Home Blog Pagina 186

Terugblik op afgelopen seizoen met Wim Wouters van jeugdig RKTVC1

0

In zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van RKTVC 1 is Wim Wouters (57) erin geslaagd om met zijn ploeg kampioen te worden. De oud-speler van NEC blikt terug op zijn eerste seizoen als hoofdtrainer bij de club waar het voor hem allemaal begon.

Na het teleurstellende seizoen 2021/2022, was de club waar Wouters een halve eeuw geleden begon met voetballen op zoek naar een nieuwe trainer. De geboren Tielenaar zat al een seizoen zonder club en zijn handen begonnen te jeuken. ¨Ik had het geluk dat ik, voordat ik aan mijn ambtstermijn begon, al een een keer kon komen kijken bij de o17, de o19 en drie keer bij het eerste. RKTVC staat bekend om haar talentvolle jeugd en dat viel mij toen ook op. Met een paar jongens die ik daar zag rondlopen wilde ik graag werken bij het eerste en dat betekent dat je moet doorselecteren. Daar ben ik toen eerlijk in geweest¨.

Het doorschuiven van een aantal jonge talenten zorgde ervoor dat de selectie van het eerste vrij breed werd, te breed om iedereen aan het spelen te krijgen. Daar verzon Wouters samen met Stefan Haaksman, trainer van de JO19, aan het begin van het seizoen een oplossing voor. ¨Omdat we zo’n jonge selectie hebben, zeven of acht jongens kunnen nog in de JO19 spelen en een paar zijn er rond de twintig, hebben we ervoor gekozen een JO23 te starten. Zo had ik elke zondag vier, vijf jongens op de bank zitten die zaterdag al minuten gemaakt hadden. Dat vind ik bij de amateurs heel belangrijk¨.

Wouters gedurfde aanpak om met veel nieuwe en jonge jongens te gaan werken, betekende dat hij op het tactiekbord nog wat puzzelwerk te doen had. Die puzzel werd gelegd aan de hand van de eerste wedstrijden. ¨In de beker interesseert mij het resultaat niet. Die wedstrijden gebruikte ik om te kijken waar we stonden. Ik keek toen naar kwaliteiten als: loopvermogen, scorendvermogen en spelintelligentie. Na die wedstrijden viel mij op dat er enorm goed positiespel gespeeld werd. Daar ben ik toen nadrukkelijk op gaan trainen.¨

De eerste wedstrijd van het seizoen speelde de ploeg van Wouters tegen de Teisterbanders. Hij wilde voorafgaand aan die wedstrijd nog geen hoge verwachtingen ophangen aan het seizoen. ¨We wonnen die wedstrijd. En na drie wedstrijden stonden we op negen punten. Toen heb ik de jongens voorgehouden dat ik als trainer het gevoel kreeg dat we best hoge ogen konden gooien dit seizoen. Het woord ‘kampioenschap’ sprak ik nog niet uit, maar zeker top drie.¨

Na de vliegende start van ‘RK’ en de daarbij horende stijgende verwachtingen, kwam er een lichte vormdip, stelt Wouters. ¨We liepen tegen twee nederlagen en een gelijkspel aan. Daarna kwam Maliskamp op bezoek, dat op dat moment bovenaan stond. Een ervaren ploeg, die fysiek veel verder was dan wij. Het werd 0-0, maar we hebben ze alle hoeken van het veld laten zien. Dat was volgens mij het kantelpunt van het seizoen.¨

De make-or-break wedstrijd was de uitwedstrijd tegen datzelfde Maliskamp. RKTVC tankte onderweg naar die wedstrijd veel vertrouwen, het won alles op SV Buren thuis na (1-1) en stond bovenaan. ¨Ik was erg benieuwd of mijn ploeg zich staande zou houden toen we die kant op gingen. We stonden één punt voor op Maliskamp, vanwege een paar misstappen van hen. Daarnaast hebben wij veel jongens die uit de duels moeten blijven terwijl zij het juist van hun fysieke kracht moeten hebben. De druk zat er dus goed op. Maar na een half uur spelen, stonden we 0-4 voor. Die jongens wisten niet waar ze moesten lopen! Toen wist ik het zeker; dit wordt een kampioenschap¨.

Daar had Wouters gelijk in. RKTVC won met zes punten voorsprong op de nummer 2 de titel. Volgend seizoen is Wouters van plan deze lijn door te trekken. ¨In de derde klasse gaat alles weer een stukje sneller, we zullen dus moeten aanpoten. Maar mijn aanpak blijft hetzelfde. Ik heb weer wat nieuwe talenten uit de jeugd op het oog die ik bij het eerste wil betrekken. Ik kijk niet naar leeftijd, maar naar kwaliteit. Hier, bij ‘RK’, is namelijk iedereen een ster. ̈

Duurzaamheid belangrijk speerpunt voor TEC

0

Het realiseren van een duurzaam sportpark staat hoog op de agenda bij TEC. De afgelopen maanden zijn daar grote stappen in gezet. Zo is er recent topsport ledverlichting (500lux) geplaatst en bovendien worden er binnenkort 166 zonnepanelen gelegd waardoor TEC zichzelf kan voorzien in stroom.

Grote stappen gezet in verduurzaming sportpark

“In 2019 bij de terugkeer van TEC naar de 2e divisie hebben we onze eigen businessclub opgericht om zo de verschillende doelstellingen die we ons hadden gesteld met betrekking tot renovatie en verduurzaming van ons sportpark te realiseren”, vertelt Johan Verweij, voorzitter van sv TEC.

“Tijdens de ALV en sponsormeetings hebben we onze sponsors en vrijwilligers hierover met een ambitieus vijfjarenplan geïnformeerd. De afgelopen jaren hebben we hier met behulp van sponsors en vrijwilligers grote stappen in gezet en veel van onze doelstellingen weten te realiseren. Zoals de renovatie van de kleedkamers, waar ook afzuiging in geïnstalleerd is. We hebben als eerste club van Europa Greenboarding langs de lijnen staan. Dit zijn ledborden die tijdens de wedstrijden advertenties laten zien en na de wedstrijd omdraaien zodat de zonnepaneeltjes op de andere kant energie kunnen opwekken. Daarnaast filteren ze continu stikstof uit de lucht in hun omgeving. Daarnaast hebben we het dak van het terras en van de kantine vernieuwd, de boarding en leunhekwerk van het hoofdveld rondom voorzien van Stelconplaten, hebben we camerabeveiliging aan laten leggen, een nieuwe omroepinstallatie laten plaatsen en een Led scorebord van 5×4 meter in gebruik genomen. Ook hebben we nieuwe dugouts laten plaatsen, alle teams voorzien van uniforme kleding voor een goede uitstraling naar de businessclub. Er is een regeninstallatie op het Van der Valk-veld geplaatst, we hebben climate controle in de ruimtes van het hoofdgebouw gerealiseerd, alle gebouwen en onze vier voetbalvelden zijn voorzien van ledverlichting en er worden 166 zonnepanelen op het hoofdgebouw geplaatst, waarmee we de club van eigen stroom voorzien. Dit hebben we allemaal in het kader van verduurzaming gedaan.¨

Zonder sponsors en vrijwilligers ben je als sportclub nergens

¨De totale kosten waren rond de 375.000 euro. Dit hebben we kunnen realiseren met behulp van onze sponsors en vrijwilligers. Dat is best uniek. We zijn ontzettend trots op wat er in vier jaar tijd al is gerealiseerd door personen die de club een warm hart toe dragen. Zeker als het gaat om de afgelopen jaren, die best bijzonder zijn geweest voor iedereen. Er is bewust gekozen om geld uit te geven aan projecten, waar iedereen op lange termijn zijn voordeel van heeft. Door corona en de energiecrisis is de bewustwording van de noodzaak van verduurzaming groter geworden. Zeker bij sportclubs. Helaas, is het uiteindelijk niet gelukt om alles te realiseren.¨

Stichting Solar & gemeente Tiel

¨sv TEC is door Gemeente Tiel met het vernieuwde verduurzamingfonds geholpen. Via Stichting Solar is er een 10-jarige lening gefaciliteerd van 50.000 euro met speciaal rentetarief. Hierdoor hebben we de hoofdveldverlichting op topsportniveau van 500 lux kunnen realiseren. Door het aanleggen van deze topsportverlichting is de lichtkwaliteit geschikt voor tv-uitzendingen die naast verduurzaming en andere besparingen dan ook weer een extra vergoeding opleveren in de clubkas. Maar we zijn nog niet klaar. Met het 100-jarig bestaan van TEC in aantocht gaan we tijdens onze ALV nieuwe doelen stellen die haalbaar zijn voor de club en verantwoord zijn voor de lange termijn.¨

Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.

Voor Rillandia en Mike Brevoord was periodetitel nog een onverwacht toetje

Toen hij op zijn vijftiende van het midden van Nederland verhuisde naar Zeeland, streek het gezin Brevoord neer in Rilland. Mike Brevoord (31) ging voetballen bij de lokale voetbalclub en is er sindsdien nooit meer vertrokken. Met een vierde plek én een periodetitel kon men bij de vierdeklasser terugkijken op een prima seizoen.

“Dat we die periodetitel pakten en daardoor nog de nacompetitie ingingen, dat was best een onverwacht toetje. Jammer dat het niet is gelukt, maar bovenin de vierde klasse meestrijden om de prijzen dat is gewoon iets wat prima bij deze mooie club past.”

Inmiddels woont Brevoord zelf niet meer in Rilland maar in Breda, toch heeft hij er nooit over getwijfeld om elders te gaan voetballen. “Ik heb een drukke baan en zit veel in de auto. Door het hele land doe ik interieurbeplanting bij onder meer grote kantoren, scholen en ziekenhuizen voor een bedrijf uit Rilland. Dus daarom kan ik het prima combineren met voetballen hier. Het is daardoor wel zo dat ik niet altijd kan trainen en dus ook niet verzekerd ben van een basisplek. Daar heb ik geen probleem mee hoor, ik vind het fantastisch om bij de groep te zijn en waar de trainer me nodig heeft daar speel ik. Ongeacht de positie en of het nou in de basis is of als invaller.”

Voor die laatste rol vindt de aanvaller zichzelf misschien zelfs nog wel het meest geschikt. “Het klinkt gek, maar ik vind het fijn om in te vallen. Ik heb altijd de wil om te winnen en heb moeite met doseren. Dat is een probleem als je vanaf het begin speelt. Als je invalt heb je een veel kortere periode om alles te geven en tekeer te gaan. Ik heb er dan ook helemaal vrede mee.”

Met de vierde plek kan Brevoord met zijn ploeggenoten terugkijken op een prima seizoen, maar één puntje achter nummer twee Nieuwland. “We dollen met elkaar en zijn serieus als het moet. Of we hogerop zouden kunnen weet ik niet, maar jaarlijks in de top van de vierde klasse meestrijden dat moet altijd het doel zijn. We winnen van Krabbendijke en Nieuwland, maar verliezen daarna van Schoondijke en kansloos van Apollo’69. Als we die wisselvalligheid eruit krijgen in de toekomst, wie weet wat er dan nog meer inzit voor ons als team.”

Klik op V.V. Rillandia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Rillandia voor meer informatie over de club.

Papendrecht JO12-2 wint Jens Toornstra Toernooi

0

Voor Papendrecht JO12-2 stond 27 augustus al maanden rood omcirkeld in de agenda. Op die zondag deden zij bij Alphense Boys mee aan het Jens Toornstra Toernooi.

Voor de spelers en ouders was het vroeg uit de veren. Om 07.10 uur vertrok de groep vol goede moed richting sportpark De Bijlen in Alphen van den Rijn. Eenmaal aangekomen speelden de mannen van JO12-2 al snel hun eerste wedstrijd.

Direct na het eerste fluitsignaal schoot de formatie van trainers Ronald en Mohamed uit de startblokken. Er stond 5 seconden op de teller en de keeper van de tegenpartij kon al vissen: 1-0 dankzij Xavi Eielts. Dit bleek ook de eindstand. Mede dankzij een fantastische redding uit de kruising van sluitpost Julian Visser. De tweede wedstrijd ging helaas met dezelfde cijfers verloren.

In de derde en vierde wedstrijd wist het verdedigende blok van Papendrecht, bestaande uit Lennox Kornet, Amir Heydari, Timo Rietveld en Santiago van Beest, goed vanuit de organisatie te voetballen. Dat bood kansen voor het middenveld waar Xavi Eielts, Anton van der Leeden en Esey Kebede met goed positiespel de spitsen Ryan van Mook en Bilal Tiznine wisten te bedienen. Het ene doelpunt was nog mooier dan het andere. De laatste wedstrijd werd met 5-0 gewonnen. De mooiste goal kwam op naam van Esey. Een streep die onhoudbaar bleek voor de keeper.

Na afloop van die wedstrijd bleek dat de concurrentie punten had laten liggen, wat inhield dat JO12-2 met drie gewonnen wedstrijden zich tot kampioen van het Jens Toornstra Toernooi mocht kronen.

Hoewel de rood-zwarte jongens nog niet met elkaar getraind hadden, wisten zij één van de grootste pupillentoernooi van Nederland toch te winnend af te sluiten. Trainers Ronald en Mohamed lijken goud in hun handen te hebben met deze selectie. VV Papendrecht gaat nog veel plezier beleven aan deze voetballers.

Klik op VV Papendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Papendrecht voor meer informatie over de club.

Goes en Ilias Sealioui beleefden alles behalve een constant seizoen

Na de degradatie hoopte men bij Goes Zaterdag 1 op seizoen zonder zorgen en met de hoop om mee te spelen om de prijzen. Het werd een vrij kleurloos competitieseizoen in de 4e Klasse B met een uiteindelijke zesde plek.

“We zijn het gehele seizoen verre van constant geweest. En als je onderweg teveel onnodige punten laat liggen, dan eindig je kansloos en ook kleurloos buiten de prijzen. Het is natuurlijk ook geen zekerheid dat je na een degradatie bovenin meespeelt, want je bent voor veel tegenstanders dan toch al snel de te kloppen ploeg. Er wordt anders tegen je gespeeld, in de vierde klasse ook fysieker, en daar hadden we soms moeite mee. Tegen de voetballende teams deden we aardig mee, maar als het echt op knokken en fysiek aankwam, dat lag ons minder”, zegt de 21-jarige centrale verdediger Ilias Sealioui.

Met Wolfaartsdijk als terechte kampioen had men bij Goes wel rekening mee gehouden, maar ook dat ze misschien dichter tegen de bovenste plaatsen aan zouden zitten. “De onervarenheid heeft ons uiteindelijk toch de nodige punten gekost. Onze meest ervaren speler was Bajram Bajra, maar die was met een zware knieblessure weggevallen. De gemiddelde leeftijd is misschien tweeëntwintig jaar en dat is jong. Tegen de gevestigde ploegen brak ons dat op. Die waren net wat slimmer of hadden ze ervaren mannen die de ploeg tactisch goed wisten weg te zetten. Dat misten wij en dan zie je dat je achter de feiten aanloopt in de wedstrijden. Op trainingen ging het wel, maar om dan in de wedstrijden het om te zetten in resultaten te vaak net niet.”

Sinds de D-pupillen speelt Sealioui al bij Goes en stroomde drie seizoenen geleden vanuit de JO19 door naar zaterdag1, tegelijk met wat spelers uit het tweede van SSV’65. “Ik heb het prima naar mijn zin en voetbal altijd, daar ben ik wel blij mee. Het geeft me de kans om mezelf te blijven ontwikkelen als voetballer. Door het gebrek aan echte verdedigers speel ik nu als centrale verdediger, maar mijn favoriete positie is eigenlijk op ‘zes’. Dat is een positie die denk ik ook beter bij mijn kwaliteiten past, maar ik snap de reden van de trainer om me centraal in de verdediging op te stellen. Al zou hij ook liever voor de andere optie kiezen.”

Toch zegt Sealioui ook in de verdediging zichzelf goed te kunnen ontwikkelen. “Ik word absoluut niet geremd in mijn ontwikkeling omdat ik niet op mijn favoriete positie kan spelen. Elke week en wedstrijd is weer anders en een leermoment. De ene week tegen een kleine en beweeglijke spits, de andere week staat er een grote, fysieke sterke kerel tegenover me. Daar word je als voetballer completer van en dat is fijn. Want alle ervaringen die ik meemaak, die kan ik in de toekomst goed gebruiken.”

In zijn derde jaar bij de selectie, is het pas zijn eerste seizoen als onbetwiste basiskracht. “Het eerste jaar was ik geen basisspeler, vorig seizoen al vaker al hadden we toen een hoop oudere spelers die als aanvulling kwamen en nu zijn vertrokken. Nu moeten we als jonge gasten zelf wekelijks laten zien wat we waard zijn. Dat ging dit seizoen nog met wisselende successen. Volgend seizoen moet de lat weer een beetje hoger en moeten we proberen om constanter te presteren en dan komen vanzelf de plekken waar je meedoet om de prijzen dichterbij.”

Klik op VV GOES voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV GOES voor meer informatie over de club.

Voor Roderiek Gaakeer wordt vierde klasse met Nieuwdorp nieuwe ervaring

Het zat er al een aantal seizoenen aan te komen, maar in mei viel voor SV Nieuwdorp het doek. De ploeg van verdediger Roderiek Gaakeer (33) degradeerde en komt na de zomer uit in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. ‘Dat ga ik voor het eerst in zeventien jaar meemaken en wordt voor mij een nieuwe ervaring.’

Vorig jaar leek Nieuwdorp ook af te dalen naar het laagste zaterdagniveau, maar wist de ploeg zich met kunst en vliegwerk te redden. “We zagen dit scenario natuurlijk al een tijdje aankomen, maar als het dan werkelijkheid wordt is het toch een enorme tegenvaller. Zelf ben ik sinds mijn zeventiende lid van de eerste selectie en debuteerde toen ze hier kampioen waren geworden en naar de tweede klasse promoveerden. Dan is het een hard gelag om na de zomer ineens in de vierde klasse te gaan voetballen…”

De ideale twaalfde man, zo typeert Gaakeer zichzelf, maar vorig jaar en ook dit seizoen heeft hij vrijwel alles gespeeld. “De spoeling was de afgelopen twee seizoenen zo enorm dun. Als je voetbalschoenen in je kast had liggen en je kon ze strikken dan moest je bijna meedoen bij het eerste. Jongens die normaliter in het tweede, derde of zelfs vierde zouden spelen moesten meedoen en dan is het anderzijds knap dat het pas dit seizoen tot een degradatie leidde.”

Jonge spelers die de kar moesten trekken, een reeks aan blessures en weinig ervaren krachten die beschikbaar waren. Gaakeer was, op een paar blessureperiodes na, één van de weinigen met ervaring. “Die jonge gasten waren daar nog niet klaar voor en mag je ook niet verwachten. Als er op sommige momenten zeven basisspelers geblesseerd zijn, dat vangen wij niet meer op en dan wordt het moeilijk om de punten te pakken die je nodig hebt om te overleven. Daarbij was de derde klasse ongekend sterk. Tegen de topploegen puntloos blijven is dan logisch, maar als je twee keer van Veere en thuis van Bevelanders verliest…..”

Tussentijds werd ook nog afscheid genomen van hoofdtrainer Jacques Blijlevens. “Als het niet werkt dan moet je die keuze maken als club. Maar het zegt veel over ons seizoen. Daarna groeide onder interim-trainer Ronald de Jonge het plezier wel weer bij iedereen, maar leidde het niet tot de gewenste ommekeer qua resultaten. En dan moet je de rug rechten en na de zomer proberen om met z’n allen de knop om te zetten. Maar het zal moeten blijken hoe we een niveau lager voor de dag komen.”

Een realistische kijk op zijn eigen kwaliteiten als voetballer. Dat heeft Gaakeer zeer zeker en is bij heel veel spelers niet vanzelfsprekend. “Ik weet heel goed waar mijn kwaliteiten liggen én waar ze vooral ook niet liggen. Nieuwdorp is mijn club en daar doe ik mijn best voor of dat nu als basisspeler is of, zoals meestal het geval was, als invaller. Ik heb daar altijd vrede mee gehad hier en dat zal blijven tot het moment dat ik ermee stop.”

Klik op SV Nieuwdorp voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Nieuwdorp voor meer informatie over de club.

Verzorger René van den Hummel keert terug op oude nest bij MZC’11

ZIERIKZEE – Omdat zijn vorig baan als ambulancemedewerker niet langer te combineren was met het vrijwilligerswerk als verzorger stopte René van den Hummel een aantal seizoenen geleden bij MZC’11. Toch bleef hij altijd wel betrokken bij ‘zijn’ club, waar hij in de rol van verzorger komend seizoen zal terugkeren op het oude nest.

“Ik heb in het verleden de prachtige opmars van het eerste elftal meegemaakt van de vierde naar de eerste klasse. Heb gewerkt met geweldige lichtingen voetballers en onder een aantal verschillende trainers zoals Adriaan van Nieuwenhuijze, Alexander van Keulen en Edwin Kriens. Mijn werk liet het destijds op een gegeven moment niet meer toe om de rol als verzorger te kunnen uitvoeren zoals ik die graag wilde. Ik kon minder aanwezig zijn dan me lief was en dat voelde toen niet goed. Ook toen werkte ik samen met Dennis Koole, die er dus nu mee stopt. Ik kreeg de vraag  of ik het zag zitten om hem op te volgen bij de club. Gezien ik nu ander werk heb in de zorg bij het Witte Kruis kan ik die stap weer maken en dat voelt enorm prettig. Ik heb er dan ook heel erg veel zin in.”

Daardoor is hij dus spreekwoordelijk ‘terug van weggeweest’ binnen de gelederen van de Schouwse tweedeklasser. Van den Hummel is vanaf augustus tijdens wedstrijden van het eerste elftal weer met zijn ‘wonderspons’ het veld in aan het rennen en spelers daar waar nodig aan het oplappen. “Dat stuk heb ik wel gemist moet ik zeggen, net zoals het contact met de jongens in de kleedkamer of op het veld. Dat zijn toch altijd prachtige momenten om met elkaar te beleven.”

Met opleidingen en verschillende diploma’s op zak in de sportverzorging kent Van den Hummel dus meer dan genoeg het klappen van de zweep. “En het contact is er altijd gebleven met spelers en mensen binnen de club. Mijn zoons zijn hier ook actief dus dan ben ik hier nadat ik stopte nog meer dan regelmatig geweest. Toen bekend werd dat Dennis ging stoppen werd ik benaderd en hebben we goede gesprekken gehad. Omdat ik regelmatige diensten draai kan ik werk en de rol als verzorger weer prima combineren. En ook op de zaterdagen ben ik vrij dus kan ik mee naar de wedstrijden.”

Hoewel hij van een andere generatie is, zegt hij prima overweg te kunnen met de verschillende leeftijden die de selecties herbergen. “Dat weet ik wel zeker want dat is altijd goed gegaan. Met humor én verstand van zaken kom je bij voetballers toch altijd een heel eind. Van het gekscherende ‘kusje erop’ tot een dringend advies als het gaat over herstel bij blessures. Ik heb het allemaal meegemaakt en dat ging perfect. Sportmassage, blessurebehandelingen, tapen en bandages aanleggen. Allemaal ten doel om de spelers heel te houden. En anders is het om ze zo snel mogelijk weer aan het voetballen te hebben. Dat blijft het mooie van de rol als verzorger en telkens opnieuw een mooie uitdaging.”

Zijn jaren op de ambulance hebben hem ook veel inzichten gegeven. “Dan heb je de ergste dingen wel gezien, dus schrik je niet direct van een voetballer die op het veld ligt na een tackle. Als je dan met de waterzak aankomt merk je het snel genoeg of het ernstig is of dat de spuitbus en natte wonderspons voldoende zijn haha. Maar als ze me niet hadden gebeld, dan had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Ik vind het echter belangrijk om iets voor de gemeenschap te kunnen doen. En als dat kan bij de club die je lief hebt én in een rol waar je kennis van hebt, dan is dat alleen maar extra mooi. Ik heb er dan ook enorm veel zin in.”

Klik op MZC’11 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MZC’11 voor meer informatie over de club.

Doelman Matthew Lentink ziet dat GOES is gegroeid

GOES – Een tussenjaar, zo werd het afgelopen seizoen van v.v. GOES vooraf gezien in de Vierde Divisie A. Toch begon het elftal van doelman Matthew Lentink steeds beter te draaien en werd gaandeweg het seizoen steeds sterker. Even was er zicht op een periodetitel, maar die ging uiteindelijk naar kampioen Kloetinge.

“In de laatste periode hebben we een paar keer soms ook onnodig punten verloren en ons zelf in de voet geschoten. We hadden het daardoor niet meer in eigen hand helaas. Dat was wel even zuur en een teleurstelling, maar als je me vooraf had gezegd dat we afgelopen seizoen zouden meedoen voor een periodetitel dan had ik het niet geloofd. Dus wat dat betreft hebben we het prima gedaan.  Alleen als je tot op de laatste speeldag zo dichtbij bent….”

Toch kijk de ervaren goalie, die toch alweer de nodige seizoen op Sportpark Het Schenge onder de lat staat, met positieve gevoelens terug op het seizoen. “Er waren in de het tussenseizoen maar liefst veertien nieuwe spelers gekomen en van het oude team bleven er een viertal over. Dat kost gewoon tijd en dan moet je incalculeren dat dit ook punten gaat kosten. Als je het dan in met name de eerste en derde periode zo goed doen, dan moet je daar vrede mee hebben. Alleen de tweede periode was minder en dus eindig je net buiten de prijzen.”

In het verleden was Lentink (30) ook nog actief voor Kloetinge, Zeelandia-Middelburg en VC Vlissingen. In Goes krijgt hij met Stephan Beekman die overkomt van RBC Roosendaal te maken met een nieuwe keeper. Ook komen er Ewoud van Troost (Terneuzense Boys), Jeremie Noa (Terneuzen), Rowan Traas (Patrijzen), Sjoerd Verhulst (SVOD’22) een kwartet nieuwe jongens bij. “Dat is alleen maar goed, concurrent maakt uiteindelijk iedereen beter en dat is op dit niveau ook nodig. We hebben in sommige wedstrijden nagelaten om de punten over de streep te trekken, dat is ook met momenten een gebrek aan ervaring en dat moet groeien. Zelf probeer ik er in de coaching voor de spelers te zijn, maar ik heb we geleerd om meer de focus te richten op mijn eigen prestaties en pas daarna me teveel met andere zaken bezig te houden.”

En die focus ging hem aardig af, want zeker voor de winterstop hield hij maar liefst zes keer zijn doel schoon. “Dat zijn er uiteindelijk negen geworden. Respectabel maar je moet altijd streven naar meer en beter. Zo zit ik in elkaar. Al draait het primair om wedstrijden winnen, want ik krijg liever elke week een goal tegen en dat we uiteindelijk kampioen worden dan de nul houden en dan de weken erna een reeks wedstrijden verliezen en zo met lege handen staan. Maar wanneer je als keeper de ballen tegenhoudt en lekker keept, dan straalt dat ook door op de rest en groeit het vertrouwen. Dus ik werk daar wel hard aan. Elke training en wedstrijd opnieuw.”

Waar het dit seizoen nog niet lukte om een prijs te pakken, daar ziet Lentink wel degelijk kansen voor zijn ploeg in de toekomst. “Wat misten in bepaalde wedstrijden was een type Ruben Hollemans, die wist met zijn ervaring soms net dat beetje venijn te brengen of de boel zo neer te zetten dat we wél een lastige pot over de streep trokken. Nu is het vooral jong en nog te onervaren. Het zijn echter wel allemaal jongens met heel veel potentie en dat heeft tijd nodig. Het feit dat iedereen al zoveel stappen heeft gemaakt in zijn ontwikkeling, zowel individueel maar ook als groep daar heb ik van genoten. We zijn als team enorm gegroeid en worden nu in de breedte ook weer sterker. Dus ik kijk met veel vertrouwen vooruit.”

Klik op VV GOES voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV GOES voor meer informatie over de club.

Lewedorpse Boys haalde opgelucht adem

LEWEDORP – Op het nippertje.. Zo mag het bereiken van de vooraf gestelde doelstelling bij Lewedorpse Boys wel worden getypeerd. Tot de allerlaatste speeldag kon het tussen de ploeg van aanvaller Jarmo van Tatenhove (22) en concurrent Zaamslag in de 3e Klasse A nog alle kanten op. Lebo handhaafde zich en Zaamslag moest de nacompetitie in.

“Dat was nog wel even spannend. Wij verloren van GPC Vlissingen dat daardoor rechtstreekse degradatie ontliep, maar in de nacompetitie alsnog degradeerde. Maar gelukkig verloor ook Zaamslag van Luctor Heinkenszand, waardoor wij ons direct wisten te handhaven. Toch voor ons een puike prestatie, want deze klasse was enorm sterk. En dat wordt volgend seizoen niet minder nu er zowel uit de vierde- als tweede klasse een aantal sterke ploegen bijkomen.”

Vorig seizoen zat er een duidelijke afbakening tussen de linker- en rechterrij in de derde klasse, waar Van Tatenhove met Lewedorpse Boys in de resultaten wisselvallige uitslagen lieten zien. Zo speelde het elftal van de vertrekkende trainer Kees Duitemeijer (gaat aan de slag bij FC Axel) geen enkele keer gelijk, maar was het alleen of winnen of verliezen. “Dat zegt wel veel over ons seizoen. De wedstrijden die we moesten winnen die hebben we, met uitzondering van die laatste tegen GPC, ook gewonnen. Maar we hebben weinig tot geen ‘bonuspunten’ gepakt tegen de topteams. Daar had af en toe wel meer ingezeten maar wij scoorden niet, terwijl zij dan een kans die ze kregen wél wisten te verzilveren. Niet door onervarenheid, maar eerder door onoplettendheid bij ons en dat is zonde.”

Hij debuteerde als speler van de JO17 in het eerste onder Paulus Poortvliet en ging sindsdien meetrainen en vaker minuten maken. Uiteindelijk wist hij een basisplek te veroveren en die heeft hij inmiddels al enkele seizoenen. Huseyin Dogan wordt volgend seizoen trainer van voetbalvereniging Lewedorpse Boys en ook die wil de aanvaller weer overtuigen van zijn kwaliteiten. “Bij elke trainer moet je jezelf weer opnieuw bewijzen, dat geeft ook altijd weer nieuwe prikkels. Ik heb snelheid en pik geregeld mijn doelpuntjes mee. Al vind ik dat ik daarin nog wel veel effectiever moet zijn en dat gemiddelde moet omhoog.”

Van Tatenhove blijft dan ook zonder twijfel bij de ploeg uit zijn woonplaats spelen. “Zeker weten! Het is een gezellige club en zorgt bovendien voor een stuk leefbaarheid. Het is dichtbij en we spelen op een mooi niveau tegen prima tegenstanders hier uit de regio. Ik vind ook dat we op dit niveau thuishoren met onze selectie. Als we de komende jaren een stabiele derdeklasser blijven, dan doen we het prima.”

Klik op Lewedorpse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Lewedorpse Boys voor meer informatie over de club.

Ube van Staveren wil zich bij HKW’21 terugknokken onder de lat

HOEDEKENSKERKE/KWADENDAMME – Vorig seizoen was voor Ube van Staveren niet bepaald een seizoen om juichend op terug te kijken. In de voorbereiding verloor de 32-jarige doelman de concurrentiestrijd van Rowin van ’t Westeinde. Bovendien had hij te kampen met enkele blessures.

“Het was op zijn zachtst gezegd niet direct mijn seizoen nee. Ik had me daar toch wel wat anders van voorgesteld. Dat de trainer de boodschap gaf voor de jeugd te willen kiezen ondanks dat hij ons als keepers gelijkwaardig vond, dat kwam wel aan. Ik ben van nature super fanatiek en als je dan ineens na vijf seizoenen niet meer je wedstrijden bij het eerste maar in het tweede elftal moet gaan keepen, dat was wel een tegenvaller.”

Van Staveren kreeg bovendien nog last van een ontstoken aanhechting bij zijn pezen in de knie en speelde met een liesblessure op veel zaterdagen. “Ik heb bij het tweede wel alle wedstrijden gekeept, maar soms was uittrappen niet te doen. Bij een tweede kon ik dat nog wel enigszins compenseren, maar in een eerste elftal had dat overigens niet gekund. Door die blessures heb ik er wel de voorkeur aan gegeven om de wedstrijden wel te spelen en de trainingen regelmatig over te slaan. Daardoor kon ik toch wedstrijdminuten maken, al had ik het natuurlijk liefst anders gezien.”

De doelman begon met voetballen bij Wolfaartsdijk waar hij in de jeugd stopte. Hij verhuisde daarna naar Kwadendamme, maar toen men bij Hoedekenskerke een keeper zocht is hij daar gaan spelen. En nu feitelijk nog steeds omdat de club opging in de nieuwe fusievereniging HKW’21. “Tot deze voorbereiding heb ik uiteindelijk vijf seizoenen in het eerste gekeept waar ik onze huidige keeperstrainer Jesper Stoel opvolgde. Altijd heb ik geprobeerd het maximale te geven en in mijn ogen het vrij behoorlijk gedaan. Toch besloot men om begin van dit seizoen voor mijn jeugdige concurrent te kiezen. Jammer, maar ik heb ermee te dealen al was het zeker in het begin bij het tweede sportief gezien best lastig. Want ik wil altijd wel competitief zijn, ook als ik mijn wedstrijden bij het tweede elftal moet keepen.”

Hoewel het een tegenvaller was dat hij zijn basisplek verloor, zag hij het nu achteraf wel een beetje aankomen. “Je merkte het aan kleine dingen en je probeert het dan van de andere kant toch te negeren en het maximale te blijven geven. Maar dat bleek helaas niet voldoende. Ik was hier nadat Jesper stopte zo’n zes jaar eerste keus en ik had gehoopt om dat nog een tweetal seizoenen te blijven. Het besef is er ook wel dat je een keeper niet zo snel wisselt dan je dat met veldspelers doet. Dus de kans dat ze de beslissing weer omdraaien zal wellicht klein zijn, maar ik geef me niet zomaar gewonnen. Dat past ook wel bij mijn instelling als speler en je moet altijd zo lang het kan voor het maximale gaan.”

Weggaan naar een andere club heeft hij wel eens overwogen, stoppen met keepen af en toe ook. Zeker toen hij bij het tweede onder de lat plaatsnam en zeven keer op rij verloor. Maar vooralsnog ziet hij nog altijd kansen bij HKW’21. “Ik heb dit seizoen sinds de winter nauwelijks getraind en dat is niet prettig. Want je wilt pijnvrij een bijdrage kunnen leveren, ook om de concurrentie aan te blijven gaan. Nu was dat niet het geval en dat is balen. Ik heb met Rowin een prima band en steun hem ook. Dat deed hij andersom ook en je hebt er niks aan om dwars te liggen. Na de zomer ga ik er weer voor, want HKW’21 is echt wel mijn club.”

Klik op HKW’21 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HKW’21 voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.