Home Blog Pagina 31

Mees Brand leert snel bij GHVV ’13: ‘Ik heb geen wedstrijd gemist’

GHVV 13
-
0
Mees Brand leert snel bij GHVV ’13: ‘Ik heb geen wedstrijd gemist’

Mees Brand heeft zijn eerste seizoen in de hoofdmacht van GHVV ’13 erop zitten. Samen met nog drie teamgenoten maakte de verdedigende middenvelder in de zomer van 2023 de overstap van JO19 naar het team van trainer Rob Vuik, die inmiddels is vertrokken bij de fusieclub en aan de slag gaat bij Spijkenisse. “Het had voor mij eigenlijk niet beter uit kunnen pakken”, vertelt de tiener.

Sportief gezien wel, benadrukt Brand direct, want GHVV ’13 eindigde als zesde in de competitie na een moeizaam seizoen. “Maar zelf heb ik geen wedstrijd gemist. Heel eerlijk: toen ik bij de selectie kwam dacht ik echt ook weleens op de bank terecht te komen. Maar door blessures, en ook door mijn eigen prestaties, kreeg ik direct de voorkeur. Eigenlijk top. Beter kan natuurlijk niet. Ook de andere jongens die van de JO19 kwamen, mijn vrienden, hebben veel minuten gemaakt. De een wat meer dan de ander, maar dat kwam door blessureleed.”

Twee posities
Naast Brand hebben ook Adisamat Orfane, Jort Seegers en Marco Landman hun eerste seizoen als seniorenvoetballer achter de rug. “Het was wel wennen”, zegt Brand. “In de JO19 liep je nog weleens twee man voorbij en gaf je een assist. Dat is in het eerste elftal gewoon anders. Logisch ook. Het was vooral ballen afpakken en weer inleveren. Het is heel anders voetballen. De trainer gebruikte mij op twee posities; centraal achterin en op mijn favoriete positie, als verdedigende middenvelder. Ik denk dat het een beetje fifty-fifty was. Ik kan op allebei de plekken wel uit de voeten, dat wel, maar ik voel me meer middenvelder.”

Klein duwtje
De stap van jeugd naar senioren is voor veel jonge spelers wennen. “Ook fysiek, dat heb ik wel gemerkt. Ik stond als centrale verdediger tegenover gasten van Rockanje en ZBVH die een kop groter waren. En zwaarder. Dan heeft het voor mij, als niet bepaald de grootste voetballer, geen zin om met zo’n gozer mee te springen. Daar leer je wel van, vind ik. Om op een andere manier toch een duel te winnen. Door net een klein duwtje te geven bijvoorbeeld. Het is hartstikke goed voor je ontwikkeling. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik door die kleinigheden wel vijf gele kaarten heb gepakt”, lacht Brand. “Ook in de laatste competitiewedstrijd. Daardoor mis ik de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen.”

“Maar ik heb wel echt genoten van het eerste seizoen in het eerste van GHVV ’13 en het smaakt absoluut naar meer. Zwartewaal-uit vond ik, ondanks de nederlaag, geweldig qua sfeer. Van Abbenbroek-thuis genoot ik ook echt. We maakten tien minuten voor tijd de 1-0 en wonnen uiteindelijk nog met 3-0. Dat zijn mooie dingen om mee te maken. En bij Rijnmond Hoogvliet Sport was er vuurwerk. Eigenlijk vond ik het hele seizoen een belevenis als 19-jarige. Met veel mensen langs de kant, niet alleen meer ouders. Mensen komen echt speciaal naar de club om naar het eerste elftal te kijken. Dat was nieuw voor mij.”

Doseren
“Als het aan mij ligt blijf ik altijd bij deze club spelen, als we sportief stappen kunnen maken met GHVV ’13. Het liefst wil ik hogerop met de club waar ik opgroeide, voor de fusie, bij PFC. Ik denk dat we met de spelersgroep die we hebben in het nieuwe seizoen veel hoger kunnen eindigen in de vierde klasse. En ik hoop zelf weer meer te leren. Ik heb al wel stappen gemaakt, denk ik. Ik heb meer overzicht, speel slimmer, en maak niet te veel overbodige meters. In het begin van het seizoen was ik na de eerste tien minuten kapot, bij wijze van spreken, maar later in het seizoen kon ik na negentig minuten nog wel een sprintje trekken. Ik heb wel leren doseren.”

Klik op GHVV’13 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GHVV’13 voor meer informatie over de club.

MVV’58 plukt vruchten van techniektrainingen: ‘Basistechniek sterk verbeterd’

MVV 58
-
0
MVV’58 plukt vruchten van techniektrainingen: ‘Basistechniek sterk verbeterd’

METEREN – De JO17-1 van MVV’58 is dit seizoen twee keer kampioen geworden in de eerste klasse. En dat is niet geheel ontoevallig, volgens bestuurslid technische zaken Patrick Grisel. Hij wijst naar de techniektrainingen, die zevenenhalf jaar geleden werden geïntroduceerd bij de club: ‘’We plukken daar nu de vruchten van.’’

Grisel stond in 2017 samen met een aantal mannen van de toenmalige technische commissie van MVV’58 te kijken naar het Geldermalsen Zaalvoetbaltoernooi. Beesd, Rhelico (nu BRC), GVV en Tricht namen het op tegen afgevaardigde teams van hun club. Een ding viel ze op: de basistechniek van de Meterense spelers was van een minder niveau dan die van hun tegenstanders uit de regio. Dat bracht de mannen op ideeën: ‘’We gingen op zoek naar een trainer die de basistechniek er in kon slijpen vanaf het begin van de opleiding’’, vertelt Grisel.

Uiteindelijk kwam de commissie via via bij een geschikte kandidaat uit: ‘’Jordy Thomassen, speler van Helmond Sport op dat moment, gaf toen training aan een team van DSS’14’’, begint Grisel. ‘’Een van de vaders van iemand uit dat team was fan van FC Den Bosch en kende Jordy uit de tijd dat hij daar speelde en organiseerde die trainingen in zijn achtertuin. Die trainingen bevielen erg goed. Uiteindelijk stapte een gedeelte van DSS’14 over naar ons, waaronder dat team. Zo kwamen we te weten dat Jordy deze trainingen gaf en hebben we hem gevraagd om bij ons techniektrainingen te gaan geven.’’

De techniektrainingen werden vanaf dat moment aangeboden aan alle teams tot en met de JO12. Een van de twee reguliere trainingen werd vervangen door een techniektraining, gegeven door Thomassen op de woensdagmiddag. ‘’Hij fungeerde als een soort opzichter van de circuittraining. Hij zette de lijnen uit en werd ondersteund door een aantal trainers van Meteren en jongens die vanuit hun studie stage kwamen lopen’’, vertelt Grisel.

Toen Thomassen stopte, nam Daan Disveld het stokje over. Disveld, die als aanvoerder het EK onder 17 won in 2011, verzorgde twee jaar lang de trainingen, voordat Ryan Robinson hem weer opvolgde. ‘’Ook runt hij een voetbalschool op onze velden, waar veel van onze spelers, maar ook van buitenaf, gebruik van maken. Daarnaast was hij afgelopen seizoen trainer van NAC O14. Aankomend seizoen gaat Ryan aan de slag in de opleiding van Ajax, waardoor hij na drie jaar moet stoppen met de techniektrainingen. We hebben enorm geprofiteerd van Ryan’s jaren hier’’, zegt Grisel.

Om deze trainingen aan te bieden, moest de Meterense club flink investeren: ‘’En flinke investeringen moeten onderaan de streep iets opleveren’’, is Grisel realistisch. ‘’Maar hoe wil je zoiets meten? Je gaat niet na een half jaar kijken of een jeugdspeler opeens wèl iemand kan passeren of een pass over vijf meter kan geven. Je moet echt naar de lange termijn kijken.’’

Nu zevenenhalf jaar later is er iets drastisch veranderd bij MVV’58. De club is niet alleen substantieel gegroeid in ledental, ook de teams zijn steeds een niveau hoger gaan voetballen: ‘’De JO17 is bijvoorbeeld twee keer kampioen geworden dit jaar in de eerste klasse. Maar niet alleen de spelers zijn beter geworden, ook onze trainers hebben erg geprofiteerd van het samenwerken met jongens als Robinson, Disveld en Thomassen. Zo gaat Rick Schroer komend seizoen aan de slag als trainer in de jeugd van FC Den Bosch en Jelle van Toorn bij Willem II.’’

Klik op MVV’58 voor de laatste artikelen over de club
Klik op MVV’58 voor meer informatie over de club

Shedwin Martina verbaast zichzelf bij Heerjansdam

vv Heerjansdam
-
0
Shedwin Martina verbaast zichzelf bij Heerjansdam

In zijn derde jaar bij het eerste, wordt Shedwin Martina meer uitgedaagd dan ooit. Want na het kampioenschap in de eerste klasse van vorig jaar, staat de verdediger van Heerjansdam nu tegenover aanvallers in de vierde divisie. Gelukkig bevalt hem dat alleraardigst. “Voetballend worden we meer getest, dat is leuker.”

En dus is het maar goed dat de ploeg zich uiteindelijk via de nacompetitie wist te handhaven, beseft ook de twintigjarige Martina. “Niemand wilde terug naar die eerste klasse.” En gezien het aantal punten (36) dat Heerjansdam in die vierde divisie wist te behalen, misschien ook wel terecht. “Aan de ene kant was het jammer dat we ons niet direct wisten te handhaven, maar we mogen ook trots zijn op bepaalde overwinningen. Als je ziet waar we vandaan komen, hebben we het gewoon goed gedaan!”

Zekerheidje

Van die eerste klasse dus. Een groot verschil volgens Martina. “Vooral qua snelheid. In de eerste klasse wint vaak de sterkste en is het vooral de lange bal, nu worden we voetballend meer getest. Dat is leuker.” Ook op trainingen. “Daar ligt het niveau nu ook hoger.” En dat merk je tijdens wedstrijden, vertelt de verdediger. “Directe handhaving zat er zeker in, maar in een paar duels hebben we het laten liggen.” Voor zichzelf, kan de inwoner van Heerjansdam terugkijken op een goed seizoen, zo vindt hij. “Ik heb heel veel minuten gemaakt, meer dan ik had verwacht. Als je dat voor het seizoen tegen mij zou hebben gezegd, had ik je waarschijnlijk uitgelachen.” Toch beschikt de rechtspoot over behoorlijk wat kwaliteiten. “Snel, sterk, en verdedigend toch wel een ekerheidje. Bal afpakken en inleveren, dan heb ik mijn taak gedaan.” Zijn favoriete positie, is een lastige vraag zo blijkt. “In principe centraal, maar als linksback heb ik misschien wel mijn beste wedstrijden gespeeld. Voor mij maakt het niet veel uit, het is ook een beetje afhankelijk van tegen wie we spelen.” Maar als hij écht moest kiezen? “Als linksback ben je meer betrokken bij het spel, kun je opkomen en aanvallen. Toch heb ik de meeste wedstrijden als centrale verdediger gespeeld.”

Zonder stuit

Bij de club waar Martina al bijna zijn hele leven speelt. “Ik was zes toen ik bij Heerjansdam ging voetballen. Altijd hier gewoond en mijn vriendjes zaten op de voetbal.” Al had het ook zomaar heel anders kunnen lopen, begint hij te lachen. “In de JO16 gingen een paar vrienden naar Barendrecht, toen heb ik zelf ook wel even getwijfeld. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan. Waarom weet ik eigenlijk ook niet.” Heeft hij daar spijt van? “Ja en nee. Je speelt daar op een hoger niveau, dus ik had mezelf beter kunnen ontwikkelen, maar dan was ik hier misschien nooit meer teruggekomen…” Een aantal jaar verder, is Martina een vaste waarde in het eerste van Heerjansdam. Misschien soms nog steeds tot zijn eigen verbazing. “Dit is nu mijn derde seizoen bij één, maar in de jeugd was ik nooit echt heel goed. Later mocht ik meetrainen bij het tweede, dat was toen nog niet zo serieus.” Aansluiten bij het eerste, was dat wel. “Toen schrok ik wel even! Ik kon nog geen bal zonder stuit spelen, was eigenlijk alleen snel en sterk.” Gelukkig is dat nu heel anders, vertelt Martina. “Qua inzicht en het spelletje zelf. Daar ben ik nu veel beter in. Vroeger was ik daar nooit zo mee bezig.” Over zijn ambities, heeft de jongeling dan eigenlijk ook nog nooit zo nagedacht. “Ik deed voetbal altijd puur voor de lol. Het liefste blijf ik zo lang mogelijk bij Heerjansdam. Ik ga geen overstap maken om een overstap te maken.” Maar toch, zo is hij eerlijk. “Zou ik graag de tweede divisie willen halen.” Door vooral nu heel veel minuten te maken én te luisteren naar zijn teamgenoten. “Dan word ik vanzelf rustiger aan de bal!”

Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.

Valentijn’s Voetbal Fiesta: Nieuwe Voetbalschool voor Jonge Talenten

Unitas 30
-
0
Valentijn’s Voetbal Fiesta: Nieuwe Voetbalschool voor Jonge Talenten

Mijn naam is Delano Valentijn, jeugdtrainer bij Unitas’30 en speler van het eerste elftal. Met veel trots en enthousiasme kondig ik een bijzonder nieuw avontuur aan: Valentijn’s Voetbal Fiesta.

Door de jaren heen als voetballer ben ik in aanraking gekomen met het trainerschap. Dit doe ik nu inmiddels al weer zes jaar bij de Leurse Club. Op dit moment ben ik in het bezit van mijn UEFA C/ VC 2 trainersdiploma en ben ik nu bezig met mijn opleiding voor UEFA B/ VC 3. Deze ervaring heeft me de nodige kennis en vaardigheden gegeven om mijn idee te realiseren: het opstarten van een eigen voetbalschool.

Valentijn’s Voetbal Fiesta opent zijn deuren op 6 september 2024 bij Unitas’30 en loopt tot december. Dit project is speciaal ontworpen voor kinderen van 7 tot en met 12/13 jaar. Het doel? Kinderen helpen zich te ontwikkelen in het prachtige spelletje voetbal, en dat alles met een grote glimlach op hun gezicht.

Waarom Valentijn’s Voetbal Fiesta?

  1. Professionele Begeleiding Met mijn ervaring als jeugdtrainer en speler, zorg ik ervoor dat elke training van topkwaliteit is. Ik geloof dat een sterke basis essentieel is voor elke voetballer. Daarom focus ik op technische en tactische vaardigheden die essentieel zijn voor de ontwikkeling van een speler.
  2. Plezier Voorop Voetbal moet vooral leuk zijn. Bij Valentijn’s Voetbal Fiesta staat plezier centraal in elke sessie. Kinderen leren het best als ze genieten van wat ze doen. Daarom zorgen we ervoor dat elke training boeiend en leuk is.
  3. Persoonlijke Ontwikkeling Elk kind is uniek en heeft zijn eigen talenten en leerbehoeften. Wij richten ons op de persoonlijke ontwikkeling van elke speler, zodat ze op hun eigen tempo kunnen groeien en bloeien.

Praktische Informatie

📅 Startdatum: 6 september 2024
🏟️ Locatie: Unitas’30
🌟 Leeftijdsgroep: Onder 7 tot en met onder 12/13 jaar
📈 Doel: Ontwikkel jezelf met een glimlach

Ik nodig alle jonge voetballiefhebbers uit om deel te nemen aan Valentijn’s Voetbal Fiesta. Dit is een unieke kans om te trainen, leren en plezier te hebben in een professionele en ondersteunende omgeving. Wees er snel bij, want de plekken zijn beperkt!

Schrijf je nu in via www.valentijnsvoetbalfiesta.nl en zorg ervoor dat je deel uitmaakt van dit avontuur. Samen gaan we groeien en genieten van het prachtige spelletje voetbal!

Tot snel op het veld!

Sportieve groet,
Delano Valentijn

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

Sportpark Molenzicht bruist: ‘Bij BRC is voor iedereen een plek’

vv Beesd
-
0
Sportpark Molenzicht bruist: ‘Bij BRC is voor iedereen een plek’

BEESD – Sportpark Molenzicht is het afgelopen seizoen een bruisende plek geweest. De uitvalsbasis van fusieclub BRC opende dit seizoen haar deuren voor allerlei evenementen, toernooien, een voetbalschool en uiteraard nieuwe leden: ‘’Het is prachtig om te zien dat wanneer je ons terrein op loopt, ziet dat de parkeerplaats en fietsenrekken vol staan en alle velden bezet zijn. Dat laat zien dat we een bedrijvige club zijn’, vertelt interim-bestuurslid Brian Heijkoop.

Zoals inmiddels bekend, fuseerden v.v. Beesd en v.v. Rhelico twee jaar geleden hun jeugdafdelingen en kwamen daar dit seizoen de senioren bij. De BRC-vlag werd gehesen en het harde werken van alle betrokkenen werd realiteit. ‘’Vanaf komend seizoen zal de club voor de volle honderd procent gefuseerd zijn’’, vertelt Heijkoop. Hij was bij Rhelico bestuurslid en lid van de jeugdcommissie en is nu bij BRC ook medeverantwoordelijk voor het jeugdbeleid. ‘’Twee jaar geleden begon onze SJO. We hadden ongeveer twee maanden de tijd om alles daarvoor in gereedheid te brengen. Dat was een flinke uitdaging, maar het blijkt als je met goede mensen met de juiste bedoelingen je zinnen ergens op zet, dat je heel ver kan komen. We zijn erg blij met gang van zaken nu.’’

Een van de redenen voor de tevredenheid bij Heijkoop is het feit dat er voor kinderen van alle leeftijdscategorieën een plekje is bij BRC. Vanaf de JO7 tot aan de JO19; voor iedereen is er een team. Ook zijn er verschillende meidenteams, namelijk de MO17 en de MO20. ‘’Maar het houdt niet op bij alleen maar jeugdteams’’, vertelt Heijkoop. ‘’Ons jongste lid is vier jaar oud en ons oudste lid is tachtig. En het is niet zo dat de ouderen alleen terreinklusjes kunnen doen of wedstrijden kunnen kijken. Nee, ze kunnen hier gewoon nog op het veld staan bij ons Walking Football team. Daarnaast hebben we ook nog een G-team, welke vrij schaars zijn in deze regio.’’

Het interim-bestuurslid vindt het van groot belang dat er bij BRC plek is voor iedereen. Hij haalt het motto van de club aan om die intentie nog eens te benadrukken: ‘’De Linge verbindt ons. We willen echt een verbindende factor spelen voor de zeven Lingedorpen en dat doen we middels ons open karakter.’’

Dat open karakter is terug te zien aan het aantal initiatieven waarvoor BRC haar deuren opent: ‘’We werden bijvoorbeeld door de KNVB benaderd of wij open stonden voor de regiofinales van het Schoolvoetbal. Dat heeft in mei plaatsgevonden en is vlekkeloos verlopen. Er kwamen achttien schoolteams op bezoek en zij hebben hier een paar spannende finales gespeeld. We vonden het erg leuk om daarvoor benaderd te worden; het voelde als een beloning voor de succesvolle fusie en het harde werk, wat wij daarin gestopt hebben.’’

Er waren ook andere toernooien te bezichtigen bij BRC. Zo organiseerde voetbalschool Level Up, die ook gebruik maakt van de faciliteiten van BRC, in maart een tweedaags MO15 toernooi: ‘’De oprichter, Dadier Casal, is sinds kort ook bij ons neergestreken. Hij verzorgt trainingen en organiseert elk jaar een aantal toernooien, waar ook BVO’s aan meedoen. Zo hebben we bij het MO15-toernooi FC Groningen, Heerenveen, ADO, Excelsior, de Graafschap en zelfs de Duitse vrouwenbundesligaclub SGS Essen over de vloer gehad. Die

dagen waren echt een happening; het was gigantisch druk op de club. En daar staan wij voor: een bedrijvige club.’’

Ook het Dorpenvoetbal werd in stand gehouden. In dit toernooi spelen teams, bestaande uit spelers afkomstig uit hetzelfde dorp, om de beker voor het beste Lingedorp: ‘’Het is georganiseerd door een aantal jongens van de club. Het is een fanatiek toernooi, maar ook zeker voor de gezelligheid. Het mooie is, is dat je weer hele andere teams krijgt waar 17-jarigen samenspelen met 35-jarigen. Het mooiste is dat de cohesie die je dan ziet tussen de dorpen, ondanks dat ze tegen elkaar spelen’’, vertelt Heijkoop.

Maar sportpark Molenzicht is niet alleen een plek voor voetballers. Zo nestelde er een jeu de boules-club: ‘’Ze hebben hier een paar banen en we zien ze dan ook regelmatig een balletje gooien’’, vertelt Heijkoop. ‘’Maar ook stichtingen Run Rondje Rhenoy en Spelweek gebruiken ons complex als uitvalsbasis voor respectievelijk hun hardloopwedstrijden en evenementen voor kinderen.’’

Al deze gebeurtenissen, samen met de evenementen georganiseerd door de activiteitencommissie, maken dat BRC een bruisende club is: ‘’Je moet als club aan een aantal voorwaarden voldoen om je leden tevreden te houden. Vooral in een tijd waarin kinderen al snel stoppen met sporten. Je moet ten eerste zorgen dat alles goed geregeld is; met trainers, barbezetting, etcetera. Gelukkig hebben we op het gebied van vrijwilligers niets te klagen. Daarnaast wil je dat er genoeg te beleven valt op de vereniging, om je leden actief te houden. Omdat wij willen groeien, besteden we daar ook heel veel aandacht aan.’’

Vanaf 1 juli wordt de fusie officieel voltrokken. Dat betekent dat er een nieuw bestuur gekozen zal worden. Het toekomstige bestuur ligt een grote kluif te wachten: ‘’We hebben natuurlijk de plannen om een prachtig nieuw clubhuis te laten bouwen. Dat zal de kroon op deze geslaagde fusie worden.’’

Klik op BRC voor meer informatie over de club.                                                                Klik op BRC voor meer artikelen over de club.

MVV’27 VR1 kijkt terug op een waanzinnig seizoen

MVV 27
-
0
MVV’27 VR1 kijkt terug op een waanzinnig seizoen

De dames van MVV’27 VR1 hebben een ongelooflijk seizoen achter de rug in 2023-2024. Ze zijn niet alleen kampioen geworden, maar haalden ook de halve finale van de beker. Het seizoen zat vol hoogte- en dieptepunten, maar uiteindelijk werd het een jaar om nooit te vergeten. Hoogste tijd om even terug te blikken op dit geweldige seizoen.

Het seizoen begon moeilijk voor de dames en kende een ietwat stroeve start. Blessures teisterden het team en de eerste wedstrijd eindigde in een pijnlijke 8-1 nederlaag tegen Nalek. Dit liet weinig hoop voor de rest van het seizoen. De ene na de andere speelster viel uit met blessures die niet slechts een paar weken duurden, maar soms wel zes tot zeven weken. Hierdoor moest het team voortdurend beroep doen op de andere dameselftallen van MVV’27, met speelsters van de Vrouwen 2 en 4 die regelmatig invielen en soms zelfs twee wedstrijden op een dag speelden.

Ondanks de tegenslagen toonde het team een opmerkelijke veerkracht. De samenwerking met de andere dameselftallen zorgde ervoor dat MVV’27 VR1 toch elke zaterdag een compleet elftal op het veld kon brengen. Deze samenwerking was geen eenrichtingsverkeer; de speelsters van VR1 vielen ook regelmatig in bij de wedstrijden van de andere teams. Deze wisselwerking benadrukte de sterke onderlinge band en het teamgevoel binnen de club.

Langzaam maar zeker begon het tij te keren. De wedstrijden werden gewonnen en het team maakte ook in de bekercompetitie indruk door verder te komen. Hoewel blessures nog steeds een rol speelden, wist het team zich steeds aan te passen en flexibel te blijven. De derby’s tegen lokale rivalen werden een keerpunt en gaven het team het nodige vertrouwen en momentum om verder te klimmen op de ranglijst.

Na de winterstop begon het team echt te schitteren. De dames bleven dertien competitiewedstrijden ongeslagen, een prestatie van formaat. In de beker bereikten ze zelfs de halve finale, waarin ze nipt met 2-1 verloren van Quick Boys VR2, de uiteindelijke winnaar van de beker. Ondanks het verlies was het een geweldige ervaring voor het team en een bewijs van groei en potentieel van het team.

Het competitieverloop kende een spannend einde met de mogelijkheid om kampioen te worden in een thuiswedstrijd, een derby nog wel. In een week tijd speelden ze drie wedstrijden, waarvan de laatste op zaterdag cruciaal was. De spanning was te snijden, maar het team hield het hoofd koel en wist de beslissende wedstrijd te winnen. De overwinning werd groots gevierd met een rit op een platte kar door het dorp, gevolgd door een foto op het bordes. Momenten die voor altijd in het geheugen gegrift staan van de speelsters en hun fans.

Josephine, een van de speelsters, sprak mooie woorden uit naar alle speelsters die hebben bijgedragen aan dit succes, zowel uit het eigen team als uit de andere dameselftallen van de club. “Een club ben je niet alleen, maar samen”, zei ze dan ook.

Als kers op de taart werd MVV’27 VR1 op de familiedag van de club uitgeroepen tot Team van het Jaar. Deze erkenning zet het team wederom in het zonnetje en laat de buitengewone prestaties en het harde werk van het team zien. Het seizoen werd afgesloten met een feestelijke avond bij Lerry in de tuin, gevolgd door de traditionele afsluiting bij Sport & Spel.

Met het afscheid van enkele speelsters, waaronder Ger, La, Tes en Ras, en de komst van nieuwe gezichten als Joyce, Jordan en Annie, kijkt het team vol vertrouwen naar het nieuwe seizoen. Met de band en het enthousiasme binnen het team zit het wel goed; de nieuwe speelsters worden met open armen verwelkomd, want aan sfeer is geen gebrek bij de dames.

Klik hier voor meer informatie over MVV ’27
Lees hier meer artikelen over MVV ’27

El Hajouti weet bij Pelikaan wat knokken is

Z.V.V. Pelikaan
-
0
El Hajouti weet bij Pelikaan wat knokken is

Hoewel ook Mohammed El Hajouti de degradatie van tweedeklasser Pelikaan stiekem wel een beetje zag aankomen, had de linksback toch even de tijd nodig om zijn teleurstelling te verwerken. Helemaal in zijn debuutseizoen bij het eerste. “Tot de laatste wedstrijd hadden we de hoop dat we ons konden handhaven.”

Maar dat gebeurde dus niet, begint de 22-jarige verdediger met vertellen. “Je start natuurlijk nooit met die intentie aan een seizoen, dus wat dat betreft was het wel teleurstellend.” Zijn verklaring voor de degradatie? “Last van blessures en jongens die waren gestopt. Daardoor hadden we een krappe selectie. En het zat in bepaalde wedstrijden gewoon niet echt mee.” Want in eerste instantie, hadden ze veel hoger gemikt bij Pelikaan. “We wilden meedoen in het linkerrijtje…”

Onnodig

Het werd uiteindelijk een elfde plaats en nacompetitie. “Tot de laatste wedstrijd hebben we alles gegeven en hoop gehouden dat we ons konden handhaven. De gedachte dat we écht gingen degraderen was er nooit, wel dat we het konden voorkomen.” IJdele hoop, zo bleek uiteindelijk. “Als je een aantal belangrijke spelers mist en je hebt geen brede selectie, wordt het lastig. Helemaal als je veel verliest. Dan gaan de koppies hangen en wordt het qua team ook minder.” Toch heeft El Hajouti het gevoel dat er meer in had gezeten. “Bepaalde wedstrijden hebben we onnodig verloren, dat heeft ons punten gekost. Zeker tegen concurrenten moet je winnen, anders degradeer je helaas.” In voor hem dus zijn eerste seizoen bij het vlaggenschip. “Persoonlijk ging het goed! In de eerste seizoenshelft heb ik van alle spelers de meeste minuten gemaakt. Daarna kreeg ik last van wat kleine blessures.” Al weet de voormalig speler van IFC, wel wat tegenslagen zijn. “Op mijn achttiende ging ik naar Pelikaan. Uiteindelijk ben ik via het derde en het tweede, in het eerste gekomen. Daar heb ik hard voor moeten knokken en trainen.” Toch is het hem dus gelukt. “Ik ben volwassener geworden, eerst was het nog heel kinderlijk. Niet durven of mezelf niet laten horen.” Ook fysiek, maakte El Hajouti een ontwikkeling door. “Ik heb meer kracht gekregen, onder andere door in de sportschool en voor mezelf te trainen. Dan word je op deze manier beloond!”

Stappen maken

De inwoner van Zwijndrecht heeft het dan ook, ondanks de degradatie, goed naar zijn zin. “Een leuk team, maar ook gewoon de mensen. Ik kom uit de buurt, dus er zaten hier ook al heel wat bekenden.” Mensen die hem inmiddels ook maar al te goed kennen, als linksback dus. “Een hardwerkende speler, die alles geeft en iemand met veel loopvermogen. Mee aanvallen, overzicht houden en altijd 100% fel.” Toch is het voor El Hajouti nog lang niet genoeg. “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen, maakt niet uit waar. Stappen maken en uiteindelijk zo hoog mogelijk spelen. Op welk niveau precies? Dat heb ik niet echt in mijn gedachte.” Misschien dat hij daarbij nog wat kan leren, van één van zijn voorbeelden. “Vroeger was ik echt fan van Jordi Alba, al speelde ik zelf toen nog meer als linksbuiten.” Qua doelpunten en assists, zou het dus wel goed moeten zitten. “Dit seizoen heb ik vooral assists gegeven, nu wil ik ook meer goals gaan maken. Beter afronden, zodat ik ook daar mezelf kan belonen!”

Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.

Dave Chong zwaait in september af als voorzitter van Zuidland

vv Zuidland
-
0
Dave Chong zwaait in september af als voorzitter van Zuidland

Dave Chong is al 20 jaar bestuurslid van Zuidland, waarvan 11 jaar voorzitter, maar in september zwaait hij toch echt af. Het is klaar. “Ik zal de club echt blijven supporteren, langs de kant staan met een biertje en instappen waar nodig, maar niet meer in een functie. Dat is vreemd”, geeft hij toe.

Tegelijkertijd staat Chong volledig achter zijn besluit om te stoppen als voorzitter. “Het is goed zo. Om meerdere redenen. Neemt niet weg dat je wel dingen uit handen gaat geven. Dat doe ik al 1,5 jaar een beetje, maar nu voelt het gek, vooral het definitieve ervan. Dit is al 20 jaar een groot deel van mijn leven, maar een nieuw bestuur staat in de startblokken en dat is hartstikke goed. Alle bestuursfuncties zijn ingevuld en dat geeft wel een bepaalde rust. In september, tijdens de bijzondere ledenvergadering, geeft het huidige bestuur het stokje over.”

Rotterdam
Er is in de afgelopen jaren veel veranderd voor Chong. Zo is hij vier jaar geleden van Zuidland verhuisd naar Rotterdam. “In het Oude Noorden. Ik woon van iedereen het verst van de vereniging. Voorheen liep ik met mijn honden over een fietspad richting de club. Als het alarm af ging ofzo. Dan ging ik naar de club. Dat is al niet meer. In 2020 wilde ik vanwege mijn verhuizing al stoppen als voorzitter. Dat is uiteindelijk niet doorgegaan. De club was niet eensgezind over mijn opvolging en toen heb ik gezegd: ik maak mijn termijn wel af.”

Dat heeft Chong met veel plezier gedaan. Want ondanks ongetwijfeld ook mindere momenten, kijkt hij terug op een mooie tijd bij de club die in zijn hart zit. “Natuurlijk ga ik dingen missen. Niet het besturen, dat doe ik al zo lang, maar wel de sociale contacten. Veel vrienden en kennissen ga ik minder zien, dat is nou eenmaal zo. Zo werkt dat. Kijk, ik woon al wat jaren in Rotterdam inmiddels, dus ik ben minder op het complex dan vroeger. Dus ergens heb ik al een beetje afstand genomen. Ben ik minder vaak op de club. En ik was er altijd hè, ook met kou, wind of als het zelfs vroor. Dat ga ik niet missen.”

Veel bewerkstelligd
Waar is Chong het meest trots op? “Dat ik het zo lang heb volgehouden, ha ha. Nee. Wat we in de afgelopen jaren voor elkaar hebben gekregen. Met z’n allen. We hebben een pannaveldje aangelegd, 264 zonnepanelen, LED-verlichting op alle velden, een buitenbar, een kunstgrasveld, een sproeinstallatie. En zo kan ik nog wel even doorgaan. We hebben een geweldige onderhoudsploeg. Ik heb tientallen vrijwilligers meegemaakt. Daar draait de club op. Op die vrijwilligers. Dat heeft te maken met het dorpse karakter van Zuidland. Het maakt het voor mij als voorzitter makkelijker om een club te besturen. Als ik even geen tijd had, stonden er altijd mensen op om in te stappen of te helpen.”

Cees Bevaart
Chong looft ook penningmeester Cees Bevaart, die net als de Chong in september een stap terug doet. “De penningmeester zorgt ervoor dat de club er goed voor staat. Ik heb er in mijn periode als voorzitter vier meegemaakt. Allemaal geweldig. Dat meen ik. Een penningmeester houdt de club in het gareel. Een voorzitter is eigenlijk de meest onbelangrijke schakel binnen een vereniging. Misschien overdrijf ik een beetje, maar ik meen wel dat de andere functies binnen een bestuur belangrijker zijn. Wij hebben altijd groene cijfers gedraaid en hebben heel veel kunnen verwezenlijken met onze vrijwilligers.”

“Mijn rol als voorzitter in de afgelopen jaren was ook om iedereen bij elkaar te brengen. Iedereen verdient aandacht. Niet alleen de spelers van het eerste team. Maar jong en oud. Man en vrouw. Daar zitten we als club bovenop. Dat is altijd zo geweest. Alle sponsoren zijn belangrijk, niet één, maar iedereen die ons steunt. We hebben trouwe sponsoren. Ze weten wat ze krijgen. Heel eerlijk; we zijn en blijven een dorpsvereniging. Zuidland  heeft geen businessclub, geen sponsoravonden. Maar de steun is fantastisch.”

Bakkeleien
Als voorzitter is Chong niet een standaardverschijning. Met altijd een blousje aan of een net jasje. Dat zorgde in de afgelopen jaren ook voor bijzondere momenten. “Ik loop er op mijn werk vaak al netjes bij, dus liever niet op zaterdag. Dat was zeker in de eerste klasse not done. Maar ik ben altijd mezelf gebleven. Een voorbeeld: we moesten met Zuidland een keer een uitwedstrijd spelen, bij Drechtstreek, 28 graden was het. Hartstikke warm. Iedereen zag er strak en netjes uit, maar ik had een zwarte korte broek aan en een zwart shirt. Toen ik de bestuurskamer in wilde lopen, en dat was ook nog het sponsorhome, werd ik tegengehouden. Aan de deur vroeg iemand wie ik was. Toen ik vertelde dat ik de voorzitter van Zuidland was, geloofde hij het niet. Ik kwam de bestuurskamer niet in. In de rust van de wedstrijd probeerde ik het weer en stonden we te bakkeleien, ha ha.”

“Ik heb ook een keer een bestuurslid meegemaakt die tekeer ging tegen de scheidsrechter. Toen heb ik die man weggestuurd. Dan ben ik er echt klaar mee. Daar kan ik echt niet tegen. We zijn als bestuur ook een keer opgestapt bij een vereniging omdat er mensen tekeer gingen tegen een scheidsrechter. Je moet normaal doen. Als mensen beginnen te schelden ga ik weg. Dat kan niet. En het verandert ook niets.”

Gespreid bedje
Chong denkt dat hij elf jaar geleden op het ideale moment instapte als voorzitter. “Ik volgde Gerard van Bochove op. De club was in die periode gepromoveerd van de kelder van het amateurvoetbal naar de eerste klasse. Ik kwam in een gespreid bedje terecht. Eigenlijk had ik twintig jaar geleden nooit verwacht dat ik een bestuursfunctie zou gaan bekleden. Echt nooit. Maar het gebeurde wel. Toen Zuidland verhuisde naar het nieuwe complex, aan de Kerkweg, ging ik al meer doen. Ik regelde een voetbalkamp, kwam in commissies terecht, was teammanager van het tweede elftal. In die periode bemoeide ik me overal wel tegenaan. Dus toen ik voorzitter werd had ik al veel gedaan. Die bagage heeft me wel geholpen. En nu neem ik afscheid. Na veel mooie jaren. Er zijn geen conflicten, er is eensgezindheid. Dat is de kracht van Zuidland.”

Klik op VV Zuidland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zuidland voor meer informatie over de club.

Verhaeren brengt plezier en succes terug naar de O19 van Kethel Spaland

vv Kethel Spaland
-
0
Verhaeren brengt plezier en succes terug naar de O19 van Kethel Spaland

SCHIEDAM – De 019 van Kethel Spaland heeft onder Marc Verhaeren een indrukwekkende tweede seizoenshelft neergezet. Onder zijn leiding kwam het plezier terug in het team en bleven ze ongeslagen tot het einde van het seizoen.

Verhaeren, die vorig seizoen de O18-1 van Kethel Spaland trainde en Schiedams kampioen werd, keerde in februari terug naar het team. “Vorig jaar was ik met dit team de 18-1. Toen zijn we Schiedams kampioen geworden en hebben we de bekerfinale gehaald van de Abel Cup. Daarna wilde ik even mijn tijd aan andere dingen besteden”, vertelt Verhaeren. Zijn terugkeer werd ingegeven door het falen van de nieuwe trainer en de vraag van de club om het roer weer over te nemen.

“Het is een talentvolle groep die vanaf kleins af aan samen speelt, allemaal vrienden van elkaar zijn. Na een half jaar mis je het ook weer, het bezig zijn met die jongens.”

De sleutel tot het succes was volgens Verhaeren het herstellen van de sfeer in het team. “Voor hen is een goede sfeer en voetbal de ideale combinatie. Alleen was de sfeer gewoon niet goed, en daar heb ik gelijk een ‘goede draai’ aan proberen te geven, zegt hij. Een bepalend moment was direct in de eerste wedstrijd onder zijn leiding, waarin het team van een 3-1 achterstand terugkwam en won na strafschoppen. “Vanaf dat moment viel het balletje onze kant op en zetten we een hele goede reeks neer, ook in de competitie.”

De positieve sfeer verbeterde de bereidheid van de spelers om extra stappen te zetten. “De opkomst op de training en de volledige sfeer verbeterden. Deze jongens willen alles geven voor de club en voor het elftal. Het zijn stuk voor stuk echte clubjongens”, aldus Verhaeren.

Verhaeren benadrukt het belang van plezier in het voetbal. “Het fanatieke moet er zeker inzitten, maar ook wel met een lach erbij. Gewoon het plezier erin. Maak maar een fout, dat maakt niet uit, er komt daarna weer een volgend moment en weer een kans.” Hij introduceerde veranderingen, zoals het aanstellen van een nieuwe aanvoerder, om de dynamiek in het team te verbeteren.

“Het gaat erom dat je de juiste snaar raakt. Zo heb ik een andere speler aanvoerder gemaakt, ook om de jongen die voorheen aanvoerder was te ontlasten. Voor hem was het gewoonweg te veel: en zijn spits uitschakelen, en de verdediging leiden en ook nog eens het team aansturen.”

Met het oog op de toekomst heeft Verhaeren de jongens goed voorbereid op hun overgang naar de O23. “Gedurende het seizoen hebben de jongens stappen gezet, ook in teamverband. Bij de bekerwedstrijden stond bijna 400 man, dat maakt het wel bijzonder. Het was een schitterende bekerronde,” vertelt Verhaeren trots.

De overgang naar de O23 en de derde divisie zal fysiek zwaarder zijn, maar Verhaeren heeft er vertrouwen in. “Het tempo zal omhoog moeten volgend jaar, maar ook de balsnelheid en dat soort zaken. De basis van deze ploeg is echt dat we een vriendenteam zijn en dat gaat ze enorm helpen.”

Verhaeren is trots op wat het team heeft bereikt. “De eenheid van het team en het vermogen om zelf in de wedstrijd iets om te zetten maakt mij echt trots. Vanaf maart is de schwung er weer ingekomen en hebben ze topprestaties neergezet: tien wedstrijden gespeeld, acht gewonnen en twee gelijk. Resultaten die staan.”

Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.

Vriendenschaar 1 op haar na gepromoveerd: ‘Mogen erg trots zijn op onszelf’

CVV Vriendenschaar
-
0
Vriendenschaar 1 op haar na gepromoveerd: ‘Mogen erg trots zijn op onszelf’

CULEMBORG – Dat het eerste van CVV Vriendenschaar aan het einde van dit seizoen om promotie zou spelen, stond niet in de lijn der verwachtingen. Op één wedstrijd na was het ze nog gelukt ook. In de finale van de nacompetitie strandde de ploeg van trainer Jordy Waroux (27) tegen HCSC: ‘’Die laatste wedstrijd was geen graadmeter voor ons seizoen.’’

Een schone lei. Daarmee begon CVV Vriendenschaar aan seizoen 23/24. Bijna de hele selectie was vertrokken, slechts vier spelers bleven over, en ook de trainer verliet de club uit Culemborg. Om deze grote exodus op te vangen, werd er een beroep gedaan op ‘eigen jongens’. Spelers uit Vriendenschaar 2 en de O23-1 vulden de selectie aan. Ook de trainer van het opleidingsteam, Waroux, werd doorgeschoven: ‘’Ik had niet verwacht om op deze leeftijd al het eerste te trainen. Wel heb ik altijd gehoopt dat die kans zou komen.’’

Zelf stopte Waroux nog maar twee jaar geleden als speler van het eerste: met zijn werk als personal trainer kon hij het risico niet lopen om geblesseerd te raken. Training geven deed hij al op jonge leeftijd: ‘’Ik vind het mooi om met een groep bezig te zijn, om die groep met bepaalde ideeën het veld in te sturen en die ideeën dan tot uiting te zien komen’’, vertelt Waroux gepassioneerd. Toen Waroux het aanbod kreeg om Vriendenschaar 1 te gaan trainen zag hij dus een kans: ‘’Ik kon vanaf het nulpunt een team volledig naar mijn hand zetten.’’

Met een open vizier ging de kersverse hoofdtrainer het seizoen in: ‘’Vriendenschaar 1 was het seizoen ervoor gedegradeerd, waardoor we in de vierde klasse terechtkwamen. Omdat we een nieuwe selectie hadden, dachten we niet gelijk aan promoveren. Daarom hebben we geen positie op de ranglijst uitgesproken als doel in het begin. Een top vijf klassering had ik voor getekend’’, vertelt Waroux.

Uiteindelijk hebben de Culemborgers het hele seizoen in de top drie gestaan en zijn ze tweede geëindigd. Een hechte teamspirit en een herkenbare speelstijl waren de drijfveren achter hun succes, zegt Waroux: ‘’We hebben met hoge intensiteit en druk op de bal gespeeld. Voor die speelstijl heb je spelers nodig die voor elkaar door het vuur gaan. Dat heb ik veel teruggezien dit seizoen.’’

Het kampioenschap kwam echter iets te vroeg voor de ploeg van Waroux: ‘’Veertien spelers hebben hun debuut gemaakt dit seizoen. We misten een stukje ervaring en dat heeft ons in de wedstrijden waar de spanning er echt op stond parten gespeeld. Zo hebben we twee keer fantastisch gespeeld in de derby tegen Focus’07, maar hebben we maar één keer gewonnen. De week erna speelden we tegen UVV voor de koppositie en lieten we het weer liggen. Tegen de directe concurrenten zag je dat we het moeilijk hadden.’’

Maar door een periodetitel was het seizoen van Vriendenschaar nog niet voorbij. Ze stroomden in de tweede ronde in en troffen JSV Nieuwegein. De ploeg van Waroux kwam terug van een 0-2 achterstand, om op penalty’s te winnen. Daarna wachtte HCSC: ‘’We stonden met de rust al 4-0 achter. Dan speel je een verloren wedstrijd. In de tweede helft lieten we zien wat we kunnen en hebben we ze op 5-1 gehouden. Het is natuurlijk even balen, maar die eerste helft was geen graadmeter voor ons seizoen. We mogen erg trots zijn op wat we bereikt hebben. Alleen de kersen op de taart hebben we gemist.’’

Klik op CVV Vriendenschaar voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Vriendenschaar voor meer informatie over de club.

1...303132...1.314Pagina 31 van 1.314

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.