Home Blog Pagina 16

Matthias Dees hoopt opnieuw kans te grijpen onder de lat bij Veere

0

VEERE – Hij is inmiddels bezig aan zijn vierde seizoen bij v.v. Veere nadat hij vanuit de SJO werd doorgeschoven. Als jeugdproduct van v.v. Serooskerke zag Matthias Dees veel meer kansen op speelminuten bij de vierdeklasser waar hij nu hoopt vaste doelman te worden.

In de afgelopen twee seizoenen keepte Dees steeds de helft van de wedstrijden. Het eerst jaar wisselde de trainer halverwege van keeper om tactische redenen. Vorig seizoen lag er een andere reden aan te grondslag. “Toen brak mijn concurrent zijn sleutelbeen en kreeg ik de kans onder de lat. Het is voor een keeper niet ideaal om steeds maar een half seizoen te kiezen. Mijn doel voor dit jaar is dus duidelijk: een heel seizoen de onbetwiste eerste keeper worden.”

In het tussenseizoen waren er de nodige wisselingen in de selectie van Veere waar jongens vertrokken naar onder meer SSV’65, SVOD’22 en Zeelandia Middelburg. “We hebben ook wat spelers voor teruggekregen maar we zijn we ervaring kwijtgeraakt. Daarbij zijn er ook nog wat spelers naar het tweede elftal gegaan en hebben we best een jonge groep. En bovendien ook een nieuwe trainer in de persoon van Joachim Cornelisse. Voor ons als spelers overigens wel een oude bekende.”

Cornelisse is de opvolger van Lorenzo de Groot. Een echte clubman die in het verleden tussen 2017 en 2019 ook al eens als eindverantwoordelijke voor de selectie van Veere stond. “ Ik wil het graag de trainer zo moeilijk mogelijk maken in zijn keuze voor een vaste keeper. Alex Bakker is teruggekeerd en heeft natuurlijk heel veel ervaring. Daar kan ik sowieso veel van leren. Ik heb de afgelopen seizoenen denk ik aardig gekeept. Ik ben misschien wel meer een lijnkeeper dan een meevoetballende. Doordat iedereen onder een nieuwe trainer feitelijk weer op nul begint, zie ik ook echt kansen voor mezelf. Het is aan mij om te laten zien dat ik de beste ben en aan de trainer om te bepalen welk type doelman hij graag onder lat heeft.”

Dees voelt zich op zijn gemak bij de dorpsclub en heeft geen seconde spijt van zijn keuze om Serooskerke om te ruilen voor Veere. “Ik had destijds voor mezelf een afweging gemaakt qua speelkansen. Die zag ik groter in bij Veere dan bij Serooskerke. Tot op heden heb ik als jonge keeper best al wat wedstrijden gekeept. Een keeper kan misschien langer doorgaan dan een voetballer, maar nu ik heb laten zien dit niveau aan te kunnen ga ik wel proberen om mijn huid zo duur mogelijk te verkopen in de concurrentiestrijd.”

Klik op VV Veere voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Veere voor meer informatie over de club.

Nabil Azzanagui wil met GPC Vlissingen sowieso in derde klasse blijven

0

VLISSINGEN – In zijn eerste seizoen bij GPC Vlissingen wist Nabil Azzanagui (23) via de nacompetitie alsnog te promoveren uit de vierde klasse zaterdag. Eén seizoen kwamen de Vlissingers uit op dat niveau, maar de centrale middenvelder is blij dat hij nu weer in de derde klasse actief is.

“Ik was van mening dat GPC Vlissingen een selectie heeft die niet thuishoorde in de vierde klasse. Maar cijfers en uitslagen liegen meestal niet dus hadden we ermee te dealen. De ploeg degradeerde in 2023 toen ik mijn ja-woord al had gegeven. Het was toen voor mij juist het doel en de uitdaging om snel weer terug de weg omhoog in te slaan. Dat lukte niet via een kampioenschap maar gelukkig wel via de nacompetitie.”

Azzanagui heeft RCS als een soort rode draad door zijn voetballeventje lopen. Hij speelde er onder meer in de jeugd en al twee periodes bij de senioren. Verder heeft de creatieveling ook nog v.v. Veere en JVOZ achter zijn naam staan. Bij GPC Vlissingen kwam hij terecht via onder meer een aantal voetballende vrienden en ook omdat hij trainer Salim ben Sellam goed kent vanwege het zaalvoetballen bij Groene Ster Vlissingen waar Azzanagui ook actief is. “Dat maakte deze stap wel makkelijker. En het bevalt me perfect hier. Toffe gasten, prima trainer en een club waar de zaken allemaal goed zijn geregeld. Bij RCS heb ik een mooie tijd gehad, maar de kans op speelminuten daar was simpelweg niet heel groot. En ik wilde graag in een eerste elftal spelen en laten zien wat ik in mijn vermogen heb als voetballer. Die kans kreeg ik hier en heb ik aangegrepen.”

Het spelen in de vierde klasse viel de technisch vaardige Azzanagui niet altijd even gemakkelijk. “Tegenstanders in die klasse spelen vooral toch vaak fysiek. En dan moet je daar jezelf tegen wapenen of je moet er soms in meegaan. Dat kostte soms wel moeite maar ik ben blij dat we uiteindelijk weg wisten te komen dankzij een goede reeks in de nacompetitie. Nu in de derde klasse wordt het opnieuw flink aanpoten maar omdat we meer voetballende tegenstanders gaan treffen denk ik wel dat dit ons qua spel beter moet liggen. Al zullen we wekelijks aan de bak moeten en niet te gemakkelijk moeten denken. Dat is soms onze valkuil en dat kunnen we ons op dit niveau niet permitteren.”

De lat qua prestaties moet op persoonlijk vlak voor de ‘nummer tien’ van de oranjehemden elk seizoen een beetje omhoog worden gelegd. “Het is een druk die ik mezelf als speler opleg. Vanuit de club en spelersgroep heb ik niet het idee dat ze meer van mij verwachten. Ik geef altijd het maximale, al ben ik wel van mening dat dit seizoen het aantal doelpunten en assists moet verbeteren. Daar was ik vorig seizoen niet helemaal tevreden over. Dominanter zijn aan de bal, meer mezelf laten gelden tijdens wedstrijden en het team daarmee helpen. Dat zijn facetten in mijn spel die beter moeten. Groeien als voetballer, op en naast het veld, dát is mijn drijfveer.”

“Ik werk als jongerenbegeleider en doe veel met sport, speel bij Groene Ster op het hoogste niveau en hier bij GPC Vlissingen wil ik ook verder omhoog. Wel met een realistische blik. Alles om me heen is en draait om voetbal. Ik heb hopelijk nog een flink aantal jaren te gaan als voetballer en wil graag proberen om dan in de ruimste zin van het woord een zo hoog mogelijk niveau te bereiken.”

Klik op GPC Vlissingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GPC Vlissingen voor meer informatie over de club.

Gesta bestaat 75 jaar: Nieuw tijdperk met een nieuwe voorzitter

0

GALDER – Dit jaar markeert een bijzondere mijlpaal voor voetbalvereniging Gesta: het 75-jarig jubileum van de club. Een rijke geschiedenis, een hechte gemeenschap en nieuwe uitdagingen staan centraal in het gesprek met oud-voorzitter Han van den Wijngaart en de nieuwe voorzitter Dennis Stad. Samen reflecteren zij op het verleden en blikken ze vooruit op de toekomst van de club.

Han van den Wijngaart, die jarenlang voorzitter was van Gesta, kijkt met trots terug op zijn tijd bij de club. Zijn betrokkenheid begon vijftien jaar geleden toen hij werd gevraagd om in het bestuur plaats te nemen. Het was het begin van een lange periode waarin hij verschillende rollen vervulde, waaronder sponsoring en uiteindelijk het voorzitterschap.

Voor Van den Wijngaart is Gesta meer dan een voetbalclub. Het is een vereniging met een echte ‘ons kent ons’-cultuur. “Mijn kinderen voetbalden hier, en dat schept een band met de club,” aldus de oud-voorzitter. Hoewel hij nu het stokje heeft overgedragen aan Dennis Stad, blijft hij actief betrokken bij de club in de rol van sponsorcommissaris.

Onder zijn bewind ontwikkelde de club zich, wat te zien is in de groeiende jeugdafdeling en de nieuwe initiatieven zoals walking football en 7-tegen-7 teams. Toch ziet Van den Wijngaart ook uitdagingen, met name het behouden van jeugdleden, zodra ze de leeftijd van dertien jaar bereiken. Daarom is er recent een samenwerking gestart met v.v. Chaam om het O19-team te versterken. “Het is belangrijk om creatief te zijn en samenwerkingen aan te gaan om de continuïteit van de teams te waarborgen,” legt hij uit.

Dennis Stad, sinds kort de nieuwe voorzitter van Gesta, kijkt vol vertrouwen naar de toekomst van de club. Hij werd tien jaar geleden gevraagd om als trainer aan de slag te gaan bij de club en groeide al snel door naar de technische commissie. “Ze zagen in mijn onafhankelijkheid een kracht, omdat ik geen vader ben en dus geen persoonlijke belangen heb binnen de club,” vertelt Stad.

Een van de eerste stappen die Stad zal zetten, is het uittekenen van een nieuw organogram voor de club. Dit moet zorgen voor meer overzicht en een heldere taakverdeling. Bovendien wil hij aandacht besteden aan de financiële gezondheid van de club.

Het 75-jarig jubileum van Gesta werd op passende wijze gevierd. Er werd een dagvullend programma georganiseerd met clinics van NAC-trainers voor de jongste jeugd en de damesafdeling. Daarnaast werd een gemengd toernooi gehouden met zowel jeugd- als seniorenteams, en konden bezoekers genieten van kraampjes met hapjes en drankjes.

Het hoogtepunt van de dag was de officiële ceremonie, waar de burgemeester en een afgevaardigde van de KNVB de club feliciteerden en oorkondes uitdeelden aan verdienstelijke leden. “We hebben ook zelf een aantal leden in het zonnetje gezet met een speciale oorkonde om hun inzet voor de club te waarderen,” vertelt Stad.

Een blijvende herinnering aan het jubileum is het monument dat werd onthuld: een stalen bal met het oprichtingsjaar van de club, waarbij leden symbolisch hun steentje hebben bijgedragen.

Voor de komende jaren wil Gesta vooral de sociale en sportieve vereniging blijven die het altijd is geweest. “We zijn minder prestatiegericht, maar willen wel zorgen dat we blijven groeien, zowel sportief als organisatorisch,” besluit Stad.

Klik op RKVV Gesta voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Gesta voor meer informatie over de club.

‘We kwamen in een flow en hadden iets onoverwinnelijks’

0

HVC ’10 keerde afgelopen seizoen na een jaar weer terug in de tweede klasse. De ploeg van trainer John de Ronde werd kampioen en wacht nu als promovendus een jaar vol uitdagingen. “We zitten in een heel zware afdeling”, waarschuwt de succestrainer van HVC ’10.

Het was een mooi seizoen voor HVC ’10 in de derde klasse. “Maar ik heb het ook wel een beetje dubbel beleefd”, zegt Glenn Boon (32), die inmiddels een punt achter zijn carrière heeft gezet. “In het begin leefde heel erg het gevoel van revanche. Revancheren voor de degradatie een seizoen eerder, maar op een gegeven moment kom je in een flow terecht en krijg je als team iets onoverwinnelijks. Dat je voelt dat het goed gaat komen, zeker toen onze concurrent Excelsior’20 steken liet vallen.”

Michael van den Bos heeft het ook over die revanchegevoelens: “Maar daar zag het in de winterstop nog niet naar uit, zeg ik eerlijk. Zo goed waren de resultaten niet. Maar na een potje of acht hebben we wat omzettingen gedaan, in een net ander systeem, en kwamen de spelers in hun kracht. Toen wonnen we veel duels op rij. Dat is mooi, zeker met eigen jongens. Dat we zo overtuigend kampioen zijn geworden is alleen maar mooi. We hebben de meeste goals gescoord en de minste goals tegen gekregen.”

Goed en volwassen
Ook de trainer, John de Ronde, kijkt met plezier terug op het kampioensjaar. “Het is altijd leuk als je meer wint dan verliest natuurlijk. Maar je wordt niet zomaar kampioen. Voor mij was het ook bijzonder, als nieuwe trainer bij HVC ’10. Dit is een heel fijne club met fijne mensen. Eigenlijk voelden we in februari dat een kampioenschap er wel in zat. Na de wedstrijd tegen Excelsior’20 was dat, in februari. Het gaat ging toen van zeven naar vier punten. We speelden in die wedstrijd zo goed en volwassen. Na die wedstrijd ging het heel hard. We stonden nog achter in de stand, maar dat duurde niet lang meer.”

De Ronde zag het geloof ook bij zijn spelers. “We moesten elkaar een beetje leren kennen in het begin, dat is ook logisch. De manier van spelen moest groeien. Gaandeweg zag je de beleving, zeker als je ergens om speelt. Het echt willen winnen, die over-mijn-lijk mentaliteit. Maar goed, die mentaliteit moet er altijd zijn. Ook als je niet om een prijs speelt. We willen dit seizoen in de tweede klasse ook leuk voetbal spelen, maar de poule waarin we zitten is zwaar.”

Lastig inschatten
Van den Bos: “Het is moeilijk in te schatten wat we in de tweede klasse kunnen brengen. Eigenlijk weet je in de winterstop meer, als je alle ploegen gehad hebt. In het amateurvoetbal is het vooraf gewoon lastig inschatten. Je weet niet hoe sterk ploegen zijn die je niet kent en je weet ook niet hoe goed de spelers zijn die clubs gehaald hebben. Ik verwacht wel dat het redelijk dicht bij elkaar ligt. En voordeel voor ons is dat de selectie intact blijft. Alleen Glenn stopt.”

Paars van enkel tot lies
Boon kan leven met zijn besluit om te stoppen met voetballen, zegt hij. “Het is klaar. Ik heb al vaker gedacht: als ik tot mijn 30ste kan voetballen ben ik spekkoper. Toen ik geblesseerd raakte aan mijn kruisband, tegen Kethel Spaland in april, wist ik gelijk dat het klaar was. Ik was paars van mijn enkel tot mijn lies. Ik heb meerdere blessures gehad. Met twee operaties. De arts zei dat ik moest nadenken over mijn knie en over voetballen. Ik kan nu normaal stabiel leven. Dat wil ik zo houden. Dan is stoppen de enige optie. John wil me graag bij de selectie houden, dat vind ik ook leuk. Dus op donderdagavond blijf ik tijdens de trainingen wel betrokken bij de selectie als assistent. Gezellig, op het veld staan en donderdag is een leuke clubavond. Een goede reden om dit te doen”, lacht hij.

De titel van afgelopen seizoen beleefde Boon iets anders dan zijn teamgenoten. “Je gaat natuurlijk wel mee in de roes en euforie,  maar je staat er als geblesseerde speler wel wat verder vanaf. Maar ik heb lang meegedaan, en echt mijn bijdrage geleverd, dus het voelde ook wel als mijn kampioenschap. Maar ja, die blessure is wel een krasje. Dat klopt.”

Klik op HVC’10 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVC’10 voor meer informatie over de club.

Ton van Marrewijk over nieuwbouwplannen: ‘Nu gaat het echt leven’

Ton van Marrewijk is vijf jaar voorzitter van Westlandia en daar komt nog een termijn bij. “Het is een hele klus, maar het is mooi om maatschappelijk iets terug te doen voor de club waar mijn hart ligt,” vertelt hij. De preses van de Naaldwijkse club vertelt over de ambitieuze nieuwbouwplannen, zijn familie en de persoonlijke benadering.

Van Marrewijk groeide op bij Westlandia, voetbalde er zijn hele leven, en zijn kinderen doen dat ook. Bovendien is hij met het familiebedrijf hoofdsponsor van de club.  “Mijn sociale leven hangt hier, mijn vrienden heb ik hier leren kennen, en ook mijn kinderen halen er enorm veel plezier uit.”

Grote uitdaging
Maar Westlandia staat ook voor een grote uitdaging. Er zijn grootse nieuwbouwplannen: een nieuwe kantine, kleedkamers én sporthal. Begin september werden de plannen gepresenteerd aan de leden. “We zijn al 2,5 jaar bezig met de voorbereidingen”, vertelt de voorzitter. “Iedereen ziet de noodzaak van de plannen wel in. De sporthal is verouderd en de kantine vraagt om veel onderhoud. Daar moeten we echt wat aan doen.”

Er wordt gewerkt aan een multifunctioneel gebouw dat niet alleen de club ten goede komt, maar ook de bredere gemeenschap van Naaldwijk. “We willen ruimtes creëren voor een fitnesscentrum, een dagpraktijk voor fysiotherapie, een huisartsenpraktijk en een kinderdagverblijf. Overdag kunnen scholen het complex gebruiken, en ook de handbalvereniging komt volledig bij ons in.”

Aanzienlijke investering
Deze nieuwe functies zorgen ervoor dat de accommodatie gedurende de dag volop gebruikt kan worden, iets wat helpt bij de financiering. Een belangrijk punt. In de komende maanden, tot aan het begin van het nieuwe jaar, moet heel hard gewerkt worden om de financiering op orde te krijgen. De investering is aanzienlijk, en de club heeft niet genoeg eigen vermogen om dit volledig zelf te dragen.

“Het moet geen erfenis worden voor de toekomst,” benadrukt Van Marrewijk. Daarom werkt de club nauw samen met de gemeente, en is er een subsidieaanvraag ingediend. Ook de BOZA-regeling, waarmee de btw kan worden teruggevraagd, biedt enige verlichting. Toch blijft er nog een financieringsgat, dat gedicht moet worden door sponsoren, leden en anderen die de club een warm hart toedragen.

Plattegronden
De bouwcommissie heeft veel werk verzet. Drie architectenbureaus hebben voorstellen gedaan, waarvan er één is gekozen. De plattegronden en illustraties hangen in de kantine, zodat de leden de plannen kunnen bekijken. “Nu gaat het echt leven”, zegt Van Marrewijk. Toch blijft hij realistisch over de haalbaarheid van de plannen. “Het is een grote klus en we hebben nog een 50-50 kans. Het gaat erom wat er loskomt en hoe we de financiering rond krijgen.”

Naast de ambitieuze nieuwbouwplannen, is Van Marrewijk trots op Westlandia, de club waar zijn hele familie rondloopt. “Mijn kinderen hebben altijd bij Westlandia gevoetbald. Mijn zoon speelt bij de onder 19, een andere zoon zit in het eerste, en een derde speelt bij Sparta, maar is nog altijd vaak bij de club te vinden. Een zoon zit in de technische jeugdcommissie en mijn vrouw is actief in de activiteitencommissie. Met ons familiebedrijf zijn we ook nog hoofdsponsor van de club.”

Bijzaak
Ondanks de grote betrokkenheid, benadrukt Van Marrewijk dat voetbal voor hem altijd een ‘bijzaak’ blijft. “Er zijn mensen die geen dag zonder kunnen, maar je moet het wel kunnen relativeren.” Westlandia heeft ongeveer 1100 leden, een aantal dat al jaren stabiel is. Hoewel de club in het verleden groter was, is er nu meer focus op prestatiegedreven voetbal, terwijl er ook oog is voor breedtesport. “We hebben zowel een zaterdag- als zondagteam, iets wat weinig clubs nog hebben,” zegt Van Marrewijk.

“Het zaterdagteam is belangrijk voor jongens die de zondag niet halen, maar we willen hen wel bij ons houden. Dat levert veel plezier op, en het is leuk dat het steeds meer één geheel wordt.”

Betrokkenheid
Een ander belangrijk aspect voor Van Marrewijk is de rol van vrijwilligers. “Vrijwilligers blijven een uitdaging, maar we mogen nog niet klagen,” zegt hij. “We zien veel betrokkenheid van ouders en als je mensen persoonlijk benadert, zijn ze vaak bereid om iets te doen. Het hoeft niet altijd lang te duren, en als je dingen samen doet, gaat het een stuk makkelijker.”

Dat persoonlijke benaderen is een methode die volgens Van Marrewijk goed werkt. “Als je iemand een mailtje stuurt, is het makkelijk om nee te zeggen. Maar als je iemand langs het veld aanspreekt, dan hebben ze vaak wel tijd en zin om te helpen.”

Met zijn eigen bedrijf en het voorzitterschap, moet Van Marrewijk goed organiseren en delegeren om alles rond te krijgen. “Ik had dit niet kunnen doen in de tijd van mijn voorgangers, toen er nog geen mail of WhatsApp was. Vroeger moesten ze hele avonden bellen om iedereen te betrekken. Dat is nu gelukkig wel anders.”

Klik op RKVV Westlandia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKKV Westlandia voor meer informatie over de club.

Een vriend wist het zeker, Frank Verhaar even later ook

0

Frank Verhaar (40) is de nieuwe trainer van Naaldwijk. Hij is de opvolger van Harry Akkermans, die nu DVV’09 uit Dirksland onder zijn hoede heeft. Verhaar heeft een verleden bij ADO Den Haag, maar het grootste deel van zijn leven liep hij op sportpark Kerkpolder rond bij Full Speed. “Door een vriend van mij werd ik geattendeerd op een vacature bij Naaldwijk. Hij wist honderd procent zeker dat het een match zou zijn.”

Enige tijd later zat Verhaar daadwerkelijk aan tafel met de mensen van de technische commissie van Naaldwijk. Het was, zoals een vriend al voorspelde, inderdaad een match. “We waren er heel snel uit. De klik was er direct. Fijne mensen, een fijne TC. Het liep heel lekker”, vertelt de docent lichamelijke opvoeding van een middelbare school in Delft.

Verhaar was voor die gesprekken al overtuigd geraakt van Naaldwijk. “Ik was een keer gaan kijken bij Naaldwijk toen ze tegen HVC ’10 speelden. Gewoon om sfeer te proeven. Dat was zo leuk. De beleving op het complex, de betrokkenheid van de mensen, ik zag mezelf daar wel rondlopen. Ik werd direct enthousiast.”

Een dingetje
En dat terwijl een stap naar een andere club wel een ‘dingetje’ was voor Verhaar, geeft hij toe. Op twee uitstapjes naar ADO Den Haag na, is hij al zijn hele leven te vinden bij Full Speed. “Ik ben daar min of meer geboren. Mijn familie voetbalde ook altijd bij Full Speed. Toen ik een baby was, kwam ik al op de club en ik heb vervolgens de hele jeugd doorlopen. Toen ik 15 jaar was debuteerde ik in het eerste elftal, in de vijfde klasse. Dat weet ik nog goed, want dat jaar promoveerden we naar de vierde klasse.”

Wat volgde was een uitstapje naar ADO Den Haag. “Als je vijftien jaar bent en debuteert in een eerste elftal, valt dat wel op in de regio. Door mijn trainer Bob Kootwijk werd ik omgetoverd van middenvelder tot centrale verdediger. Dat was in de A-jeugd van ADO. Dat liep als een trein, het ging hartstikke goed.”

Buikspierblessure
En toch bleef een doorbraak uit. Verhaar, op dat moment student op het CIOS, kreeg bij een testdag op school een buikspierblessure. “Die blessure wierp me wel ver terug. Ik wil niet zeggen dat ik het wel had gered bij ADO Den Haag hoor, maar die blessure kwam wel op een verkeerd moment. Tegen het einde van mijn jeugdperiode. Ik kreeg geen contract, jongens als Romeo Castelen en Ferrie Bodde wel. Zij waren ook beter hoor, dat wel.”

Relativeren
Verhaar keerde terug op vertrouwde bodem. Bij zijn vrienden en familie. “Ik heb heel lang bij Full Speed gespeeld, dat was mijn thuis. Natuurlijk had ik het betaald voetbal willen bereiken, maar niet ten koste van alles. Een maatschappelijke carrière en mijn familie in de buurt, dat vond ik belangrijker. En toch denk ik soms wel: wat als ik dit of dat had gedaan? Maar ik kan goed relativeren. Dit pad heeft mij sociaal heel veel gebracht, veel vriendschappen. Dat is me heel veel waard.”

Toen Verhaar de dertig net gepasseerd was, stopte hij met voetballen. “Ik heb na het eerste nog in een vriendenteam gespeeld, maar dat was niets voor mij. Het trainersvak boeide mij al langer. Bij Full Speed startte ik met het tweede elftal, dat heb ik drie jaar gedaan, en de afgelopen vijf seizoenen was ik trainer van het eerste team. We begonnen heel leuk, op zondag, maar toen we de stap naar zaterdag maakten, werd het lastiger.”

Direct kampioen
“In mijn eerste jaar werden we direct kampioen, in het tweede jaar werd de hele competitie eruit gegooid vanwege corona, en in het derde jaar werden we zevende in de tweede klasse zondag. Toen we op zaterdag gingen voetballen, besloten veel spelers weg te gaan. Dat was een probleem. We hadden geen aanwas van jeugd, die is er nu nog steeds niet, en van buitenaf kwam er niets bij.”

Gevolg: twee degradaties op rij voor de hoofdmacht van Full Speed. “Zonde, ja. Maar wel terecht. Ik had twaalf mensen voor het eerste elftal. De oudste was 41 jaar. Dat is niet vol te houden. De energie ging er helemaal uit. Ook de komende drie jaar is er geen aanwas van oudere jeugd, er komt wel een lichting aan, maar dat duurt dus nog even. Zo wil je het niet afsluiten. Bij Full Speed lopen fantastische mensen rond, we sluiten zelf de kantine af, maar de degradaties waren terecht met die versterkte degradatieregeling.”

Dat Full Speed met Gino Ninaber aan goede nieuwe trainer heeft gevonden, geeft Verhaar een gerust gevoel. “Want ik vond ik heel moeilijk om de club te verlaten. Met een goede jeugdlichting had ik nog wel 15 jaar trainer kunnen zijn, bij wijze van spreken.”

Werken met jeugd
En jeugd heeft zijn nieuwe club Naaldwijk voldoende. “Ondanks de degradatie naar de vierde klasse staat de club er goed voor”, vindt Verhaar. Een belangrijke taak voor hem is om meer jeugd in te passen in het eerste elftal. “Het is vooral een brede jonge groep. Veel jongens zijn onder de 23 jaar. We kunnen deze selectie echt nog ontwikkelen. Voor Naaldwijk is het ook belangrijk dat ik veel met jeugd werk als docent. Ze willen dat spelers gehoord worden, uitleg krijgen hoe dingen anders en beter kunnen. Ja, communicatie is wel heel belangrijk voor Naaldwijk.”

Recht voor z’n raap
Wat voor trainer is Verhaar? “Ik ben wel iemand die recht voor z’n raap is. Dat zijn Westlanders ook, dus dat komt goed uit”, aldus de inwoner van Delft. “En de sfeer moet goed zijn, veel gezelligheid. Maar op het veld wil ik wel presteren. Op tactisch gebied leg ik elke training wel accenten, ik zoek altijd naar een goede mix van tactiek, sfeer, strijd en beleving. Ik wil dat we leuk en herkenbaar voetbal spelen. Plezier hebben en aan de bal leuke dingen doen. Als je degradeert wil je altijd weer terug promoveren. Dat zegt denk ik elke trainer. Dat is ook het doel. Het zou fantastisch zijn als dat gelijk lukt in het eerste seizoen, maar dat we ‘moeten’ wil ik niet zeggen. We willen leuk meedoen!”

Klik op v.v. Naaldwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Naaldwijk voor meer informatie over de club.

‘Ik vind het leuk om jongens te inspireren’

0

Als we Thimo Vijverberg (20) op een maandagavond spreken heeft hij er net een training op zitten bij Lyra. Hij hoefde niet zelf te zweten op het veld, dat deden de spelers van het onder 15 elftal van de club uit De Lier. Die ploeg heeft Vijverberg onder zijn hoede. “Ik vind het leuk om jongens te inspireren”, zegt hij.

Vijverberg is zelf pas een tweedejaars senior, maar hij begint als aan zijn derde jaar als jeugdtrainer. “Ik begon met de onder 13 en dit wordt mijn tweede jaar bij de onder 15. Ik vind het trainersvak interessant. Ik vind het leuk om jongens tactisch iets mee te geven. Ik praat niet perse vaak over het vak met Martin de Mooij, trainer van het eerste elftal, maar ik vertaal veel dingen wel door naar mijn eigen trainingen.”

En dat betekent dat, naast de doordeweekse trainingen, ook zijn hele zaterdag bestaat uit voetbal. “In de ochtend coach ik mijn elftal en in de middag speel ik zelf in het eerste team van Lyra. Ik weet nog uit mijn jeugdperiode dat ik het heel leuk vond om training te krijgen van een speler van het eerste. Ik denk dat de groep die ik nu train dat ook wel heeft.”

Dompertje
De hoofdmacht van Lyra slaagde er in het afgelopen seizoen niet in om promotie naar de felbegeerde tweede klasse af te dwingen. “Dat was wel een dompertje”, geeft Vijverberg toe. “We begonnen nog wel goed vorig seizoen, maar door een aantal blessures zijn we in een dip terecht gekomen. In die periode pakten we weinig punten, zakten we net te ver weg, en dat konden we uiteindelijk niet meer rechtbreien. Zelfs nacompetitievoetbal zat er niet in. Ja, dat is balen. Iedereen wil naar die tweede klasse.”

Maar een nieuw seizoen betekent ook nieuwe kansen. “De sfeer is weer goed, de ploeg is vrijwel intact gebleven. Twee jongens zijn gestopt en we hebben er een paar jeugdspelers bij. Het doel is duidelijk: promoveren. Het liefst met een kampioenschap, dat is de snelste manier, maar anders via de promotiewedstrijden.”

Centrale verdediger
In zijn eerste jaar als senior stond Vijverberg in het elftal van De Mooij op de rechtsbackpositie. “Maar ik voel me meer een centrale verdediger. Voor die positie ga ik dit seizoen ook. Dat is mijn stek. Maar ik snap ook wel dat ik minuten moest maken. Dat kon als rechtsback. Prima natuurlijk, het heeft me veel gebracht, maar als centrale verdediger voel ik me het prettigst. Dat weet de trainer ook.”

“Ik denk dat ik het spel goed begrijp, dat ik tactisch wel het een en ander toe kan voegen, en dat ik centraal een rustpunt kan zijn voor de ploeg. Ik heb een goede dieptepass, win duels en sta wel mijn mannetje.”

‘Op mijn plek’
Vijverberg ziet zichzelf niet snel vertrekken bij Lyra. “Ik speel hier al sinds mijn vierde jaar. Toen startte ik bij de mini-fjes. Ik zit bij Lyra echt op mijn plek.”

En dus kan het zomaar gebeuren dat Vijverberg over een paar jaar speelt met de spelers die hij nu traint bij onder 15. “Dat zou echt heel gaaf zijn. Ik vind het leuk dat ze nu ook al vaak bij het eerste komen kijken. Ja, dan krijg je wel eens vragen of een opmerking over de wedstrijd. Dat is alleen maar leuk.”

Vijverberg verwacht dat Lyra een goede beurt kan maken in de derde klasse dit seizoen. “We zitten nu meer in de Haagse hoek, ik denk dat die ploegen ons beter liggen. Vorig jaar speelden we veel tegen Vlaardingse, Schiedamse en Rotterdamse clubs. Ploegen die net als Lyra willen voetballen. Het was soms rennen en vliegen. Ik verwacht dat de Haagse clubs meer inzakken. Dus hebben wij automatisch veel de bal. Met onze creativiteit moeten we het verschil kunnen maken.”

Klik op vv Lyra voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Lyra voor meer informatie over de club.

Het Succes van Train de Trainer bij The Gunners: ‘Velen hebben eyeopeners gehad’

0

BREDA – Bij The Gunners is Jeroen Ras geen onbekende. Kind van de club en hoofdtrainer van dienst heeft een nieuw en waardevol initiatief gelanceerd binnen de club: de ‘Train de Trainer’-sessies. Dit programma helpt trainers binnen de club om hun vaardigheden te verbeteren en structuur te bieden bij het opzetten van trainingen.

Ras’ pad naar het trainerschap begon met een verplichting vanuit de KNVB, waarbij jeugdspelers die geschorst waren een jeugdteam moesten trainen. “Zo ben ik begonnen bij de F-jes, en sindsdien ben ik doorgegroeid,” vertelt hij. Inmiddels is hij 27 jaar trainer en heeft hij de UEFA B-licentie behaald. “Ik denk dat ik een trainer ben die de groepsdynamiek goed kan waarborgen,” zegt hij. “Bij de KNVB krijg je een basis aan tactieken mee, maar veel leer je ook zelf. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe inzichten, lees veel en volg tactische accounts op sociale media.”

Het Train de Trainer-programma is een relatief nieuw concept binnen The Gunners. Ras is niet alleen de hoofdtrainer, maar ook de initiator en coördinator van dit programma. “Het idee is ontstaan toen we binnen de club merkten dat veel trainers, vooral beginnende trainers, behoefte hadden aan meer structuur en ondersteuning bij het opzetten van hun trainingen,” legt hij uit. “Trainer zijn is echt een ervaringsvak. Als je in het begin nooit goed geholpen bent, leer je jezelf dingen aan die misschien niet ideaal zijn.”

Het programma richt zich specifiek op het ondersteunen van beginnende trainers en biedt hen de tools en kennis om hun trainingen beter te structureren. “Het is belangrijk om een jaarplanning te kunnen maken en de oefenstof goed af te stemmen op de leeftijdsgroep,” benadrukt Ras. “Veel trainers hebben de neiging om zich te richten op conditietraining, omdat dat nu eenmaal altijd zo is gedaan. Maar fysiologisch gezien is dat pas echt nodig bij oudere jeugd, ongeveer vanaf de JO17. Het is veel effectiever om kinderen zoveel mogelijk te laten trainen in ‘voetbalechte’ situaties.”

Als drijvende kracht achter het Train de Trainer-programma is Ras niet alleen verantwoordelijk voor de inhoud van de trainingen, maar verzorgt hij ook naslagwerken voor de deelnemende trainers. “Vorig seizoen hebben we vier avonden georganiseerd, en dit seizoen hebben we er twee gepland voor de winterstop en twee erna,” vertelt hij. “Alle trainers worden uitgenodigd en we selecteren een trainingsteam vanuit een specifieke leeftijdscategorie. Ik maak een training voor hen en daarna evalueren we samen wat er goed ging en wat er beter kon.”

Het effect van het programma is al zichtbaar binnen de club. Veel trainers hebben stappen vooruit gezet, wat ook door henzelf wordt erkend. “We krijgen veel feedback in de trant van ‘Oeh, zit dat zo?’ en ‘Daar had ik nooit bij stilgestaan’,” zegt Ras met een glimlach. “Velen hebben al echt eyeopeners gehad. Het helpt ook op sociaal vlak, want door deze sessies wordt de drempel lager om hulp te vragen aan collega’s.”’’

Het enthousiasme voor de Train de Trainer-sessies groeit. “Vorig jaar hadden we 14 trainers die structureel deelnamen, maar dit jaar hopen we op 20,” aldus Ras.

Klik op The Gunners voor de laatste artikelen over de club.
Klik op The Gunners voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.