Home Blog Pagina 17

‘Ik denk dat we thuishoren in de Vierde Divisie’

Unitas 30
-
0
‘Ik denk dat we thuishoren in de Vierde Divisie’

Na de degradatie uit de Vierde Divisie van afgelopen seizoen hadden ze bij Unitas’30 dit jaar nog maar één doel: kampioen worden. En dat doel is behaald: de koploper van de eerste klasse is kampioen geworden, dat wist middenvelder Nadiem Elallouchi ook. “Dit geven we niet meer uit handen.”

Terwijl de start van het seizoen moeizaam was, vertelt Elallouchi (22). “In de eerste klasse spelen meer ploegen de lange bal. Dat was anders en even wennen.” Toch zat het met het vertrouwen, vanaf het begin al wel goed, herinnert hij. “We hebben voor de competitie allemaal uitgesproken dat we kampioen wilden worden.”

Sneller afgestraft

En dat gevoel werd gedurende het seizoen, eigenlijk alleen maar versterkt, zo blijkt. “Nadat we alle tegenstanders hadden gehad, wisten we dat we gewoon de beste ploeg hebben.” Hoe anders was dat afgelopen jaar. “In de Vierde Divisie worden fouten veel sneller afgestraft en ligt het tempo ook een stuk hoger.” Maar onder leiding van een nieuwe trainer, Miguel van den Dungen, en met de komst van een aantal ervaren spelers, werd de weg omhoog na een moeizame start vrij snel ingezet. “Vorig seizoen kregen we heel veel goals tegen, nu is dat een stuk minder. Vooral omdat het verdedigend beter staat.” Maar ook voetballend, heeft Unitas’30 volgens Elallouchi stappen gezet. “Met Sven (van Zwam) hebben we nu echt een balvaste spits, dat geeft af en toe wat lucht.” En dus ziet de inwoner van Etten-Leur de toekomst rooskleurig tegemoet. “Ik denk dat we thuishoren in de Vierde Divisie. Daar maak ik me echt geen zorgen om!” Met de club, waar het voor Elallouchi ooit op jonge leeftijd allemaal begon. “Ik heb elf jaar in de jeugd van Unitas’30 gespeeld, daarna ging ik twee seizoenen naar FC Dordrecht en na een jaartje Kozakken Boys, kwam ik weer hier terecht.” Een logische keuze, zo legt hij uit. “Op dat moment moest ik de overstap naar het seniorenvoetbal gaan maken, dus dan moet je kiezen. Ik had hier altijd veel plezier gehad, het was om de hoek en ik kende de trainers goed. Dan is één plus één snel twee.” 

Mooie ervaring

Spijt, heeft Elallouchi daar geen moment van gehad. “Ik kon naar Jong FC Dordrecht, maar dat zag ik niet zitten. Destijds stonden ze laatste in de Keuken Kampioen Divisie, dan moet je ook realistisch zijn. Toen heb ik gekozen voor school en ben ik een hbo-opleiding gaan doen.” Hoe kijkt hij terug op zijn tijd in het profvoetbal? “Het was vooral een heel mooie ervaring!” Met leuke tegenstanders, die hem als verdedigende middenvelder verder hebben doen ontwikkelen. “Ik ben sterk in de duels, heb veel loopvermogen en kan ook aan de bal mijn mannetje staan.” Kwaliteiten waar ze bij Unitas’30, na zijn contractverlenging, voorlopig van kunnen blijven genieten. In ieder geval volgend seizoen. “Uiteindelijk hoop ik dat we een stabiele vierdedivisionist kunnen worden en dat ik een bepalende speler kan worden.” Aan een stap omhoog, denkt Elallouchi dan ook eigenlijk nog niet. “Ik heb het naar mijn zin en zit uitstekend op mijn plek.” Tijd om dat goede gevoel, te bekronen met een kampioenschap. “Als je kijkt naar het aantal goals voor én tegen, spreken de statistieken voor zich. Overall zijn we gewoon de beste!”

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

‘Waar wij nu staan is voor ons een geslaagd seizoen’

vv Noordhoek
-
0
‘Waar wij nu staan is voor ons een geslaagd seizoen’

Een moeizame eerste seizoenshelft, maar een veel betere tweede. Bij vijfdeklasser Noordhoek kunnen ze hun geluk niet op. En dus is het seizoen voor Joost Dingemans eigenlijk al geslaagd. “We hadden absoluut niet verwacht hier te staan.”

Toch is dat met achttien punten na evenveel wedstrijden, dus wel degelijk het geval. Een negende plaats, voelt voor Noordhoek dan ook als een soort kampioenschap, vertelt de twintigjarige Dingemans. “Als we hier eindigen, is het seizoen absoluut geslaagd.” Helemaal na een moeizame eerste seizoenshelft, legt de aanvallende middenvelder uit. “Toen ging het matig, maar sinds het duel met Advendo hebben we veel gewonnen.” Die confrontatie, de laatste voor de winterstop, zorgde bij de club uit de vijfde klasse dus voor een ommekeer. “Sindsdien is het gaan lopen en maken we het iedere ploeg lastig.”

Lekker voetballen

Maar hoe dat precies komt, weet Dingemans eigenlijk ook niet exact, om eerlijk te zijn. “Anton Verweij, onze nieuwe trainer, heeft het goed neergezet. Daardoor spelen we met veel vertrouwen.” En dat niet alleen. “Hij heeft er ook voor gezorgd dat het plezier weer terug is gekomen.” Met een behoorlijk aantal punten dus tot gevolg. “We hadden niet echt een doelstelling, maar dit had niemand denk ik verwacht. Als je een aantal keer wint, is het al snel leuk. Daar zijn we heel blij mee.” Want de lat, ligt bij Noordhoek na een aantal seizoenen niet al te hoog, lacht Dingemans. “Als we maar een team én een trainer hebben. Dan kunnen we lekker voetballen.” Om daarna de kantine in te duiken. “Daar draait het natuurlijk om. Al willen we wel winnen, hoor.” Wat dat betreft wordt er dit jaar een belangrijke basis gelegd, denkt hij. “Ik hoop dat iedereen blijft, zodat we met dit team verder kunnen bouwen.” Aangevuld met een aantal versterkingen. “Extra spelers zijn altijd welkom!”

Vol vrienden

Ook voor de derde helft. “Na de wedstrijd én op donderdagavond, blijven we altijd nog even op de voetbal hangen. Zeker op dit niveau, gaat het om de gezelligheid en de sociale contacten.” Toch beschikt Dingemans, over een gezonde portie fanatisme. “Ik ben iemand die blijft gaan, met name in het drukzetten. Daar zijn we als team ook goed in.” Scoren, doet de jongeling wat minder. “Volgens mij heb ik er nu twee gescoord. Daar ben ik eigenlijk niet zo mee bezig.” Hetzelfde geldt, voor zijn ambities. “Zolang Noordhoek blijft bestaan, blijf ik lekker hier voetballen.” Precies zoals het ooit begon. “Ik ben in de mini’s begonnen en daarna ben ik in de D’tjes naar Virtus gegaan, omdat we niet genoeg spelers hadden. Sinds de JO19, ben ik weer terug.” Inmiddels een aantal seizoenen verder, zit Dingemans weer helemaal op zijn plek in het dorp waar hij nog altijd woont. “Het is een leuke groep, vol met vrienden!”

Klik op V.V. Noordhoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Noordhoek voor meer informatie over de club.

Met Jareth de Ligt kan VFC nog jaren vooruit

VFC Vlaardingen
-
0
Met Jareth de Ligt kan VFC nog jaren vooruit

Bij VFC loopt sinds twee jaar de 20-jarige Jareth de Ligt rond als Hoofd Coördinator Scheidsrechters. Een opmerkelijk vrolijke verschijning, die trots is op hetgeen hij de afgelopen jaren heeft neergezet bij zijn VFC.

Goud waard voor VFC

Jareth is zoals men dat noemt goud waard voor zijn club. Behalve Hoofd Coördinator Scheidsrechters fluit hij zelf ook nog regelmatig zijn wedstrijd en is hij ook keeperstrainer bij VFC. Jareth is al 15 jaar lid van de club en dus met recht een kind van de club te noemen. De Ligt zelf is keeper geweest, maar een vervelende schouderblessure zorgde ervoor dat hij op 16-jarige leeftijd moest stoppen met het tegenhouden van ballen. Ondertussen zou hij het wel weer mogen doen, maar als hij een blessure aan de schouder oploopt is een operatie onvermijdelijk en vooralsnog vindt hij dit een te groot risico.

Hoofd Coördinator Scheidsrechters

“Twee jaar geleden werd ik gevraagd om de toenmalige HCS te vervangen. Deze ging stoppen en zodoende heb ik het stokje overgenomen. Als Hoofd Coördinator Scheidsrechters doe je een hele hoop. Ik regel dat de programma’s worden gevuld en er op elke wedstrijd een scheidsrechter staat. Ik probeer te zorgen dat scheidsrechters het naar hun zin hebben bij de club, er worden avonden voor de scheidsrechters georganiseerd. En niet geheel onbelangrijk, ik zorg ervoor dat er een verbinding in de groep scheidsrechters zit, dat iedereen elkaar kent en dat soort zaken”, spreekt Jareth enthousiast over zijn functie.

Aantal scheidsrechters neemt toe bij VFC

Twee jaar geleden begon Jareth met een groep van acht scheidsrechters en binnen anderhalf seizoen heeft VFC nu 34 scheidsrechters. Een geheim hiervoor heeft de goedlachse Jareth niet, behalve dan dat hij mensen zeer goed kan enthousiasmeren.  “VFC is een leuke club. Het is er erg gezellig en ik ken er iedereen, de mensen kennen mij trouwens ook bijna allemaal. Enige mindere punt was in het verleden vaak de communicatie, maar dat begint steeds beter te worden”, zegt de Ligt over ‘zijn’ VFC.

Het vertrouwen van het bestuur

De moeilijkste klus is toch wel om het programma rond te krijgen en er altijd wel mensen zijn die ergens wat op aan te merken hebben. Sommige mensen zijn nooit tevreden en dat is wel eens frustrerend. Binnen de club krijgt Jareth veel ruimte om zijn zaken goed te regelen. “Er is ook een goede band met het bestuur, dus krijg ik er belangrijke zaken vrij makkelijk doorheen. Niet dat ik er misbruik van maak hoor”, gaat Jareth verder. “De club heeft nu ook de KNVB Fair Play Zone Certificering behaald. We hebben nu één ster en zijn de eerste die een her certificering hebben gekregen in district West 2. We zijn één van de 100 clubs die een Fair Play Zone hebben behaald”, zegt de jonge Hoofd Coördinator vol trots

Het geheim van de Smit

“Ik zorg dat scheidsrechter hier graag willen blijven. Om een voorbeeld te noemen geef ik ze wedstrijden van een verschillend teams, zodat ze niet wekelijks dezelfde spelers moeten fluiten. Over het algemeen zijn de scheidsrechters voetballers en trainers van VFC. Een goede vriend van mij had altijd commentaar op de scheidsrechter en hij ging zelf fluiten omdat hij het toch ook wel leuk vond. Hij vertelde mij dat je als scheidsrechter toch wel hele andere dingen ziet in het veld dan dat je als speler of trainer ziet”, gaat Jareth verder over ‘zijn’ scheidsrechters

Soms zijn er vreemde vogels aan het fluiten

Jareth noemt nog een leuke anekdote over een scheidsrechter. “We hebben een scheidsrechter die noemt zichzelf “badeend.” Hij woont in Eindhoven en zijn vrouw is de beste vriendin van mijn moeder, zodoende is hij gaan fluiten bij VFC. Daar komt hij dan vanuit Eindhoven naar Vlaardingen, hij fluit zijn wedstrijden en krijgt regelmatig complimenten. Dat vindt hij natuurlijk erg leuk en stimuleert hem dan ook om door te gaan”, besluit Jareth over “badeend.”

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Calvin Jongejan heeft het naar zijn zin bij CION

Cion Vlaardingen
-
0
Calvin Jongejan heeft het naar zijn zin bij CION

Calvin Jongejan (26) speelt sinds jaar of vier bij CION. Hij stapte over van Victoria’04, omdat hij vond dat hij op een dood spoor was beland bij die club. Calvin zat dik 17 maanden aan de kant door een scheur in zijn lies. Doordat hij steeds te snel begon met voetballen duurde het zo lang.

Over Calvin

Calvin is een echte Vlaardinger en woonachtig in de Westwijk. Zijn voetbalcarrière begon bij de F-jes van Victoria’04. Daar speelde hij zijn gehele jeugdperiode op één jaar na. In dat jaar vertrok Calvin naar Zwaluwen. Omdat de doorstroming naar de selectie van Zwaluwen vrijwel nihil was vertrok hij na een jaar weer naar zijn oude club, Victoria’04. “Ik had de hoop dat ik bij de selectie van Victoria’04 kon aansluiten. Dat is uiteindelijk ook gebeurd”, vertelt de middenvelder over zijn terugkeer.

Blessure

Bij Victoria’04 speelde hij veel en toen het tweede op degraderen stond sloot hij aan bij het tweede elftal. De missie slaagde want het tweede degradeerde niet dat seizoen. Een blessure die maar liefst 17 maanden aan de kant hield speelde hem daarna parten. Er bleek een scheur in zijn lies te zijn ontstaan. Steeds als hij dacht dat hij weer kon spelen kreeg Calvin te maken met een terugslag. “De orthopeed wilde niet opereren. Dit omdat de kans groot was dat de spieren beschadigd zouden worden” blikt Calvin terug op zijn nare periode. “Ik was toen 20 jaar en had nog een heel leven voor mij. Het risico dat het fout ging wilde ik dan ook niet lopen”, besluit hij over zijn blessure.

Tot aan de blessure speelde Jongejan vrijwel alles in het eerste. Na de blessure was het lastig om zijn niveau weer aan te tikken “Ik was wat te zwaar geworden door de blessure en het goede leven”, lacht hij om de laatste opmerking. Calvin houdt wel van een drankje.

Geen aansluiting na blessure

Warry van Wattum was ondertussen de nieuwe trainer geworden bij Victoria en die ploeg stond toen bovenaan. “Ik heb toen niet meer de aansluiting met het eerste elftal kunnen krijgen of niet de kans gekregen. Toen dacht ik, ik vind mezelf goed genoeg voor het eerste, er lopen bij Victoria jongens in het eerste waarvan ik dacht dat ik meer kwaliteiten heb en toen ben ik naar CION gegaan. Er speelden  toen vrienden van mij bij CION en daarbij heeft mijn Opa ook heel lang bij CION rondgelopen”, verklaart Calvin zijn overstap naar CION. CION heeft zelf alleen nooit eigen jeugd gehad en is dus wel afhankelijk van welke spelers er naar de club komen zegt de controlerende middenvelder die van zichzelf zegt dat het spelen van duels en het herkennen om vooruit druk te geven zijn sterke punten zijn als voetballer.

CION wil graag een Vlaardingse kern behouden in het eerste

Bij CION speelt een vaste groep in het eerste elftal die eigenlijk al een tijd bij de club spelen. Die hebben wat jongens erbij kunnen halen en die zijn bij CION blijven hangen. Ze zijn nu allemaal wel een klein beetje op leeftijd, dus er moet ondertussen wel wat versterking gaan komen. Het is vooral lobbyen bij spelers van Vlaardingse clubs die net niet in een eerste elftal spelen bij Zwaluwen en VFC. Want we willen bij CION toch wel een Vlaardingse kern behouden in het eerste elftal.

Trainers van naam bij CION

Bij CION zijn de laatste jaren wel trainer van naam geweest. Zo trainde Ricky van den Bergh, Robert Verbeek en nu Roy Kappenburg het eerste elftal. “Vooral als Ricky begon te vertellen over zijn voetbalverleden kon ik daar ook geen genoeg van krijgen. Wat een prachtkerel”, zegt Calvin over de voormalige prof van onder meer Sparta, Heracles en ADO Den Haag.

CION is nu een stabiele tweedeklasser

CION was voorheen een derde en vierdeklasser, maar is nu al een aantal jaren een redelijk stabiele tweedeklasser. “In de vier jaar dat ik hier speel hebben we twee keer een periode gepakt en twee keer zaten we er dichtbij. Als we dit seizoen veilig spelen is het eigenlijk een prima prestatie van ons”, legt Calvin uit.

Klik op CION Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CION Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Achtmaal komt in vierde klasse vooral scorend tekort

vv Achtmaal
-
0
Achtmaal komt in vierde klasse vooral scorend tekort

Hoewel directe handhaving niet gelukt is, hebben ze bij vierdeklasser Achtmaal de moed niet laten zakken. Al zal vooral aanvallend de knop moeten worden omgezet, vertelt linksbuiten Robbe Dictus. “Als we vooruit willen, moeten we meer gaan scoren.”

Hoe anders was dat vorig jaar. Toen Achtmaal met 75 doelpunten voor, overtuigend kampioen werd in de vijfde klasse. “Maar we wisten dat het dit seizoen een stuk lastiger zou worden. Al hadden we natuurlijk gehoopt dat we er beter voor zouden staan.” Met een tiende plek, is dat voorlopig nog niet gelukt, verklaart Dictus (20). “Eerlijk gezegd, hadden we hoger kunnen staan… Een paar late tegendoelpunten, hebben ons flink wat punten gekost.” Tel daar gestopte spelers en een aantal blessures bij op én je vecht tegen degradatie. “Tegenstanders zijn voetballend een stukje beter. Dat is, samen met de intensiteit, toch wel het grootste verschil.”

Realistisch

In een vierde klasse die zwaar is, vertelt Dictus. “Meer dan de helft, komt van de derde klasse. Dat merk je.” Maar gelukkig, levert dat wel een hoop leuke wedstrijden op. “We spelen veel derby’s, dat is altijd mooi.” Al zou hij ze liever dan óók winnen. “We staan verdedigend sterk, alleen we scoren moeilijk. Steeds een puntje, helpt niet.” En verliezen al helemaal niet, heeft Dictus gemerkt. “Het werkt natuurlijk minder motiverend als je veel verliest, je voetbalt om te winnen.” Toch houdt de inwoner van Achtmaal de moed erin. “Directe handhaving gaat niet meer lukken, zo realistisch moet je zijn. Maar ik denk zeker dat lijfsbehoud via de nacompetitie nog moet kunnen.” Makkelijk, wordt het echter absoluut niet, weet ook Dictus. “Als we ons willen handhaven, moeten we meer gaan scoren. Zuiniger met onze kansen omgaan.” Iets waar hij als buitenspeler, een flinke bijdrage aan zou kunnen leveren. Al lukt hem dat voorlopig, nog niet echt. “Tot nu toe heb ik dit seizoen pas twee keer gescoord…” De creatieve linksbuiten, is dan ook meer van de actie, zo blijkt. “Ik wil graag de bal in mijn voeten, om er dan voorbij te kunnen gaan.” Bij de club, waar de rechtspoot al heel zijn leven speelt. “Op mijn vijfde begonnen en sinds mijn zestiende bij het eerste.” Ergens anders, voetbalde Dictus in al die jaren nooit. “Die ambitie was er altijd wel, maar ik vind het hier veel te gezellig. Zeker met al mijn vrienden. Dat vind ik belangrijker, dan voetballen op een hoger niveau.”

Gezellig

Mede dankzij zijn eigen familie, lacht hij. “Mijn vader en ooms hebben ook in het eerste van Achtmaal gezeten en nu speel ik samen met mijn neefje.” Clubgevoel wat er bij Dictus, eigenlijk met de paplepel is ingegoten. “Ik ging vroeger altijd kijken bij mijn vader. Dan hoopte je daar zelf ook ooit op een dag te staan.” En met succes. Letterlijk en figuurlijk. “Vorig jaar zijn we kampioen geworden, dat gebeurt niet vaak bij Achtmaal.” Toch is dat voor Dictus, misschien nog niet eens het allerbelangrijkste. “Het is gewoon altijd gezellig om op de club te zijn. De gastvrijheid en mensen zijn allemaal vriendelijk tegen elkaar.” Of helpen mee bij het organiseren van het jeugdkamp, zoals in zijn geval. “Ik vind het leuk om betrokken te zijn bij de jeugd!” Naast het zelf voetballen natuurlijk. “Momenteel heb ik geen ambities, dus ik hoop lekker bij Achtmaal te kunnen blijven!”

Klik op VV Achtmaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Achtmaal voor meer informatie over de club.

‘Bedrijven zijn heel waardevol voor de club’

vv DSE
-
0
‘Bedrijven zijn heel waardevol voor de club’

Sponsoren zoeken, contacten onderhouden en het organiseren van een jaarlijkse sponsoravond. Onderdeel zijn van de sponsorcommissie van DSE is een afwisselende bezigheid, weet ook Marieke Heijs na twee seizoenen ‘algemene zaken’. “Het is vooral ogen en oren openhouden.”

Op zoek naar DSE’ers die de club zouden willen sponsoren. “Onder meer door in het eigen netwerk te kijken. We doen het echt met elkaar.” Ook in de sponsorcommissie zelf, die naast Heijs (31) bestaat uit Naomi Braspenning, Fabian Coremans, Rob Hendrickx, Werner Martens en Bernice Stadhouders. “We zitten inmiddels tegen de honderd sponsors aan.” Mede door het organiseren van een sponsoravond. “Dat doen we ieder seizoen, bij één van onze sponsoren. Om het bedrijf te laten zien, maar ook als bedankje.”

Netwerken

Want daar, draait het uiteindelijk om. “Het is niet alleen het zoeken van sponsoren, maar ook het onderhouden van contact.” En het verzorgen van de kleding voor de jeugd, in haar geval. “Ik zorg dat de juiste sponsoren, op de trainingspakken en shirts komen te staan.” In haar tweede seizoen als onderdeel van de sponsorcommissie dus. “Volgend jaar neem ik de rol van Rob, als voorzitter over. Dan word ik ook lid van het bestuur en ben ik nog meer betrokken bij de club.” Precies de reden waarom Heijs ooit ‘ja’ heeft gezegd. “Ik wilde graag iets doen voor de vereniging.” En als speelster van de Vrouwen 1, is dat ook niet zo gek. “Onze trainer en een teamgenoot zaten ook al bij de sponsorcommissie en ik heb zelf een eigen bedrijf, dus dan wil je op zakelijk gebied ook iets betekenen voor DSE. Maar ook andersom. Op deze manier leer je om te netwerken.” Na ooit begonnen te zijn bij Internos, voelt Heijs zich na negen seizoenen in het blauw met wit, als een vis in het water. “DSE is heel erg van het met elkaar doen. Het is een kleine club, die alles goed voor elkaar heeft. Voor alle elftallen.” Om zo te kunnen blijven groeien. “Het is heel gezellig om het samen te doen, zeker als je ziet wat je ervoor terugkrijgt.”

Professionaliseren

Maar vanzelf, gaat dat natuurlijk niet. “Enerzijds zorgen sponsoren voor inkomsten, anderzijds heeft ieder bedrijf ook zijn eigen vakgebied. Daar kunnen we gebruik van maken of van leren. Dat is heel waardevol voor de club.” De opties om een bijdrage te leveren, zijn dan ook legio. “Wat iemand maar wil, we kunnen het zo gek maken. Van kledingsponsor, tot borden, spandoeken, balsponsor of het vernoemen van kleedkamers.” Om dat alles in goede banen te leiden, houdt de commissie een aantal keer per jaar een fysieke bijeenkomst. Waarin concrete doelstellingen worden opgesteld. “Ons doel voor dit seizoen was om het hoofdveld helemaal vol te krijgen met borden. Dat is nog niet helemaal gelukt.” Stilzitten, doen ze in Etten-Leur echter niet. “We zijn druk bezig met professionaliseren, binnen alle verschillende commissies. Zodat iedereen weet, wie wat doet. Dat is binnen de sponsorcommissie ook nodig en dat wordt qua verantwoordelijkheid steeds concreter.” In combinatie met de modernisering van het sportpark, positieve ontwikkelingen met het oog op de toekomst. En daar draagt de inwoonster van Etten-Leur, maar wat graag haar steentje aan bij. “Zolang het leuk blijft, blijf ik het doen!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.

V.V. Zwaluwen en Luigi Bruins is een goed huwelijk

vv Zwaluwen
-
0
V.V. Zwaluwen en Luigi Bruins is een goed huwelijk

Luigi Bruins is dit seizoen aan zijn eerste seizoen als hoofdtrainer bij de senioren begonnen. Vierde divisionist Zwaluwen durfde de gok wel aan met de voormalig profvoetballer. Het heeft de club geen windeieren gelegd, Onder leiding van Bruins heeft de club promotie naar de derde divisie weten af te dwingen. Een prachtig resultaat in zijn debuutjaar als trainer op dit niveau.

De speler Bruins

Luigi Bruins (38) heeft een mooie carrière als middenvelder gehad. Hij begon zijn voetballoopbaan als jeugdspeler bij Excelsior, debuteerde in het betaalde voetbal bij de Kralingers en speelde vanaf 2007 t/m 2011 bij Feyenoord. In totaal speelde Bruins 249 wedstrijden in de Eredivisie, daarin maakte hij 34 doelpunten. Hij speelde ook nog voor Red Bull Salzburg en Nice, waarna hij zijn profcarrière afsloot bij Excelsior. Daar speelde hij nog drie jaar voor het Barendrechtse Smitshoek. Ook werd Bruins in 2007 Europees kampioen, al speelde hij daar slecht 21 minuten mee. Dat was wel in de gewonnen finale, waarin hij ook de 4-1 scoorde tegen Servië.

Het eerste seizoen als hoofdtrainer bij de senioren

Zijn trainersloopbaan begon bij SC Excelsior, waar hij hoofd jeugdopleiding is. Ook was hij nog een tijd assistent-trainer bij Oranje onder 18 jaar. Dit seizoen dus voor de eerste keer verantwoordelijk voor een eerste elftal en vol in de race voor promotie naar de derde divisie. “Tot nu heb ik niets te klagen. We zijn dit seizoen begonnen met het team en hebben enorme stappen gemaakt. Zowel in het voetbal, maar ook in de discipline en volwassen spelen. Je ziet gewoon dat het team nog wekelijks groeit en dat is superleuk om te zien”, vertelt Bruins enthousiast. 

Geen doelstelling meegekregen van de club

Hij kreeg geen doelstellingen mee van het bestuur en V.V. Zwaluwen is daarbij een club met weinig budget in verhouding met andere clubs op dat niveau. “Je speelt natuurlijk voor hetgeen haalbaar is en eigenlijk iets daarboven. Dus speel je voor een kampioenschap, promotie of een periodetitel. Je moet wel ergens voor spelen, dus heb ik mijn groep wel een doelstelling meegegeven, maar die ga ik niet in de media delen. Als je zegt dat je alleen voor handhaven speelt, waren we na achttien wedstrijden klaar en dan wordt het één gezapig zooitje”, legt de trainer uit 

Concurrenten kijk ik pas naar als wij hebben gewonnen.

Kijken naar de concurrenten doet Bruins niet. “Als wij onze wedstrijden winnen, kijken wel later wel wat de concurrentie heeft gedaan. De concurrentie bestaat dit seizoen uit XerxesDZB en SV Poortugaal, waarbij eigenlijk alleen XerxesDZB nog serieuze concurrentie is. 

Fitheid en groei van het elftal

Bruins is vooral lovend over de fitheid van het team en de bereidheid om voor elkaar te werken. In het begin vond hij de mindere punten met name de coaching naar elkaar toe, de ervaring en volwassenheid. Maar dit is gedurende het seizoen steeds meer gaan groeien, alhoewel de trainer het zelf nog niet goed genoeg vindt.

Volgend seizoen

“O’Neal Maatsen vertrekt naar Capelle en Eric Fortes gaat naar Barendrecht, dat vind ik geen verrassende stap van hem. De keuze van O’Neal respecteer ik, alhoewel ik het geen stap voorwaarts vind voor hem. We krijgen de ervaren verdediger Ruben Koorndijk van Scheveningen er volgend seizoen bij en nog een derde keeper. Verder kijken we naar gerichte versterkingen voor het team”, blikt de trainer vooruit op het seizoen 25-26.

Voetbal, voetbal en nog eens voetbal

Behalve hoofdtrainer bij V.V. Zwaluwen geeft hij voetbaltraining bij Thorbecke, heeft hij, samen met Ryan Koolwijk,  een voetbalschool Migo Sports die bij SC Excelsior traint en is Luigi Hoofd Jeugdopleidingen bij SC Excelsior.

Ambities als trainer

Luigi is duidelijk in zijn ambities. Hij wil als trainer het betaalde voetbal in. “Alle opleidingen die ik nodig heb om als assistent-trainer aan de slag te gaan heb ik. Als de tijd er rijp voor is ga ik beginnen aan de UEFA Pro VC5, het papiertje dat nodig is om coach betaald voetbal te mogen zijn”, sluit de trainer af.

Klik op vv Zwaluwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwaluwen voor meer informatie over de club.

‘Je hebt in al die jaren lief en leed met elkaar gedeeld’

Rood Wit
-
0
‘Je hebt in al die jaren lief en leed met elkaar gedeeld’

Hoewel het 90-jarig bestaan van een club geen officiële mijlpaal is, besloten ze bij Rood-Wit hun jubileum dit jaar toch te vieren. Met onder meer een jubileumgids, een reünie en de nodige activiteiten, doet de vereniging uit Sint Willebrord er alles aan om verhalen uit het verleden op te halen, vertelt Ko van Nispen. “Daar zijn we natuurlijk ontzettend trots op.”

Want 90 jaar, is een mooie tijd, vindt de 73-jarige Van Nispen. “Een vereniging kent natuurlijk altijd ups en downs, maar daar stap je overheen en dan ga je weer door. Bij Rood Wit proberen we er altijd het beste van te maken.” En als iemand het kan weten, is hij het wel. “Ik ben nu 65 jaar lang onafgebroken lid. Dan heb je ergens wel een goed gevoel bij.” Betrokken is de voormalig speler, die eveneens ooit in het bestuur zat, dan ook nog steeds. “Mijn kleinkinderen voetballen hier, dus op zaterdag én zondag ga ik nog geregeld kijken.”

Oude verhalen

Toen ze hem anderhalf jaar geleden vroegen of hij een receptie en reünie wilde organiseren ter ere van het 90-jarige bestaan, wist Van Nispen het antwoord dan ook wel. “Destijds heb ik samen met Kees Lauwen, Henk Heeren, Rini van Zundert, Corné Bulkmans, Adrie Derijck en Gerard Rokx een team gevormd en zijn we aan de slag gegaan.” Met op 15 maart uiteindelijk een opkomst van meer dan 200 man tot gevolg. “Het was heel mooi en gezellig, we hadden het goed voor elkaar!” Eenvoudig, was het echter niet. “We hebben natuurlijk allemaal een flinke kennissenkring, van mensen met een verleden bij Rood Wit. Die hebben we uitgezocht.” Daarnaast, verzamelde Van Nispen oude foto’s en video’s. “Daar hebben we een presentatie en fototentoonstelling van gemaakt.” En die verzameling, zorgde voor een feest der herkenning. “Iedereen stond te wijzen en keek enthousiast naar het scherm.” Precies zoals de bedoeling was. “We wilden graag de oude tijd naar voren halen.” Een tijd van 90 jaar geschiedenis. “Officieel is dat bij de KNVB geen mijlpaal, maar we vonden het toch wel leuk om er iets mee te doen.” Onder meer met allerlei festiviteiten, verschillende activiteiten, het traditionele U10-toernooi en een wedstrijd tegen FC de Rebellen. Want zo’n jubileum, behaal je natuurlijk niet zomaar. “In de kleedkamer, trainen, een potje voetballen en daarna naar de kantine. Dat was voor mij Rood Wit.” Van Nispen, die voornamelijk zijn wedstrijden speelde in het tweede van de club, geniet dan ook nog altijd het meeste van de gezelligheid in de kantine. “Een potje bier drinken, babbelen over voetbal en oude verhalen ophalen.”

Voetbalkameraden

Oude verhalen die hij samen met Jeffrey Bulkmans en Michael Schuring heeft verzameld, in de jubileumgids. “Ik weet natuurlijk veel van het verleden, dus wij hebben de tekst en de foto’s aangeleverd.” Makkelijk was dat niet. “Het is moeilijk om te selecteren. Je kunt natuurlijk niet alles erin zetten.” Toch is de oud-jeugdtrainer en leider tevreden met het resultaat. Net als met de reünie. “Je oude voetbalkameraden weer zien, dat blijft het mooiste. Je hebt in al die jaren toch lief en leed met elkaar gedeeld.” Helaas kon niet iedereen komen, vertelt Van Nispen. “We worden allemaal ouder, dan ga je dingen mankeren. Maar gelukkig kom je elkaar soms ook op het dorp tegen.” Want daar woont de fanatieke voetballiefhebber, als vanzelfsprekend nog steeds. Stiekem misschien wel, om alles goed in de gaten te kunnen blijven houden. “Ik hoop dat het eerste het gaat halen. Het zou mooi zijn als ze kampioen worden in de vierde klasse.” Ook met het oog op de toekomst. “Voetballen op zondag wordt steeds lastiger. Ik vrees dat we volgend seizoen nog maar twee seniorenteams over hebben. Al hopen we natuurlijk van niet. Maar mensen hebben tegenwoordig genoeg andere dingen te doen.” Zo ook bij de jeugd. “Als die het eerste elftal niet halen, gooien ze het bijltje er nogal makkelijk bij neer. Dus hopelijk blijft het ledenaantal groeien.” En dan op, naar de honderd. “Dat zal ons vast wel lukken!”

Klik op Rood-Wit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rood-Wit voor meer informatie over de club.

‘Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring’

vv De Fendert
-
0
‘Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring’

Toen hij heel wat jaren geleden op een bedrijventoernooi geblesseerd raakte aan zijn enkel en zelf niet meer kon voetballen, vond Giel Magielse zijn voetbalgeluk in het zijn van leider. En na acht seizoenen bij het vierde van De Fendert, geniet hij daar nog steeds wekelijks van. “Voetbal is het mooiste spelletje wat er is.”

Zelfs als je het zelf dus niet meer kunt doen, zoals in zijn geval. “Ik ben één en al voetbal, dus ik mis het nog steeds! Maar zo ben je er toch een beetje bij. In de kleedkamer, tijdens de derde helft. Dat is nog altijd even gezellig.” Toch ging het op zijn 24ste, dus al mis, voor de inmiddels 55-jarige Magielse. “Tijdens een bedrijventoernooi, verstapte ik mezelf en ging ik door mijn enkel.” Met verrekte enkelbanden tot gevolg. “Op dat moment zat ik al zes jaar bij De Fendert in de selectie en hing ik tegen het eerste aan, toen kreeg ik die blessure.”

Jonge honden

Blijven voetballen ging niet meer én dus werd Magielse gedwongen zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. “Daarna heb ik er nog een jaar of zes last van gehad, zakte ik continu door die enkel. Nu gaat het goed, maar een balletje trappen lukt niet meer.” Gelukkig, vond hij zijn passie voor voetbal, terug in een iets andere rol. “Ik ben leider geweest van de B, de A en het tweede. Het vierde doe ik nu een jaartje of acht.” Al moest Magielse daar wel even goed over nadenken, lacht hij. “Toen ze het vroegen had ik even geen team en ging ik regelmatig bij het eerste kijken.” Toch ging de voormalig verdediger overstag. “Er speelden een hoop bekenden in, dus ben ik het gaan doen. En het is goed bevallen!” Want heel wat seizoenen later, is Magielse er dus nog steeds. Als leider. “Het is echt een vriendenteam, vol met oud-spelers van het eerste of jongens die er tegenaan zaten. Dat maakt het een heel leuk team.” Helemaal, omdat er af en toe ook nog wel eens gewonnen wordt. “Dat is natuurlijk niet onbelangrijk.” Sterker nog. “Vorig seizoen hebben we het kampioenschap gepakt in de zesde klasse.” Oude tijden herleven dus. “De jongens wilden dolgraag kampioen worden met deze groep. Het werden allemaal weer jonge honden, waren net zo fanatiek als vroeger.”

Even puzzelen

En dat allemaal door één keer per week te trainen. Onder leiding van een collega van Magielse. “Doordeweeks ben ik er niet bij, maar op zaterdag zorg ik dat we genoeg spelers hebben en maak ik de opstelling. Als een soort elftalleider of trainer.” Of organisator van activiteiten. “We proberen vier keer per jaar een uitje te doen. Van karten, tot aan voetvolley of gezellig uiteten.” Ook een weekendje weg, staat op de planning. “In het verleden zijn we al wel naar voetbalwedstrijden geweest in het buitenland. Onder meer in Engeland en Duitsland.” Aan een functie elders, denkt Magielse dan ook absoluut niet. “Zolang ik er plezier in heb, blijf ik het doen. En dat heb ik nog steeds.” Mede door zijn spelers. “Het groepje blijft altijd bij elkaar, dus daardoor de gezelligheid ook. Dan is het makkelijk toezeggen.” Helemaal als het goed gaat, vertelt hij lachend. “Richting het einde van het seizoen, heb je altijd minder spelers. In totaal hebben we 28 man, maar de vaste kern bestaat uit een mannetje of dertien.” Behalve vorig jaar. “Toen we kampioen konden worden, hadden we er steeds een stuk of achttien. Dan is het best even puzzelen met de opstelling.” Toch doet de inwoner van Fijnaart dat graag. “Onze gemiddelde leeftijd ligt ergens halverwege de 40. De oudste is 57 en de jongste net 30. Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring!”

Klik op De Fendert voor meer artikelen over de club.
Klik op De Fendert voor meer informatie over de club.

Schrauwen sluit seizoen bij Zundert af met plek in de nacompetitie!

vv Zundert
-
0
Schrauwen sluit seizoen bij Zundert af met plek in de nacompetitie!

Na jarenlange inzet bij VV Zundert neemt verdediger Schrauwen binnenkort afscheid van het eerste elftal. De 25-jarige back, die ooit begon bij de kabouters van de club, stopt vanwege drukte met werk en gezinsleven. In een open gesprek blikt hij terug op zijn tijd bij Zundert, de uitdagingen van het huidige seizoen en de moeilijke beslissing om te stoppen met selectievoetbal.

Veel tijd

Die jeugdigheid, heeft Zundert dan ook al een aantal keer dwarsgezeten, denkt Schrauwen. “Soms doen we te weinig met de mogelijkheden. In een aantal duels, hadden we eerder kunnen én moeten scoren.” Zeker als het niet helemaal lekker loopt. “Dan moeten we dingen eigenlijk anders gaan doen, maar dat is lastig voor ons.” Tel daar slechts veertien doelpunten voor in negentien wedstrijden bij op en je speelt een moeizaam seizoen. “Je kunt niet winnen als je niet scoort. Daar wordt binnen de groep natuurlijk wel over gepraat.” Toch is het vertrouwen in handhaving, nog altijd groot, vertelt Schrauwen. “In principe hebben we het in eigen hand.” Bang voor degradatie, is de back dan ook niet. “Persoonlijk sowieso niet en in het team leeft dat ook niet. We gaan er gewoon volle bak voor.” Dat is volgens hem dan ook het voordeel van een jonge groep. “Iedereen is super enthousiast.” Desondanks, is Schrauwen bezig aan zijn laatste wedstrijden in het shirt van Zundert. “Ik heb nu een kleine van een jaar en in de zomer komt er nog eentje, dat kost veel tijd. Daarnaast moet ik als bakker regelmatig vroeg beginnen en soms ook ‘s avonds werken, dus heb ik besloten om aan het einde van dit seizoen te stoppen.” Maar makkelijk, was die keuze zeker niet. “Het groepsgevoel, de grappen en samen met elkaar in teamverband bezig zijn, ga ik zeker missen.” Toch begon hij in de voorbereiding, al te twijfelen. “Dan ben je net vrij geweest en moet je weer opstarten… Stiekem ben je er behoorlijk veel tijd aan kwijt.”

Beker gewonnen

Lager gaan voetballen, is dan ook niet iets wat Schrauwen snel zal gaan doen. “Daar heb ik wel nog even over nagedacht. Maar ik heb een racefiets en vind hardlopen heel leuk, dus dat wil ik graag meer gaan doen.” Nadat hij ooit bij de Kabouters, bij Zundert begon met voetballen. “Vanaf dat het mocht, ben ik hier gaan voetballen. En vervolgens nooit meer ergens anders.” Met de nodige successen tot gevolg. “In de A-jeugd hebben we de beker gewonnen, dat was een gaaf seizoen. Op neutraal terrein in Oosterhout, dat vergeet ik nooit meer.” Maar ook buiten het veld, heeft Schrauwen al die tijd genoten. “Ik ben nooit met tegenzin naar de club gegaan. Iedereen staat voor elkaar klaar, er heerst een gezellige sfeer en ik heb altijd in fijne teams gespeeld.” Al komt daar over een paar weken, dus een einde aan. Maar tot die tijd, blijft de rechts- en linksback alles geven. “Eerst verdedigend mijn ding doen en dan pas mee naar voren.” Wie weet, ooit nog in de toekomst. “Als het écht tegenvalt, kom ik misschien wel weer terug. Of ga ik in een lager team spelen. Dat sluit ik niet volledig uit.”

Klik op VV Zundert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zundert voor meer informatie over de club.

1...161718...1.366Pagina 17 van 1.366

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.