Home Blog Pagina 10

Vaste basisplek worden is eerste prioriteit voor Sander Reynvoet

BRESKENS – Hij was vorig seizoen onder Soufian Dooms al lid van de eerste selectie, maar zicht op een basisplek had hij toen nog niet. Nu onder Kees Duitemeijer lijkt er voor Sander Reynvoet (18) meer kans te zijn. Het veroveren van een vaste plek in het keurkorps van de zaterdag vierdeklasser is voor de jongeling de eerste prioriteit.

“Daar ga ik nu wel vol voor in elk geval. Ik ga proberen om de trainer te overtuigen dat ik in het elftal thuis hoor. Ik had ook in de jeugd altijd wel de ambitie om hier in het eerste elftal te kunnen spelen. Nu zit ik er steeds dichterbij en wil ik dat ook vasthouden.”

Reynvoet, wiens broer oudere broer Laurens ook in het eerste elftal speelt, krijgt vooralsnog van zijn coach een plek toebedeeld als rechterverdediger. Niet direct de positie waarvan hij zelf vindt dat daar zijn echte kwaliteiten liggen. “Laat me allereerst zeggen dat het me op zich niet uitmaakt waar de trainer me opstelt, áls ik maar lekker kan voetballen. Maar in de jeugd was ik vooral middenvelder en ik denk persoonlijk dat ik daar beter tot mijn recht kom. In het eerste hebben we echter best wat ervaren en goede middenvelders dus ik snap wel dat ik daar nu nog niet voor in aanmerking kom. Maar het is voor de toekomst wel mijn bedoeling om daar uiteindelijk te gaan spelen.”

Met ouders en familie langs de kant is het wel genieten dat hij nu, net als eerder ook in de jeugd, samen met zijn broer het shirt draagt van het eerste elftal. “Jazeker. Voor mij is er ook nooit enige vraag geweest of ik voor een andere club dan Breskens zou voetballen. Ik wilde alleen hier spelen. Want Bresjes is Bresjes en zie mezelf nooit een ander shirt aantrekken. Mocht ik nou het eerste niet halen als basisspeler of bij het tweede moeten meespelen dan is dat voor mij geen enkel probleem. Zolang ik hier maar bij de club minuten kan maken. Al wil ik nu ik mijn kansen krijg die ook ten volle benutten.”

Waar hij doordeweeks een BBL-opleiding doet bij Luteijn Hydraulics in Breskens vind de jonge rechtspoot het heerlijk om dan ’s avonds te voetballen. “Na een dag hard werken is het heerlijk om op het veld even los te gaan en je energie kwijt te kunnen. Ik ben sowieso een speler die het wel van zijn harde werken moet hebben. Ik ben een felle voetballer met best wat loopvermogen. In mijn rol als vleugelverdediger krijg ik ook de mogelijkheid om daar waar het kan mee op te komen en voorzetten te geven. Daarin moet ik nog stappen maken, zeker in het herkennen van de juiste momenten. Maar ik ben nog jong en heb natuurlijk nog wel alles te bewijzen. De oudere spelers helpen me goed en zorgen ervoor dat ze me vaak coachen. Daar probeer ik dan naar te handelen en mezelf te blijven ontwikkelen.”

De verdediger hoopt naast het veroveren van een vaste basisplek ook met de ploeg bepaalde doelen te bereiken. “We moeten zeker voor de bovenste plekken kunnen meedoen. Ik ben ooit op mijn zestiende tegen Schijf gedebuteerd in de derde klasse. Dat was een geweldige moment en leerzaam ook. Ooit weer terug op zo’n niveau voetballen lijkt me gaaf. Maar eerst die basisplek en al de rest is ‘bonus’. Soms droom ik wel eens van een ritje op de platte kar na een kampioenschap ofzo. Zover is het zéker nog niet, maar dromen mag toch? Wie weet komt hij ooit nog eens uit.”

Klik op VV Breskens voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Breskens voor meer informatie over de club.

Florian Vercouteren mikt met Cadzand op topklassering

CADZAND – Waar een aantal seizoenen geleden tweelingbroer Wietse vanuit de jeugd koos voor een directe stap naar het eerste elftal maakte Florian Vercouteren een andere keuze. Dit seizoen is hij vast lid van de eerste selectie en gaat hij vol voor een basisplaats.

“Ik was toen zestien en wilde zelf de overstap naar de senioren nog niet maken. De JO17 stopte en veel jongens, waaronder mijn broer, besloten wel naar de senioren te gaan maar ik voelde dat ik me beter kon ontwikkelen bij de jeugd. Daarom ben ik eerst naar SV Oostburg en later nog naar de JO19 van Breskens gegaan. Bij Breskens wilden ze graag dat ik zou blijven, maar uiteindelijk vond ik het nu wel het goede moment om weer bij Cadzand te gaan voetballen in het eerste. Daar probeer ik nu de trainer te overtuigen en zoveel mogelijk speelminuten te kunnen maken.”

Vercouteren speelde in de jeugd voornamelijk op het middenveld, maar kan ook als aanvaller prima uit de voeten. De achttienjarige linkspoot is het om het even waar hij door trainer Niels de Krijger wordt neergezet. “Persoonlijk vind ik me qua speltype meer een middenvelder, maar als ik linksbuiten sta dan probeer ik daar zo goed mogelijk mijn best te doen. De positie maakt me weinig uit, zolang ik maar de kans krijg om te voetballen en mezelf verder te ontwikkelen. Het fysieke verschil tussen jeugd en senioren is wel merkbaar groot, maar dat went ook eigenlijk weer snel. Daarbij word ik door mijn oudere teamgenoten goed opgevangen en coachen ze me waar nodig.”

Na een paar seizoenen elders te hebben gespeeld is het voor Florian ook wel weer speciaal om samen met zijn broer in het eerste elftal te voetballen. “Dat deden we in de jeugd altijd al, maar nu in het eerste is dat toch wel extra leuk. Hij speelt vaak achter me in het veld en we weten goed wat we aan elkaar hebben. Er spelen ook veel vrienden van me in het eerste en ook dat maakt het nu toch wel weer mooi om terug bij Cadzand te spelen. Het was ook praktisch het makkelijkste gezien mijn studie in Vlissingen. Maar het voornaamste is dat ik gewoon terug wilde naar Cadzand om in het eerste te gaan voetballen.”

Doordeweeks studeert hij Bouwkunde aan het Scalda. “Dan ben ik meestal pas rond vijf uur thuis en om dan daarna weer terug met de scooter van Cadzand naar Breskens te rijden voor trainingen zag ik niet zitten. Daarom was voor mij terugkeren naar Cadzand ook de enige keus. En tot op heden zonder enige spijt. Ik speel en train met vrienden en voel het vertrouwen van de trainer. Dat is toch wel prettig. Nu is het zaak om te werken aan het fysieke stuk en daarin wat extra ‘body’ te kweken. Gelukkig kan dat thuis ook prima.”

De ouders van Florian en Wietse hebben een aantal appartementen in Retranchement en daar helpt Florian vaak mee. “Klussen en sjouwen. Dat werkt goed voor je body haha. Ik hoef dus niet persé extra naar de sportschool. Voor het voetballende stuk hoop ik mezelf staande te houden bij de senioren en elke training en wedstrijd stappen te maken. De jaren in de West-Zeeuws-Vlaamse selectie waren leerzaam, maar deze stap zeer zeker ook. Nu hopen op een mooi seizoen met de ploeg en zelf zoveel mogelijk speelminuten maken. Daar gaan we nu vol voor!”

Klik op vv Cadzand voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Cadzand voor meer informatie over de club.

‘Aan alles merk je dat de Tweede Divisie een waanzinnig hoog niveau is’

HOEK – Met een ongeslagen status in de eerste maand als tweede divisionist verbaasde HSV Hoek veel voetballiefhebbers. Trainer Gérard de Nooijer weet dat er nog flink wat werk verzet moet worden wil HSV Hoek uiteindelijk de doelstelling halen. ‘Handhaven is het enige wat we willen. En dat is een stevige opdracht want aan alles merk je dat dit een waanzinnig hoog niveau is.’

Niemand kende de kracht en het exact niveau van de Tweede Divisie, het niveau waarop de Zeeuws-Vlaamse ploeg dit seizoen uitkomt. “Alle punten die we behaald hebben zijn tot stand gekomen met een goede wedstrijdinstelling, keihard werken en gewoon ook prima voetbal. Dus is het terecht waar je staat. Al heb ik direct gezegd dat je achtendertig punten zal moeten halen om veilig te zijn. Maar het is natuurlijk wel lekker als je er de eerste vier duels al tien bijeen speelt. Zo begin je een competitie op een onbekend niveau voor velen toch net even lekkerder…”

De Nooijer vindt dat er door veel mensen binnen de club prima werk is geleverd. “Ik ben enorm blij met de inspanningen van de TC. Zij hebben voor ons prima spelers gehaald en we hadden als kampioen ook al een goede selectie. De concurrentie is nu toegenomen en spelers die een zekerheidje waren zitten nu op de bank of tribune. Het maakt dat het niveau in alles de afgelopen periode omhoog is gegaan. In intensiteit, trainingsmentaliteit, snelheid en ga zo maar door. Dat is ook noodzaak, want in de Tweede Divisie zijn geen slechte ploegen. Iedereen is aan elkaar gewaagd en dat maakt dat je wekelijks vol aan de bak moet om de benodigde punten binnen te halen. In de Derde Divisie kon je nog wel eens een mannetje laten lopen, maar nu….. Dan wordt je gelijk gesloopt en is elk foutje bijna dodelijk.”

Na het kampioenschap hebben De Nooijer en de technische mensen van de club goed gekeken wat nodig was om op een niveau hoger mee te komen. “Een rechtsback, een aanvaller en een aantal middenvelders. Nodig om te kunnen variëren in speelstijl en om posities beter te bezetten. Sommige jongens moeten nu even geduld hebben of weten dat ze aan de bak moeten. De plekken zijn duur en het kan het verschil zijn tussen basis, bank of tribune. Ik ben er van overtuigd dat een speler altijd zichzelf selecteert. Dat houd ik ze ook altijd voor. Ik ben duidelijk en direct naar spelers. Ze weten wat ik verwacht en dat is niet veranderd ten opzichte van vorig seizoen. Onze manier van trainen is hetzelfde en onze spelvisie ook. Alleen gaan we nu nóg gedetailleerder te werk in de analyse en tactiek. Nodig ook om te overleven, want dat is het enige qua doelstelling wat telt. Je wilt nu je dit bereikt hebt als groep en club niet na één seizoen alweer terugvallen.”

Motiveren om op dit niveau te spelen en zichzelf te ontwikkelen individueel en als team hoeft De Nooijer niemand. “Zeker niet. Iedereen wil graag en dat zie je in alle geledingen terug, op én naast het veld. Het publiek geniet van het hoge niveau en sponsoren zwellen aan. Succes maakt vrienden en dat is prachtig. Ik kan als trainer prima werken hier. Alle voorwaarden zijn aanwezig. Het is nu aan ons als staf en spelers om ervoor te zorgen dat we de lijn voortzetten die we hebben ingezet. Een goed begin is heerlijk maar pas na vierendertig duels weet je het pas écht. De eerste prioriteit is overleven. Liefst zo snel mogelijk en met zo goed mogelijk voetbal. Als dat niet lukt telt overleven en dan is het fijn dat je zo goed van start bent gegaan. Dit niveau is fantastisch om op te werken, elke training en wedstrijd opnieuw en dat willen we zo lang mogelijk volhouden.”

Klik op HSV Hoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSV Hoek voor meer informatie over de club.

Voor Urmelon Martis komt uitdaging bij RIA W op juiste moment

WESTDORPE – Hij speelde aan het eind van vorig seizoen met de gedachte om helemaal te stoppen met voetballen, maar een reeks van telefoontjes van Arno Verlinde, trainer van RIA W, deed Urmelon Martis (31) van gedachten veranderen. Hij zag een nieuwe uitdaging besloot de stap te maken naar de zaterdag vierdeklasser uit Westdorpe.

“Bij FC Axel merkte ik dat het voor mij steeds moeilijker zou worden om speelminuten te maken in het eerste elftal. Ik zat vaker op de bank dan me lief was en kon drie dingen doen. De situatie accepteren, eventueel stoppen of weggaan. Ik verloor de motivatie om na elf seizoenen FC Axel de mensen te overtuigen. Eigenlijk had ik eerst de intentie om te stoppen, tot Arno dus belde… Hij wist me te overtuigen en gaf me een nieuwe uitdaging. Om te proberen in een nieuwe omgeving de ‘oude’ Urmelon te hervinden. En ik moet zeggen dat het me tot nu toe heel erg goed bevalt allemaal. Een leuke en gemoedelijke club, alles prima geregeld én we hebben een grote spelersgroep met prima kwaliteit.”

Er waren nog andere clubs die informeerden naar de diensten van de fysiek sterke aanvaller, maar hij kreeg bij het verhaal van RIA W het beste gevoel. “Dat voelde eigenlijk direct goed. Ook in de gesprekken die ik had op de club. Ik moet in dit elftal een beetje de kapstok zijn als diepste aanvaller. Een rol die me prima op het lijf geschreven is en waarbij ik ook probeer om met coaching en mijn ervaring een voorbeeldrol te kunnen vervullen voor de jongere spelers.”

Een klassering bij de eerste drie is toch wel de doelstelling die staf en spelersgroep bij de vierdeklasser voor ogen hebben. “Er zijn wat jongens bijgekomen en er is daardoor veel concurrentie. Dat zorgt ervoor dat er scherp wordt getraind en dat de basisplekken duur zijn voor iedereen. Daarnaast kunnen we vanaf de bank ook sterke spelers  inbrengen dus dat is altijd prettig als je wilt meedoen bovenin. Meedoen voor een prijs zoals een periode zou mooi zijn, maar het liefst zou ik misschien nog eens kampioen worden. We hebben veel kwaliteit in huis alleen is het nu aan de trainer om de puzzelstukjes allemaal op de juiste plek te leggen.”

Martis is een gevoelsmens en heeft overal waar hij voetbalde zijn bijdrage gehad met doelpunten en assists. Bij Sparta Rotterdam, RBC Roosendaal, Terneuzense Boys en natuurlijk FC Axel wist hij meer dan geregeld het net te vinden. Een kwaliteit die hij ook bij RIA W weer hoopt te kunnen etaleren. “Het is mooi en ook mijn streven om belangrijk te zijn voor het elftal en ook anderen beter te laten spelen. Goals en assists is mooi, maar wedstrijden winnen is en blijft het enige wat telt in voetbal. Zeker als je ambitieus bent en voor de bovenste plekken wilt strijden.”

De inwoner van Philippine wil bij RIA W dus absoluut nog niet spreken van afbouwen, maar ziet het als een hernieuwde uitdaging richting sportief succes. “Bij FC Axel was ik op het laatst de motivatie een beetje kwijt maar de afgelopen periode is hier in Westdorpe het vlammetje weer volop gaan branden. Dat is een prettig gevoel en was misschien wel precies de prikkel die ik nodig had. Ik ben nog niet honderd procent fit maar ben wel op weg er naartoe. Hopelijk kan ik laten zien dat ik nog voldoende kwaliteiten heb en met RIA W een rol van betekenis spelen in deze klasse. Daar gaan we in elk geval wel alles aan doen!”

Klik op RIA W voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RIA W voor meer informatie over de club.

Seizoen Guus van Beljouw grotendeels voorbij voor het is begonnen

LAMSWAARDE – Waar iedereen in augustus vol goede moed en energie begon aan de seizoenvoorbereiding heeft Guus van Beljouw inmiddels heel andere prioriteiten. Twee verschillende blessures zorgen er momenteel voor dat de SDO’63-verdediger is gedwongen tot een rol als toeschouwer en supporter.

“Dat is enorm balen uiteraard. Want je wilt gewoon voetballen maar helaas zit dat er de komende maanden voor mij hoogstwaarschijnlijk door die blessures nog niet in”, zegt de inwoner van Kloosterzande.

Van Beljouw is werkzaam in het Brabantse Woensdrecht als monteur bij Defensie en pendelt daarvoor dagelijks heen en weer naar Zeeuws-Vlaanderen. In het verleden raakte tijdens een training zijn schouder uit de kom en dat euvel herhaalde zich nog verschillende keren. “Ook tijdens mijn opleiding bij Defensie vloog hij er een keertje of acht uit. Nu is het dusdanig dat ik daar binnenkort hoogstwaarschijnlijk aan wordt geopereerd. Dus dan sta ik sowieso een maand of zes aan de kant is de prognose.”

Toch begon hij dit seizoen aan de voorbereiding al ging het daarin bij de tweede oefenpot op een ander vlak stevig mis. “In het duel tegen Clinge scheurde ik mijn enkelbanden en er brak ook een stukje bot af was het vermoeden. Al kon men niet zeggen of dat een recente of al oudere kwetsuur was. Een operatie is niet nodig maar het zorgt er nu wel voor dat ik in een brace moet lopen en moet herstellen door te rusten. Dus wat dat betreft is voor mij het seizoen al grotendeels voorbij voordat het is begonnen helaas.”

De Klooriaan begon ooit met voetballen bij Hontenisse maar stopte al in de jeugd omdat hij ook een passie had voor hardlopen en wielrennen en dat bleek op den duur niet meer te combineren met voetbal. “Dat heb ik een paar jaar gedaan tot het toch, mede doordat mijn broer bij het tweede actief was als vlagger, het opnieuw begon te kriebelen. Ik ging kijken en miste het voetbal. Toen ben ik bij het derde elftal begonnen. Het niveau is voor mij niet het belangrijkste, zolang ik maar kan spelen. Daarom koos ik voor het derde in plaats van het tweede waar ik vaker op de bank terecht zou komen.”

De liefde deed de linkerverdediger uiteindelijk in Lamswaarde belanden. “Ik kreeg op een gegeven moment via-via de vraag of ik geen interesse had om bij SDO’63 te komen voetballen. Zodoende heb ik twee seizoenen geleden de overstap gemaakt. Ik had het direct heel goed naar mijn zin, want of we nou winnen of verliezen, de sfeer en gezelligheid is er altijd. Dat is me ook enorm veel waard.”

Dit seizoen wil men bij SDO’63 vooral proberen om weer stappen vooruit te maken. “Met Michel van Bunder hebben we een enorm fanatieke trainer die iedereen weet te motiveren. De fitheid in de groep is groot en we willen vooral proberen om qua veldspel te groeien. Persoonlijk hoop ik later in het seizoen nog van waarde te kunnen zijn. Vooralsnog blijf ik wel wekelijks bij de groep, want ondanks dat ik niet kan spelen wil ik onderdeel zijn van het geheel. Dat is me enorm veel waard.”

Klik op SDO’63 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SDO’63 voor meer informatie over de club.

Wesly Elberse naast voetballer ook assistent-trainer bij Graauw

GRAAUW – Hij heeft zijn roots in Brabant, maar de liefde voor Zeeuws-Vlaamse deed Wesly Elberse uiteindelijk in Zandberg belanden. Hij speelde al geregeld mee bij het eerste elftal van v.v. Graauw.  Sinds begin dit seizoen heeft er nog een rol bijgekregen, namelijk die van assistent-trainer.

“Omdat Jorden als hoofdtrainer op de woensdagen verhinderd is en Johny Merckx had aangegeven ermee te stoppen als assistent, kreeg ik de vraag om die trainingsavond voor mijn rekening te nemen. Dat leek me wel leuk en na een aantal gesprekken hebben we een goede taakverdeling met elkaar afgesproken. Ik kan prima mijn mening geven en we doen het echt samen. Ik heb in het verleden al vijf jaar bij v.v. JEKA de jeugd getraind en dat was al leuk. Dus ervaring met training geven was al aanwezig.”

De Brabander maakt overigens ook nog ‘gewoon’ deel uit van de selectie als speler en dat heeft nog altijd de eerste prioriteit. “Ons huis in Zandberg staat nog volop in de steigers en dat zal nog wel een paar jaartjes duren voordat de verbouwing klaar zal zijn. Daardoor lag in het begin de focus niet bij het voetbal, maar sinds vorig seizoen heb ik vrijwel alles gespeeld. En ik was toen met tien goals zelfs ook topscorer. Dus dat voetballen is en blijft een heerlijke uitlaatklep en is nog altijd het allerleukste om te doen. Maar ik heb wel altijd gezegd dat ik ambitie had om trainer te worden uiteindelijk. Ik ben ben in het bezit van een UEFA-C diploma. Deze nieuwe rol hier bij Graauw is dus een mooie opstap om meer ervaring op te doen, want seniorenvoetbal is natuurlijk wel iets anders dan jeugd.”

Het trainersduo bij de vijfdeklasser is volgens Elberse een prima combinatie. “Jorden is heel goed in het motiveren van spelers en het smeden van een groep. Samen doen we het tactische stuk. Jorden weet ook goed trainingen te doseren qua oefenstof. Op die manier werkt de samenwerking heel prettig en ik leer er veel van.”

Het doel dit seizoen voor Graauw is om stappen hoger te eindigen dan afgelopen jaren. “De linkerrij blijft voor ons nog altijd de ultieme ambitie. Maar we zijn nog altijd te wisselvallig. Thuiswedstrijden gaat goed, maar punten pakken op vreemde bodem blijft een dingetje. Als we dit seizoen dit aspect eindelijk kunnen doorbreken dan moeten we toch eindelijk stappen kunnen zetten als ploeg. We trainen iets anders, hebben goede afspraken gemaakt met elkaar. De groep is smal, maar is wel fitter dan de laatste jaren. Hopelijk gaat dat zijn vruchten afwerpen.”

Elberse gaat als voetballer voorlopig nog wel even door. “Zolang niemand zegt dat ik beter kan stoppen blijf ik voetballen. Vorig seizoen was ik vooral spits, nu een linie naar achter. Vorig seizoen was ik conditioneel nog niet top. In de zomerperiode hebben we met een groepje de gehele tijd doorgetraind. Op het veld kleine partijtjes en in groepjes gelopen. Dat zie je terug op het trainingsveld en dat is natuurlijk wel mooi. Ik ben vijfendertig inmiddels, maar kan nog goed aanhaken. Vorig seizoen was ik topscorer en hoop ook dit seizoen weer mijn waarde te hebben als speler in het veld. Daarnaast ook doorgroeien als trainer. Hoe het nu gaat en de rollen die ik vervul bevallen me heel erg goed. Ik hoop dat we met elkaar mooie stappen voorwaarts kunnen zetten.”

Klik op VV Graauw voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Graauw voor meer informatie over de club.

Rowan van der Geld blij met keuze voor Vogelwaarde

VOGELWAARDE – Vanwege zijn studie Psychologie in Nijmegen besloot Rowan van der Geld drie seizoenen geleden om te stoppen met voetballen. Simpelweg omdat het niet te combineren viel. Nu hij in zijn afstudeerjaar zit heeft hij de draad weer terug opgepakt. Niet bij zijn vorige club v.v. Terneuzen maar bij v.v. Vogelwaarde. Een goede beslissing volgens de Sluiskillenaar.

“Hoewel ik op het veld was gestopt speelde ik hier in Terneuzen wel zaalvoetbal op maandagavond. Dat kon omdat ik pas op dinsdag met het OV naar Nijmegen moest. En bij het team speelden Jayvano en Michiel, twee jongens die ook bij Vogelwaarde op het veld actief zijn. Ze hadden gevraagd of ik niet de stap wilde maken. En de trainer Veli kende ik van Sluiskil nog dus zo is het balletje gaan rollen en heb ik besloten na een paar gesprekken om bij Vogelwaarde te gaan spelen.”

De vierdeklasser bleek voor Van der Geld de ideale startplek om het veldvoetbal weer op te pakken. “Ik wilde wel in een eerste elftal spelen, maar niet op een te hoog niveau instromen. Daarmee kwam Vogelwaarde op het juiste moment . We hebben een leuke groep met nog een aantal gasten uit Terneuzen en dit seizoen nog wat nieuwe gasten zoals ik. Het is nu zaak om alles in elkaar te laten vloeien, maar daarin heb ik alle vertrouwen.”

Vroeger was de focus van Rowan veel sterker gericht op presteren dan nu het geval is. “Hoewel ik met Vogelwaarde ook gewoon zoveel mogelijk wil winnen hoor. Maar het echte ‘moeten’ zoals bij een club als Terneuzen dat is hier net wat minder en dat past me nu beter in deze fase. Daarbij speel ik hier als laatste man op een voor mij totaal vreemde positie. Ik ben van nature een centrale middenvelder maar omdat in de selectie vrij veel middenvelders zitten kreeg ik de vraag van de trainer of ik centrale verdediger een optie vond. Die uitdaging ben ik aangegaan en het gaat tot op heden zeker niet onaardig.”

Doordat hij drie seizoenen eruit heeft gelegen merkt hij vooral dat het conditionele aspect weer moet groeien. “Voetballen op zich verleer je niet, maar het conditionele daarin maak ik stappen en dat is wel prettig. Ik heb een behoorlijke pass en spelinzicht dus daarmee kan ik het nu redelijk compenseren en kan ik stap voor stap vooruitgang maken.”

Met Vogelwaarde hoopt de verdediger ergens in de middenmoot te kunnen spelen. “We willen sowieso handhaven, dat is het belangrijkste. Eerst is het nu een beetje de kat uit de boom kijken want er zijn veel nieuwe teams. Dat wordt afwachten, al heb ik het vertrouwen dat we op dit niveau zeker kunnen meedoen.”

Klik op vv Vogelwaarde voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Vogelwaarde voor meer informatie over de club.

‘Na het kampioenschap willen we ons nu meten op niveau hoger’

AXEL – Het eerste seizoen voor trainer Steven Ockeloen bij het tweede elftal van FC Axel werd er eentje voor in de boeken. Direct een kampioenschap waardoor de ploeg dit seizoen uitkomt in de Reserve 1e Klasse A van het zaterdagvoetbal. ‘We hebben een heel sterke groep en we willen ons nu graag meten op een hoger niveau.’

Voordat Ockeloen trainer werd bij het tweede elftal was hij tien seizoenen actief als jeugdtrainer in Axel. “Ik wilde eigenlijk stoppen als trainer want ik ben ook nog actief als wedstrijdsecretaris. Maar de vraag kwam vanuit de spelersgroep zelf en dan ga je toch anders tegen dingen aankijken. Ik heb wat gesprekken gehad en er even over nagedacht. Ik zag er wel een mooie uitdaging in en als je dan in je eerste seizoen direct kampioen wordt.. Dat was een mooie bekroning voor iedereen die keihard ervoor heeft gewerkt.”

Dit seizoen wordt volgens de in Spijkenisse geboren trainer een uitdagend jaar, maar toch heeft hij er tegelijk veel vertrouwen in. “We hebben echt een geweldige groep. Met Angelo Plasschaert en Jari Vyane heb ik twee heel ervaren jongens in het veld staan. Zij zijn echt de verlengstukken en nemen die jonge gasten bij de hand om ze te sturen en helpen. Verder zijn er met Floris Naessens, Julian Nolet en Bas Riemens drie talentvollegasten vanuit de O23 doorgekomen. Vanuit het eerste heb ik dit seizoen Jordi van Drongelen, Kyeno Freijzer en Timo Steel erbij Alles bij elkaar zijn we er kwalitatief flink op vooruit gegaan. Maar dat is ook nodig wil je de eerste klasse niet in de problemen komen.”

Meer smaken om uit te kiezen en toegenomen concurrentie. “Voor een trainer is dat natuurlijk heerlijk. De trainingsopkomst was altijd al goed, maar is nu nóg hoger en bovendien zie je dat de kwaliteit toeneemt en iedereen als de brandweer gaat. De plekken zijn duur en iedereen wil spelen. Ik heb meer keuze en anderzijds moet je nu ook spelers vaker teleurstellen. Er moet echt geknokt worden voor de basisplekken en daar wordt uiteindelijk iedereen beter van. Teleurstellingen en keuze maken zijn onderdeel van het leerproces voor iedereen en is uiteindelijk voor mij als trainer een luxeprobleem.”

De 54-jarige Ockeloen verhuisde in zijn jeugd vanuit de regio Rotterdam naar Hulst waar bij ging voetballen bij HVV’24. Later verkaste hij naar onder meer Koewacht, Steen en Hoofdplaat waar hij jarenlang in het eerste speelde. “Ik heb ook nog bij vv Axel en Vrasene gevoetbald en woon inmiddels alweer drieëntwintig jaar in Axel waar nu onze zoon Micah in de O23 speelt. Toen hij ging voetballen ben ik bij FC Axel terecht gekomen en er nooit meer weggegaan. Een andere club zal ik ook nooit gaan trainen want ik heb geen trainersdiploma’s en ook helemaal die ambitie verder niet. Hier voel ik me op mijn plek en kan ik werken met een geweldige groep jongens bij een prachtige club. Meer heb ik niet nodig wat dat betreft.”

De 1e klasse A wordt voor iedereen een heel nieuw hoofdstuk. “Op Terneuzense Boys na zijn het veelal onbekende teams. Dat is natuurlijk heel gaaf en we moeten proberen om wekelijks het beste van onszelf op de mat te leggen. Als trainer put ik vooral uit eigen ervaringen als speler en probeer ik zaken die tijdens wedstrijden beter moeten in trainingen te verwerken. Vorig seizoen werkte dat uitstekend, het is zaak om dat ook dit seizoen door te trekken. Het resultaat is leidend maar ik probeer wel altijd iedereen zijn speelminuten te gunnen. We hebben iedereen nodig dit seizoen en hoop dat we ons op dit niveau staande kunnen houden. Als we zorgeloos kunnen meedraaien in deze klasse dan ben ik als trainer straks meer dan tevreden.”

Klik op FC Axel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Axel voor meer informatie over de club.

Rein Boeije legt als clubfotograaf al jarenlang alles vast bij Zaamslag

ZAAMSLAG – Maar liefst twintig jaar was hij bestuurslid, maar sinds 2007 is Rein Boeije (66) ook actief in een andere rol bij v.v. Zaamslag namelijk als clubfotograaf. Wekelijks legt de clubman de verrichtingen van het eerste elftal, zowel uit als thuis, vast met de camera.

“We kregen in 2007 een nieuwe website bij de club en toen werd ik gevraagd of ik foto’s die ik als hobbyfotograaf maakte wilde delen op de site. Een jaartje later ben ik er ook wedstrijdverslagen bij gaan schrijven. Dat doe ik vandaag de dag nog steeds en het is leuk om te merken dat mensen het graag lezen en volgen.”

Boeije is geboren en getogen in Spui. Na zijn huwelijk kwam hij op Zaamslag te wonen en is zodoende al tientallen jaren betrokken bij de club. In 2002 begon hij als bestuurslid en bleef dat ruim twintig jaar. “Al die jaren ben ik secretaris geweest, heb ik deels het wedstrijdsecretariaat op me genomen. Bovendien ook drie keer tijdelijk de vacante rol van penningmeester erbij gedaan. Het was een heel bord vol, maar ik deed het graag.”

Uiteindelijk kwam er een stuk verjonging in het bestuur en stopte de ‘oudere generatie’. Zelf bleef ik als laatste nog een jaartje langer, maar het was na twintig jaar voor mij ook een goed moment om het stokje over te geven. Sindsdien ben ik het letterlijk nog meer vanaf de zijlijn gaan volgen. Door de jaren heen maakten we wisselende resultaten mee op verschillende niveaus. Nu dus in de vierde klasse, terwijl in het verleden ook de club zelfs in de eerste klasse actief was. Die promotie heb ik ook gefotografeerd en zie ik als één van de meest memorabele momenten die ik met Zaamslag heb meegemaakt.”

Rond 2000 startte Boeije met zijn hobby en gaat hij sindsdien vrijwel altijd overal heen met de camera. “Ik vind het gewoon geweldig om dingen vast te leggen op foto. Van hardlopen tot fietswedstrijden en dus ook veel voetbal. Zo heb ik ook het 75-jarig jubileum vastgelegd en dat zijn toch mijlpalen om te kunnen fotograferen voor een club.”

Elke week staat (of zit) de clubfotograaf aan de zijlijn en probeert hij de sfeer tijdens de wedstrijden te fotograferen en er een verslag van te schrijven. “Op zaterdag zet ik wat aantekeningen op papier en werk dat in het weekend verder uit. De foto’s die selecteer ik al en zorg dat alles meestal op zondag online staat. Mensen reageren daar altijd positief op, ook tegenstanders die me soms een bericht sturen dat ik erg objectief verslag doe. Dat vind ik belangrijk, niet persé met een groen-witte bril op maar gewoon realistisch zijn. Dat werkt het beste vind ik.”

Even was er nog de degradatie twee jaar geleden wel enige twijfel. “Klopt. Of ik wel moest doorgaan met de verslagen en de foto’s toen de ploeg degradeerde. Maar ik kreeg het verzoek om vooral door te gaan. Dat heb ik toen wel gedaan en gelukkig maar, want het blijft toch echt heel leuk te doen. Sinds mijn pensioen in 2023 ben ik ook actief bij de onderhoudsploeg. Leuk om te doen en altijd erg gezellig.”

De clubman hoopt dat dit seizoen zijn ploeg weer kan meedoen om de prijzen en eventueel een periodetitel kan veroveren. “Kijkend naar de selectie en de kwaliteiten zou dat erin moeten zitten. Maar of dat ook lukt dat moet blijken. Ik ga in elk geval dit seizoen weer proberen om de wedstrijden zo mooi mogelijk vast te leggen. Zolang ik er lol in blijf houden ga ik er voorlopig zéker meer door.”

Klik hier voor meer informatie over VV Zaamslag.
Klik hier meer meer artikelen over VV Zaamslag.

Stan Dieleman wil zich graag laten gelden bij v.v. Spui

SPUI – Vanuit de samenwerkende jeugdopleiding HPC’16 maakte Stan Dieleman de overstap naar de senioren van (toen nog) HBC’22. Hij bleef er één seizoen en vertrok toen naar v.v. Spui. Hij maakte er veertien goals in zijn debuutseizoen maar degradeerde met zijn ploeg toch naar de vijfde klasse.

“Dat was wel een teleurstelling ja. We wisten dat het we een zwaar seizoen tegemoet zouden gaan, maar rechtstreeks degraderen daar hadden we vooraf zeker geen rekening mee gehouden. Al sta je aan het eind van een seizoen meestal wel op een terechte plek…”

Voor de uit Hoek afkomstige aanvaller was juist het feit dat Spui een klasse hoger speelde dan HBC’22 een voorname reden om voor de roodhemden te kiezen. “Ook het gegeven dat Steve Kesteleyn trainer werd bij Spui speelde ook mee. Hij is mijn schoonvader en ben uiteindelijk met hem meegegaan van HBC’22.  Er waren nog wel mogelijkheden maar de stap naar Spui gaf me het beste gevoel. Het is dan wel jammer dat je ook kiest voor een stapje omhoog en dat je dan aan het eind degradeert.”

Daardoor komt Spui dit seizoen uit in de 5e Klasse A, een competitie waar het zeker geen uitgemaakte zaak is dat de ploeg direct weer de sprong omhoog zal maken. “Dat is altijd lastig, maar dat we met deze groep in mijn ogen toch wel moeten meedoen voor de prijzen lijkt me toch duidelijk. Eventueel mikken op een periode en dan minimaal nacompetitie. Dat zal pittig zijn maar je moet wel proberen om het maximale eruit te halen. Persoonlijk hoop ik natuurlijk ook om opnieuw mezelf te laten gelden voor het elftal. Een aanspeelpunt zijn, meevoetballen waar het kan én belangrijk zijn met doelpunten bijvoorbeeld. Voor dit seizoen hoop ik toch in de buurt van de twintig goals te komen…”

Hoewel hij de ‘schoonzoon’ van de trainer is, is het geen uitgemaakte zaak dat hij wekelijks een basisplaats toebedeeld krijgt. “Zeker niet. Vorig seizoen zat ik ook wedstrijden op de bank dus daar is Steve duidelijk in. Ik moet ook gewoon op trainingen en wedstrijden laten zien dat ik erin hoort. Soms maken ze er wel eens een grapje over, logisch ook. Maar het is zeker nooit een ‘dingetje’ in de groep. Ik heb het hier goed naar mijn zin en ben zeker nog niet van plan om snel weer te vertrekken. Na de degradatie was er wel interesse van clubs, maar ik wil graag hier met Spui proberen weer de stap omhoog te maken en daarom heb ik besloten om niet weer na één seizoen naar een andere vereniging te verhuizen.”

Dieleman studeert Civiele Techniek aan de HZ in Middelburg en ziet het seizoen met zijn ploeg positief tegemoet. “Vorig seizoen hadden we te maken met een aantal teams die er echt bovenuit staken en liepen we vooral veel achter de tegenstander aan. Dat was leerzaam maar niet wat je als aanvaller wil natuurlijk. Nu denk ik dat we andere wedstrijden zullen meemaken, al zijn daar toch ook tegenstanders die net als wij zeker in aanmerking gaan komen voor periodetitels en het kampioenschap. Willen we daar onszelf in mengen dan zullen we iedere week vol aan de bak moeten. Ik heb er in elk geval zin in en zie na een prima voorbereiding zeker kansen.”

Klik op VV Spui voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spui voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.