VV Rozenburg bestaat op 1 juni aanstaande precies negentig jaar. Er is een speciaal jubileumlogo ontworpen en er komt een jubileumgids uit, hoe groot en of er een feest komt, hangt af van hoe snel Nederland weer open kan. “Onze trouwe leden en sponsors verdienen na anderhalf jaar corona wel een goed feestje”, aldus secretaris Bert van der Vecht. 
Van der Vecht, in 1988 vanuit Eindhoven naar Rozenburg verhuisd, trekt een grote kast open. “Zie hier het archief van de club van 1931 tot 1987. Keurig gedocumenteerd.” Om het archief van de club in de periode 1987-2007 was heel wat te doen. Dat archief was bijna de versnipperaar ingedaan. Van der Vecht gruwelt alleen al van de gedachte. “Dat archief lag hier achter die schotten. Toen men aan het opruimen sloeg heeft men blijkbaar gedacht: ‘als we het toch niet inkijken kan het weg’.” Het verdween de oud-papiercontainer in. Jaap van der Vliet, de onofficiële clubarchivaris, wist het archief net te redden.
“Jaap en ik zijn begonnen om het te ordenen en we zijn van plan ook alles te digitaliseren. Het is vast een puist werk, maar we hebben ons voorgenomen om het te doen”, zegt Van der Vecht. Dat deel van het archief mag dan gered zijn, compleet is het archief niet. “Nee joh, wij hebben het vermoeden dat er nog veel materiaal ligt bij oud-leden. We hebben al een oproep gedaan. Foto’s, documenten. We zijn als club één keer slordig omgegaan met het archief, dat gebeurt ons niet weer. De geschiedenis van een club mag niet verloren gaan. Het gaat mij om de verhalen en mensen achter foto’s en documenten. We leven als club ook niet in de geschiedenis, maar in het hier en nu. Kijk naar onze jubileumgids. Dat is een verzameling verhalen uit de historie, maar ook uit het heden en gaat ook over de toekomst. Rozenburg is niet meer de club uit 1931, maar we leven ook negentig jaar later.”
Bij het doornemen van het vroege archief stuitte Van der Vecht op opvallende zaken. Eén ging over Isaäk Broekart, trainer van Rozenburg 1 eind jaren vijftig. “Er is een document bewaard gebleven waarin hij uit de doeken doet aan de spelers hoe zij de wedstrijd tegen DVO moeten spelen. Dat gaat tot in de detail. De spelers kregen dat per brief. Pietje speelt de bal naar Jantje, maar Jantje loopt weg van de bal en Keesje speelt ‘m door. Het is bijna Cruijffiaans. Van de tegenstander heeft hij een analyse gemaakt over het stoppers-spil systeem. En het leukste staat helemaal onderaan: jongens, staat er, als het spel bar is, hebben jullie dit niet gelezen en volgen er sancties op de training. Haha, prachtig.”
Gouden generatie
VV Rozenburg heette bij de oprichting in 1931 Rozenburgse Voetbalvereniging. “RVV met daar tussen puntjes”, verduidelijkt Van der Vecht. “De KNVB keurde de naam echter niet goed want er was elders al in het land een club die zo heette. Toen werd het dus VV Rozenburg.”
“Wat mij verbaasde”, zegt Van der Vecht, “is dat de club al heel snel een veteranenelftal en twee juniorenteams had. In 1937 was dat. Daarmee was de club uniek.” Het voetbal in Rozenburg ging zwaar gebukt onder de Tweede Wereldoorlog. In ruim vijf jaar tijd werd er geen competitiewedstrijd gespeeld. “Rozenburg was toen nog een eiland en lag zeer geïsoleerd. Er waren hier drie elftallen die het tegen elkaar opnamen, maar twee waren ontmanteld.”
De gloriejaren van Rozenburg beleefde de club in de jaren tachtig en begin jaren negentig. Elf jaar speelde Rozenburg op het hoogste zaterdagniveau, de eerste klasse. “We zijn één keer gedegradeerd, maar een jaar later weer gepromoveerd. Het elftal bestond uit voornamelijk Rozenburgse jongens. Dat was uniek. Gemiddeld kwamen er tussen de duizend en dertienhonderd mensen kijken.”
Na het afscheid van de gouden generatie zakte Rozenburg naar een lager niveau. “We hebben natuurlijk geprobeerd om het niveau vast te houden, maar onder de supporters kwam steeds meer gemor. Het elftal werd steeds minder herkenbaar. Ze wilden jongens van het dorp zien. Jarenlang speelde er zes tot acht Rozenburgers in, maar gaandeweg werd dat minder. We hebben als club altijd geweigerd om mee te gaan in het grote geld. Dan weet je ook dat je het niet lang redt op het hoogste zaterdagniveau.”
Rozenburg zakte af naar de derde klasse, maar is inmiddels al weer een paar (corona)seizoenen actief in de tweede klasse. “Er komen twee goede lichtingen aan, de JO19 en JO17. Daar zitten zeer talentvolle spelers in. Doordat er geen competitie wordt gespeeld, traint er al een grote groep mee met de selectie. Vier, vijf spelers houden zich nu al prima staande”, is Van der Vecht hoopvol.
Ook als vereniging wil Rozenburg zich ontwikkelen. De club is bewust met de maatschappelijke kant bezig. “We zijn sinds enige tijd een sport-plus vereniging van de gemeente Rotterdam. We zijn aan het kijken hoe we onze maatschappelijke taak als vereniging kunnen uitbreiden. Eén van die projecten is dat we met een zorginstantie op Rozenburg eenzame ouderen met een busje ophalen voor een thuiswedstrijd van Rozenburg 1.”
Meer artikelen lezen over VV Rozenburg? Klik hier.