Home Blog Pagina 109

Goort Gelten wil met ODIO gaan voor rechtstreekse handhaving

Na een goede voorbereiding en de winst tijdens het Zuidwesthoek-toernooi was het vertrouwen groot bij v.v. ODIO uit Ossendrecht. Maar de eerste vijf wedstrijden leverde evenveel nederlagen op. Toch houdt doelman Goort Gelten vol vertrouwen dat de vierdeklasser zichzelf rechtstreeks zal handhaven.

“Daar willen we met z’n allen wel vol voor gaan. En ik ben er ook van overtuigd dat we daarvoor in de selectie de juiste kwaliteiten hebben. Het was dan ook een enorme tegenvaller dat de competitiestart zo slecht verliep. Er zaten ook een paar flinke nederlagen bij waarbij we zestien doelpunten tegen kregen en zelf nul keer scoorden. Teveel persoonlijke fouten op cruciale momenten en maakten onze kansen zelf ook niet af. Dan wordt het lastig. Daarom is het fijn dat we uiteindelijk toch weer een paar overwinningen hebben geboekt, want dat we kunnen voetballen dat is zeker. Het moest alleen een keertje meezitten. Hopelijk hebben we de bodem van de gifbeker nu gehad en kunnen we de weg omhoog blijven inzetten.”

Gelten is sinds drie seizoenen vaste doelman bij het eerste elftal, nadat hij via de JO17 al regelmatig meespeelde bij het tweede. Daarna stond hij op zijn zeventiende bij de reserves op het doel en schoof hij twee jaar later door naar het eerste van de vierdeklasser. “Ik heb sindsdien op drie seizoenen tijd twee wedstrijden gemist. Een prima statistiek en die hoop ik nog heel wat jaren vast te kunnen houden. Ik ben pas eenentwintig en heb nog alles te verbeteren vind ik van mezelf. We hebben nog een jonge keeper die nu in het tweede speelt en die elke week beter wordt. Zo’n vorm van concurrentie vind ik fijn en zorgt ervoor dat ik elke training en wedstrijd het beste uit mezelf omhoog wil halen.”

Gelten rondde een CIOS-opleiding af en is momenteel bezig met de lerarenopleiding Biologie. Het voetbal is in dat kader voor de inwoner van Ossendrecht een welkome uitlaatklep. “In de jeugd heb ik in de F’jes heel even gevoetbald, maar het keepen vond ik gewoon leuker. Per toeval heb ik vrijwillig een keertje gekeept en sindsdien ben ik nooit meer uit de goal weggegaan. Het werd steeds leuker en ik had er ook wel aanleg voor. Tijdens de keeperstrainingen proberen we als keepers elkaar uit te dagen en ervoor te zorgen dat we ons als jonge keepers steeds blijven ontwikkelen.”

Begin november in de thuiswedstrijd op Sportpark De Heiloop wist Gelten pas voor de eerste keer de nul te houden. Toch ook wel een statistiek die een keeper uitermate prettig vindt, maar wat in de vierde klasse A een fikse opgave zal zijn. “We wisten dat het een heel zwaar seizoen zou worden, mede ook omdat er maar liefst zes derdeklassers erbij zijn gekomen. Heel veel teams komen in aanmerking voor promotie, dus wordt het dringen voor de veilige plekken daarachter. Dat wisten we en we zullen veel punten nodig hebben om te kunnen handhaven. Tegen, met alle respect, de lager geklasseerde teams zullen we vooral de punten moeten pakken om aan te kunnen haken en aan het eind van de rit boven de streep te eindigen. We trainen goed, dus daar ligt het niet aan. Het moet gewoon een paar wedstrijden meezitten, zodat we in de juiste flow komen. Als ons dat lukt en we kunnen een paar keer een voorsprong vasthouden, dan weet ik zeker dat we het zeker gaan redden en we uiteindelijk daar eindigen waar we in mijn ogen thuishoren.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

 

Renate van Geest: ‘Gewoon jezelf blijven en een luisterend oor bieden’

0

Renate van Geest is bijna drie jaar secretaris van voetbalvereniging Lyra. Met veel plezier, want ze wil er nog drie jaar aan vastplakken. “Ik ben nog niet klaar. Drie jaar vind ik, zeker met die coronaperiode, te kort. Ik heb het bij Lyra goed naar mijn zin”, aldus de 44-jarige Van Geest.

Van het dagelijks bestuur waar zij deel van uitmaakte toen ze begon, is weinig meer over. “Nee, alleen ik. We hebben een nieuwe voorzitter, penningmeester en nu ook een vice-voorzitter. De samenwerking verloopt prima. Ik geef wel toe dat ik het een beetje spannend vond toen ik bij Lyra begon drie jaar terug, als vrouw in het bestuur. Er werd mij destijds ook direct verteld dat ik de eerste vrouw ooit was in het dagelijks bestuur van deze club. De functie sprak mij aan en ik vond het een uitdaging om deze in te vullen.”

Combinatie

Het was voor Van Geest, moeder van drie kinderen waarvan twee zoons bij Lyra voetballen, een extra motivatie om toe te treden tot het bestuur van de vereniging uit De Lier. “Ik vind het belangrijk om mijn bijdrage te leveren aan de club, in toch een mannenwereld. Het zijn vaak mannen in een bestuur van een voetbalclub. Ik denk juist dat een samengesteld bestuur van meerwaarde is voor de vereniging. Dat maakt een bestuur naar mijn idee sterker. Zaken worden anders bekeken door vrouwen. De diversiteit in het bestuur zorgt wellicht ook voor meer discussie en andere inzichten. Dat is alleen maar goed. Dat er op meerdere manieren naar zaken worden gekeken. Maar ik vind het vooral erg leuk om met deze club mannen een mooie vereniging als Lyra te besturen.”

Meerjarenplan

In februari van dit jaar is vrijwel het hele bestuur van Lyra vervangen. Van Geest bleef wel op haar post als secretaris. “En we zitten nu in een belangrijke periode, want we gaan een nieuw meerjarenplan presenteren, tot 2028, opgesteld in samenwerking met de adviesraad. In dat plan hebben we kernwaarden vastgesteld. Lyra is een vereniging waar passie, plezier en respect centraal staan. Dat willen we meer gaan uitdragen. Daarnaast hebben we tot 2028 strategische doelen bepaald die we jaarlijks gaan opsplitsen. Dan kunnen we ieder jaar aan onze leden laten zien welke doelen behaald zijn.”

Van Geest zit op haar op plek bij Lyra, vertelt ze. “Ik ken de club al langer natuurlijk. Toen ik 17 was voetbalde ik zelf bij Lyra en twee van mijn kinderen voetballen hier nu. Het voelde drie jaar terug direct goed toen ik startte als secretaris. Ik denk dat de samenstelling en samenwerking alleen maar positief heeft uitgepakt. Je moet gewoon jezelf blijven en waar mogelijk doorpakken en een luisterend oor bieden.”

Het vrouwenvoetbal is in de afgelopen jaren enorm populair geworden. Dat merkt ook Van Geest. “Dat is bij Lyra ook het geval, al vind ik wel dat het nog een boost kan krijgen. Momenteel hebben we zo’n 80 a 100 dames, op een totaal van 1200 leden, waarvan 950 spelende leden. Het vrouwenvoetbal leeft op de club, maar als we er nog meer aandacht aan geven, kunnen we wellicht nog verder groeien.”

Andere keuken

Als secretaris is Van Geest regelmatig present bij thuis- en uitwedstrijden van de hoofdmacht van Lyra, die onder leiding staat van trainer Martin de Mooij. “Het is leuk om in andere keukens te kunnen kijken. De ene keer krijg je tips. De andere keer denk je: we hebben het goed voor elkaar. Ik ben bijvoorbeeld ook heel trots op onze accommodatie. Ook over onze vrijwilligers hebben we niet te klagen. Dat was even een probleem, toen na de coronatijd alles weer opstartte. Toen merkten we dat mensen hun zaterdagen anders ingedeeld hadden en we niet direct op volle kracht waren. Maar inmiddels is dat weer anders. Op zaterdagochtend is het heel druk op de club, met veel jeugd.”

Klik op vv Lyra voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Lyra voor meer informatie over de club

 

 

 

 

Ad van Gils: een gouden hart voor V.V. Bavel

0

In 1993 begon het avontuur voor Ad van Gils bij de voetbalclub uit Bavel toen zijn zoon op 10-jarige leeftijd begon met voetballen. Een verhaal van toewijding, plezier en een onverbrekelijke band met de club. Ad, nu vrijwilliger en scheidsrechters coördinator bij VV Bavel.

 

Ad van Gils (69), een bekend gezicht bij V.V. Bavel, heeft zijn liefde voor de club laten groeien van jeugdleider tot scheidsrechters coördinator. Zijn verhaal begint met de eenvoudige vreugde van het aanmoedigen van zijn zoon op het veld, maar het ontwikkelde zich snel tot een levenslange betrokkenheid bij het wel en wee van V.V. Bavel.

“Na mijn tijd als jeugdleider en leider van Bavel 1 kon ik de club niet loslaten. Ik ben er trots op dat ik nu verschillende vrijwilligerstaken vervul, zelfs al spelen mijn eigen kinderen niet meer bij Bavel. Mijn motivatie haal ik uit het plezier dat ik samen met de club aan de kinderen kan geven en de dankbaarheid zie van deze kinderen. Het mooiste is dat er nu kinderen bij mij komen trainen van kerels waar ik vroeger zelf jeugdleider van ben geweest,” zegt hij met een glimlach.

Rollen binnen club

Eén van Ad’s belangrijkste rollen bij V.V. Bavel is die van scheidsrechters coördinator voor de jeugd. Zijn wekelijkse missie is ervoor te zorgen dat alle jeugdwedstrijden, en zelfs seniorenwedstrijden, voorzien zijn van een club scheidsrechter. Daarnaast leidt hij het ‘Jeugd fluit Jeugd’-project, waarbij hij spelleiders vanuit de hogere jeugd inzet bij pupillenwedstrijden.

“De uitdaging ligt in het elke week weer regelen van voldoende scheidsrechters, vooral voor de jeugdwedstrijden. Het is niet altijd gemakkelijk, maar met een fantastische groep mensen lukt het ons meestal wel,” vertelt de scheidsrechters coördinator.

Maar de scheidsrechter beperkt zich niet tot coördineren; hij stapt zelf ook het veld op als scheidsrechter. Al sinds 2000 deelt hij zijn passie door wedstrijden op een sportieve manier te leiden. “Mijn drijfveer is het plezier dat ik haal uit het leiden van wedstrijden waarbij ik twee ploegen op een sportieve manier mag begeleiden. Zelfs als de sportiviteit achterblijft, probeer ik op een gepaste manier in te grijpen,” legt de 69-jarige scheidsrechter uit.

Maar het werven van nieuwe scheidsrechters is een uitdaging. Ad benadrukt: “Het grootste probleem is de aanwas van onderen af. De laatste jaren zijn er maar vier nieuwe scheidsrechters bijgekomen. De leeftijdsverschillen zijn groot, maar we proberen vanuit de hogere jeugd wat te krijgen, hoewel dat niet altijd even gemakkelijk is omdat ze allemaal op zaterdag werken.”

Impactvol

Ad’s impact op de jeugd van V.V. Bavel is merkbaar. Hoewel hij niet alleen als scheidsrechter wordt gezien, maar ook als ‘Ad van de voetbal’, geniet hij van respect en waardering van de spelers. Zijn betrokkenheid gaat verder dan de wedstrijden; het is geworteld in een gemeenschap die hem als een integraal onderdeel beschouwt.

“De zaterdag is van mij,” zegt hij met trots. “Ik kan niet door Bavel lopen of er wordt wel naar mij geroepen. Heel veel ouders en kinderen kennen mij, en thuis is het zo dat mijn vrouw niet aan de zaterdag komt, tenzij er iets bijzonders is. Op zondag naar Bavel 1 gaan is een zeldzaamheid.”

Zijn inzet als vrijwilliger heeft niet alleen de club beïnvloed, maar ook Ad zelf. Op sportief vlak houdt het hem fit, en sociaal gezien heeft het hem een prominente plek in de Bavel-gemeenschap gegeven.

Helemaal geen slechte hobby

De clubman sluit af met een uitnodiging aan jonge mensen om scheidsrechter te worden: “Door met ze het gesprek aan te gaan, vertel ik ze dat het helemaal niet zo’n slechte hobby is om scheidsrechter te zijn en dat ze altijd bij mij kunnen aankloppen voor verdere informatie. Samen maken we het spel mooier en geven we de jeugd onvergetelijke ervaringen op het veld.”

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Jerzy Hage hoopt op termijn rol als laatste man te vervullen bij Smerdiek

Momenteel is Jerzy Hage (18) bezig aan zijn tweede seizoen in de eerste selectie bij Smerdiek. Een definitieve basisstek heeft de jonge verdediger nog niet afgedwongen, maar het aantal speelminuten neemt wel elke week toe.

“En daar ben ik uiteraard enorm blij mee. Want het is best een stap om vanuit de jeugd mee te draaien bij de senioren. Toch denk ik wel dat ik met mijn fysiek mezelf prima staande kan houden. Natuurlijk mis ik nog wel de ervaring die je soms nodig hebt in de duels of tijdens wedstrijden om de juiste keuzes te maken. Maar ik heb nog hopelijk heel wat jaren om mezelf daarin te ontwikkelen.”

Hage, wiens vader Jordy ook jarenlang in het eerste elftal speelde op Sportpark Haestinge, wordt vooralsnog door trainer Perry Snoep gebruikt als rechtsback in een viermansverdediging. Dat terwijl Jerzy Hage van nature vooral een centrale verdediger is. “Daar speelde ik meestal wel in de jeugd inderdaad en daar denk ik ook wel het beste tot mijn recht te komen als voetballer. Maar voorlopig vind ik het prima waar de trainer me opstelt of waar het voor het team nodig is dat ik speel. Al hoop ik op termijn wel een rol te kunnen vervullen als laatste man. Nu heb ik daar spelers voor me die qua ervaring en ook in kwaliteit nog beter zijn. Zo realistisch ben ik wel. Martijn Lindhout bijvoorbeeld, dat is een speler waarvan ik nu heel veel leer. Op trainingen en wedstrijden vooral heel goed kijken hoe spelers zo’n rol invullen en daarmee je voordeel doen. Maar je moet als speler altijd willen proberen om te gaan voor het maximale en ook om terecht te komen op de plek waar je jezelf het prettigste voelt.”

Toen hij pas in de senioren kwam te spelen, begon hij geregeld in de basis. Gaandeweg vorig en ook in dit seizoen moest hij het vaker doen als invaller of vervanger. “Er waren toen een aantal jongens ook geblesseerd voor langere tijd en die zijn teruggekeerd of zijn op de weg terug. Dan is het logisch dat de trainer voor hen kiest en dat je als jonge jongen dan moet proberen om een stap extra te zetten en zo te proberen de trainer te overtuigen. Daar doe ik mijn best voor. Ik zal ook altijd honderd procent geven en blijven gaan. Hard werken is het minste wat je als voetballer kunt doen, ook als het niet loopt. Voorlopig richt ik me nog op de positie van rechtsback, ook omdat daar nu de meeste kansen voor me liggen op speeltijd.”

Gezien de jeugdige leeftijd heeft Hage nog voldoende tijd om zichzelf te ontwikkelen als speler en op termijn onbetwist basiskracht te worden. “Dat is voor mij wel het ultieme doel op sportief vlak natuurlijk, want elke week vanaf de aftrap je kwaliteiten kunnen tonen dat lijkt me geweldig. En dan zeker om het in het eerste elftal van je eigen club te mogen doen. In alle facetten van het voetbal moet het voor mezelf nog beter. Qua positie kiezen, inspeelpas, durf tonen en vooral ook meer durven coachen soms. De schroom meer van me afgooien en lekker vrij spelen. Soms is het nog te wisselvallig en dat moet eruit.”

Die wisselvalligheid is ook een euvel waarmee Smerdiek als elftal ook te maken heeft dit seizoen, waar het in de middenmoot bivakkeert. “Er zijn bepalende jongens lang geblesseerd en dat merk je in het veld qua scorend vermogen. Toch ben ik er van overtuigd dat we ons handhaven in vierde klasse. Daar horen we ook thuis. Als ons dat dit seizoen niet lukt, dan hebben we het gewoon slecht gedaan.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

John Zuijderwijk: ‘We maken mensen blij, dat is toch schitterend!’

0

Op zijn achtste werd John Zuijderwijk lid van Verburch en sindsdien is de Poeldijker niet meer weg te denken bij de vereniging die vorig seizoen onder zijn leiding promoveerde naar de tweede klasse. Hij is een kind van de club. “In principe wil ik gewoon altijd bij Verburch blijven. Als de club dat ook wil. Ja, of Feyenoord moet komen natuurlijk”, lacht hij.

Voor Verburch is het een bijzonder jaar. De promotie in juni via de nacompetitie naar de tweede klasse – voor het eerst in de geschiedenis – was een absoluut hoogtepunt. En niet alleen voor de selectie van de club. “In die periode ben ik zo vaak aangesproken door mensen in Poeldijk. In de supermarkt bijvoorbeeld. Maakt een supporter een praatje met je. Dat is wel mooi hoor. Je ziet dat mensen in het dorp er echt blij van worden dat wij presteren.”

Aan radio gekluisterd

Zuijderwijk glundert. “Weet je hoeveel ‘oude baasjes’ aan de radio gekluisterd zitten om de verrichtingen van ons te volgen? Echt veel hè. Dat zeg ik ook tegen mijn spelers. Je maakt mensen blij, dat is toch schitterend. Verburch zit ook enorm in de lift. Op alle vlakken. We maken zo ontzettend veel stappen. Daar maak ik als clubman graag deel van uit.”

Die lijn is enkele jaren geleden ingezet, vertelt de 57-jarige Zuijderwijk. “Met het aanstellen van goede trainers voor onze jeugdelftallen. Daar plukken we nu de vruchten van. Je ziet het niveau groeien. Van de hele club dus. De eerste jeugdspelers halen nu ook het eerste team. Zeker aan het eind van de competitie vorig jaar speelden we met veel eigen jeugd.”

Beleving

Zuijderwijk, net als zijn vader voormalig speler van het eerste team, beschikt bij Verburch over een jonge selectie. Een groep die moet proberen om zich te handhaven in de tweede klasse. “Weet je wat ik echt mooi vind? Dat de beleving bij die jongens heel anders is dan een paar jaar geleden. Toen wij vorig seizoen via de nacompetitie promoveerden, wilden we dat ook echt. Dat was het absolute doel. In de periode daarvoor was dat toch anders. Toen was het bereiken van de nacompetitie al een prijs. Je ziet elk jaar een stukje progressie. Een andere manier van sport beleven.”

In de tweede klasse wil Verburch in een competitie met onder meer Westlandia, Sportclub Monster, Neptunus-Schiebroek en HBSS vooral een goed figuur slaan. “Het niveau ligt een stuk hoger dan in de derde klasse. Dat merkten we gelijk. Als je vorig seizoen een wedstrijd minder speelde, kon je nog wel winnen. Dit jaar absoluut niet. Het wordt een stuk moeilijker in de tweede klasse, dat is prima. We gaan op onze manier proberen mee te doen. Met leuk voetbal”, aldus Zuijderwijk, die bezig is aan zijn zesde seizoen als hoofdtrainer.

Ontwikkelen

“Ik moet inmiddels toch wel de langstzittende trainer zijn van Verburch”, lacht hij. “Ik ben er eigenlijk ingerold, na veel andere functies binnen de club. Ik weet nog goed dat ik destijds dacht: moet ik dat wel doen? Maar het is echt leuk, het voegt iets toe aan je leven. Ik ontwikkel me ook. Als mens en als trainer. Ik heb in de afgelopen zes jaar echt veel geleerd. Het trainersvak is een ervaringsvak. Het gaat steeds makkelijker, maar je moet oppassen dat je niet op de automatische piloot gaat werken. Daar waak ik voor. Ik blijf gedreven. Zoek altijd

naar verbetering en lees ook veel voetbalboeken. Ik wil groeien. Dat eis ik ook van mijn spelers. We gaan er met z’n allen alles aan doen om in die tweede klasse te blijven. Als het aan mij ligt blijf ik nog lang bij Verburch. Weet je, ik ga bij een andere club niet meer vinden dan bij deze vereniging. Echt niet!”

Kaderstukje:

Ultim Real Estate is sinds dit seizoen de trotse hoofdsponsor van het eerste team van Verburch. “Wij zijn een allround vastgoedonderneming met oog voor kwaliteit, mens en omgeving. We zijn actief betrokken bij vastgoedprojecten in de Randstad”, zegt Stef van Zijl. Dat Ultim Real Estate nu op de borst prijkt van de spelers van Verburch 1, doet hem goed. “Niet eens perse voor extra naamsbekendheid, we vinden het vooral leuk dat we iets kunnen betekenen voor Verburch en het lokale voetbal op deze manier.”

Klik op vv Verburch voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Verburch voor meer informatie over de club.

Talentvolle Raoul Boudou wil zijn kansen pakken bij Tholense Boys

De afgelopen twee seizoenen maakte Raoul Boudou al deel uit van de eerste selectie van Tholense Boys. Vorig seizoen had hij door omstandigheden wel flink wat minuten gemaakt, maar dit seizoen start de 17-jarige aanvaller meestal op de bank. Wel krijgt hij steeds vaker en langer speelminuten bij de koploper uit de zaterdag 4e Klasse D. ‘Ik heb nog tijd, maar wil wel graag mezelf laten zien.’

“Ik voetbal hier al sinds ik vijf ben, mijn broer Joeri speelt ook in het eerste en Omar in het tweede elftal. Verder heb ik hier nog neefjes in de jeugd voetballen, dus dat is wel mooi. Zeker ook dat ik nu steeds meer ook speelminuten mag maken, daar ben ik erg blij mee. Ik wil proberen om alle kansen die ik krijg hier te pakken en dan uiteindelijk een vaste basisplaats af te dwingen, want dat ik voor mij persoonlijk dit seizoen wel het sportieve doel natuurlijk. Invallen is leuk en dan probeer ik met mijn snelheid en het maken van acties ook iets extra’s te brengen, maar je wilt het als voetballer het allerliefste vanaf de aftrap laten zien en belangrijk zijn voor het team.”

In de jeugd was de handige dribbelaar altijd middenvelder, maar sinds de overstap naar de senioren heeft hij al op ‘tien’ en ook afwisselend aan beide zijkanten gespeeld. “Aan de linkerflank daar ligt persoonlijk wel mijn voorkeur. Daar kan ik acties maken en mezelf met goals of assists laten gelden. En tot nu toe gaat het vrij aardig.”

De zon schijnt op sportief gebied bij Tholense Boys dit seizoen in elk geval een stuk feller, nadat het de afgelopen seizoenen geen fase was in de geschiedenis van de ambitieuze Thoolse club. “Vorig seizoen was echt wel dramatisch. Vanaf het eerste moment stond het niet, liep het niet en wilde het niet. Echt heel bizar. Alles wat ook maar enigszins tegen kon zitten, dat zat het ook. Blessures, vorm, kansen missen, kansen weggeven en ga zo maar door. Het viel letterlijk allemaal de verkeerde kant op en dan is het ook niet heel gek als je dan degradeert. Nu zijn we voor velen de absolute favoriet, al moet je het dan toch altijd ook weer laten zien.”

Dat laten zien, daar is de ploeg van de nieuwe trainer Leon de Witte, vanaf de voorbereiding in elk geval al prima mee bezig. Ook in de competitie is Tholense Boys nog altijd ongeslagen en voert het na een vlammende start de ranglijst aan. “We zijn in de voorbereiding en in de beker heel goed gestart en ook in de competitie loopt het nu wel. Er zit een nieuwe energie in de groep, jongens komen terug van blessures, de vorm is er, het vertrouwen groeit én dus ook de concurrentie. Dat is alleen maar mooi want op die manier blijft iedereen scherp. Dat is ook nodig, want we zullen wekelijks de te kloppen ploeg zijn en daar moeten we beducht voor zijn.”

Boudou is helder in de doelstelling die zijn ploeg heeft voor dit seizoen: “Promotie, zonder enige twijfel is dat het doel. Daar gaan we ook voor en ik denk ook zeker dat we een selectie hebben die ook minstens op derde klasse moeten voetballen. Al zullen we dan wel een heel seizoen lang constant moeten presteren en juist dat was de afgelopen jaren nooit het geval. Altijd was er een periode van terugval. En juist dat moeten we nu koste wat kost voorkomen om zo snel mogelijk weer de stap omhoog te zetten. Het mooiste zou zijn met een kampioenschap, maar hoe het gebeurt maakt niet uit, Als het maar gebeurt.”

Klik hier voor meer informatie over Tholense Boys
Klik hier voor meer artikelen over Tholense Boys

Mike Jonk geniet van elke minuut bij FC ‘s-Gravenzande

0

Mike Jonk (29) is voetbalgek. En niet zo’n klein beetje ook. De jonge hoofdtrainer van vierde divisionist FC ’s-Gravenzande is vrijwel altijd met voetbal bezig. “Ik durf wel te zeggen dat ik harder werk dan de gemiddelde trainer. Zeker op dit niveau. Het liefst doe ik het 24 uur per dag. Elke minuut die ik over heb kijk ik naar beelden van tegenstanders of van mijn eigen ploeg.”

Jonk is nog geen dertig, maar bij FC ’s-Gravenzande is hij begonnen aan zijn eerste klus als eindverantwoordelijke. In de afgelopen twee seizoenen was hij assistent van Richard Middelkoop en voor die tijd had hij diverse jeugdteams onder zijn hoede. Het vertrouwen van de club in Jonk is groot, zo blijkt. “Het is fantastisch, echt. Ja, ik geniet van elke minuut. Ik bereid altijd alles tot in de puntjes voor.”

Docent

Toen Jonk zelf nog voetbalde – hij stopte op vroege leeftijd vanwege blessureleed – trainde hij al jeugdteams. “Dat was echt mijn passie. Daar is het docentschap wel ontwikkeld. Want ik ben ook docent en heb nog een eigen bedrijf. Ook weer sport. We leren kinderen met plezier te bewegen. Maar heel eerlijk, de meeste tijd gaat toch in het trainerschap zitten.”

Als Jonk praat over voetbal spat de gedrevenheid er vanaf. “Er zijn wel momenten dat ik het kan loslaten hoor, maar niet te lang”, lacht hij. “Ik moet er wel een beetje op letten. Soms is het ook goed om niet over voetbal na te denken. Als je met vrienden of familie bent. Maar ja, het gaat er toch vaak snel weer over.”

Arne Slot

De huidige trainer van FC ’s-Gravenzande is fan van Feyenoord. Onder leiding van trainer Arne Slot bereikte de Rotterdamse club de Conference League-finale en werd vorig seizoen de landstitel veroverd. “Ik kijk veel naar Slot. Echt een trainer waar ik veel van leer. Zijn tactische keuzes, hoe hij met spelers omgaat. Maar ook hoe hij zich presenteert in de media. Als Feyenoord openbaar traint op trainingscomplex 1908, ga ik kijken. Dan let ik op wat Slot doet en waarom.”

In Nederland volgt Jonk verder ook de verrichtingen van PSV op de voet. “Omdat ik Peter Bosz ook een interessante trainer vind. Wat hij nu doet bij PSV is knap. Toen hij voor het eerst op het trainingsveld stond bij PSV afgelopen zomer, heb ik via een livestream die training gevolgd. Gewoon benieuwd hoe hij dat doet. En ik ben een tijdje geleden tijdens een vrij weekend naar Manchester City – Brighton & Hove Albion FC geweest. Josep Guardiola tegen Roberto De Zerbi, ook twee trainers die mij inspireren.”

In de luwte

In de afgelopen jaren werkte Jonk als assistent-trainer samen met de toenmalige hoofdtrainer, Richard Middelkoop. “Een mooie periode. Leerzaam ook. Richard kan heel goed met spelers omgaan, hij is duidelijk en direct. In die twee jaar liet Richard mij als assistent ook wel vrij. Regelmatig mocht ik trainingen leiden. In de luwte kon ik me zo ontwikkelen. Reinier van Mierlo (assistent-trainer) houdt mij nu ook scherp. Hij vraagt waarom ik bepaalde dingen zo doe en niet anders. Dat vind ik fijn.”

Met FC ’s-Gravenzande wil Jonk een stabiele vierde divisionist worden. “En met stabiel bedoel ik stabiel in prestaties, week in, week uit. Dat is nogal wisselend geweest. Ik wil dat we, ongeacht de tegenstander, blijven doen wat we moeten doen. Dezelfde taken, discipline en speelwijze. Ik wil daar geen positie op de ranglijst aan koppelen. Dat vind ik zo lastig. Gewoon het hoogst haalbare. Ik doe er alles aan, ben veeleisend. Ik beschouw het ook als een fulltime baan. Daar wil ik uiteindelijk ook naartoe. Fulltime met voetbal bezig zijn en mijn geld daarmee verdienen. Dat is lastig als amateurtrainer, maar wie weet hoe het loopt.”

Klik op FC ‘s-Gravenzande voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC ‘s-Gravenzande voor meer informatie over de club.

Sprangers: Nederlandse keeper maakt indruk in Amerika

In de hoofdstad van de Verenigde Staten, waar voetbal vaak in de schaduw staat van andere sporten, maakt de Nederlandse voetballer Wessel Sprangers zijn markering. Op 25-jarige leeftijd draagt hij trots het shirt van de Gonzaga Bulldogs, een universiteitsteam dat niet alleen bekend staat om hun academische excellentie, maar ook steeds meer opvalt in het voetbalwereldje.

Wessel’s voetbalreis begon op 5,5-jarige leeftijd bij SV Triborgh, nu bekend als SV Reeshof. Na een tussenstop bij Royal Antwerp FC en een succesvolle periode bij Willem II, vond hij zichzelf onverwachts bij VV Dongen. Het was echter zijn nieuwsgierigheid naar andere culturen en voetbalervaringen die hem uiteindelijk naar Amerika brachten. “Een kennis bood me de kans aan om een seizoen in Amerika te spelen. Na twintig scholen te hebben benaderd, voelde Gonzaga University als de perfecte match. De faciliteiten en de reputatie van de school waren doorslaggevend,” legt de keeper uit.

 

Voetbal bij Gonzaga Bulldogs

Gevraagd naar het niveau bij de Bulldogs, vergelijkt hij het met O21 voetbal in Nederland. “Het is jeugdvoetbal, met spelers van 18 tot en met 25 jaar. Er is veel talent, maar het mist soms volwassenheid,” deelt hij. De Amerikaanse mentaliteit valt hem echter positief op. “Nooit klagen, gewoon hard werken. Daar kunnen we hier wel wat van leren,” voegt de 25-jarige keeper toe.

Een typische dag tijdens het seizoen begint vroeg voor Sprangers. Om 06:00 uur gaat de wekker, gevolgd door een trainingssessie tot 09:00 uur. De meeste teamgenoten gaan na de training direct naar hun college. Sprangers combineert zijn voetbalverplichtingen met zijn masteropleiding en deze lessen zijn voornamelijk in de avond. Overdag doet hij dingen voor school en zoekt hij regelmatig de fitnesszaal op. “Het leven hier is als een prof terwijl je studeert, een unieke ervaring.’’

Naast het spelen met andere regels, zoals onbeperkt wisselen en zuivere speeltijd, benadrukt Sprangers het verschil in mentaliteit. “Ze blijven altijd 100% gaan en doen altijd hun best. Het botst soms met de Europeanen die willen opbouwen terwijl de Amerikanen hun mouwen willen opstropen en zien waar het schip strandt,” merkt hij op.

 

Toekomstplannen en Advies voor Jonge Talenten

Wessel Sprangers staat relaxed tegenover de toekomst. “Alle opties zijn nog open. Mochten er toffe aanbiedingen komen, blijf ik hier in Amerika. Anders keer ik terug naar Nederland.” Voor jonge talenten met dromen over een buitenlandse ervaring heeft hij duidelijk advies: “Als je de mogelijkheid hebt, adviseer ik het voor 100%. Het is een unieke ervaring waar alles voor je wordt geregeld, en je leeft als een prof, terwijl je studeert en vrienden voor het leven maakt.”

Terwijl de keeper zijn voetbalavontuur in Amerika voortzet, blijft hij betrokken bij het Nederlandse voetbal, volgt de Eredivisie en zijn oude club VV Dongen. Een Nederlandse voetballer die zijn stempel drukt in het Amerikaanse collegevoetbal – een verhaal dat zeker nog meer hoofdstukken zal krijgen.

Nieuwe Hoofdstukken voor V.V. Krabbendijke: voorzitter Floris Wielard leidt weg naar de toekomst

In een gedurfde zet heeft de jonge en ambitieuze Floris Wielard, 22 jaar oud, student Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit én huidig speler van V.V. Krabbendijke 3, recentelijk het leiderschap op zich genomen als voorzitter van de club. Te midden van cruciale beslissingen overweegt de vereniging serieus om haar clubcomplex te verhuizen naar de rand van het dorp.

Voor de jonge Wielard was zijn betrokkenheid bij de vereniging doorslaggevend. “Na enkele jaren actief te zijn geweest binnen onze vereniging, vond ik veel voldoening in mijn betrokkenheid,” zegt hij. Als speler van Krabbendijke 3 voegt hij een uniek perspectief toe aan zijn voorzitterschap, waarbij hij niet alleen de bestuurlijke kant van de club begrijpt, maar ook als actief lid op het veld staat. Met het vertrek van de voormalige voorzitter zag hij een kans om zijn bestuurskundige kennis praktisch toe te passen. “Dit was een uitstekende gelegenheid om mijn studie in de praktijk te brengen,” voegt hij eraan toe.

 

Verhuisplannen en gemeenschapsbetrokkenheid

De kwestie rondom de verhuizing naar de rand van het dorp heeft diepgaande wortels. “Al geruime tijd streven wij als club naar mogelijkheden voor uitbreiding,” legt de voorzitter uit. Het huidige derde veld, hoewel gerealiseerd, voldoet niet aan de normen voor wedstrijden. Als speler begrijpt Wielard de praktische behoeften van de teams. Toen de gemeente plannen ontwikkelde voor renovatie of verplaatsing van faciliteiten, zag V.V. Krabbendijke de kans om hierin te worden opgenomen.

De voorzitter benadrukt dat de vereniging meer is dan alleen een sportclub. “Een vereniging overstijgt de grenzen van louter sport of hobby; het draagt bij aan de levenskwaliteit van de omgeving,” zegt Wielard. Hij gelooft dat de verhuizing niet alleen de club, maar ook het dorp en de gemeente als geheel ten goede zal komen.

Wielard erkent de uitdagingen om de gemeenteraad te overtuigen. Hij benadrukt het sociale aspect en de leefbaarheid als belangrijke pijlers. “Onze identiteit omvat meer dan louter een vereniging; we vormen een gemeenschap,” zegt hij. Hoewel de financiële kant ook een rol speelt, gelooft Wielard dat zorgvuldig overleg en een gedegen kosten-batenanalyse dit aspect goed kunnen beheersen.

 

Impact en plannen nieuw complex

De historische betekenis van de huidige locatie weegt zwaar, maar Wielard is optimistisch over het behoud van het clubgevoel. “Als een club waar al generaties lang mensen hebben gevoetbald, koesteren we een sfeer die naar verwachting grotendeels intact zal blijven,” zegt hij. Als speler begrijpt hij de emotionele band met het veld. De voorzitter voorziet verbeteringen, aangezien eventuele tekortkomingen van de huidige locatie kunnen worden aangepakt in het nieuwe complex.

Hoewel hij geen specifieke details kan delen over het ontwerp van het nieuwe complex, verzekert hij dat het eigentijds zal zijn met toekomstbestendige faciliteiten. “Het streven is om oplossingen te bieden voor de huidige ongemakken en onhandigheden die ervaren worden op dit moment,” voegt de jonge voorzitter toe.

 

Overgang nieuw complex

Voor een soepele overgang naar de nieuwe locatie benadrukt Wielard het belang van communicatie en een sterke organisatorische aanpak. Hij verwacht positieve effecten op het aantrekken van nieuwe leden en sponsors. “Dit is te wijten aan de verwachte toegenomen publiciteit die de verhuizing met zich mee zal brengen,” zegt hij.

Als de verhuizing wordt goedgekeurd, streeft de jonge voorzitter naar een groei in zowel het aantal leden als sponsors. Zijn ultieme doel gaat echter verder dan cijfers: “Ik hoop dat we alle leden, vrijwilligers en supporters op een voortreffelijke manier van dienst kunnen zijn. Voor mij is een hechte vereniging die elkaar ondersteunt en stimuleert onovertrefbaar.”

Met een definitieve beslissing van de gemeenteraad in het vooruitzicht, staat V.V. Krabbendijke onder leiding van Floris Wielard, een voorzitter die niet alleen op de bestuurstafel staat, maar ook op het voetbalveld, voor een cruciaal moment in haar geschiedenis, waarin de koers naar vernieuwing en groei is ingezet.

Klik hier voor meer informatie over VV Krabbendijke
Lees hier meer artikelen over VV Krabbendijke

RBC pakt periodetitel bij Moerse Boys

0

RBC heeft de laatste competitiewedstrijd van 2023 weten te winnen en pakte daarmee de eerste periodetitel. De Roosendalers waren met 0-2 te sterk op bezoek bij Moerse Boys. Beide doelpunten vielen na rust.

RBC begon noodgedwongen gewijzigd, omdat Glaucio Ventura Tiago niet kon spelen. Anass el Gamali nam de vacante positie over naast Perry Bierkens. Voor de rest waren het dezelfde namen. De bank was wel gevuld met spelers die allemaal terugkwamen van blessures, waaronder oud-speler van Moerse Boys: Sietse Sebregts.

De eerste helft was niet goed van RBC-kant. Het veld en de weersomstandigheden waren lastig, maar daarnaast had het ook moeite met de tegenstander die veel strijd in de wedstrijd bracht. De eerste kans was wel voor RBC toen Anwar Tarfit een afvallende bal met een volley tegen de lat schoot. Daarna gebeurde er vrij weinig. De thuisploeg was eenmaal gevaarlijk toen Tarfit de bal verkeerd meegaf, Roy de Weert kon de inzet daarna keren maar moest wel een rebound toestaan. El Gamali voorkwam dat er een schot uitkwam, waardoor de kans vakkundig verholpen werd. Vlak voor rust was Moustafa Mohammad nog dichtbij, toen Marwin Reuvers hem dwars door het centrum bereikte. Zijn inzet in de korte hoek werd over de achterlijn gebokst.

De tweede helft was een stuk beter van RBC en dat resulteerde al snel in de 0-1. Na enkele scrimmages kon Tarfit uithalen en in de korte hoek tekende hij voor de 0-1. Daarna was het snel 0-2 toen Tom de Bonte Jens Wirix van dichtbij kon bedienen, 0-2. Het spelbeeld zakte na de 0-2, de sneeuw die hier en daar hevig viel hielp daarin ook niet. Eenmaal kreeg de thuisploeg nog de kans op  een aansluitingstreffer, maar De Weert stopte een een-op-een in de slotfase. Klik hier voor een samenvatting van de wedstrijd. Voor een nabeschouwing met trainer Mark Klippel klik je hier.

Door de overwinning blijft RBC koploper in de Eerste Klasse E en door de winst van WNC afgelopen zaterdagmiddag tegen Almkerk (1-3) zijn zij de nieuwe nummer twee met 11 punten achterstand. WNC kan deze achterstand volgende week verkleinen tot acht punten als RBC een vrij weekend heeft.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.