Home Blog Pagina 30

Stef Dane wil met scherp blijven schieten bij Kruiningen

vv Kruiningen
-
0
Stef Dane wil met scherp blijven schieten bij Kruiningen

KRUININGEN – Persoonlijk kijkt aanvaller Stef Dane van v.v. Kruiningen terug op een prima seizoen, ondanks dat hij met zijn club geen promotie wist af te dwingen. Op doelsaldo ging v.v. Goes als winnaar van de derde periode de nacompetitie in. ‘Jammer dat we het net niet hebben gehaald, maar komend seizoen proberen we het gewoon opnieuw.’

Het zegt iets over het vertrouwen dat de aanvaller gedurende het afgelopen seizoen heeft opgebouwd. De 23-jarige hovenier maakte op zes jaar geleden zijn debuut voor Kruiningen, maar pas in zijn tweede seizoen veroverde hij na een aantal wedstrijden een basisplaats. “Sindsdien begon het te lopen, begin ook te scoren en nam elke week het vertrouwen toe. Ik maakte mijn debuut op mijn zeventiende verjaardag en sindsdien ben ik altijd wel bij de selectie gebleven. Dit seizoen heb ik er negentien gemaakt, dus dat is wel een aardig gemiddelde denk ik, al hadden dat er misschien nog wel wat meer kunnen of moeten zijn.”

Als team liet Kruiningen tegen ploegen als Goes, Nieuwland GPC Vlissingen onnodige punten verspeeld. “Dat is zonde en heeft ons misschien wel opgebroken. Tegen GPC bijvoorbeeld stonden we 2-0 voor en verliezen die pot met 2-4. Maar ook het 2-2 gelijkspel tegen Apollo’69 thuis…. Anders had er misschien nog een kans op nacompetitie ingezeten. Maar we hadden op een gegeven moment zoveel blessures ook, dat het lastig was om dat gemis soms op te kunnen vangen. Als je dan moet gaan schuiven is dat nooit ideaal om vastigheden te krijgen in het team.”

Zelf bleef de spits gevrijwaard van fysieke ongemakken en probeerde hij wekelijks van waarde te zijn in het team van trainer Marvin Paauwe, die ook volgend seizoen nog aan het roer staat. “Gelukkig ben ik een heel jaar fit gebleven. Dat is ook lekker om in het ritme te blijven als voetballer en dat gaf bij mij ook wel het nodige vertrouwen wat zich uitbetaalde in goals en assists.”

Dus niet alleen goals maken, maar als het moet ook het balletje afleggen. “Ik ben een echte teamspeler, want je doet het nooit alleen. Ik krijg wel eens het verwijt dat ik soms wat egoïstischer zou moeten zijn, maar dat zit niet in me. Voetbal is een teamsport en als iemand anders er beter voor staat dan leg ik de bal net zo lief breed. Het maakt niet uit wie de goal maakt, als die bal maar achter de lijn verdwijnt he.”

In het nieuwe seizoen hoopt Dane overigens de huidige vorm te kunnen doortrekken en met zijn ploeg opnieuw een gooi te doen richting de prijzen en eventuele promotie. “Het kampioenschap wat we met z’n allen hebben mogen vieren was echt fantastisch. Dat we het jaar erna direct weer terugvielen uit de derde klasse was jammer. We hebben ook daar toch bij vlagen laten zien te kunnen voetballen. Handhaving is toen niet gelukt. Dat we nu ook niks hebben gewonnen is zonde, maar toch denk ik dat er voldoende potentie aanwezig is om wel voor de prijzen mee te spelen. Er komen wat jongens door uit de jeugd en wellicht nog iemand van buitenaf.”

Het mooie aan Kruiningen is volgens Dane dat de groep grotendeels al jaren bij elkaar is. “Het is een warme en hechte club, ik voel me hier prima en hoef dan ook nergens heen. Ik wil vooral met goals en assists hier nog jarenlang van waarde zijn. Dit seizoen was aardig, volgend seizoen hopelijk nog beter. Daar gaan we in elk geval vol voor.”

Klik op vv Kruiningen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kruiningen voor meer informatie over de club.

HBSS zwaait captain Berkan Bayraktar uit

HBSS
-
0
HBSS zwaait captain Berkan Bayraktar uit

SCHIEDAM – Een glorierijk laatste seizoen werd het met een middenmootpositie niet, maar dat was bepaald geen schaduw over een mooi afscheid voor HBSS-captain Berkan Bayraktar. Tegen VFC maakte hij de laatste speelminuten voor de hoofdmacht in zijn carrière die hem op voetbalgebied zelfs bijna een profavontuur bracht.

Trainer Toon Wollters, die na het zomerreces aan zijn negende(!) seizoen bij HBSS gaat beginnen, maakte in het duel met het Vlaardingse VFC na een kwartier het onvermijdelijke wisselgebaar. Het was de inleiding tot het moment waar eigenlijk iedereen op gewacht had: de laatste meters van Berkan Bayraktar in het tricot van het vlaggenschip van HBSS dat hij met veel plezier en intensiteit gediend had.

Op de sociale media had de Schiedamse vereniging er alles aan gedaan om het afscheid zo groot(s) mogelijk uit te dragen. Het tekende de status van Bayrakter, een ideaal verlengstuk van de trainer in het veld maar bovenal een teamspeler met een groot sociaal inlevingsvermogen.

VFC won die middag met 1-2, maar daar maalde eigenlijk niemand in het Schiedamse kamp om. Berkan Bayraktar werd geëerd zoals het hoort bij een speler van statuur. Een speler die destijds naar Nederland kwam – nadat een profavontuur in eigen land bij Turk Telekomspor en Karabukspor niet was gelukt – met duidelijke doelen: hij wilde de Nederlandse taal machtig worden, een nieuw bestaan opbouwen en het voetballen zo snel mogelijk weer oppakken.

Doelen die Bayraktar, die op 18-jarige leeftijd met zijn familie in Nederland neerstreek, stuk voor stuk realiseerde. “Waarbij het voetbal mij ontzettend veel heeft gebracht’’, is de conclusie die hij onomwonden trekt.

Die voetballoopbaan op Nederlandse bodem begon destijds in Vlaardingen bij FC Mozaïek, de club die geen deel meer uitmaakt van het contingent van zeven verenigingen in het Vlaardingse. Maar de vereniging zorgde er wel voor dat Bayraktar kennismaakte met de Nederlandse voetbalbeleving en cultuur. En dat beviel hem uitstekend, want in korte tijd bouwde hij zijn eigen sociale netwerk in de voetbalsport op.

Samenwerking
Via PFC in Geervliet en PSV Poortugaal en vervolgens SVV kwam Bayraktar terecht bij HBSS, waarbij trainer Toon Wolters een belangrijke rol speelde. Het duo kende elkaar al langer en bleek ook op interessegebied dicht bij elkaar te zitten: Wolters met zijn autobedrijf en Bayraktar met zijn garage. ,,Maar daarnaast hebben wij dezelfde passie en mentaliteit’’, liet de captain al eens doorschemeren.

Een succesvolle samenwerking op Harga kon dus niet uitblijven en leidde tot een mooie periode bij HBSS, met successen. In de tweede klasse D nam HBSS dit jaar een zesde plek in, in een poule waarin de titel naar Monster ging. En met een afscheid van Bayraktar, die toch eerder afzwaaide dan trainer Wolters die heeft aangekondigd dat hij het 100-jarig bestaan wil meevieren bij HBSS.

Klik op HBSS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HBSS voor meer informatie over de club.

Volgend seizoen wilt IFC-speler Nick de Veij promoveren

IFC Ambacht
-
0
Volgend seizoen wilt IFC-speler Nick de Veij promoveren

Meedoen voor een periode en eindigen bij de top vijf. Dat is waar ze dit seizoen bij tweedeklasser IFC als team voor gingen. En als je dan daadwerkelijk zo dichtbij bent, wil je die finale van de nacompetitie natuurlijk ook winnen. Dat lukte de ploeg uit Hendrik-Ido-Ambacht uiteindelijk net niet. “Dan moeten we het volgend jaar maar doen”, vertelt Nick de Veij vol vertrouwen.

Want stiekem zijn ze daar na twee kampioenschappen op rij, bij IFC al wel weer aan toe. “Helemaal als je kijkt naar de jongens die er na de zomer bij komen.” Toch had het voor de 30-jarige De Veij ook best nu al mogen gebeuren. “We wilden dit jaar graag promoveren, maar het was geen moeten. Dat is volgend seizoen wel het geval.” Al zat er stiekem meer in, zo vindt de rechtsback. “Voetballend horen we bij de betere ploegen, alleen missen we scorend vermogen.”

Goede ploegen

Uiteindelijk bleek dat dus net niet genoeg, voor die stap naar de eerste klasse. Hoe heeft hij dit seizoen beleefd? “Het was qua tegenstand wel een beetje wat ik had verwacht. Met een aantal echt goede ploegen.” Een kampioenschap zat er volgens De Veij uiteindelijk dan ook niet in. “We voetbalden vaak goed, tot de laatste fase. De bezetting voor de goal ontbrak dan een beetje. Als we makkelijker zouden scoren, had het spannender kunnen zijn.” Maar, zo is hij ook eerlijk. “Spartaan’20 is de terechte kampioen en ook Oranje Wit, de nummer twee, was een sterke ploeg. Dan kun je met een derde plek en nacompetitie best blij zijn.” Al zag dat er tot de winterstop misschien nog anders uit, herinnert De Veij zich. “Toen stonden we eigenlijk samen bovenaan, maar daarna hebben we te veel gelijkgespeeld. Dan besef je op een gegeven moment wel dat je geen kampioen meer gaat worden.”

Uitstapjes

Met de club die voor De Veij voelt als thuiskomen. “Ik kom bij IFC sinds mijn vierde. Heel de jeugd doorlopen en vanaf mijn zeventiende bij het eerste. Toen debuteerde ik nog in de zondag hoofdklasse.” Toch maakte de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht tussendoor de nodige uitstapjes. Voordat hij drie seizoenen geleden terugkeerde op het oude nest. “Op mijn twintigste ging ik naar VVGZ, omdat er bij IFC meer spelers van buitenaf kwamen en de kans op spelen kleiner werd. En ik speelde niet graag op zondag.” Na vier jaar in Zwijndrecht, verhuisde De Veij naar Pelikaan, waar tweelingbroer Jeroen als doelman actief was. “Ook daar heb ik het goed naar mijn zin gehad, maar nu spelen we weer samen bij IFC!” En met succes dus. “Na de overstap naar de zaterdag wilden we graag binnen drie jaar naar de tweede klasse, dat is gelukt.”

Rendement

Ook persoonlijk, kijkt hij terug op een goed seizoen. “Ik heb eigenlijk bijna alles gespeeld.” Zowel voorin, als achterin. “In het begin stond ik rechtsbuiten, de laatste tijd meer rechtsback. Vorig jaar stond ik ook vaak in de verdediging.” Wat heeft hij zelf liever? “Dat wisselt een beetje, met het type voor je. Het liefste speel ik rechtsvoor, zodat ik kan uitzakken tussen de linies. Ik ben geen type dat drie of vier man voorbijgaat. De connectie met de ‘back’ is voor mij heel belangrijk.” Die ‘back’ is hij nu dus vaak zelf. “Achterin krijg je toch meer de bal, waardoor je meer impact hebt. Ook heb je het veld voor je, dat is een voordeel. Eigenlijk speel ik als een soort aanvaller, veel opkomen en diepte maken. Dan is deze positie zeker niet erg. Als ik alleen zou mogen verdedigen, zou ik niet blij zijn.” Toch zit daar nog wel een verbeterpuntje, is De Veij eerlijk en kritisch. “Qua rendement kan het nog wel wat beter. Meer assists en belangrijker zijn in de laatste fase.”

Ontlading

Helemaal nu de club weer steeds hoger gaat spelen. Precies zoals de bedoeling was op het moment dat De Veij terugkeerde. “Ik wist natuurlijk wel dat er bij IFC wat speelde over de zaterdag, dus toen ik werd benaderd, zag ik dat project met eigen jongens wel zitten. Als jij terugkomt, kom ik ook. Zo ging dat toen een beetje.” Spijt heeft de rechtspoot dan ook allerminst. “Ik ga hier niet meer weg, dit is mijn eindstation. IFC is mijn club.” Maar aan stoppen, denkt De Veij voorlopig gelukkig nog niet. “Ik voel mezelf nog fit en eigenlijk vind ik het steeds leuker worden.” En dat is niet voor niks, vertelt hij. “Dit seizoen spelen we weer tegen veel ploegen uit de buurt én krijgen we meer tegenstand. Laatst hadden we het er nog over met elkaar, dat het leuk is om weer meer spannende wedstrijden te spelen. Dan heb je ook veel meer ontlading als je wint of scoort.” Zaak om die lijn door te trekken. “Als we een stabiele eersteklasser kunnen worden, is dat volgens mij prima. Met eigen jeugd en jongens uit Ambacht, dat is het belangrijkste. Dat we een herkenbaar elftal hebben.” Want dat levert beleving en publiek op, zo weet De Veij. “Dan is die eerste klasse toch een hartstikke mooi niveau?”

Klik op IFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IFC voor meer informatie over de club.

Neeskens vertrekt met pijn in hart bij Groote Lindt

Groote Lindt
-
0
Neeskens vertrekt met pijn in hart bij Groote Lindt

Met een zesde plaats en deelname aan de nacompetitie, zou je zeggen dat ze bij derdeklasser Groote Lindt wel tevreden zouden zijn. Toch heeft de vertrekkende trainer Randall Neeskens vooral het gevoel dat er nóg meer in zat. “We hebben dit seizoen veel ups en downs gehad.”

Al wist Neeskens (42) zelf ook wel, dat de tweede plek van vorig jaar lastig viel te evenaren. “Toen hebben we echt een topjaar gehad, nu pakten we met kunst- en vliegwerk toch nog de tweede periode.” Toch blijft bij de oefenmeester het gevoel hangen dat er ook dit seizoen meer in zat. “In een aantal wedstrijden speelden we goed, maar wonnen we niet. Die wisselvalligheid heeft ons een beetje de das omgedaan.” Hoe dat tot uiting kwam? “Als er iets negatiefs gebeurde of het zat een keer tegen, waren we als ploeg snel gebroken. Dan was het voor ons heel moeilijk om daar overheen te komen.” Anders had het zomaar heel anders kunnen zijn, denkt hij. “Al zeg ik niet dat we dan kampioen waren geworden…”

Voortouw

Helaas is dat dus niet gelukt, trots is Neeskens desondanks wel. “Ons doel was om mee te spelen voor een periode en het liefste zo lang mogelijk bovenin mee te doen.” Die missie is geslaagd, al ging het misschien anders dan ze vooraf bij Groote Lindt hadden verwacht. “Het team bleef grotendeels hetzelfde, maar van de nieuwe spelers hebben er maar weinig de A-selectie gehaald.” Het zorgde voor een moeizame start, vertelt de inwoner van Zwijndrecht. “We begonnen met een grote groep, om iedereen een kans te geven. Dan kun je niet meteen bouwen, daardoor was het voetbal ook minder.” Ook blessures leverden de nodige hoofdbrekens op. “Onze spits is een tijdje geblesseerd geweest, toen hadden we moeite om daarmee om te gaan. Van sommige jongens verwacht je dan iets meer dat ze het voortouw nemen, maar dat moet ook in je zitten.” Ervaring die zijn spelers voor volgend seizoen mee kunnen nemen, denkt Neeskens. “We hebben wel echt jongens beter gemaakt, dat blijft toch het mooiste. En uiteindelijk hebben we geleerd op resultaat te kunnen spelen, daar ben ik heel tevreden over.”

Ander sportpark

Klaar voor een nieuw seizoen in de derde klasse, maar dus niet met hem. “Ik was na vijf seizoenen toe aan een nieuwe uitdaging”, legt Neeskens zijn vertrek uit. “En de groep valt uit elkaar, dus ik had ook het gevoel dat we iets teweeg moesten brengen. Om de vereniging weer in beweging te krijgen, ook aan bestuurlijke kant.” Maar gemakkelijk, was die beslissing niet. “Ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Als je ook ziet dat bijvoorbeeld een Michael Slingerland terugkomt en bepaalde jongens nu misschien toch willen blijven…” En dat niet alleen. “Het is ook een stukje sociaal netwerk. Ik heb die keuze weloverwogen gemaakt, maar kan niet ontkennen dat ik het er lastig mee heb.” Daarmee komt er voor Neeskens ook een einde aan de samenwerking met zijn assistent én vriend Martijn Stoop, die het stokje volgend seizoen van hem overneemt. “We hebben met z’n allen veel energie in de club gekregen, daar ben ik trots op. Jongens laten debuteren en spelers bewust gemaakt van het spelen in een eerste elftal, dat is denk ik de grootste ontwikkeling.” Naast de gezelligheid buiten het veld. “Ik heb zelf jarenlang bij de club gevoetbald, dus het voelt voor mij echt als thuiskomen. Het wordt straks heel raar om naar een ander sportpark te moeten rijden.” Want als trainer van Zwaluwe, zal Neeskens dat toch echt moeten gaan doen. Welke lessen neemt hij mee? “Wat betreft regels meer de grens opzoeken, maar daar wel de spelersgroep bij betrekken. Zodat ze op elkaar gaan letten en er sprake is van sociale controle. Zo wordt het een gedragen idee van het elftal en niet alleen de trainer.” Eerlijk, oprecht en open voor de mening van anderen. Zo hoopt Neeskens dat ze hem bij Groote Lindt zullen herinneren. “Qua resultaten hebben we er samen het maximale uitgehaald!”

Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt

Keeper Dyron Bijl van Hellevoetsluis kijkt tevreden terug op carrière

vv Hellevoetsluis
-
0
Keeper Dyron Bijl van Hellevoetsluis kijkt tevreden terug op carrière

Zaterdag 8 juni. Hellevoetsluis heeft in de nacompetitie, met als inzet promotie naar de eerste klasse, in Wouw net verloren van Cluzona. Het wordt 3-0. Dyron Bijl (33) loopt richting de kleedkamer. Het was zijn allerlaatste wedstrijd als keeper van een eerste elftal. Hij stopt ermee. Tijd voor andere dingen.

Dat besluit nam Bijl al maanden eerder, in de wintermaanden, maar op het veld in Wouw dringt het nog niet echt tot hem door dat het einde carrière is. De doelman van Hellevoetsluis baalt. En flink ook. Hij wilde met de club waar hij opgroeide zo graag de finale van de nacompetitie spelen. Pas enkele dagen later beseft hij echt dat het klaar is. “In mijn hoofd moesten we die finale nog spelen. We wilden promoveren. Met dat idee liep ik het veld af. Heel vreemd. Maar het was klaar, we hadden verloren. Ik was zo met die nacompetitie bezig, dat ik helemaal niet dacht aan het einde van mijn carrière.”

Maar dat is het wel. Bijl was er al een tijdje over uit dat het welletjes was. In januari van dit jaar maakte hij het bekend. “Vanaf mijn zestiende heb ik in selectie-elftallen gespeeld. Hartstikke leuk, absoluut. En toch merkte ik dat er iets veranderde. Het altijd weer voetballen. Altijd rekening houden met voetballen ook. Fit blijven. Zoveel mogelijk trainen. Ik had het er steeds minder voor over. Voetbal is voor mij jaren het allerbelangrijkste geweest. Belangrijker dan mijn baan. Niet qua geld uiteraard, maar wel qua gevoel. En dat gevoel ebde weg. Als je dat voelt, zit er maar één ding op, en dat is stoppen.”

‘Jammer dat hij stopt’
Bijl heeft er vrede mee. Hij liet het gevoel toe en nam het voor hem beste besluit. “Het is goed geweest zo. Ik wil dat mensen later zeggen, ‘die Bijl kon goed keepen, het is jammer dat hij stopte.’ En niet dat ze zeggen dat ik zo snel slecht ben geworden en de kantjes eraf loop. Daar heb ik geen zin in. Ik voelde al heel snel dat het mijn laatste seizoen zou worden. Eigenlijk na een wedstrijd of vijf in de competitie. Ik merkte dat het een topseizoen zou worden voor Hellevoetsluis, maar tegelijkertijd voelde ik ook aan mezelf dat ik niet over dit jaar heen kon kijken. Het hoefde niet meer. En misschien heb ik daardoor wel bewuster genoten van mijn laatste seizoen. Ik heb een geweldige tijd gehad, met onwijs aardige en leuke gasten. Veel jongens kenden elkaar niet, maar het klikte. Dat hele groepsproces was leuk om mee te maken. Dat je voelt dat alles samen valt. Voor mij is het een van de mooiste seizoen geworden in mijn loopbaan. Met onvergetelijke momenten.”

Zo’n onvergetelijk moment was het trainingskamp van Hellevoetsluis in het Spaanse Malaga. “Keihard trainen, maar ook gezellig een drankje doen en stappen. We hebben veel leuke uitjes gehad, het klikte binnen en buiten het veld. Dat we uiteindelijk nog de nacompetitie bereikten, was echt een bekroning op het seizoen en hoe wij als groep met elkaar zijn omgegaan. Ook met Mark van Os, onze trainer, had ik een goede klik. Hij is heel gedreven, tactisch sterk, en kan op een goede manier uit de band springen.”

Keeperstrainers
Van Os drukte zijn stempel op Hellevoetsluis, zoals in het verleden ook andere trainers van Bijl dat deden. “Ik heb er meerdere gehad bij Hellevoetsluis, Spijkenisse en Poortugaal. De beste trainers voor mij zijn mijn vader (Ad Bijl, red.) en Edwin de Koning geweest. Maar ik heb ook gewerkt met de keeperstrainers Leo Timmer en Marcel Smith. Zij hebben ook een gigantische stempel gedrukt op mijn carrière. Leo heeft mij echt gevormd bij Spijkenisse en Marcel was mijn keeperstrainer toen ik net begon bij de selectie van Hellevoetsluis. Ik verving hem eigenlijk, hoe hij met mij aan de slag is gegaan was echt fantastisch.”

Bijl heeft het maximale uit zijn loopbaan gehaald, vertelt hij. “Dat denk ik wel. Ja, ik had naar andere clubs kunnen gaan, maar als ik eerlijk ben was ik na Spijkenisse al een beetje klaar met prestatievoetbal. Bij Spijkenisse heb ik sportief de mooiste tijd gehad, met twee kampioenschappen en een bekerwinst. Maar toen Poortugaal kwam, maakte die club zo’n leuke indruk op mij, dat ik daar toch voor gegaan ben. In de eerste klasse en later de hoofdklasse. En toch was gezelligheid toen al mijn belangrijkste drijfveer. Aan die periode bij Poortugaal heb ik ook veel vrienden over gehouden. We gaan nu nog steeds een keer per maand met een groep eten en stappen.”

Vier kampioenschappen
De cirkel voor Bijl was rond toen hij in de zomer van 2022 terugkeerde bij Hellevoetsluis. De club waar hij als klein jongetje leerde keepen en als tiener debuteerde in de hoofdmacht. “Twee mooie seizoenen na zes jaar Spijkenisse en vier jaar Poortugaal. Ik ben in totaal vier keer kampioen geworden en heb de beker gewonnen. Dat kunnen niet veel voetballers zeggen in een seniorenloopbaan. Ik ben tevreden. En bovenal heb ik echt een mooie tijd gehad. De nacompetitiewedstrijd tegen Cluzona voelde niet als afscheid, maar tijdens de laatste competitiewedstrijd thuis was ik door de club wel in het zonnetje gezet. Vrienden hadden een groot spandoek gemaakt, er was veel geregeld, met nog een toespraak van voorzitter Edwin Boogaard en een bloemetje. Maar toen haalden we nacompetitievoetbal en ging de knop weer om.”

Bijzaak
Bijl droomde van een afscheid met een promotie, maar zo ver kwam het niet. “Helaas. Maar ook die nacompetitie was geweldig, met die eerste wedstrijd tegen Nivo Sparta. We gingen na penalty’s door, ik pakte er twee. Ja, dan kan ik heel leuk zeggen dat ik daar voor sta als keeper, dat is ook zo, maar het is toch wel heel lekker hoor. Het laatste jaar was echt geweldig. Wat ik zeg: een van de mooiste jaren in mijn carrière. Samen met twee jaar bij Poortugaal. Met een promotie en een jaar in de hoofdklasse. Ik stop met een goed gevoel. Nu ga ik af en toe een wedstrijd spelen in het derde elftal, bij mijn vrienden. Maar ik ga er niet meer zoveel tijd en energie in steken. Voetbal wordt een bijzaak. Tijd voor andere leuke dingen. En met die ouwe van mij naar het eerste kijken af en toe met een biertje.”

Klik op vv Hellevoetsluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hellevoetsluis voor meer informatie over de club.

Einde carrière voor Mark de Vries

vv Katwijk
-
0
Einde carrière voor Mark de Vries

Stormvogels, Telstar, FC Lisse, Ter Leede en Katwijk. Dat zijn de clubs waar Mark de Vries (37) in zijn lange carrière heeft gespeeld. De actieve loopbaan van de doelman is ten einde. Het is klaar. Tijd voor iets anders. De Vries gaat bij zijn huidige club Katwijk aan de slag als keeperstrainer. Maar hoe voelt het voor de Noord-Hollander om gestopt te zijn?

De Vries blijft even stil als hem die vraag gesteld wordt. “Ja, toch wel gek. Alles heeft altijd in het teken gestaan van voetbal. Als je stopt, is dat iets geks. Het is een deel van je leven. Veel verplichtingen vallen weg. Het fit blijven, de wedstrijdverplichtingen. Ik kijk ook weer enorm uit naar de periode die komen gaat. Het is wat dat betreft wel dubbel. Ik heb een gezin, met twee jonge meiden van 1,5 en 5 jaar. Ik kan vanaf nu makkelijker iets inplannen met het gezin, al heb ik daar altijd wel rekening mee gehouden. Maar ik kan nu bijvoorbeeld wel makkelijker een weekendje weg met mijn vrouw en kinderen. Ja, dat zijn wel dingen waar ik naar uit kijk.”

Rollercoaster
Dat De Vries na zijn carrière als keeperstrainer blijft plakken bij Katwijk is niet vreemd. Bij die club behaalde hij zijn grootste succes, in zijn eerste periode bij de club. “Het kampioenschap in 2018 met Katwijk was het hoogtepunt, maar ook een enorme rollercoaster. Sportief fantastisch, met die titel, maar privé heel bewogen. Mijn vader was ernstig ziek en mijn vrouw was zwanger van onze eerste kind.” Het maakt het hele jaar 2018 in veel opzichten ‘bijzonder’ voor De Vries. “Gelukkig heeft mijn vader nog veel wedstrijden van mij gezien dat jaar. Ook de bekerwedstrijd met Katwijk tegen sc Heerenveen in september. In oktober overleed mijn vader, een maand later is mijn oudste dochter geboren. Qua emoties ging ik van hot naar her. Wat ik zeg: het was een rollercoaster.” De Vries heeft een mooie carrière gehad in het amateurvoetbal, maar toch lonkte even een loopbaan in het betaald voetbal. “Ik heb tot mijn 21ste bij Telstar gevoetbald. Ik woon om de hoek van de club en speelde daar in de jeugd. Uiteindelijk maakte ik ook mijn debuut in het eerste elftal uit tegen Excelsior, maar het is bij vier of vijf wedstrijden gebleven. Ik had niet een heel goede klik met de toenmalige trainer, Edward Metgod. Hij zag het niet in mij zitten. Dat mag natuurlijk. Ik deed het als vervanger van de toen geblesseerde eerste keeper helemaal niet verkeerd, maar Metgod wilde een ervaren keeper in het doel.”

Nuchter
De Vries zette het betaald voetbal snel uit zijn hoofd. “Natuurlijk wilde ik het wel proberen, maar niet ten koste van alles. Ik ben vrij nuchter, al je bij Telstar niet slaagt, hoe groot is dan de kans dat het ergens anders wel lukt in het betaald voetbal? Je moet ook reëel blijven. Ik was begin twintig, woonde nog bij mijn ouders, ging altijd op de fiets naar Telstar, bij een andere club zou dat ook nog lastiger worden. Ik was al bezig met een maatschappelijke carrière (De Vries is accountmanager, red.) en kwam bij FC Lisse terecht.”

FC Lisse
Misha Salden, ploeggenoot van De Vries bij Telstar, speelde een grote rol in de overstap van de keeper. “Misha stopte met voetballen en werd trainer bij FC Lisse. In een gekke bui vroeg ik aan hem of hij toevallig nog een keeper nodig had voor het nieuwe seizoen. Ja dus. Toen heb ik die stap gemaakt. Weet je, ik hoefde niet perse te slagen in het betaald voetbal, ik wilde ook gewoon lekker voetballen.” En voetballen deed De Vries bij FC Lisse, zeven seizoenen. “Een bijzonder leuke periode. Ik heb prachtige duels gespeeld tegen grote clubs uit de Bollenstreek. Ik prijs me echt gelukkig dat ik die stap heb gemaakt. Ik heb de Bollenstreek enorm leren waarderen en we hadden bij FC Lisse echt een leuk en hecht team. We belden elkaar op tijdens contractonderhandelingen om te peilen hoe het ervoor stond. We wilden bij elkaar blijven. Ik speelde met veel bekenden, ook van Telstar en spelers uit die omgeving.”

PSV
Hoogtepunt van De Vries bij FC Lisse was de bekerwedstrijd tegen PSV, op 26 oktober 2011. “In Eindhoven, met 30.000 mensen op de tribunes. Een enorme happening. Er waren heel veel fans van Lisse meegegaan. Bussen vol. Als keeper ga je altijd als eerste het veld op voor de warming-up, dat moment vergeet ik nooit meer. Ik liep zo richting een bomvol uitvak. Gigantisch.” PSV won in eigen stadion met 3-0 van FC Lisse. “Maar bij rust stond het nog 0-0. Bij PSV speelden toen onder meer Georginio Wijnaldum, Dries Mertens en Kevin Strootman. Ik heb thuis nog een foto op canvas van een redding na een vrije trap van Strootman. Jarenlang heeft die foto aan de muur gehangen op zolder. Inmiddels niet meer, vanwege een verbouwing, maar eigenlijk moet-ie weer een plekje krijgen”, lacht De Vries. “Dat moet ik even met mijn vrouw bespreken. Maar goed, ik kan wel een hele muur vullen met foto’s van mijn carrière.”

Titel met Katwijk
In 2016 verkaste De Vries naar Katwijk, voor zijn eerste periode bij die club. “Nog los van de hoogtepunten met Katwijk, met die titel in 2018, past Katwijk ook echt bij mij als club. Het is een familievereniging. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.’ Dat was bij FC Lisse ook trouwens zo. Ik ben zelf echt een familieman. Ik pas bij Katwijk en lig ook goed bij het bestuur en de supporters.” Jarenlang verdedigde De Vries het doel van Katwijk, maar in zijn laatste seizoen – na nog een uitstapje bij Ter Leede – was De Vries tweede doelman. “Ik heb nog wel wat wedstrijden gespeeld vanwege een blessure van Jean-Paul van Leeuwen. Ik heb een goede klik met Jean-Paul en met Kevin Zuyderduyn. Volgend seizoen ben ik hun keeperstrainer. We maken er wel grapjes over. Misschien dat het even onwennig is, omdat ik zelf altijd op het veld stond als keeper en nu ineens trainer ben, maar ik kijk er wel naar uit.” “In het inmiddels afgelopen seizoen was ik al keeperstrainer van het O23-elftal. Ik vind het heel mooi om juist bij Katwijk als keeperstrainer aan de slag te gaan, bij een prachtige amateurclub. Ik hoop dat het me gegeven is om dat te blijven doen. Misschien ben ik wel een fantastische keeperstrainer, wie zal het zeggen.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Aanvoerder Max Bakker over goed seizoen zonder beloning

vv Bergambacht
-
0
Aanvoerder Max Bakker over goed seizoen zonder beloning

VV Bergambacht kende een sterk seizoen in de vierde klasse. Het vocht zich tot aan de finale van de nacompetitie in de strijd om promotie richting de derde klasse. Het was niet genoeg, en het verloor met 2-0. Aanvoerder Max Bakker blikt in dit interview terug op een sterk seizoen, waar de beloning uitbleef.

De centrale verdediger viel zelf uit na minuut 55. Een gescheurde enkelband haalde hem uit de wedstrijd, die al gespeeld leek. Bergambacht keek al tegen een achterstand van 2-0 aan. ,,Toch zat ik er wel lekker in en had ik er vertrouwen in een goede afloop ’’, vertelt de negenentwintigjarige Bergambacht aanvoerder. ,,Ze hebben terecht gewonnen. Ze speelden een nacompetitiewedstrijd zoals ze dat moeten doen. Ze scoorden twee vroege goals en we kwamen er daarna niet doorheen. Alles zat mee bij ze. Het moet in zo’n finale een beetje bij elkaar vallen, en dat deed het bij hun wel, maar bij ons niet’’, blikt Bakker terug.

Ervaring rijker
Bergambacht stroomde in de tweede ronde in. De tactiek die Bergambacht in deze ronde voor ogen had, verliep niet helemaal volgens plan door de 1-0 achterstand, maar de promotiejagers hadden een wapen; de corner. Het wist er twee keer uit te scoren. Maar hetgeen wat in de tweede ronde nog het grote wapen van Bergambacht was, werd in de finale tegen hun gebruikt. ,,We hebben ervaring in de nacompetitie. Het lukte dit seizoen goed om de wedstrijden over de streep te trekken, dus we hadden er vertrouwen in, maar het is niet gelukt’’, beschrijft de aanvoerder, die een nieuwe nacompetitie-ervaring rijker is.

Zo dichtbij
,,We begonnen dit seizoen redelijk. We werden tweede in de periode achter Cabauw en zijn eigenlijk het meest constant van de hele competitie geweest. Altijd wel eerste of tweede in de periode geworden. Het enige wat ons de das om heeft gedaan is het puntenverlies tegen de onderste ploegen. We zijn een aantal wedstrijden goed weggekomen en het zat dicht bij elkaar’’, vertelt hij. ,,We kregen weinig doelpunten tegen, maar wisten er zelf ook weinig te scoren’’, was een beetje het verhaal van deze competitiejaargang. De trainer heeft gekeken naar de groep en daar een tactiek op aangepast. Het was volgens de aanvoerder een behoorlijke opgave om de lijnen duidelijk uit te zetten en te laten zien wat het plan was. Uiteindelijk was dit duidelijk; zo hoog mogelijk de bal terugveroveren en een goal maken. Dit plan heeft bijna tot het kampioenschap geleid en zorgde net niet voor een promotie. Het kampioenschap glipte na een opmars van VV Groeneweg uit handen van Bergambacht.

Sterke vierde klasse
,,Het is echt balen. We willen natuurlijk allemaal op het hoogste niveau spelen. We hadden eerst een giga-drang om uit de vierde klasse te komen, maar die is wel iets minder geworden. Vooral, omdat de vierde klasse ook sterker wordt. Dit had wel het ideale moment geweest om te promoveren. Iedereen binnen de groep weet ook wel dat de vierde klasse een goed niveau voor ons is om op te spelen. De verschillen zijn klein in deze competitie. Iedereen wint van iedereen en je speelt tegen leuke clubs uit de regio’’, beschrijft Bakker, die toch ontzettend baalt van de verloren finale. ,,We waren er zo dichtbij. We blijven bovenin meedoen. Als je ziet waar we tien jaar geleden als club stonden, worden we over het algemeen steeds beter. Oudere spelers blijven hangen om de jonge spelers mee te nemen. We laten daar ook ruimte in voor de jeugd. Je ziet een mooie ontwikkeling en ieder jaar stromen er weer jongens door naar het eerste elftal’’, geniet Bakker, die uitkijkt naar het volgende voetbalseizoen. ,,We blijven allemaal en er komt geen enkele nieuwe speler. We gaan met dezelfde groep opnieuw voor de titel of promotie. Samen met de nieuwe hoofdtrainer: Anton van der Stelt’’.

Toekomst
Het is de hoofdtrainer waar Bakker ook zijn eerste jaren als voetballer onder speelde. ,,Anton heeft ook mijn stiefvader nog getraind. Dat was zijn eerste periode als hoofdtrainer van Bergambacht. Zijn tweede periode was toen Bergambacht net van de zondag naar de zaterdag overging. Hij komt nu, ten opzichte van tien jaar geleden, = in een stabiele groep terecht. We kunnen iets moois neerzetten. Ik kijk heel positief naar het afgelopen voetbaljaar en heb ook heel veel zin in het nieuwe voetbalseizoen’’, sluit Bakker af.

Klik op v.v. Bergambacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Bergambacht voor meer informatie over de club.

Van selectiespeler tot sponsorheld: Jochem van der Hoff regelt alles voor Victoria’04

sc Victoria 04
-
0
Van selectiespeler tot sponsorheld: Jochem van der Hoff regelt alles voor Victoria’04

SCHIEDAM – Jochem van der Hoff heeft een opmerkelijke transformatie doorgemaakt binnen Victoria’04. Van selectiespeler is hij nu uitgegroeid tot een drijvende kracht achter de sponsoring. Jochem’s passie en inzet voor de club is onmiskenbaar.

Vier jaar geleden kwam Jochem binnen als keeper van het eerste elftal. “Ik kende al een aantal jongens, maar ik kwam eigenlijk direct in een grote vriendengroep terecht. Met de gasten van het eerste en het tweede vormen we een hechte Victoria-familie van zo’n 45 man”, vertelt Jochem. Deze hechte band was voor hem een belangrijke drijfveer om zich actief in te zetten voor de club.

Jochem benadrukt het belang van binding met de club. “De club doet veel voor de selectie en zorgt dat alles goed geregeld is. Je hebt vaste supporters die komen kijken en op donderdagavond een biertje drinken. Ik vind het belangrijk om dan in de kantine te zijn en deze mensen te leren kennen.” Om de gezelligheid op donderdagavonden te bevorderen, begon Jochem met het draaien van bardiensten en betrok hij teamgenoten hierbij. Zo werd elke bardienst een sociale gebeurtenis.

In zijn eerste jaar bij de selectie merkte Jochem dat de organisatie van trainingskampen te wensen overliet. “We gingen naar Zuid-Spanje en er was eigenlijk niets geregeld. Een trainingskamp moet de sfeer en focus voor de tweede seizoenshelft verbeteren.” Sindsdien heeft Jochem het heft in handen genomen. “Ik regel de trainingskampen nu zelf en zorg voor een vol programma. ‘Je mag om acht uur ’s ochtends thuiskomen, maar je zit wel om half negen aan het ontbijt’, zeg ik altijd.”

Deze inspanningen hebben hun vruchten afgeworpen. “De afgelopen twee jaar zijn we na de winterstop gigantisch goed gaan spelen en hebben we veel punten gepakt, wat ons een plek in de nacompetitie heeft bezorgd. Veel mensen zeggen dat dat aan de trainingskampen ligt, maar die eer wil ik niet claimen.”

Na dit seizoen besloot Jochem te stoppen met voetballen om zich meer op werk te richten en meer tijd voor zichzelf te hebben. Toch bleef hij actief binnen de club. Samen met een andere oud-selectiespeler nam hij in maart de sponsorcommissie over. “We willen een stabiele tweedeklasser worden met vooral eigen jongens. Voor die ambities moet de club inkomsten genereren en goed op de kaart staan. Dat vind ik echt heel leuk om te regelen.”

Met het vertrek van ING als hoofdsponsor moest er snel gehandeld worden. “In een korte periode moesten er nieuwe shirtsponsors geregeld worden. Met Café Mes in Vlaardingen en het kledingmerk Equalité hebben we mooie deals gesloten. Ik vind het geweldig om nieuwe ideeën te bedenken en de club op de kaart te zetten. Zo proberen we een frisse wind door de club te laten waaien.”

Jochem vindt het belangrijk dat de club zowel sportief als sociaal goed functioneert. “We willen de selectie zo modern mogelijk aankleden om de jongste jeugd aan te trekken en door te laten stromen. Daarnaast organiseren we activiteiten voor de echte clubmensen, zodat iedereen betrokken blijft. De gezelligheid op de club is voor iedereen het belangrijkste. Deze club is zo ongelofelijk gezellig en mooi. Alles is goed geregeld. Iedereen die hier komt voetballen wil nooit meer weg, het is een soort thuiskomen”, sluit Van der Hoff af.

Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.

Routinier Mats Willemse gaat nog wel even door bij Bruse Boys

vv Bruse Boys
-
0
Routinier Mats Willemse gaat nog wel even door bij Bruse Boys

BRUINISSE – Vooraf was er bij Bruse Boys de inschatting gemaakt dat een plek in de top-vier wel haalbaar moest zijn. Dat lukt met een vijfde plek net niet. Vervelender was het volgens Mats Willemse dat ‘Bru’ de competitie eindigde zonder een prijs. ‘Wanneer je als ploeg overal naast pakt is het feitelijk een verloren seizoen geweest’.

De contolerende middenvelder is realistisch en maakt een scherpe analyse van de afgelopen tien maanden dat hij weer terug is bij de eerste selectie. “Ik speel hier al sinds mijn jeugd en heb alleen twee seizoenen bij Kloetinge gevoetbald. Met Bruse Boys heb ik prachtige jaren gehad en ook in de eerste en tweede klasse gespeeld. Toen we degradeerden is een groot deel van de selectie gestopt of lager gaan spelen. Ik koos voor het laatste omdat ik voetbal gewoon geweldig vind om te doen. Ik besloot om in het vierde te gaan spelen, waarmee we vorig jaar kampioen werden. Maar toch….. Ik ben altijd kritisch op mezelf en nog altijd bloedfanatiek. Toen trainer Michel Maaskant vroeg of ik niet wilde terugkeren heb ik de stap weer gezet en ben nu, samen Rudo van den Berge de oudste in de vooral heel jonge selectie.”

Hoewel dit seizoen er dus door Bruse Boys geen prijs werd gepakt, ziet Willemse wel dat er stappen vooruit zijn gezet. “Michel heeft de jonge gasten echt wel beter gemaakt en daar kan de nieuwe trainer op voortbouwen. Zelf wil ik daar met Rudo graag nog een sturende rol in nemen. Want het is geweldig om prestatief met je sport bezig te zijn. Al is de mentaliteit totaal anders dan een jaartje of zes geleden. Als het toen niet liep dan scholden we elkaar verrot en gingen we door. Nu kan dat niet meer, het is allemaal was softer geworden. Niet erg, maar soms wel wennen. Toch denk ik dat Bruse Boys op termijn wel weer omhoog kan klimmen, die overtuiging heb ik zeker.”

Bijna twintig jaar geleden maakte de 35-jarige Willemse zijn debuut voor paarswit en nog altijd dicht hij onverzettelijk de gaten op het Bruse middenveld. “Ik werk in de Rotterdamse haven en dat is dagelijks flink aanpoten. Dan is het heerlijk om op het veld mijn energie eruit te gooien. Soms heb ik voor een training wel al vijftienduizend stappen gemaakt, maar dat boeit niks. Op het veld voel ik me geweldig, voetbal is voor mij echt een uitlaatklep en niets komt daarbij in de buurt. Het vierde was leuk, maar echt tot het uiterste moeten gaan daar geniet ik van. Met volle teugen.”

De ervaring die Willemse brengt, die kan het elftal in zijn ogen nog altijd goed gebruiken. En hij heeft nog altijd de nodige sportieve ambitie. “Ik vind dat een club als Bruse Boys elk seizoen moet meedoen bovenin en een prijs moet pakken. Die ambitie moet je durven uitspreken en uitstralen. Dat doen we soms te weinig en dan werkt het niet. De rol op iedereen scherp te houden en aan te jagen in het veld als een soort mentor is heerlijk. Dus ik ga voorlopig nog wel even door. Ik heb altijd gezegd dat ik stop wanneer mijn zoontje gaat voetballen. Die is nu twee, dus ik heb nog een paar jaartjes te gaan hoop ik haha.”

Klik op vv Bruse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bruse Boys voor meer informatie over de club.

Volgens Harmen van der Bok heeft WIK’57 zichzelf enorm tekort gedaan

sv WIK 57
-
1
Volgens Harmen van der Bok heeft WIK’57 zichzelf enorm tekort gedaan

KERKWERVE – Wil je prijzen pakken, dan moet je zoveel mogelijk wedstrijden winnen. Maar zéker thuis moet je laten zien de sterkste te zijn. Het lijkt logisch, maar voor WIK’57 uit Kerkwerve was het dat dit seizoen allesbehalve. ‘We hebben ons als ploeg enorm tekort gedaan’, zegt verdediger Harmen van der Bok.

Het was voor de vierdeklasser dan volgens Van der Bok (29) ook een teleurstellend jaar. “Wanneer je bijna al je punten buitenhuis pakt… Dat hoort natuurlijk niet. We hadden als doel gesteld om minimaal een periode te pakken en mee te doen in de nacompetitie. Maar door de wisselvalligheid in onze prestaties hebben we in geen enkele periode kunnen meestrijden, dus dan kan je wel van een teleurstelling spreken. We zitten er al een aantal seizoenen dichtbij, maar dat laatste stapje maken lukt steeds net niet.”

Tegen met name de topploegen uit de competitie wist WIK’57 zich naar zeggen van de centrale verdediger prima te weren, maar toch ging het soms door persoonlijke fouten alsnog mis. “We kunnen echt prima voetbal laten zien, hebben ook voldoende kwaliteit en ervaring in het elftal. Maar er sluipt ook regelmatig een bepaalde nonchalance in ons spel en dat moeten we eruit zien te krijgen. Ook bij mij is dat zo en dan zie je het in bepaalde wedstrijden soms door je handen glippen of geven we uit het niets een kans of doelpunt weg. Toch kijk ik wel redelijk tevreden terug op mijn eigen seizoen, al kan en moet het natuurlijk altijd beter.”

Van der Bok speelt pas sinds zijn tiende bij WIK’57 waar zijn vriendjes van de basisschool al eerder lid waren geworden. “Ik ben er iets later mee begonnen maar vond het wel direct heel leuk. De meesten voetballen er nu nog altijd en met een aantal speel ik nu ook in het eerste, dus dat is wel heel gaaf. Toch denk ik dat we er met z’n allen nog steeds niet alles hebben uitgehaald van wat er aan mogelijkheden in ons vermogen ligt. Vorig jaar door een eigen doelpunt missen we de nacompetitie, nu zijn we te wisselvallig. Dat is doodzonde. Ik besef goed dat een stap hogerop met WIK’57 geen simpele opdracht zou zijn, maar we zitten er nu al zo lang dichtbij. Als we met z’n allen echt eens een seizoen lang de scherpte kunnen tonen en wekelijks er vol voor gaan, dan ben ik benieuwd tot hoever we kunnen komen de aankomende jaren.”

Klik op sv WIK’57 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv WIK’57 voor meer informatie over de club.

1...293031...1.314Pagina 30 van 1.314

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.