Wirix 2-3

Scheidsrechter: K. van Dijk

Aantal toeschouwers: 978

Klik op RBC Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RBC Roosendaal voor meer informatie over de club.

Comfortabele Winst ’s-Gravendeel op Hekelingen

vv s Gravendeel

-

9 december 2024

0

Comfortabele Winst ’s-Gravendeel op Hekelingen

s-Gravendeel heeft de laatste competitiewedstrijd in het kalenderjaar 2024 goed afgesloten door de 4-0 winst op Hekelingen.

Waarschijnlijk net als op de andere speelvelden, speelde de wind wat parten. Beide ploegen moesten even uitvinden hoe met de wind om te gaan. s-Gravendeel had de eerste helft voordeel van de wind, dus wilde zodoende een vroege voorsprong pakken.
Na zeven minuten werd Hekelingen doelman Micky de Ligt al op de proef gesteld door Zoey Hoogwerf. Maar de doelman wist knap zijn vuisten achter de bal te krijgen. Maar twee minuten later moest hij dan toch de bal uit het net halen. Met een fraaie actie wist Dustin Zomerhuis zijn directe tegenstander zijn hielen te tonen. De bal die Zomerhuis knap voor gaf, werd evenzo knap afgerond door spits Levi Vugts, 1-0.

Er lag meer in het verschiet want Hekelingen werd wat meer onder druk gezet. Koen Colijn kreeg binnen het kwartier de kans voor verdubbeling van de stand. Hij probeerde een vrije trap á la Sem Steijn richting Hekelingen doel te krijgen. Zijn poging zag er niet slecht uit, de bal die laag over de grond ging werd ternauwernood door de Ligt verwerkt, de terugspringende bal kon net niet door s-Gravendeel tegen het net gewerkt worden.

Toch kwam s-Gravendeel op 2-0. Goaltjesdief Levi Vugts tekende zijn tweede doelpunt aan. Zoey Hoogwerf wist vanuit het middenveld met een splijtende pass Ryan Aarnoudse aan de rechterflank te bereiken. Op Aarnoudse wijze, bracht hij de bal voor het doel, die door Vugts werd afgewerkt.
Net na een half uur gespeeld te hebben, kreeg Koen Colijn loon naar werken. Van ver buiten de zestien wist hij met een ferme trap het derde doelpunt voor ’s-Gravendeel achter de Ligt te krijgen.
Het was natuurlijk niet zo dat Hekelingen kansloos achteruit liep, want het kwam wel degelijk uit de verdedigende stellingen. Met name omdat s-Gravendeel ietwat slordig werd. Doelman Ricardo Bakker kon vlak voor de rust knap met de voeten redding brengen toen er binnen de zestien uitgehaald werd. Met de 3-0 werden de warme kleedlokalen opgezocht.

Deel twee van deze voorstelling had de ploeg uit Nissewaard nu het voordeel van de wind. Er werd dan ook direct druk gezet op s-Gravendeel. Echter de aanvallen van Hekelingen waren niet echt een gevaar voor de thuisploeg. Verschillende keren verdween de bal ver over het doel, of rolde de bal te hard door over de achterlijn.
Na ongeveer een kwartier spelen kreeg s-Gravendeel weer grip op de wedstrijd. Wat resulteerde op de eerste kans in de tweede helft voor de Seuters. Luc Rozendaal kopte de bal maar net over na een corner van Koen Colijn.

De 4-0 viel na een uur spelen. Levi Vugts werd weggestuurd om alleen voor De Ligt te verschijnen, maar niet kon scoren. De bal werd aan Hekelingen zijde niet goed weggewerkt en door goed doorgaan van Ryan Aarnoudse kon hij de bal voorgeven, waarna Zoey Hoogwerf trefzeker was.
In het laatste half uur kon s-Gravendeel niet echt meer doorzetten en kreeg Hekelingen nog twee maal via Bodi de Ronde een kans om de stand nog wat draaglijker te maken. Maar tot tweemaal toe stond Ricardo Bakker in de weg, waarbij de laatste redding fraai klemvast was. Zodoende kon de ’s-Gravendeel doelman voor de derde maal achtereen de ‘clean sheet’ behouden.
Dit was zoals eerder gezegd de laatste competitiewedstrijd voor 2024. Maar komende dinsdag speelt ’s-Gravendeel dan toch echt de laatste wedstrijd in 2024. Dit voor de BetCity Cup tegen De Egelantier Boys. Aanvang op Sportpark de Trekdam is 20.00 uur.

Opstelling s-Gravendeel:
Ricardo Bakker, Leon de Jong, Robbie v/d Weg, Luc Rozendaal, Daan van Son (68ste Perrie Huisman), Job v/d Vorm (77ste Reinier Toes), Koen Colijn, Zoey Hoogwerf (68ste Owen de Vos), Ryan Aarnoudse, Levi Vugts, Dustin Zomerhuis (55ste Maurits Kuiper)

Opstelling Hekelingen:
Micky de Ligt, Mehdi Nouhaili, Miquel van Rijn, Beau Parisius (Giano Proper), Menno Jansen, Jorn Bijlsma, Dion van Genderen (Youri Pijper), Dinand Westendorp (Kjetil v/d Berg), Niels van Scholl, Mick Erkens (Bodi de Ronde), Jordy Hamelink (Istvan dee Jong)

Arbiter: Stephan van Seters uit Spijkenisse

Scoreverloop:
9de 1-0 Levi Vugts
19de 2-0 Levi Vugts
31ste 3-0 Koen Colijn
61ste 4-0 Zoey Hoogwerf

De correct leidende arbiter Stephan van Seters gaf alleen geel aan Dinand Westendorp van Hekelingen.

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel