Tweedeklasser Strijen bevindt zich in een spannende situatie in de slotweken van het seizoen. De ‘Kanaries’ voeren een flinke strijd om het hoofd boven water te houden in de laatste wedstrijden onder trainer Geert Meijer, die verdeeld over verschillende tijdvakken twintig jaar voor de groep heeft gestaan.

STRIJEN – Het was hét trainersnieuws misschien wel dit seizoen toen voetbalvereniging Strijen naar buiten bracht dat de club aan het einde van de jaargang 2021-2022 afscheid zou nemen van Geert Meijer. Want in het Hoeksche Waardse voetbal was er eigenlijk altijd één wetmatigheid: Strijen en Geert Meijer, dat was een hechte connectie, een onlosmakelijk geheel.

Daar komt dus straks, na het zomerreces verandering in als Michel Visser de trainerstaak in ‘Strien’ op zich gaat nemen. Waarmee wel voor continuïteit gekozen wordt, want Visser is bepaald geen onbekende aan de Sportlaan. Hij speelde in de jaren negentig voor de hoofdmacht die toen in de hoogste klasse – de hoofdklasse – van het amateurvoetbal uitkwam. Als trainer had hij Strijen onder 19 onder zijn hoede en was hij werkzaam met en bij het tweede team.

Passie

Met de keuze voor Visser doet Strijen aan cultuurbewaking, want de nieuwe oefenmeester is geen vreemde in de Strijense bijt. ,,De aanstelling van Michel als nieuwe hoofdtrainer past in het plaatje zoals wij graag willen werken bij de club’’, licht voorzitter Dick de Heus toe. ,,Eerst hebben we in de eigen organisatie gekeken of er de mogelijkheid is voor opvolging en om mensen te laten doorgroeien. Mensen die passen bij de club en identiteit van voetbalvereniging Strijen, want dat vinden wij heel belangrijk. Daarbij heeft Michel in de afgelopen tweejaar een goede indruk achtergelaten op en buiten het veld en verdient hij naar onze mening de kans op de volgende stap te zetten’’, aldus een toelichting van de preses op het besluit om tot een trainerswissel over te gaan.
Visser is zelf uiteraard opgetogen over de kans die hem geboden wordt.  ,,Twee jaar geleden heb ik bewust de keuze gemaakt om, na dertien jaar vrouwenvoetbal, bij voetbalvereniging Strijen aan de slag te gaan als trainer van de JO19 om te kijken of ik dezelfde energie en passie zou vinden in het mannenvoetbal. Met deze aanstelling is daar een duidelijk antwoord op gegeven. Het vertrouwen dat de club hiermee uitspreekt naar mij zorgt ervoor dat ik enorm uitkijk naar deze geweldige uitdaging.”

Geert Meijer was destijds, bij de bekendmaking van zijn vertrek, realistisch en liet zich ontvallen dat de club ‘iets anders wilde en dat het toch al een lange periode was geweest, waarin hij verspreid over verschillende periodes werkzaam was bij de club in zijn eigen woonplaats’’. De voormalig prof beleefde mooie momenten in Strijen, dat onder leiding van de gepokte en gemazelde trainer een vaste waarde werd in de tweede klasse. Meijer moest echter wel ondervinden dat de vereniging op technisch gebied een koerswijziging doormaakte: steeds meer verlegde ‘Strien’ het accent naar het inpasssen van eigen spelers en het vasthouden aan de eigen identiteit in plaats van het aantrekken van spelers van buitenaf. In twee door corona bepaalde seizoenen had dat geen invloed op het niveau, waarin geen verandering kwam omdat de jaargangen geen afloop kenden. Dit seizoen, in de in de breedte ijzersterke tweede klasse, moet Strijen nadrukkelijk aan de bak om lijfsbehoud te kunnen afdwingen. ,,Ik wil in elk geval goed afsluiten en Strijen daar houden waar het thuis hoort’’, had Meijer al laten optekenen toen het bericht van zijn aanstaande afscheid wereldkundig werd gemaakt.

De doordeweekse zege op Deltasport (0-1) leverde Strijen onlangs weer wat lucht op in de strijd om het degradatiespook te verdrijven. De grote vraag zal zijn of de formatie, die dit seizoen nogal eens veranderde van samenstelling door noodzakelijke mutaties, bestand zal zijn tegen de druk van het heilige moeten. Aan de kennis en kunde van Geert Meijer zal het in elk geval niet liggen, want tot de laatste dag van zijn verbintenis met Strijen zal hij zich in blijven zitten voor de club die in zijn hart is gaan zitten na twee decennia van trainerschap.

Toernooitijd in Strijen

De spannende eindfase in de competitie houdt de gemoederen op voetbalgebied niet alleen bezig in Strijen, ook de organisatie van toernooien die al jaar en dag in het DNA van de club zijn opgenomen vraagt de nodige aandacht. Strijen heeft in de komende periode de nodige toernooien op stapel staan, zoals onder andere met Hemelvaartsdag en rond Pinksteren en hoopt dan met de hulp van veel vrijwilligers weer prachtige evenementen neer te zetten.

Met het einde van het seizoen in aantocht, nadert ook het afscheid van Sander Fakkel als hoofdtrainer bij SHO. Na vijf seizoenen zwaait hij af. Terugkijkend op die periode, waarin corona een behoorlijke stempel drukte, overheerst bij hem een gevoel van trots.

OUD-BEIJERLAND – Sander Fakkel lacht even, als hij het woord afscheidstournee hoort. In feite is dat waar hij mee bezig is in zijn laatste maanden bij SHO. ,,In praatjes met trainers van tegenstanders, voor of na wedstrijden, gaat het vaak even over mijn afscheid. En rond de derby tegen Heinenoord, met een mooie entourage, dacht ik er even aan. Maar nadat ik al voor de winterstop de beslissing heb genomen, zijn dat eigenlijk de enige momenten waarop ik echt bezig ben met mijn afscheid. Want ondertussen gaat het werk gewoon door en ben ik er druk genoeg mee om deze mooie club straks in de eerste klasse achter te kunnen laten’’, vertelt Fakkel.

In het huidige voetballandschap is een dienstverband van vijf jaar geen gewoonte. Bovendien duurt het verblijf van Fakkel op De Kikkershoek al veel langer dan dat, want voor zijn aanstelling als eindverantwoordelijke was hij ook al jarenlang actief in de jeugd. ,,In die periode is SHO echt als ‘thuis’ gaan voelen. Ik ben er ook trots op dat ik als een SHO’er wordt gezien’’, vertelt de oefenmeester die eerder ook in de jeugd bij Spijkenisse, Rhoon, SC Feyenoord en Sparta actief was. ,,Toen ik als voetballer op een bepaald niveau bleef hangen, ben ik mijn ambitie gaan volgen om als trainer iets te bereiken. Ik trainde al elftallen toen ik op mijn zestiende het CIOS deed. Bij SHO kreeg ik de kans om mij te ontwikkelen als trainer, kon doorstromen naar het eerste elftal en heb het team kunnen laten spelen zoals ik dat graag zie. In eerste instantie lukte dat minder, daarna ging het een periode van zo’n anderhalf jaar heel goed en daarna werd het weer wat moeilijker.’’

Hoogtepunt

Fakkel kreeg het eerste elftal onder zijn hoede in een periode waarin SHO de koers verlegde. De hoofdmacht moest herkenbaarder worden en de doorstroming van eigen jeugd kreeg de voorkeur. ,,Inmiddels voelen mensen zich meer verbonden met de club. Zo’n negentig procent van de spelers is eigen jeugd en daarmee draaien we mee in de eerste klasse. Dat is het succes geweest van de afgelopen jaren’’, vertelt Fakkel die zijn tweede seizoen aanwijst als hoogtepunt. Al doet het ook nog pijn dat de titel in de laatste speelronden werd verspeeld. In de halve finale van de nacompetitie versperde ARC destijds de weg. ,,We gingen eraf tegen een betere ploeg, met meer ervaren spelers en meer voetbalgogme. Toen realiseerde ik mij dat het bereiken van de hoofdklasse moeilijk zou worden.’’

Het veelal werken met eigen jeugd kent ook een keerzijde voor de trainer. Om lang bij een club te blijven, is een regelmatige verversing een pré. Fakkel: ,,Speel je met jongens van de club, dan werk je lang met elkaar. De spelers kenden mijn trucjes inmiddels wel. Ik merkte dat de wisselwerking minder werd. Dat zit zeker niet in het persoonlijke, maar na een bepaalde periode is het goed als er eens een ander gezicht voor de groep komt te staan.’’

Of Fakkel volgend seizoen ook een andere groep voor zich heeft, is nog onzeker. Hij staat open voor een nieuwe klus bij een eerste elftal of in de jeugd van een ambitieuze club. ,,Maar voorlopig focus ik mij nog volledig op SHO. Hoe dit seizoen eindigt, zal ook bepalend zijn voor hoe straks mijn gevoel is als ik terugkijk. We hebben er weleens beroerder voor gestaan en ik heb dan ook zeker vertrouwen in een afloop met handhaving.’’

De coronapandemie zorgde ervoor dat het flink improviseren was om de festiviteiten bij de honderdjarige voetbalvereniging Strijen doorgang te laten vinden. Daar slaagde de tweedeklasser tot op heden heel knap in. Het jubileumboek zag het levenslicht, onthullingen konden doorgang vinden en als kerst op de verjaardagstaart kreeg de club ook nog het ultieme cadeau: in het jubileumjaar vond de officiële opening en ingebruikname van de nieuwe kleedkamers plaats.

STRIJEN – Hij had zich de viering van het jubileum, net als de leden, heel anders voorgesteld op voorhand. Maar ook voorzitter Dick de Heus van voetbalvereniging Strijen besefte en beseft maar al te goed dat binnen de beperkingen die de coronaproblematiek brengt er toch genoeg mogelijk was en is. En met die wetenschap koesterde de preses in september dan ook het moment dat jeugdlid Braz Post en captain van het eerste Desi Sanderse gezamenlijk de nieuwe kleedkamers van de club openden.

,,Dit is met afstand het mooiste jubileumcadeau dat we ons konden wensen’’, glunderde De Heus. Zijn club kan eigen spelers en tegenstanders sinds korte tijd ontvangen in een prachtig nieuw kleedkamergedeelte, waar de clubkleur geel prominent aanwezig is.

Signaal

Het fluitsignaal van de Hoeksche Waardse sportwethouder Paul Boogaard en Bart Schoonderwoerd van hoofdsponsor Technische Unie, dat de twee generaties voetballers verleidde om door de papieren deur heen te breken en zo de openingsceremonie te laten geschieden, was tevens een eindsignaal van een flinke klus. In het jaar van de mijlpaal van het honderdjarig bestaan was de facelift van de belangrijke vertrekken binnen de club een must ,,We hadden met de oude kleedkamers een torenhoge gasrekening. Bovendien lag er een rapport, waaruit bleek dat het oude gedeelte – dat veertig jaar dienst heeft gedaan – zo’n beetje op omvallen stond’’, verklapte De Heus tijdens de eerste wandeling langs alle kleedkamers. In 2017 werd daarom de aanzet gegeven voor de verbouwing van het kleedkamerdeel. ,,Daarbij hebben we ontzettend veel steun gekregen vanuit de toenmalige gemeente Strijen, van wethouder Wilko van Tilborg en sectorhoofd Hans Huisman waardoor de realisatie gestart kon worden. Corona heeft nog voor vertraging gezorgd, maar het staat er: energiezuinig met ledverlichting en alles erop en eraan. Dit weekeinde begint de bekercompetitie en kunnen ook uitclubs uitgebreid kennismaken met onze nieuwe kleedkamers. Ze zullen hun ogen uitkijken.’’

Onthullingen

De thuiswedstrijd tegen regiogenoot FC Binnenmaas, die in een 0-0 gelijkspel eindigde, was de eerste competitiewedstrijd in eigen huis waarin de nieuwe kleedkamers benut konden worden. Die wedstrijd was tevens het moment om een tweetal onthullingen te doen. Allereerst introduceerde voorzitter Dick de Heus ‘Arie de Kanarie’, de verenigingsmascotte. Arie kan worden ingezet bij allerlei festiviteiten en dus gaan de leden van Strijen hem ongetwijfeld nog veel vaker zien. Samen met de mascotte onthulde De Heus vervolgens het bord met de Eeuwige Kanaries. Dit zijn mensen en/of bedrijven die in het kader van het memorabele jubileum zich voor een bedrag van honderd euro aan de club hebben verbonden. In ruil daarvoor zijn zij onder andere vereeuwigd op het prachtige Eeuwige Kanaries-bord dat een plek heeft gekregen op het sportcomplex van de club. De twee onthullingen markeerden ook twee hoogtepunten in het jaar van de jubileumviering, dat ondanks de obstakels ontstaan door de pandemie toch al de nodige mooie momenten in petto had.

Klik hier voor meer artikelen over vv Strijen.
Meer informatie over vv Strijen? Klik hier.