Home Blog Pagina 182

Oranje Wit 3, ‘We zijn een beetje een schizofreen team’

Oranje Wit 3 werd kampioen met een 6-1 overwinning bij nummer twee Streefkerk 2. Dat kampioenschap werd groots gevierd op het terras voor de kantine van Oranje Wit. Trainer Michel Karel, aanvoerder Dennis Haksteeg en routinier Dennis Cohn vertellen over een onvergetelijk voetbaljaar.

DORDRECHT – ,,In de eerste seizoenshelft werden we al eerste, maar dat was meer een soort schifting omdat de competitie in twee blokken is gehakt door de KNVB. Uiteraard hebben we dat ook al gevierd, maar dit is het echte kampioenschap en vandaag laten we ons door niets of niemand stoppen”, zegt trainer Michel Karel, nadat hij met zijn team met een bus vol feestende spelers is teruggekeerd uit Streefkerk. ,,We hadden dit seizoen mooie competitors met IFC 3 en Streefkerk 2, maar ze waren niet opgewassen tegen de consistentie en de kwaliteit die wij hebben kunnen  neerzetten. We hebben een hele mooie mix van karakters en leeftijden. We hebben het met 23 man gedaan.”

”Nu was iedereen er natuurlijk bij, maar dat is uiteraard niet altijd het geval geweest. Toch is het ook wel een lastig voor mij geweest, want iedereen wil graag meedoen als de resultaten goed zijn, maar er kunnen er uiteindelijk altijd maar zestien spelen. We hebben wel altijd vijf wissels bij ons en die gebruiken we ook wel altijd. Iedereen moet zich gewaardeerd voelen en genoegen nemen met zijn rol. De ene is belangrijk binnen de lijnen, de andere vind het weer leuker om dingen naast het voetbal te regelen, zoals nu met kampioensshirts en de bus. Dat maakt uiteindelijk een team. Nu werkt het op ieder niveau zo dat de sfeer goed is als de prestaties goed zijn”, zegt Karel. 

Bloedfanatiek
,,We zijn een beetje een schizofreen team, zeg ik wel eens. Aan de ene kant moet het allemaal gezellig en ongedwongen zijn, maar aan de andere kant zijn we ook allemaal bloedfanatiek. Het zijn bijna allemaal jongens die altijd in de selectieteams hebben gevoetbald, dus dat fanatieke zit er wel in. Ik moet dat soms alleen even aanzetten, maar als ze eenmaal op dat veld staan gaan ze als de brandweer. We voetballen het soms echt helemaal kapot en dan sta ik als coach echt te genieten. In de beker hebben we het ook geweldig gedaan met onder meer een 3-1 zege op Sliedrecht 2 uit de reserve hoofdklasse.”

”Wij mogen het volgend seizoen in de reserve eerste klasse gaan laten zien en daar heb ik alle vertrouwen in met dit team, waarin nog heel veel jonge gasten rondlopen die alleen maar beter worden. Ja, ook op dit niveau. Ik geloof er heel erg in dat jonge spelers zich vooral ontwikkelen als ze samen voetballen met ervaren spelers, omdat die in het veld de tips en aanwijzingen geven die je als trainer nooit op dat moment kunt geven.”                                                               

Wie er volgend seizoen niet meer bij is, is Dennis Cohn. De ervaren spits stopt na een fraaie loopbaan bij Oranje Wit, waar hij ook jaren in het eerste en tweede elftal speelde. ,,Na 35 jaar voetbal is het mooi geweest. Ik word vader en ga lekker tijd in mijn gezin stoppen, al zal ik natuurlijk nog regelmatig komen kijken op zaterdag”, zegt Cohn, die ook regelmatig een training overnam als Karel niet kon en medeorganisator was van de jaarlijkse skireis in de winterstop.

,,Ik heb al drie jaar geroepen dat ik zou stoppen met een kampioenschap en nu is dit het perfecte moment voor mij om zo af te sluiten, mooier kan niet. Dit seizoen voelde ik in september al dat het zou gaan lukken en riep al maanden dat 13 mei de dag zou worden dat we kampioen zouden worden, dus deze dag ga ik niet snel vergeten”, zegt Cohn, die op de vrijdag altijd de motivatiespeech naar zijn teamgenoten stuurde in de groepschat.                                                                                         

De jonge spits Dennis Haksteen was dit seizoen aanvoerder en topscorer met 34 doelpunten. ,,Het is een prachtig seizoen geweest. We zijn vrienden en doen alles voor elkaar. De hele situatie met Roy Kirch heeft ons ook heel hecht gemaakt. We hebben zware momenten gehad als team, maar staan uiteindelijk samen met Roy het kampioenschap te vieren en dat zal niemand van ons vergeten.”

Voor meer artikelen over SV Oranje Wit klik hier.
Voor meer informatie over SV Oranje Wit klik hier.

Arkel in één klap vier gedecoreerden rijker

De lintjesregen vlak voor Koningsdag zorgt jaarlijks voor veel vreugde in families én verenigingen. Voor voetbalvereniging ASV Arkel was de meest recente uitreiking in de gemeente Molenlanden er eentje met een wel heel speciaal tintje: burgemeester Theo Segers zette in één klap vier gedecoreerden binnen de club in het zonnetje.

ARKEL – De Til in Giessenburg kreeg één dag voor Koningsdag een blauw-witte gloed tijdens de feestelijke bijeenkomst waar de koninklijke onderscheidingen werden overhandigd en opgespeld door burgemeester Theo Segers van Molenlanden. Tijdens de sessie met negen nieuwe gedecoreerden mochten maar liefst vier vrijwilligers van ASV Arkel in de spotlights treden om – als dank voor hun jarenlange trouwe inzet – een lintje te ontvangen.

Humphrey Prins, Anton Hol, Tinie Hol en Gijs Sterk waren in het grootste geheim voorgedragen voor een lintje en naar De Til ‘gelokt’ om daar de lovende woorden van burgemeester Segers aan te horen en vervolgens het ‘lintje’ te ontvangen. Allen kregen de versierselen bij hun nieuwe status als Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Unicum
Alle vier hebben zij een fraaie staat van dienst binnen de club opgebouwd. Humphrey Prins is binnen ASV Arkel actief als trainer en coach van meerdere meisjesteams. Daarnaast is hij organisator van diverse toernooien en jubileumvieringen en lid van de kantinecommissie. Die taken binnen ASV Arkel combineert hij met het vrijwilligerswerk bij de Stichting Arkel 1000, die elke vijf jaar de feestweek in Arkel organiseert, en activiteiten binnen het initiatief Proef de Kerst in Arkel waarbij hij helpt met het plaatsen van de kerstboom en andere klusjes doet.

Anton Hol maakt(e) zich ook verdienstelijk op verschillende terreinen binnen de vereniging. Naast het trainerschap is hij hoofd van de onderhoudsploeg die het onderhoud van de velden en de rest en de accommodatie verzorgt. Anton is dan ook bijna dagelijks op de club te vinden. Tinie Hol is eveneens een bekend gezicht binnen ASV Arkel: zij fungeerde meer dan een kwarteeuw als beheerder van de kantine. Tot op de dag van vandaag is zij gastvrouw in de bestuurskamer van de derdeklasser en is zij organisator van de lotto. Daarnaast zorgt zij voor het onderhoud van het AED-apparaat en draagt zij zorg voor de organisatie van de reanimatiecursussen.

Wie de kantine van ASV Arkel regelmatig bezoekt, heeft ongetwijfeld al eens kennisgemaakt met Gijs Sterk. Gijs coördineert de kantinewerkzaamheden en staat ook regelmatig zelf achter de bar. Daarnaast verzorgt hij de inkoop van de voorraden voor de kantine en heeft hij ook voor het lief en leed binnen de vereniging. Daarmee houden zijn bijdragen aan het verenigingsleven niet op: ook bij tennisvereniging Arkel is hij actief, als kantinebeheerder en de man die voor de inkoop zorgdraagt. 

Vier gedecoreerden in één klap betekende voor ASV Arkel een unicum in de clubhistorie. De club voelt zich dan ook rijk met dit kwartiet supervrijwilligers.

Klik op ASV Arkel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ASV Arkel voor meer informatie over de club.

Tahamata van Vuren via ‘States’ naar Sleeuwijk

Vuren nam afscheid van de derde klasse met een degradatie, zwaaide de naar Altena vertrekkende trainer Rick Kolff uit en kon in de slotfase van het seizoen ook niet meer rekenen op Michaël Tahamata. De toekomstig speler van kersvers tweedeklasser Sleeuwijk vertrok eerder bij Vuren om nog twee maanden te vertoeven in de Verenigde Staten.

VUREN – Sportief gezien was het voor Vuren een teleurstellend seizoen in de derde klasse E, waar ruim voor de afloop van de competitie al duidelijk was wat de lotsbeschikking van de brigade van Rick Kolff zou zijn. Alleen hekkensluiter SV Capelle haalde minder punten.

Kolffs opvolger Gilberto Smit, die afkomstig is van ASH, zal bij zijn nieuwe club dus aan de slag moeten in de vierde klasse. Hij weet daarbij in ieder geval zeker dat hij niet meer de beschikking zal hebben over vleugelspeler Michaël Tahamata. Tahamata is volgend seizoen in het zwart-wit van Sleeuwijk te bewonderen, de club die in de competitie waaruit Vuren degradeerde na een tomeloze inhaalrace de titel nog pakte ten koste van GDC dat een straatlengte voorsprong verspeelde.

Avontuur
Het verhaal van Michaël Tahamata is bijzonder. Van kinds af aan speelde hij voor Vuren, waarna hij in het pre-coronatijdperk (in 2019) zijn enkel brak in een duel met Asperen. Terwijl hij aan het revalideren was van de breuk, besloot Tahamata een andere koers te gaan varen: hij besloot de overstap te maken naar Leerdam Sport’55. Het herstel vergde echter zodanig lang dat hij de rood-witte formatie uit Leerdam nauwelijks van dienst kon zijn. Na overleg met trainer Rick Kolff besloten hij en zijn broer Petrus terug te keren naar Vuren waar hij in de zomer van 2021 weer fit genoeg was om aan te treden. 

Fysiotherapeut Tahamata schuwde dus het avontuur niet en dat onderstreepte hij in de afgelopen maanden door een bijzondere keuze te maken: hij maakte zijn overschrijving naar Sleeuwijk bekend, maar besloot ook om een buitenlands avontuur aan te gaan. In de Verenigde Staten is hij twee maanden actief voor Miami Dutch Lions in de National Premier Soccer League. Een geslaagde try-out, vorig jaar november, zorgde ervoor dat hij zich in de picture speelde bij de club uit Miami, waar hij in de periode van mei tot en met juli zal meetrainen maar ook oefen- en competitiewedstrijden zal spelen.

Over de reden van zijn vertrek was Tahamata duidelijk: hij gaat het avontuur (weer) aan omdat hij niet alleen graag voetbalt maar ook omdat hij ervaring wil opdoen in een andere voetbalcultuur en in een andere leefomgeving. Met de succeswensen van zijn collega’s bij Fysiotherapie Paans in Almkerk op zak is Michaël Tahamata, een nazaat van oud-international Simon, aan een mooi avontuur begonnen.

Voor meer artikelen over VV Vuren klik hier.
Voor meer informatie over VV Vuren klik hier.

Fraaie terugkeer van EBOH onder 19: ‘Een onvergetelijk seizoen’

Bij EBOH was enkele jaren geen sprake van een Onder 19-team, wat ook terug was te zien in de gebrekkige doorstroom van jeugdspelers naar het eerste elftal. Dit seizoen was er eindelijk weer een JO19 en dat team werd ook direct glansrijk kampioen in de tweede klasse. Doelman Julian van Duren (17) vertelt over een mooi seizoen voor hem en zijn teamgenoten. 

DORDRECHT – ,,Het is echt een prachtig seizoen geweest, onvergetelijk. In de eerste seizoenshelft was het nog wat rommelig, maar deden we ook al mee om het kampioenschap. Toen pakten we uiteindelijk net een puntje minder dan kampioen Seolto, maar in de tweede seizoenshelft waren we echt niet meer te stoppen”, vertelt Van Duren.                                                                                              

EBOH won vanaf januari alle tien competitiewedstrijden en werd kampioen met een doelsaldo van 42-9. ,,Als je die cijfers hoort lijkt het alsof het heel makkelijk is geweest om die titel binnen te halen, maar dat is zeker niet zo. Het bleef namelijk tot de laatste dag spannend met achtervolger Heerjansdam. Die hebben we op de laatste speeldag met 6-4 verslagen in een krankzinnige wedstrijd en dat gaf het kampioenschap zeker nog wat extra glans”, zegt Van Duren.

Toch zaten er ook flink wat grote uitslagen tussen. ,,Ik kan me een 1-14 herinneren bij JEKA in Breda en nog een 2-8 bij Schelluinen. Dat is natuurlijk nooit leuk. Voor mij als keeper niet omdat ik weinig te doen krijg, maar ook voor de spelers niet omdat na een halfuur de concentratie en het serieuze wel verdwijnt als je weet dat je gaat winnen. Toch hebben we in de meeste wedstrijden echt hard moeten strijden voor de drie punten, we hebben het zeker niet cadeau gekregen.”

Kouwenhoven
Van Duren kijkt al uit naar volgend seizoen, als EBOH in de eerste klasse meer serieuze tegenstand gaat krijgen. ,,Dat wordt weer een mooie uitdaging. Het team blijft niet helemaal hetzelfde omdat sommige jongens over moeten naar de senioren, maar we hebben ook nog veel jongens waar nog veel rek in zit en die zich een niveautje hoger mooi kunnen verder ontwikkelen volgend seizoen. Met Gert Fok krijgen we een trainer die heel goed is in het ontwikkelen van jonge spelers.”                                  

De talentvolle doelman kan nog twee seizoenen in de JO19 blijven keepen. ,,Ik heb het er met mijn vader en de trainers over gehad wat het beste is voor mijn ontwikkeling, maar voorlopig leer ik nog heel veel zoals het nu gaat. Ik keep wekelijks mijn wedstrijden in de JO19, maar leer doordeweeks veel op de trainingen. Samen trainen met Jan-Arie Kouwenhoven is een enorm voorrecht.”

”Hij is een hele aardige en behulpzame vent en een geweldige keeper, waar ik dus veel van leer. Door zijn grote fysiek heeft hij al een goede uitstraling voor een keeper, maar hij is ook altijd enorm rustig. Dat straalt ook af naar de verdedigers voor hem, die hij altijd op een rustige manier op de juiste plek weet te zetten. Daarnaast heeft hij een hele goede trap in zijn benen, dus het is echt mooi om naar te hem te kijken en daarvan te leren”, zegt Van Duren, die al twee keer het voorrecht had om minuten te maken in de hoofdmacht van EBOH.

,,Dat ik dat op mijn leeftijd al heb mogen doen is natuurlijk heel gaaf. Toen ik vorig jaar mijn debuut maakte was ik zelfs nog 16 jaar. Ik mocht toen in de laatste wedstrijd van het seizoen, thuis tegen Roda Boys (4-1 winst), een kwartier voor tijd invallen. Dat was een idee van Jan-Arie, die vond dat ik wel een mooie beloning verdiende na het goede meetrainen sinds februari 2022.”

Centimeter
Begin dit seizoen keepte Van Duren zelfs al een hele wedstrijd in EBOH 1, uit bij GRC 14 (1-2 winst) in de tweede competitiewedstrijd van dit seizoen toen Kouwenhoven de dag ervoor geveld was door griep. ,,Die wedstrijd daar was echt heel gaaf. Zo’n opkomst met vuurwerk en honderden toeschouwers langs de kant, dat was toch allemaal nieuw voor mij. Maar ik had mijn zenuwen goed onder controle en het ging prima”, zegt de 1,90 meter lange doelman, die nog een paar centimeter hoopt te groeien omdat elke centimeter maar mooi meegenomen is voor een keeper.                                        

Van Duren zag dit seizoen met Ronan van Weelden, Sydney Rietbergen, Myron van Pelt en Cayden Kalff nog vier teamgenoten al debuteren in EBOH 1. ,,En dan heeft Mitchell Rovers, die ook nog van onze leeftijdsgroep is, al twee seizoenen bijna alles gespeeld in het eerste op heel veel verschillende posities. Erg leuk om te zien en natuurlijk goed voor de toekomst van EBOH. Jeffrey Monster was natuurlijk zelf ook 15 jaar toen hij debuteerde in het eerste, dus hij weet hoe belangrijk het is om talenten al vroeg kansen te geven en langzaam aan het echte werk te laten ruiken. De eerste doelman van EBOH worden is een mooie ambitie en met de hulp en het vertrouwen die ik hier krijg heb ik er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken.”

Klik op EBOH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op EBOH voor meer informatie over de club.

‘Nooit gedacht dat ik er zoveel zou maken’

Of ze bij Cluzona nacompetitie zouden gaan halen? Pieter van Eijck durfde het voorafgaand aan de laatste twee duels nog niet te beloven. Maar na een spannende apotheose, kon het uiteindelijk niet meer mis. “Met het vertrouwen zat het goed, we hebben het onszelf alleen een beetje moeilijk gemaakt.”

Want, zo is de 21-jarige linksbuiten eerlijk: “Ik vind dat we ook het team hebben om bij de bovenste ploegen van de tweede klasse mee te doen. Dus wat dat betreft staan we met een vierde plaats redelijk op de goede plek.” Wat die kwaliteiten zijn? Van Eijck somt ze moeiteloos voor ons op. “Scorend vermogen, creativiteit en veel beweging. Op individueel gebied, hebben we spelers met veel kwaliteit.” Waaronder hijzelf, sinds een jaar of drie. “Toen trainde ik eerst alleen mee, sinds dit seizoen ben ik basisspeler.”

Goed seizoen
Na een periode van wennen dus. “Het niveau ligt een stuk hoger, je moet echt aan de bak om erbij te komen. Fysiek, maar ook qua baltempo.” Heel vreemd is dat ook niet. “Daarvoor speelde ik ook wel eens in een vriendenteam, dan is het helemaal een overstap…” Toch is het snel gegaan, vertelt hij. “Mede door blessures. Ik stond altijd spits, nu ben ik linksbuiten.” Hoe dat is? “Nu voel ik me prettig daar. Het zijn allebei leuke posities, ook om af en toe te kunnen switchen.” Op papier lijkt die rol hem op het lijf geschreven. “Een jongen met veel loopacties, bewegen om spelers heen en redelijk snel. Sterk, het balletje laten vallen en dan de diepte zoeken.” En met tien goals tot nu toe, kent Van Eijck een prima seizoen. Of misschien wel een heel goed seizoen. “Natuurlijk houd je dat bij! Vorig jaar maakte ik er twee, dus ik had nooit gedacht dat ik er zoveel zou maken. Vooraf had ik geen aantal in mijn hoofd, ik ben nu eigenlijk al wel blij met tien…” En zoals een echte doelpuntenmaker betaamt, blijft dat gevoel er als spits toch in zitten. “Liever een goal, dan een assist. Dat blijft toch het mooiste.”

Op het dorp
Helemaal voor de club, waar je als klein jochie ooit bent begonnen. “Meteen toen het kon, ben ik bij Cluzona gaan voetballen. Met een jaar of vier, vijf? Ik kom zelf van het dorp, dan is het natuurlijk heel logisch.” Spijt heeft Van Eijck dan ook niet. “Gezellig samen een biertje doen, je kent iedereen!” Of het op het dorp dan ook veel over mogelijke promotie gaat? Dat valt wel mee. “Eigenlijk wordt er niet echt veel over gepraat, ook niet bij ons in de groep. Misschien gaat dat nu komen…” Mocht het er, met de nacompetitie op zak, toch van komen, weet de aanvaller wel wat hij moet verbeteren. “Acties in de één tegen één, snelheid maken en techniek. Dingen van een buitenspeler, haha!” Nuchter als hij is, ziet Van Eijck de komende jaren wel hoe het loopt. “Ik weet niet wat mijn ambities zijn, voorlopig zit ik hier op mijn plek.” En dus staan de trappers van zijn fiets, alweer te trappelen. “Het is maar twee of drie minuten, ideaal voor een feestje!”

Klik op Cluzona voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Cluzona voor meer informatie over de club.

‘Het is sneu voor het dorp, alles valt weg’

Afscheid nemen met een kampioenschap, het is niet veel voetballers gegeven. Maar als dat min of meer noodgedwongen is, doet het toch een beetje pijn. Tenminste wel bij Xavier van Hasselt, speler van Moerstraten Zondag 1. “De kans is vrij groot, dat dit ons laatste seizoen was. Maar ik wil eigenlijk door!”

Toch lijkt dat er, voorlopig dan tenminste, niet in te zitten. Weet ook de spits. “Drie jongens hebben al gezegd dat ze stoppen, en er is geen opvolging. We hebben hier ook geen jeugd, school of café meer. Daar maak ik me wel zorgen om.” En dus, hangt een vervolg, aan een zijden draadje. “Je krijgt ook last van blessures, dan moeten er spelers bij. Maar dat zie ik niet gebeuren…”

Streng opgevoed
Komt er na zijn eerste training in 1996, een einde aan het avontuur bij Moerstraten? Het zou zomaar kunnen. “Toen bestonden de goals nog uit twee houten planken, dat is inmiddels niet meer.” Van Hasselt (51) kende zelf ook een meer dan bijzondere jeugd. “Ik woonde vlakbij, heb op judo en tennis gezeten én ging naar een internaat. Behoorlijk streng opgevoed, anders kwam ik niet ver. Brommer rijden toen ik twaalf was, dat soort dingen.” Na wat omzwervingen belandde hij op relatief late leeftijd dus toch in de voetballerij, en met succes. Als beste van de zesde klasse, is de weg omhoog dus ingezet. “Vorig jaar werden we tweede, dat hebben we gevierd alsof we eerste waren. Met een platte kar door het dorp. Dit seizoen zijn we echt kampioen geworden, voor het eerst in ons leven!” Ons is in dit geval een behoorlijk hechte vriendengroep, vertelt Van Hasselt. “Sommigen kennen elkaar al 25 jaar. Het is bij Moerstraten echt ons kent ons, een heel gezellig klein clubje, met een hoge cohesie. Als iemand even achter de bar moet, of kindjes moeten worden opgevangen, zorgen we daarvoor met elkaar.”

Hartstikke fit
Dat moet je kunnen behouden, zou je zeggen. “Op zondag hebben we er iedere keer net genoeg, als er dan ook nog drie weggaan… Het zou eeuwig zonde zijn, ook voor de mensen die nog komen kijken. Sneu voor het dorp, alles valt weg. Maar wat doe je eraan?” Van Hasselt, die op donderdagavond ook nog 35+ voetbal speelt bij MOC’17, kan er zelf in ieder geval geen genoeg van krijgen. “Ik heb wat dat betreft geluk met mijn lichaam, voel me nog hartstikke fit.” Met pijn in het hart, lijkt de oud-speler van het eerste van Moerstraten, dan toch ook echt zelf op zoek te moeten gaan naar een andere hobby. “Bij het tweede hebben ze er dan waarschijnlijk te veel. Ik vrees dat jongens helemaal stoppen, gaan fietsen of iets leuks met hun vrouw gaan doen.” Met een titel op zak, heeft de inwoner van Bergen op Zoom er, al is het met moeite, toch maar vrede mee. Al begint hij het nu al te missen. “Zondagochtend, de kleedkamergrapjes, bakje koffie, een biertje. Het is nog zo leuk om op deze leeftijd te voetballen…”

Klik op FC Moerstraten voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Moerstraten voor meer informatie over de club.

Smoes leidt Krijn Vroon naar lintje als vrijwilliger van SC Emma

DORDRECHT – Onder valse voorwendselen werd Krijn Vroon, supervrijwilliger bij SC Emma waar hij al door velen de naam ‘Mr. Emma’ opgespeld heeft gekregen, de dag voor Koningsdag naar schouwburg Kunstmin gelokt.

Daar zou hij in het zonnetje worden gezet voor zijn bijdrage aan de inzameling en het recyclen van plastic flesjes. In werkelijkheid behoorde Krijn Vroon tot het selectie groepje Dordtenaren dat die dag door burgemeester Wouter Kolff van Dordrecht een koninklijke onderscheiding zou krijgen voor zijn verdiensten voor SC Emma. 

Die club ligt Vroon namelijk al heel wat decennia na aan het hart. Net na de oorlog  werd de 5-jarige Krijn Vroon lid bij Sportclub Emma. Vanaf het begin van de jaren ’70 tot in de jaren ’90 was hiuj trainer-coach in de jeugdafdeling en grensrechter. Hij functioneerde als penningmeester, regelde de ledenadministratie en is sinds 2017 waarnemend voorzitter van de jeugdcommissie. Juist voor de leden die uit minder bedeelde gezinnen komen, komt de heer Vroon op en regelt hiervoor wat nodig is om ervoor te zorgen dat zij toch kunnen sporten.

Tevens is Krijn Vroon lid van het ‘klusteam’. Door al deze bezigheden is de supervrijwilliger uren per week op het sportcomplex aan de Reeweg te vinden. Daarnaast ondersteunt hij de teams en de vereniging met hand- en spandiensten. Dankzij die verdiensten voor de club werd Krijn Vroon in het verleden dan ook al benoemd tot erelid. Een status die dus sedert enige tijd nog meer gegroeid is, want dankzij de voordracht is hij nu ook drager van een koninklijke onderscheiding en lid in de Orde van Oranje-Nassau na zijn verrassingsbezoek aan schouwburg Kunstmin.

Klik op SC Emma voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Emma voor meer informatie over de club.

Talentvolle Lucas Hanzen een van de lichtpuntjes in lastig seizoen Bruse Boys

In het tussenseizoen raakte men bij Bruse Boys een elftal aan (veel ervaren) krachten kwijt. Daardoor moest deels noodgedwongen bij de gedegradeerde ploeg uit Bruinisse de kaart van de jeugd worden getrokken. Een van de jeugdige talenten die zich liet gelden van Lucas Hanzen.

Hij was wel al geregeld actief in het eerste elftal, maar dit seizoen was het 19-jarige talent altijd basisspeler in het elftal van trainer Michel Maaskant. “Er zijn van vorig seizoen nog een stuk of vijf basisspelers overgebleven waardoor we een klasse lager helemaal opnieuw zijn gaan bouwen. Er is veel goede jeugd en die kregen nu allemaal de kans om zich te laten zien. Maar je bent als degradant ook altijd een ploeg waar tegenstanders van willen winnen en dat merkten we goed. Soms was het dan ook lastig om met die tegenstand om te gaan en laat je punten liggen die je normaal gesproken wel pakte.”

In veel wedstrijden was Bruse Boys voetballend gelijkwaardig of zelfs beter maar gaven andere aspecten van het voetbalspelletje de doorslag qua uitslagen en die vielen soms dan niet in het voordeel uit van de Bruse formatie. “Dan misten we in sommige wedstrijden die broodnodige ervaring van de oudere spelers. Vooral om het resultaat over de streep te kunnen trekken en bovenin mee te kunnen strijden. Strijdvaardig zijn we het gehele seizoen geweest en gebleven, maar soms nog net te licht om de punten te pakken.”

Na de degradatie en het vertrek van een aantal sterkhouders had Bruse Boys de doelstelling uitgesproken om te kunnen aansluiten bij de top-vier. Dat lukte uiteindelijk niet. “Helaas hebben we daarvoor te weinig constant gepresteerd en zijn we op dertien punten achter nummer vier DVV’09 geëindigd. Die doelstelling hebben we dit seizoen niet gehaald, maar blijft wel overeind voor het nieuwe seizoen. Dan krijgen we er een aantal nieuwe spelers bij, jongens ook met scorend vermogen en dat is toch wel noodzaak. Om te kunnen winnen heb je doelpunten nodig en dat was afgelopen seizoen ook vaak één van de problemen.”

Zelf kijkt hij wel terug op een goed seizoen en heeft hij ook de nodige stappen vooruit gemaakt. “Absoluut! Van wekelijks in de basis spelen en veel speelminuten maken word je ook een beter voetballer. Je leert jezelf wapenen in de duels en wennen aan een bepaald niveau. In een controlerend rol op het middenveld voel ik me op mijn gemak en komen mijn kwaliteiten denk ik ook goed tot zijn recht. Verdedigend heb ik zeker mijn mannetje gestaan, nu is het zaak om ook in het aanvallende aspect groei te laten zien. Dat is voor mij de uitdaging richting het nieuwe seizoenen hopelijk kunnen we als team weer wat dichter omhoog kruipen. Want iedereen in de selectie heeft nu toch weer een jaar ervaring opgedaan, sommigen zelfs met onverwacht meer speelminuten dan vooraf gedacht. Dat nemen we allemaal toch mee en daar kunnen we dan hopelijk in de toekomst ons voordeel mee doen.”

Hanzen is er trots op dat hij nu bij de club uit zijn woonplaats wekelijks in het eerste elftal mag spelen. “Ik ben hier in de jeugd begonnen en speel nu hier met een hele hoop vrienden uit de jeugdteams weer samen in het eerste. Dat is wel heel mooi ja. We hebben een heel jonge groep, krijgen er komend seizoen wat versterkingen bij en iedereen heeft meer ervaring. Hopelijk kunnen we dat na de zomer omzetten in mooie resultaten zodat we dan uiteindelijk wel onze gestelde doelen kunnen behalen.” 

Klik op vv Bruse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bruse Boys voor meer informatie over de club.

Van Wageningen naar Rimboe

Studeren in Wageningen en voetballen bij Rimboe in Wouwse Plantage. Heel logisch klinkt die combinatie niet. Maar voor Joran van der Meijde, is het de normaalste zaak van zijn voetbalwereld. “Het is een heel leuk team, anders zou ik ook niet steeds terugkomen.”

Want als student van, let op, Master Aquaculture and Marine Resource Management, in Wageningen dus, maakt de 23-jarige Van der Meijde wekelijks de nodige kilometers. En hij weet precies waarom. “Toen ik begon met studeren, ben ik even gestopt, omdat ik het niet kon combineren. Maar na één seizoen, miste ik het al. Die zondagen niks doen, dan ga je voetballen toch missen.” En die combinatie, bleek in de praktijk uiteindelijk best te maken. Bij vierdeklasser Rimboe dus. “Hiervoor heb ik altijd in de jeugd bij Kruisland gespeeld, tot ik in 2017 verhuisde naar Wouwse Plantage. Dan wil je de inwoners van het dorp leren kennen, hoe kan dat beter dan door te gaan voetballen?” 

Nieuwe positie
Een prima keuze, zo blijkt achteraf. “Het is een gezellige en kleinschalige club, met alleen maar leuke mensen.” En ook zijn teamgenoten, bevallen Van der Meijde al jarenlang meer dan goed. “Het is een heel leuk team, anders zou ik ook niet steeds terugkomen. Ik heb het enorm naar mijn zin.” Dat laatste is maar goed ook, want ontspannend is zijn anderhalf uur durende reis met openbaar vervoer of auto, toch vaak niet. “Het is soms krap en echt haasten. Dan red ik het net. Even eten bij mijn ouders en door.” Maar als Van der Meijde er dan eenmaal is, kan het genieten gaan beginnen. “Ik denk dat een tweede plek wel een goede afspiegeling is van dit seizoen. In een paar wedstrijden, hebben we het zelf laten liggen. De eerste periode is binnen, dus we zijn zeker van nacompetitie.” Net als vorig seizoen. “Toen haalden we het in de finale uiteindelijk net niet, nu zijn we als team weer een jaartje verder.” Niet alleen als team, vertelt hij er meteen achteraan. “Zelf natuurlijk ook. Tegenwoordig als linksback, dat was eerst voor mij een nieuwe positie. Daar raak ik steeds meer aan gewend. En dat bevalt goed!” Een nieuwe uitdaging, voor de linkspoot. “In eerste instantie moet je natuurlijk vooral goed verdedigen, maar ik houd ook van opkomen en aanvallen.”

Meemaken
En dat komt mooi uit. “We zijn een voetballende ploeg, met veel jongens die echt goed kunnen voetballen. Volgens mij spelen we leuk voetbal, ook voor de mensen die komen kijken.” Dus dromen ze bij Rimboe, stiekem al van meer. “Deze competitie is leuk, veel ploegen lekker dichtbij, maar we zouden het toch graag eens in die derde klasse willen proberen. Dat zou ook een mooie beloning zijn, voor de laatste twee jaar. Als het lukt…” Eén ding is dan in ieder geval zeker, Van der Meijde is er weer bij. “Zolang ik in de buurt woon, wil ik hier blijven voetballen. Als de club overeind blijft dan.” Want dat is nog wel een dingetje. “Het complex is inmiddels toch wel behoorlijk oud. Je ziet hier vaak veel kinderen voetballen, die verdienen een fatsoenlijke accommodatie. Anders is dat straks niet meer mogelijk.” Aan de inzet van alles en iedereen, zal het niet liggen. “De trainers, de staf, de mensen op de club, ze steken er allemaal veel tijd in. Voor trainingen, maar ook activiteiten.” Dat alles, moet straks worden afgesloten, met die kers op de taart. Een extra bijzondere, voor Van der Meijde zelf. “Vorig jaar in de finale van de nacompetitie, liep ik al vroeg in de wedstrijd een hersenschudding op. Nu wil ik die finale weer halen, maar hem dan ook echt bewust meemaken. Dat is mijn persoonlijke doel!”

Klik op Rimboe voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rimboe voor meer informatie over de club.

Rick Schier hoopt zich komende jaren bij Smerdiek te blijven ontwikkelen

Een competitie waarin je wél kunt promoveren maar niet kunt degraderen, daar heeft men in de zaterdag vierde klasse dit jaar mee te maken. Het ambitieuze Smerdiek heeft altijd de drang om mee te doen voor een periode, maar daar kwam het dit seizoen bij lange na niet in de buurt. Controlerende middenvelder Rick Schrier en zijn ploeggenoten beleven daardoor een vrij kleurloos seizoen.

“Helaas is dat wel de realiteit op het moment. We hebben veel te veel wedstrijden niet dat resultaat wat nodig was of waar we misschien soms recht op hadden. We zijn met het vertrek van topscorer Sander van ’t Hof en ook Dennis Moerland twee jongens kwijtgeraakt die toch meer dan regelmatig het net wisten te vinden. En we voetballen in wedstrijden dan vaak wel aardig, maar ons belonen door de kansen en het overwicht om te zetten in doelpunten dat laten dan na. En dan kan je niet voor de prijzen meespelen. Zo realistisch moet je dan zijn.”

De 21-jarige Schrier is bij Smerdiek bezig aan zijn derde seizoen bij de senioren, waarvan hij eerst een jaartje heeft kunnen wennen bij het tweede. “Van de jeugd naar de senioren was een stap, maar de stap van het tweede naar het eerste dat was voor mij best een flinke. Alles ging veel sneller en was nóg fysieker dan ik bij het tweede had ervaren. Mijn handelingssnelheid moest hoger en ik heb me moeten wapenen in de duels. Nu sta ik wel wekelijks in de basis en dat is wel prettig natuurlijk. Want het is als jongen van het dorp altijd mijn ambitie geweest om hier het eerste te halen en dat is nu in elk geval al gelukt.”

Maar dat wil niet zeggen, dat hij nu op het gemakje zijn wedstrijdjes afwerkt bij de vierdeklasser. “Nee, zeer zeker niet. Ik ben van nature geen dragende speler, maar speel altijd in een dienende rol en daar voel ik me prima bij. Keihard werken wanneer je op het veld staat heb ik van nature in me. Al vind ik dat niet meer dan logisch voor elke voetballer. Het minimale wat je altijd kunt is keihard werken. Inzet en beleving moeten vanzelfsprekend zijn wanneer je prestatief voetbal wilt spelen.”

Die instelling is naar zijn zeggen wellicht ook de reden waarom de trainer voor de jonge controleur vrijwel wekelijks op het middenveld een basisplaats inruimt. “Dat zou goed kunnen. Ik probeer altijd mijn best te doen en mijn ploeggenoten te helpen waar ik kan. Dat het soms niet altijd lukt daar ben ik me van bewust, maar de intentie is er zeer zeker.”

”We hebben de afgelopen seizoenen best wat aan ervaring ingeleverd en daarvoor zijn vrijwel alleen jonge jongens teruggekomen. Dat maakt dat het soms nog te wisselvallig is en kost veel energie om aan te haken. Al denk ik zeker dat we daarin de komende jaren zullen groeien. Want het lijkt me geweldig om ooit weer die derde klasse te bereiken, maar dan moet het ook kwalitatief wel haalbaar zijn. Want je kunt nog zo ambitieus zijn, als de kwaliteit er niet is dan moet je tevreden zijn dat je goed meedoet op een niveau lager. Dus daarvoor hebben we volgend seizoen weer nieuwe kansen.”

Voor zichzelf is Schrier tot op heden tevreden met de speelminuten die hij wekelijks maakt en de progressie die hij boekt. “Ik krijg speel veel. Maar dat heb ik ook zelf wel afgedwongen op trainingen en in wedstrijden. Elke week heb ik de drang om te groeien en beter te worden. Daar doe ik mijn best in elk geval voor. En waartoe dat uiteindelijk zal leiden weet ik niet. Ik heb nog heel wat seizoenen hopelijk voor de boeg om daar achter te komen.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.