Hekkensluiter, veel doelpunten tegen en een uitgedunde selectie: het leven van een keeper gaat niet altijd over rozen. Dat weet Mitchell Coppens als doelman van tweedeklasser Rood Wit uit Sint Willebrord inmiddels ook, toch blijft hij positief. “Er is genoeg te doen voor mijn goal, dat is dan weer een voordeel…”
Met zijn 21 jaar, behoort Coppens tot de jonkies binnen de groep, zou je zeggen. Maar niets is minder waar. “Ik denk dat er maar drie of vier jongens ouder zijn dan ik, dat zegt denk ik wel genoeg.” Want dat Rood Wit het afgelopen seizoen qua spelersbestand een jasje uit heeft gedaan, dat is bekend. Zag ook hij van dichtbij. “Op mijn vijftiende trainde ik voor het eerst mee en zat ik op de bank, drie jaar geleden maakte ik mijn debuut. Toen stond er een heel andere groep, één met veel meer ervaring.”
Beloning Klik op Rood-Wit voor de laatste artikelen over de club.
Die ervaring moet nu dus eigenlijk van hem komen, hoe gek dat ook klinkt. “Ik voetbal hier sinds mijn zesde en ben altijd gebleven. Als klein jochie stond ik als vaste supporter langs de lijn te kijken, met het doel om daar zelf ooit te staan. Dat is gelukt!” Een mooie mijlpaal. “Beloning voor hard werken én veel plezier maken.” Die overstap viel hem, ondanks zijn toen nog jonge leeftijd, niet al te zwaar. “Doordat ik al vroeg meetrainde, ging dat eigenlijk heel geleidelijk. Al moet je natuurlijk wel sneller en verder denken dan in de jeugd.” Zijn binding met de club, heeft daar ongetwijfeld bij geholpen. “Veel van mijn vrienden heb ik hier gemaakt, het voelt als thuis. Naast het voetballen, help ik in de activiteitencommissie, op die manier ben je toch extra betrokken bij Rood Wit.” De neerwaartse spiraal doet hem dan ook pijn. “De laatste jaren gaat het eigenlijk steeds een stapje minder: belangrijke spelers zijn vertrokken en ook nog onverwacht gedegradeerd.” Veel jeugd en nieuwe spelers, dus zit er niks anders op dan opnieuw te gaan bouwen. “We moeten er nu natuurlijk alles aan doen om erin te blijven, maar anders gaan we verder in die derde klasse. Al zouden we het allemaal liever anders zien.”
Want, zo is Coppens eerlijk en realistisch, handhaving wordt moeilijk genoeg. “Ploegen zijn volwassener, dat kost bij ons gewoon nog tijd. Maar als we iedere wedstrijd honderd procent geven, ben ik ervan overtuigd dat we punten gaan pakken.” Hoe moeilijk dat is voor hem? “Best wel moeilijk. Af en toe pak je belangrijke ballen, toch ga je er weer met 3-1 af.” Positief bekeken: “Heb ik wel veel te doen en kan ik mezelf laten zien. Dat is dan weer een voordeel…” Over zijn eigen prestaties is de eerste doelman dan ook overwegend tevreden. “Voor mij als basiskeeper is het allemaal vrij nieuw, dus het is nog steeds stappen maken. Ik ben zelfverzekerder geworden en coachend meer aanwezig. Zeker met hoge ballen of in de één tegen één, was ik altijd wat afwachtend.” Hopelijk voor hem, gaat dat de komende tijd resulteren in de nodige punten. “Als één team gaan spelen, de ‘nul’ houden en onze kansjes voor de goal pakken.” Goed op de lijn, meevoetballend degelijk, zo omschrijft Coppens zichzelf. “Mensen wegzetten en het jezelf daardoor makkelijker maken, dat zijn verbeterpunten voor mij.” Een beetje zoals Hugo Lloris, doelman van het Franse Elftal. “Ik ben supporter van ‘Spurs’, dus dan kijk je automatisch meer naar hem. Dat vind ik wel een aardige keeper!” Tijd om al die lessen de komende tijd zelf in de praktijk te brengen. “We moeten met dit team, verder bouwen aan de toekomst. Ad (van Seeters) doet er alles aan om je beter te maken, dus daar heb ik nog steeds vertrouwen in.” Of hij zelf ook onderdeel is van die toekomst? Waarschijnlijk wel! “Eerst zorgen dat ik eerste doelman blijf bij Rood Wit, veel wedstrijden speel en belangrijk kan zijn. Als ik ooit wegga, moet het echt kloppen, voorlopig zit ik goed hier!”
Klik op Rood-Wit voor meer informatie over de club.