Home Blog Pagina 29

‘Klimaat creëren waar spelers fouten willen maken’ bij de JO-17 van VVGZ

Najaarskampioen in de hoofdklasse en derde in divisie 7. Suleyman Koyuncu en Nick Schildkamp beleefden met VVGZ JO17 een mooi en leerzaam seizoen. Maar zonder plezier, kun je niet presteren. “Ons eerste doel was om dat er weer terug in te krijgen.”

Want na een iets minder jaar, konden Schildkamp (22) en zijn collega aan de bak. “Vorig seizoen liep het niet zo lekker bij deze groep, het plezier zat er niet meer zo in. Dus ons eerste doel was om dat er weer in te krijgen. Daarna konden we pas gaan presteren.” Maar hoe doe je dat? “Door gewoon goed en lekker te trainen. Veel partijspelletjes, want uiteindelijk voetbal je om te winnen.” Ook al heb je allemaal verschillende karakters. “Jongens kunnen zelf na gaan denken over oplossingen, dat is het leuke aan deze leeftijd. Ze durven meer te zeggen. Daardoor kun je ze ook echt meenemen in de manier van spelen, ga je wedstrijden winnen en komt het plezier vanzelf.”

Ontwikkelen

Over die speelwijze, weidt de jongeling graag wat verder uit. “Positioneel goed staan, van linie naar linie. Maar ook opbouwen, in plaats van de lange bal.” Ooit begonnen onder de vleugels van zijn vader, dacht Schildkamp zelf als voetballer ook altijd al meer dan gemiddeld na over het spelletje, herinnert hij. “Toen mijn vader vroeg of ik hem eens wilde ondersteunen, merkte ik al snel dat ik het wilde blijven doen. Dat is ondertussen uitgegroeid tot een passie.” Zo hevig, dat de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht inmiddels in een vriendenteam speelt bij VVGZ en zich volledig focust op het trainen. “Je leert omgaan met jeugdspelers én mensen. Eerst de mens, daarna pas de voetballer. Dat is voor mij eigenlijk het mooiste. Die jongens zien ontwikkelen en meer zelfvertrouwen geven.” Beter worden en ze daar zelf plezier in zien hebben. “Twee jongens van ons hebben al hun debuut gemaakt in het eerste, dat maakt me trots.” Al gaat dat natuurlijk niet vanzelf. “Op maandag werken we met een fitnesscoach, vooral aan de conditie, woensdag staat vaak in het teken van positiespel en een tactische partij.” En die aanpak, wierp dus zijn vruchten af. “Niemand had deze resultaten verwacht, maar dat kan alleen als je blijft ontwikkelen.” Op allerlei fronten. “Als team zijn we echt een eenheid geworden, we konden blijven strijden.”

Verplaatsen

Puur door het geven van vertrouwen en bepaalde handvaten. “Dan groeit het zelfvertrouwen vanzelf mee! We hebben dit seizoen heel veel complimenten gehad over onze opbouw, van ouders, maar ook van iemand van de KNVB. Die ontwikkeling, zowel qua team als individu, maakt me het meeste trots.” Zijn verleden als voetballer, helpt hem daarbij, denkt Schildkamp. “Je kunt jezelf daardoor beter in spelers verplaatsen, doordat je een bepaalde ervaring hebt. Voetbalinhoudelijk maakt het geen verschil, wel in hoe je het kunt overbrengen. Dat koppel je toch terug naar jezelf, hoe jij het toen hebt opgepakt.” Het maakt van hem naar eigen zeggen een eerlijke trainer, met een zachte hand. “Iedereen krijgt een gelijke kans. We proberen een klimaat te creëren waar spelers fouten mogen én willen maken. Want dan word je beter.” Inmiddels in het bezit van zijn UEFA C, barst Schildkamp van de ambities. Al doet hij het rustig aan. “Stapje voor stapje wil ik steeds naar een hoger niveau. In de toekomst zie ik het wel zitten om bij een BVO in de jeugd aan de slag te gaan, maar eerst gaan we volgend seizoen mee naar de JO19. Om die jongens weer door te ontwikkelen.” Want uiteindelijk blijft dat, natuurlijk het belangrijkste. “Het gaat niet om mij, de spelers staan op nummer één. Als die zich ontwikkelen, doe je dat zelf automatisch ook!”

Klik op VVGZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

Ben Mierop beleefde met Heerjansdam ‘perfect’ seizoen

Als promovendus 36 punten halen en jezelf toch nog via de nacompetitie veilig moeten spelen. Het overkwam vierdedivisionist Heerjansdam. Maar gelukkig, liep het na een ‘perfect’ seizoen uiteindelijk allemaal goed af voor de ploeg van trainer Ben Mierop. “Daar zaten we natuurlijk helemaal niet op te wachten.”

Want als de trainer héél eerlijk is. “Hoopten we met 36 punten toch echt wel direct veilig te zijn.” De 33-jarige oefenmeester spreekt dan ook van een perfect seizoen voor de ploeg die promoveerde vanuit de eerste klasse. “We moesten onszelf zo snel mogelijk vierde divisiewaardig maken, want ons doel was stunten én handhaven.” Missie geslaagd dus. “Ik ben ‘ubertrots’ op die gasten, helemaal als je kijkt naar onze ontwikkeling.”

Wennen

Want dat vierde divisiewaardig maken, duurde best een tijdje, is Mierop eerlijk. “Dat heeft eigenlijk te lang geduurd, wat dat betreft zijn we een diesel gebleken. In de winterstop hadden we tien punten…” Zijn verklaring? “Misschien zijn we wat te naïef geweest. We wilden graag blijven aanvallen en tegenstanders overrompelen.” Na speelronde tien, begon het kwartje te vallen, vertelt Mierop. “Toen waren we voor het eerst dominant tegen een goede ploeg.” Waar zat die aanpassingstijd hem volgens de jonge trainer in? “In het begin hadden we even nodig om te wennen, vooral aan het tempo en de ervaring. Alles gaat sneller en op een hoger niveau.” Dus ook het opbouwen van de tegenstander. “Als we druk vooruit probeerden te zetten, konden ploegen daar nog wel eens onderuit voetballen. Tegenstanders lieten ons even uitrazen en wisten dan toe te slaan.” Daar kwam later verandering in. “Dan konden we zelf het tempo bepalen en soms even rust nemen. Maar ook de veldbezetting was beter, waardoor het veld een aantal meter kleiner was. Daardoor kwamen we beter aan voetballen, daarvoor ging het spel gewoon te snel.” Maar in paniek, raakten ze bij Heerjansdam dit seizoen nooit. “Dat was voor ons best even nieuw, helemaal onderaan staan. Uiteindelijk zijn we rustig en dichtbij elkaar gebleven, dat hebben we goed gedaan.”

Kijksport

Bijvoorbeeld door vast te houden aan de eigen speelstijl, meent Mierop. “We hebben niets veranderd. Zijn blijven afjagen, verdedigen met ruimte in de rug én aanvallen. Ik zou ook niets anders willen. Als ik op de bank zit en we hebben de bal niet, wil ik hem zo snel mogelijk terug.” Die visie leverde dus handhaving in de vierde divisie én plaatsing voor de landelijke KNVB-beker op. Een ‘perfect’ seizoen, zo noemt Mierop het. “Iedereen is ontzettend trots, dat we dit samen neer hebben kunnen zetten.” En de trainer zelf natuurlijk ook. “De manier waarop, is wat uiteindelijk blijft hangen. Wat dat betreft ben ik een Cruijffiaan. Ik verlies liever met 5-4 en dat iedereen heeft genoten, dan een 1-1. Het is ook een kijksport. Als je die manier van spelen aan gaat passen, komen er minder mensen kijken en ontwikkelen spelers zich ook minder.” Provocerend aanvallend, omschrijft Mierop zich. “Een beetje de strijd opzoeken, om jongens beter te maken. Maar ook een mensenmens.” Zijn ambities zijn dan ook groot, toch maakt hij komend seizoen een pas op de plaats, als trainer van derdeklasser De Jonge Spartaan. “Dat was lastig. De club wilde graag verlengen en ik weet wat ik hier heb, maar vanwege mijn werk in Rotterdam, maakte ik volle dagen. En ik heb net een kleintje, van negen weken, die kon ik soms dan hele dagen niet zien. Dat vond ik niet opwegen.” Aan het niveauverschil zal de inwoner van Ouddorp aan Zee dan ook wel even moeten wennen, maar zijn fanatisme wordt er niet minder door. “Ik sluit niet uit dat ik ooit nog in de top van het amateurvoetbal beland!”

Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.

Ad Reijtenbagh ziet ondanks degradatie wel een écht team bij Rockanje

De degradatie van Rockanje in het afgelopen seizoen naar de vijfde klasse voelt niet lekker voor de trainer van de hoofdmacht, Ad Reijtenbagh. “Het was gewoon niet nodig. Dat maakt het zo pijnlijk. Ik denk dat we in het hele seizoen twee keer echt zijn weggespeeld. Maar toen we nacompetitievoetbal moesten spelen, voelde ik de bui wel hangen.”

In het seizoen 2024/2025 gaat Rockanje op zoek naar eerherstel, vertelt de in Vierpolders woonachtige Reijtenbagh. “De insteek is wel om terug te keren naar de vierde klasse. Bovenin meedraaien en proberen die stap weer te maken. We krijgen er wat nieuwe jongens bij en ook van het onder 19 elftal komen er jongens door. Een leuke lichting, met echt talenten. We moeten er weer een goed draaiend elftal van maken.”

Want daar heeft het aan ontbroken in het seizoen van de degradatie. Reijtenbagh kan de afzink wel verklaren. “We hebben zelden in dezelfde opstelling kunnen spelen. Veel jongens draaien continudiensten. Die was ik een keer in de drie weken kwijt of zelfs om de week. Op die manier creëer je nooit vastigheid. Met een bredere groep wordt dat makkelijker. Als je niet afhankelijk bent van spelers.”

Dennis Nijkamp
Reijtenbagh, die er twee seizoenen op heeft zitten bij Rockanje, haalt ook veel positieve punten uit het afgelopen seizoen. “Dit is wel echt een team. Dat vind ik heel mooi om te zien. Ze hebben alles voor elkaar over. Bijna alle spelers komen uit het dorp. Alleen Dennis Nijkamp en René van der Meiden niet. Ook de nieuwe spelers die komen hebben een binding met Rockanje. Dat wil de club graag zo houden en daar ben ik het helemaal mee eens. Nijkamp stopt, hij wordt mijn assistent op trainingsdagen. Hij vindt het echt leuk om te trainen en bij die jongens te zijn, maar de zaterdag kostte hem, met zijn privé-situatie, te veel energie. Dit is een mooie oplossing.”

Energie
Simonshaven, Stellendam, SC Botlek, Hekelingen, Hellevoetsluis en Rockanje. Bij die clubs werkte Reijtenbagh in de afgelopen jaren. “Ik heb een keer gedacht een stoppen, na mijn periode bij SC Botlek. Door wat strubbelingen verloor ik het plezier. Dat hervond ik weer bij het tweede team van Hellevoetsluis. Een mooie tijd, ook al was het maar een half seizoen. Toen meldde Rockanje zich bij mij. En ja, uiteindelijk vind ik trainer zijn van een eerste elftal toch het mooist. Maar bij Hellevoetsluis kreeg ik in die maanden wel de bevestiging dat ik het zo verkeerd niet deed. Dat had ik even nodig. Mijn drijfveer is dat ik wat van de energie terugkrijg die ik er in stop, als dat stopt is het klaar voor mij. Ik heb een drukke baan, moet ’s ochtends vroeg op en ben laat in de middag weer klaar. Het is vliegen en haasten, om vervolgens weer naar de club te gaan. Dan moet je er wel wat voor terug krijgen.”

Die energie krijgt Reijtenbagh ook van Rockanje. “De saamhorigheid bij Rockanje is wel een beetje te vergelijken met Simonshaven, waar ik ook twee keer trainer ben geweest. Het zijn ook vrienden van elkaar. Dat heeft plussen en minnen. Ze doen veel samen. Hartstikke leuk, maar ook soms op vrijdagavond”, lacht de trainer van de Rockanjenaren.

Verbazingwekkend
Terug naar de nacompetitie van het seizoen 2023/2024. Rockanje verloor van IJVV de Zwervers, waardoor het degradeerde naar de vijfde klasse. “Ik voelde de bui al een beetje hangen. In die ploeg zat zoveel meer individuele klasse dan bij clubs in onze competitie. Het is voor mij verbazingwekkend dat zij nacompetitievoetbal moesten spelen. In onze competitie hadden ze bovenin meegedraaid, echt.”

Klik op vv Rockanje voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Rockanje voor meer informatie over de club.

Van Vaardegem wil volgend seizoen met SV Duiveland opnieuw meestrijden

OOSTERLAND –  Tot 23 maart lag SV Duiveland in de 4e Klasse C van het zaterdagvoetbal op titelkoers. Uiteindelijk bleek Scharendijke het spreekwoordelijke ‘Waterloo’ voor de Oosterlanders toen het met 3-1 van ZSC’62 verloor. Een week later volgde een gelijkspel (1-1) tegen Bevelanders. Het was volgens Matthijs van Vaardegem een breekpunt. “We hadden toen een eventueel kampioenschap niet langer in eigen hand en dat heeft ons de das om gedaan en moesten we het via de nacompetitie doen.”

Thuis tegen v.v. Ameide ging het echter  in de eerste ronde van de nacompetitie al mis. Duiveland verloor met 1-2 en komt daardoor ook na de zomer weer uit in de vierde klasse. “Voor het derde jaar op rij spelen we nu nacompetitie en redden we het niet. We moeten echter ook wel heel reëel zijn, want bij een eventuele promotie zou het enorm lastig worden. Nu de seizoen van versterkte degradatieregelingen klaar zijn, zal het niveau in de competities zich gaan settelen en kunnen we daadwerkelijk zien waar we staan. Nu hadden we een competitie waarin heel sterke ploegen uit de derde klasse steeds erbij kwamen. Daartussen hebben we het veel ploegen enorm moeilijk gemaakt en toch ook thuis met  2-0 gewonnen van de uiteindelijke kampioen. Dat we het de titelstrijd tot op de laatste speeldag met SKNWK hebben volgehouden is toch heel knap.”

Maar uiteindelijk staan Van Vaardegem en Duiveland met lege handen en mag het komend seizoen een nieuwe gooi door naar promotie. “Dan zou het overigens wel prettig zijn wanneer de selectie er wat nieuwe spelers bijkrijgt. Van concurrentie wordt iedereen op termijn beter. Vanuit de jeugd wordt aanvulling lastig, simpelweg omdat de aanvoer steeds schaarser wordt. Toch zie ik de toekomst hier wel met vertrouwen tegemoet. In de huidige groep hebben we kwaliteit lopen, zéker om bovenin mee te doen. Dat heeft het afgelopen seizoen wel uitgewezen.”

Van Vaardegem voetbalt zelf al zijn gehele leven aan de Oosterlandse Weelstraat, waar hij als zesjarig jochie de eerste stappen als voetballer zetten en op zijn vijftiende debuteerde in het eerste elftal. Een studie in Rotterdam deed hem even verhuizen naar de randstad, waardoor hij tijdelijk vooral in het tweede elftal speelde. Inmiddels woont hij weer in Zeeland, waar hij sinds kort met vriendin Valeria een huis heeft gekocht in Oosterland. “Ik werk nu als adviseur bij de Rabobank en het is prettig om weer terug in Zeeland te wonen en nu echt een eigen plekje te hebben om samen aan de toekomst te bouwen.”

Overigens is ook vriendin Valeria wekelijks bij SV Duiveland te vinden. “Niet als toeschouwer overigens, maar ze is bij ons eerste elftal actief als verzorgster dus dat maakt het wel bijzonder natuurlijk. Dat begon eerst met alleen het rondrennen met de waterzak op wedstrijddagen, maar wellicht gaat ze nog een opleiding als sportverzorgster volgen, want ze vindt het leuk en wil er echt mee verder. Tapen, masseren en  de spelers zo fit mogelijk houden. Ik vind dat wel leuk en op deze manier zijn we ook in onze vrije tijd veel samen en delen we dezelfde passie.”

De centrale middenvelder voelt zich prima op zijn plek bij zijn club en is blij dat hij dit seizoen kan terugkijken op een stabiel seizoen. “In de jeugd heb ik op tal van plekken gespeeld, maar in het eerst vooral als centrale middenvelder. In het begin nog in een controlerende rol, maar na de winter meer vooruitgeschoven. Dat past me beter en kwam ook mijn prestaties ten goede. Die lijn wil ik doortrekken de komende seizoenen. We zullen zien waartoe we na de zomer met z’n allen in staat zijn. Bovenin meedoen voor de prijzen moet voor SV Duiveland in elk geval de doelstelling zijn.”

Klik op SV Duiveland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Duiveland voor meer informatie over de club.

Rob de Jong is tevreden voorzitter SJC

0

Rob de Jong is sinds november 2022 voorzitter van SJC. “Maar eigenlijk ben ik pas in februari 2023 echt aan de slag gegaan. Toen ik werd voorgedragen als nieuwe voorzitter tijdens de algemene ledenvergadering, lag ik bij de cardioloog op tafel”, vertelt de voorzitter van de Noordwijkse club.

De start was vals, maar het belangrijkste: De Jong (64) kwam er weer bovenop. “Ik kreeg hartproblemen. Ik voelde een pijn op mijn borst en ben op verzoek van mijn vrouw naar de huisarts gegaan. Die stuurde me weer door naar het ziekenhuis. Ik had vernauwingen die behandeld moesten worden, maar bij het plaatsen van een van de stents kreeg ik een hartinfarct. Ik herstelde en uiteindelijk is die tweede stent een paar weken later alsnog geplaatst.” Een heftige tijd, voor De Jong en zijn gezin, maar twijfelen over de voorzittersfunctie bij SJC deed hij geen seconde. “Ik ben blij met die keuze. Mijn vrouw heeft me het zetje gegeven. Dit is mijn hobby, dat weet zij ook. En het kon, dat voelde ik. Maar ja, het was een moeilijke periode. Natuurlijk. Ook voor familie. Veel bezorgde geluiden. Dat is normaal, maar ook zwaar.”

Passie
Inmiddels is De Jong alweer enige tijd voorzitter van de club waar hij al 45 jaar lid is. “Ik ken de club goed en ben tussen 1993 en 2000 al eens secretaris geweest. Er is mij sindsdien een aantal keer gevraagd of ik voorzitter wilde worden. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan. Ik vond het altijd al iets voor mij, maar ik had er nooit echt tijd voor. En eigenlijk nog steeds niet”, lacht hij. “Maar SJC is een prachtige club. Qua vrijwilligers, sfeer, passie. Ik wil als voorzitter de kenmerkende familiaire sfeer vast houden.”

Spotlights
De Jong voelt zich al 45 jaar thuis bij SJC, vertelt hij. “En als je iets terug kan doen, doe je dat met plezier en bouw je het verder uit. Je hebt contact met veel mensen, dat is leuk, en je praat lekker over het spelletje. Over wat goed gaat, wat beter kan. Ik vind dat een mooie dynamiek. En we hebben een geweldige nieuwe accommodatie. Dat geeft ook een enorme boost. Het zet de club in de spotlights.”

Aanspreekpunt
De rol van voorzitter past bij De Jong. “Ik was dus ooit secretaris, maar ik denk dat de voorzittersrol beter bij mij past. Ik vind het prima om als eerste over zaken aangesproken te worden, om sturing te geven. Er moet nu eenmaal iemand op die stoel zitten. Ik vind het een dynamische functie. Daarnaast praat ik makkelijk, ik ben onderwijsbestuurder. Het is voor mij prima om het gezicht van de club te zijn. Niet voor mijzelf, dat maakt me niets uit, maar voor SJC. Uiteindelijk doen we het met z’n allen. Als er een schakel wegvalt, voelen we dat. We moeten gebruik maken van ieders talent, we zijn allemaal even belangrijk.”

Vierde divisie
Het eerste elftal van SJC handhaafde zich dit seizoen in de vierde divisie. “Dat was ook ons doel. Met een versterkte selectie kunnen we in het nieuwe seizoen wellicht richting het linkerrijtje. We willen een volwaardig vierde divisionist worden op zaterdag en misschien zit er dan soms wel een prijsje in. Een periodetitel bijvoorbeeld. Zou mooi zijn. Maar dat is voor de toekomst.”

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

 

Aanvoerder Tjardy Verkerk blikt terug op onvergetelijk kampioensjaar SPV’81

0

Een geweldig feest en geheel onverwachts, want SPV had helemaal niet de doelstelling om kampioen van de vijfde klasse te worden. Met een hele kleine selectie, iets minder hoogstaand voetbal en heel veel plezier genoot het SPV-vlaggenschip van een kampioensfeest. Aanvoerder Tjardy Verkerk neemt ons mee in dit onvergetelijke seizoen. ,,Het is een kampioenschap van de hele vereniging’’.

De 30-jarige voorstopper had één smetje op het kampioensfeest. Hij maakte de kampioenswedstrijd niet mee door een gebroken enkel, die hij opliep in de één na laatste competitiewedstrijd van SPV. Hij maakte deze nog wel af met nog twintig minuten op de klok. Maar in het ziekenhuis bleek dat zijn enkel toch echt gebroken was. ,,Het was balen om niet mee te kunnen doen”. Michiel Boers, de verdediger uit het derde elftal van SPV met jarenlange ervaring in het eerste elftal, vulde zijn plek in en deed dat uitstekend. Apotheose De laatste wedstrijd van SPV was een bizarre apotheose. De ploeg stond dit seizoen geen moment bovenaan. Het ging de laatste speelronde in als nummer drie. SPV speelde tegen de nummer één en de nummer twee, Bolnes speelde tegen nummer vier NOC Kralingen. ,,We waren afhankelijk van die wedstrijd in Kralingen’’, blikt Verkerk terug. ,,Wij wonnen van de nummer drie WDS, dus hun kampioenfeest ging niet door. Uiteindelijk ging NOC Kralingen vol in de aanval spelen en daarmee wonnen ze van Bolnes, waardoor wij kampioen werden. We hebben het dus ook te danken aan hen, haha’’, vertelt de aanvoerder van SPV, dat aan het begin van het seizoen helemaal niet de ambitie had om kampioen te worden. ,,We hadden het helemaal niet uitgesproken. Misschien had Bolnes daarom te veel druk op zichzelf gelegd, want zij wilden wel dolgraag kampioen worden. Wij voelden die druk helemaal niet. Het belangrijkste voor ons was dat we iedere wedstrijd wilden winnen. Het maakte niet uit hoe, als we maar zouden winnen. We spelen veel de lange bal en spelen zo ons spel. Dan vind ik winnen veel mooier dan mooi voetbal spelen’’, zei de voorstopper.

Stiekem SPV bleef richting het einde van de competitie alsmaar winnen en zag het kampioenschap stiekem dichterbij komen. ,,We hadden al een periode gewonnen en hadden eigenlijk niks meer te verliezen. De derde plek was al zeker en we zagen wel hoe ver we zouden komen. Vier wedstrijden voor het einde stond koploper Bolnes zelfs nog op acht punten voorsprong. Ze verloren hun volgende twee wedstrijden, wat het gat opeens een stuk kleiner maakte. De laatste speelronde zou heel pittig worden, maar toch is het gelukt’’, aldus Verkerk. Het kampioenschap van SPV is volgens Verkerk een kampioenschap van de hele vereniging. De selectie van de hoofdmacht heeft de hele competitiejaargang krap gezeten. ,,We waren heel afhankelijk van de andere teams, niet alleen van alle spelers, maar ook iedereen die ons als staf ondersteunt. Het verbaasde ons eigenlijk ook hoe goed het hele seizoen is gegaan. Er heeft zelfs een spits van 48 jaar oud en een debutant van 15 jaar jong meegedaan. Het heeft allemaal goed uitgepakt’’, zegt hij. ,,We kwamen er lekker in dit seizoen. De basis stond altijd goed en de jongens die erbij kwamen vulden de posities goed in. Het waren vaak spelers met ervaring die moeiteloos met ons meededen. Dat bracht een bepaalde rust in het team wat ons heel erg goed deed. Het is een kampioenschap van heel de vereniging. Want, als wij spelers van het tweede en het derde nodig hadden, hadden zij weer spelers van de andere elftallen nodig’’, beschrijft de dertiger.

Verkerk heeft genoten van het afgelopen voetbalseizoen. Als voorstopper geniet hij voornamelijk van het uitschakelen van zijn man. Of ‘opeten’, zoals Verkerk het zelf zou zeggen. ,,Spitsen van Bolnes en Moordrecht hebben beiden dit seizoen meer dan twintig doelpunten gemaakt. Als ik dat dan hoor zie ik het als een mooie uitdaging om deze jongens niet te laten scoren. Dat is ze ook niet gelukt, en daar geniet ik dan van’’, benadrukt hij. ,,Onze rechtsback Dave Koolwijk zei eerder dit seizoen het gevoel te hebben dat hij zou gaan scoren. Ik zei tegen hem dat het helemaal niet belangrijk is of hij scoort. We moesten de nul houden als verdediging. Uiteindelijk heeft hij ook niet gescoord dit seizoen, dus dat is dan wel weer grappig. Ook hebben we de minste tegengoals gekregen dit seizoen. Dat is gewoon heel goed en daarmee zijn we kampioen geworden’’, meent Verkerk.

De ervaren aanvoerder is blij met het kampioenschap in de vijfde klasse en de promotie naar de vierde klasse. Al heeft de vijfde klasse volgens hem ook wel zijn charmes. ,,Het voetbal hier is heel fysiek, en daar zijn wij heel sterk. We leveren zelf heel veel en scoren veel goals in de laatste twintig minuten van de wedstrijd. We zijn vaak conditioneel sterker dan de tegenstander. Omdat we op zo’n niveau spelen hebben de tegenstanders vaak ook een slecht veld. Zeker als het dan slecht weer is kom je terecht in een modderpoel. Dan werkt het voetballen over de grond niet, en wij zijn sterk in het spelen van de lange bal. Ik denk ook dat dat wel de reden is waarom we thuis zo veel gewonnen hebben. We verloren maar één thuiswedstrijd dit seizoen. Dat hebben we misschien wel te danken aan de slechte staat van ons grasveld’’, aldus de aanvoerder van het kampioenselftal.

Er zijn ook een aantal andere factoren waar de ploeg uit Polsbroek kampioen door is geworden. Namelijk het spitsenduo ‘S2’ dat wist dit seizoen bij elkaar opgeteld 42 doelpunten te maken. Sander Koolwijk maakte er 16 en Stijn Achterberg wist er 26 in te knallen. Verwachtingen Verkerk heeft een aantal verwachtingen voor het nieuwe voetbalseizoen. In een steeds sterker wordende vierde klasse, met een mooie derby tegen Cabauw, wordt het een pittig jaar voor SPV’81. Het worden leuke wedstrijden met veel publiek waarin ploegen als Bergambacht, Perkouw en Dilettant het de voetbalvereniging uit Polsbroek lastig gaan maken. ,,We verwachten een lastig jaar, maar we zien wel waar het schip strandt. We hebben een kleine selectie, dus het wordt lastig. We zijn heel beperkt en met blessures kunnen we snel in de problemen komen’’, verwacht Verkerk, die zelf na zijn gebroken enkel in de voorbereiding weer mee hoopt te doen. Ik hoef niet in het gips en heb alleen een brace gehad. Ik loop alweer wat cardio en dat ziet er goed uit. Kampioensfeest ,,De promotie was niet de bedoeling en de doelstelling, maar nogmaals, we zien wel waar het schip strand(t). Het was een geweldig feest en het is een sprookje geweest. De trainer, Kenneth Nelstein, zei aan het begin van het seizoen al dat er rare dingen kunnen gebeuren dit seizoen. Dat is echt zo gebleken’’, sluit de verdedigend ingestelde voetballer af.

Klik op SPV’81 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPV’81 voor meer informatie over de club.

VFC slaat grote slag met Sieme Zijm als nieuwe hoofdtrainer

VLAARDINGEN – VFC heeft een nieuwe hoofdtrainer: Sieme Zijm (40). De voormalige jeugdtrainer van PSV en AZ neemt het stokje over van Bas van Loenen. “Bij VFC zag ik een mooie uitdaging,” zegt Zijm, die de afgelopen twee jaar in Amerika werkzaam was.

Zijm, die eerder al twee jaar de jeugd van PSV trainde, keerde na zijn avontuur in Amerika terug naar Nederland. Via via hoorde hij dat de positie bij VFC beschikbaar kwam en besloot hij de uitdaging aan te gaan. “Mijn vrouw gaf eigenlijk ook de doorslag, want het is hartstikke dichtbij; ga er eens over nadenken”, vertelt de nieuwe trainer.

VFC is een club met een hechte spelersgroep, iets wat Zijm enorm aanspreekt. “Het is echt een vriendenteam, die jongens zijn al een hele poos bij elkaar. Onder Bas van Loenen hebben ze het fantastisch gedaan” aldus Zijm. Het team stapte succesvol over van de zondag naar de zaterdag en miste vorig seizoen op een haar de promotie naar de eerste klasse. “Aan ons de taak om dat volgend jaar proberen te bewerkstelligen.”

Zijm heeft een duidelijke visie voor ogen voor VFC. “Ik wil herkenbaar voetbal spelen. Jeugd inpassen, attractief voetbal met druk vooruit op de helft van de tegenpartij. Ik ben wel van het voetballen, ik probeer altijd de voetballende oplossing te verzinnen; overal een ‘+1-situatie’ creëren,” legt hij uit.

Tijdens zijn periode bij PSV en AZ deed Zijm veel ervaring op, die hij nu wil inzetten bij VFC. “Ik moet mij, natuurlijk met alle respect, aanpassen aan VFC. Die jongens willen gewoon lekker voetballen. Het is ontspanning voor ze.” Hij heeft alle spelers individueel gesproken en een goed beeld gekregen van de groep. “Ze geven allemaal aan dat ze in mijn idee willen meegaan, maar we gaan niet overdrijven. We gaan voor een goede mix van prestatie en plezier.”

Zijm wil zich richten op de lange termijn en de ontwikkeling van jeugdspelers. “Persoonlijk ben ik niet van de korte termijn doelen. Het gaat sowieso om de ontwikkeling van jeugdspelers. VFC is een grote club, ze willen jeugdspelers inpassen voor de lange termijn.” Hij gelooft dat door hard te werken en een goede speelwijze te ontwikkelen, de resultaten vanzelf zullen volgen. “Ik wil erg graag met de club vooruit, maar geen man overboord als we niet promoveren.”

Zijn tijd als profvoetballer en zijn ervaringen met trainers zoals Van Hanegem en Rijkaard hebben Zijm gevormd. “Het meest belangrijke voor mij is de persoonlijke benadering die je moet hebben met spelers. Dit is ook weer een nieuwe generatie, Gen Z. Die nemen een heleboel dingen heel anders op.”

Zijm is niet alleen bezig met de huidige spelers, maar ook met de toekomst. “Richten op het doorschuifbeleid van de O19, O23. Het tweede elftal in kaart brengen van al onze key players en een persoonlijk ontwikkelingsplan mee maken. Ook met dat groepje jongens extra trainingen inplannen. En uiteraard een speelwijze ontwikkelen binnen de jeugd van VFC, dat het allemaal uniform is.”

Met zijn aanstelling hoopt Zijm een frisse wind door VFC te laten waaien en de club naar nieuwe successen te leiden. “Het zit voor mij echt in de relatie, ‘liever een slechte boodschap dan onduidelijkheid’. Ik probeer altijd duidelijk te zijn en iedereen perspectief te bieden en gewoonweg iedereen te helpen”, besluit de nieuwe hoofdtrainer.

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Sabrina Scholtz: ‘We moeten weer bouwen aan de toekomst van Nieuwenhoorn’

Sabrina Scholtz is een echte Rotterdamse. Eentje met het hart op de tong. Sinds februari van dit jaar is ze voorzitter van voetbalvereniging Nieuwenhoorn. De eerste vrouwelijke voorzitter in de geschiedenis van de club. “Maar daar heb ik eigenlijk niemand over gehoord.”

Scholtz komt pas sinds twee jaar bij Nieuwenhoorn. “Dat was toen mijn oudste zoontje ging voetballen. Nieuwenhoorn is het dichts bij ons huis, dus dachten we: dat doen we. Lekker dichtbij. We zijn hier een aantal jaren geleden komen wonen. Ik kom uit Rotterdam en heb daarna heel lang in Hoogvliet gewoond. Toen we twee jaar geleden bij Nieuwenhoorn kwamen, viel mij wel het één en ander op. Vooral in de communicatie. Eigenlijk vond ik het een zooitje. Zeker als je redelijk nieuw bent op de vereniging, kon de opvang beter.”

Via Gitty Markies (bestuurslid voetbalzaken) besloot Scholtz een vergadering op haar club bij te wonen. “Ik heb wel een mening en zag veel verbeterpunten. Die wilde ik eigenlijk op tafel gooien. Maar als er bijna niemand aanwezig is, kan je wel heel veel willen, maar dan heeft het helemaal geen nut om met punten te komen. Dan moet je zelf de handen uit de mouwen steken.”

Let’s give it a try
Voor het eerst dacht Scholtz na over een functie bij Nieuwenhoorn. “Er was bijna geen bestuur meer, alleen nog een penningmeester. Kijk, in het dagelijks leven werk ik als projectmanager en teamleider. Dus ik dacht: Let’s give it a try. Ik zag mezelf niet in een activiteitencommissie, daar ligt mijn kracht niet, de rol van voorzitter was voor mij het meest logisch. Dat onderstreepte mijn buurman, Danny Zuijderwijk, die inmiddels ook in het bestuur zit. ‘Dat is echt iets voor jou’ zei hij. Toen heb ik tegen Danny gezegd: dat is prima, maar we doen het samen of niet. Hij kent veel mensen op de club, ik bijna niemand. Ik heb in de afgelopen maanden heel veel gesprekken gehad om gewoon dingen aan te horen. Wat er leeft en speelt. En om er een beeld bij te vormen. Het heeft geen zin om met een botte bijl te gaan hakken.”

Voorzitter zijn is tijdrovend”, geeft Scholtz toe. “Daar heb ik me wel een beetje in verkeken. Ik had wel eens iets gelezen over 2 a 3 uur per week. Nou, echt niet hoor. Eerder 2 a 3 uur per dag. Soms is het weleens een dag minder, maar je bent bijna iedere dag met de club bezig. En heel eerlijk: dat wist ik niet. Ik kom niet uit de voetballerij. Nieuwenhoorn is mijn eerste club. Omdat mijn zoontje hier voetbalt. Soms is het leuk, soms minder leuk. Het is net het echte leven”, grapt Scholtz.

Energie
De balans slaat voor Scholtz wel de goede kant op. “Als de leuke dingen overheersen, is het goed. Dan krijg je er energie van en doe je het goede werk. Je doet altijd wel dingen die je minder leuk vindt. Dat is op werk ook zo. Als je opgebrand bent, doe je niet het juiste. Krijg je er energie van, dan zit je op je plek. Dat laatste is het geval gelukkig.”

Scholtz geeft als voorbeeld de Nieuwenhoorn Doe Dag. “Dat was supertof en gaan we vaker doen. Op die dag kwamen mensen helpen met schilderen en schoonmaken van de kantine. Op een vrije zondag. Hartstikke leuk om dat met elkaar te doen. We hadden mensen gevraagd om een steentje bij te dragen. Onze nieuwe hoofdtrainer, Rody van Hemert, kwam om te schuren en te verven en er waren ook ouders van jeugdleden. Niet alleen de vaste gezichten die je altijd ziet. Dat maakt het leuk. Weet je, je moet het met elkaar doen. Samen ben je de vereniging. En je blijft alleen een vereniging als je met elkaar de handen uit de mouwen steekt. Die kant gaan we voorzichtig weer op. De club moet leven. We moeten opstaan om dingen voor elkaar te krijgen.”

Zwart-wit hart
Scholtz heeft inmiddels een goed beeld gekregen van de club Nieuwenhoorn. “Er zitten hier echt mensen met, zoals ze dat noemen, een zwart-wit hart. Mensen die al jaren veel doen voor de vereniging. Waar ik blij mee ben is dat niet alles meer op hun schouders terecht komt. De club leeft ook meer buiten die club mensen. Ik denk dat we in korte tijd stappen maken. We zijn momenteel druk bezig met een nieuw jeugdbeleidsplan. Ook daar krijg je energie van. Om met de toekomst bezig te zijn. Want dat is nodig. We moeten bouwen aan de toekomst en niet bezig zijn met brandjes blussen. Dat hebben we wel moeten doen. Logischerwijs, vanwege tijdgebrek die was ontstaan door het gebrek aan mensen. Iedereen moet zijn of haar plek vinden in het nieuwe bestuur. Ons doel is om iedereen bij elkaar te brengen. We zijn één club, we willen geen eilandjes. Maar dat heeft tijd nodig. Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd.”

Voor- en nadelen
Naast het voorzitterschap heeft Scholtz een drukke baan en een gezin met twee kinderen. “Dat betekent ook dat ik een aantal dingen niet kan doen bij Nieuwenhoorn. “Van tevoren had ik al gezegd dat ik niet bij de wedstrijden van het eerste team aanwezig ben, dat doet een medebestuurslid. Ik heb daar oprecht geen tijd voor. En bovendien weet ik toch niet of ze wel of niet goed voetballen”, lacht ze. “Dat ik nieuw ben ik deze wereld heeft voor en nadelen. Het voordeel is dat ik overal blanco in ga, ik hoef geen mening te vormen. Het nadeel is dat ze mij veel wijs kunnen maken, maar als bestuur houden we elkaar scherp.”

Op de kaart
“We willen Nieuwenhoorn weer meer op de kaart zetten”, besluit Scholtz. “Dat staat ook in ons beleidsplan. Gelijke kansen voor iedereen, een stukje professionalisering en echt een regionale opleidingspartner voor de jeugd. En natuurlijk willen we heel graag zaken veranderen aan onze accommodatie. Maar daar hangt weer een prijskaartje aan vast. De grootste prioriteit is het up-to-date maken van de kleedkamers en het vernieuwen van de kantine.”

Klik op VV Nieuwenhoorn voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Nieuwenhoorn voor meer informatie over de club.

Dames 30+ een toevoeging voor de club ZBC’97

Zoveel mogelijk plezier maken, daar draait het bij de dames 30+ van ZBC’97 allemaal om. En tijdens het eerste seizoen, is dat volgens captain Chantal Hensema best wel aardig gelukt. “We hebben heel veel vrouwen die er echt zin in hebben, dat is eigenlijk het leukste!”

Waaronder de 40-jarige voetbalster dus zelf. “Ploeggenoot Priscilla en ik hadden het er een keer over bij de club, toen dachten we: dan gaan we het maar regelen!” En zo geschiedde. “Dit seizoen zijn we begonnen, voorlopig alleen nog maar met trainen.” De reden daarvoor is simpel. “Op dit moment hebben we een stuk of acht speelsters en eigenlijk hebben we er toch wel minimaal tien nodig, om competitie zeven tegen zeven te kunnen spelen.”

Enthousiast

Toch is dat stiekem wel wat Hensema het liefste wil. “Ik heb vroeger altijd zelf gevoetbald, dan begint het toch wel weer te kriebelen. Dus toen het ter sprake kwam, wilde ik het gewoon proberen.” Uniek, bij ZBC’97, vertelt ze. “Er is hier nog nooit een damesteam geweest, maar iedereen is enthousiast. Het is natuurlijk ook gewoon hartstikke leuk en goed voor de club.” Met haar dus als een soort captain. “Vooral om dingen te regelen. De training wordt op vrijdag gedaan door Marnix (Vos).” Met bijzondere tegenstanders, zo blijkt. “Vaak trainen we met een aantal mannen, voor extra weerstand. Of met jeugdspelers.” Gezien de gemiddelde leeftijd van haar eigen team, kan dat volgens Hensema prima. “We hebben best wel verschillende leeftijden, maar iedereen toont inzet en we willen er samen echt iets van maken. Dat vind ik bijzonder.” Met elkaar iets opbouwen dus. “Vrouwen die er echt zin in hebben én fanatiek zijn! Naast natuurlijk een stukje gezelligheid.”

Competitie

Al moet ook de bloedfanatieke Hensema zelf, het vooral hebben van het harde werken. “Ik ben een midvoor, iemand die alles geeft en altijd haar best doet. Vooral om te scoren, maar ook met coachen.” Met haar fanatisme, zit het na al die tijd dan ook nog wel goed. “Ik heb lang aan cardioboxing, krachttraining en hardlopen gedaan. Gewoon om lekker fit te blijven.” De Rotterdamse, ruim twaalf jaar geleden kwam ze in Zwijndrecht wonen, hoopt dan ook dat er in de toekomst nog een aantal vrouwen bij gaan komen. “Zodat we ons volgend seizoen hopelijk in kunnen schrijven voor de competitie. Dat is het doel.” Naast natuurlijk zoveel mogelijk plezier maken. “Daar gaat het uiteindelijk om!”

Klik op ZBC’97 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZBC’97 voor meer informatie over de club.

Guus Offerhaus gaat Quick Boys missen

0

Na een jaar Quick Boys verkast Guus Offerhaus deze zomer naar Telstar. “Ik heb altijd de ambitie gehad om terug te keren bij een betaald voetbalorganisatie, maar ik heb toch even getwijfeld. Ik zat heel goed op mijn plek bij Quick Boys”, vertelt de voormalig jeugdspeler van SC Heerenveen.

Offerhaus (23) viel bij Quick Boys, de ploeg dit onder leiding staat van trainer Thomas Duivenvoorden, met zijn neus in de boter. De club eindigde als derde in de Tweede Divisie en verraste vriend en vijand in de KNVB Beker. Quick Boys won van De Graafschap en NAC Breda en verloor pas na strafschoppen van eredivisieclub AZ. “Die laatste was de allermooiste wedstrijd in het shirt van Quick Boys”, glundert Offerhaus. “Zonder de andere duels te kort te doen, want ook de wedstrijden in de competitie tegen Katwijk waren mega. Zoiets had ik als voetballer nog nooit meegemaakt.”

Ophypen
Dat begon al ruim voor de wedstrijd, vertelt Offerhaus. “Niet normaal hoe mensen die wedstrijd ophypen. Vanaf maandag voel je al dat die wedstrijd eraan komt tegen Katwijk, op donderdag is er vuurwerk tijdens de training en op de wedstrijddag zelf, op zaterdag, word je met een heel apart gevoel wakker. Je voelt dat het iets bijzonders is en het pakte voor ons twee keer goed uit. Een geweldige ervaring. Ik wist dat de club leefde, maar ik werd toch nog verrast.” Offerhaus werd snel een vaste waarde in het team van Duivenvoorden. “Daar was ik ook wel voor van HFC naar Quick Boys gekomen. Ik wist dat het mogelijk was. Ik heb de meeste vlieguren als verdediger gemaakt, maar ook op het middenveld kan ik goed uit de voeten. Dat heb ik laten zien. Een voorkeur voor een positie heb ik niet echt, maar misschien voel ik me als verdediger iets meer vertrouwd. Iets comfortabeler. Maar eigenlijk is het me om het even.”

Missen
Het avontuur in Katwijk was kort voor Offenhaus, maar het gevoel voor Quick Boys is wel snel gegroeid. “Absoluut, ik ga de club ook zeker missen. Op een vrije zaterdag ga ik zeker wel wedstrijden bezoeken. Ik wil weten hoe het gaat met mijn voormalig teamgenoten en met de club. Ik hoop dat mijn avontuur bij Telstar net zo mooi wordt.” Want dat is de volgende halte in de carrière van Offenhuis. Keuken Kampioen Divisie-voetbal in Velzen-Zuid. En dat ondanks een snelle contractverlenging bij Quick Boys in zijn eerste jaar. “Voor een andere amateurclub was ik zeker niet vertrokken, maar een BVO heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden. Ik heb mijn baan opgezegd, werken kan altijd nog, vertrekken bij Quick Boys vind ik lastiger dan stoppen met werken. Fulltime voetballen is toch het mooiste dat er is. En ik geloof in het plan van Telstar.”

Springplank
Offerhaus heeft een weloverwogen keuze gemaakt. “Niemand heeft tegen mij gezegd: doe het niet. Ik doe gewoon wat goed voelt. En dat is dit. Ik denk dat ik me als verdediger kan door ontwikkelen bij Telstar, om daarna weer een vervolgstap te maken. Waar dat is, geen idee, ik moet me eerst aanpassen en ontwikkelen bij Telstar. Maar voor veel spelers is deze club al een springplank geweest. Telstar geeft jonge jonge iets makkelijker kansen. Ik zie die kansen ook voor mij.” Met Quick Boys eindigde Offerhaus in het seizoen 2023/2024 als derde in de Tweede Divisie. “Had er meer ingezeten? We hebben wel wat uitglijders gehad, dus ook hier en daar wat punten laten liggen. We hadden het misschien iets spannender kunnen maken, maar een kampioenschap zat er nooit in, Spakenburg was gewoon ongenaakbaar.”

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.