Als jongste lid van de vereniging verzorgde hij in de jaren 70 de aftrap voor het duel tegen het Feyenoord van onder meer Willem van Hanegem en Wim Jansen. Vanaf dat moment begon het balletje bij WFB voor George Pape niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk te rollen. “Volgens mijn vrouw doe ik veel vrijwilligerswerk…”
En nadat Pape (55) is begonnen met het opsommen van zijn taken, kunnen we haar niet anders dan gelijk geven. “Ik ben teammanager van het eerste, fluit wedstrijden, help scheidsrechters, loop mee met de consul en draai samen met mijn vrouw diensten in de bestuurskamer. En ik vlag ook nog bij één!” Zelf begint hij al te lachen. “Nu ik ze zo op zit te noemen, zijn het er eigenlijk best veel. Mijn vrouw heeft stiekem wel gelijk, haha!” Gevoetbald bij de jeugd, de senioren en bij de selectie. Maar ook nu, weet de vrijwilliger dus nog van geen ophouden. “Heel af en toe trap ik nog een balletje bij de veteranen, al lukt dat vanwege die andere functies niet vaak.”
Valkuil Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Want als teammanager is de inwoner van Ouddorp vaak iedere dinsdag, donderdag én zaterdag op de club. Vooral in het weekend, maakt de vrijwilliger lange dagen. “Op zaterdag is het meestal van half zeven ‘s ochtends, tot half zeven ‘s avonds.” Het wassen van de kleding, want dat doet hij samen met zijn vrouw ook nog, is Pape in de gauwigheid even vergeten te vermelden. “Als ze dan de tas komen brengen, blijven die jongens vaak nog even zitten, doen we samen een wijntje.” Hoe hij het allemaal volhoudt? Een goede vraag. “Het is een hobby, of eigenlijk een passie. Ik haal er veel voldoening uit. Ontstressen, maar soms ook stressen…” Toch blijft iedere dag weer leuk. “Het omgaan met de mensen, met de selectie. Daardoor blijf je jong, ik ken alle moderne muziek!” Misschien nog wel belangrijker: “Ik mocht hier zelf altijd voetballen, heb veel gekregen, dan moet je ook iets terugdoen. Dat is een valkuil van mij. Zie ik een gat, dan spring ik er maar weer in.” Weten ze ook thuis. “Nu sta ik ‘s avonds de keuken te schuren of te verven, in plaats van op een vrije zaterdag.” Vrije tijd heeft Pape dan ook al lang niet meer, dat baart hem ergens wel een klein beetje zorgen. “Vrijwilligers vinden wordt steeds lastiger. Er zijn nu bijvoorbeeld zó weinig scheidsrechters. Straks krijg je wedstrijden waar spelers zelf moeten fluiten, dat wil je toch niet?” En dus zijn ze bij WFB bezig met een soort campagne. “Een vrijwilligersteam is daar druk mee op Social Media. Maar ook gewoon door op de man af te vragen, dat werkt toch nog altijd het beste.”
Een avondje klaverjassen, een bardienstje of nieuwe ballen regelen. De clubman is er maar druk mee. “We kennen elkaar allemaal, we weten alles van elkaar, dan wil je toch iets kunnen bieden? Ook tijdens corona deden we dat. Daar ben ik dan trots op. Daarvoor kom ik weer iedere zaterdag naar die club.” Alles om het iedereen naar hun zin te maken, ook als teammanager. “Bij ons gaat het allemaal best wel professioneel. Kleding ligt klaar, ballen zijn opgepompt, de communicatie wordt gedaan. En als er een speler ziek of geblesseerd is, regel ik een fruitmandje. Wat dat betreft, sta ik een beetje tussen de trainer en die jongens.” Voor wie zich zorgen maakt, heeft Pape een geruststellende boodschap. “Mijn oudste speelt in het eerste, de jongste nog in de jeugd. Dus ik zie ze, net als mijn vrouw, eigenlijk heel de zaterdag. Een soort familiedag.” Toch, zou die in de toekomst zomaar kunnen gaan verdwijnen. “Ik zit wel te kijken om een aantal functies neer te leggen, zodat ik iets meer tijd overhoud. Ons huis is twintig jaar oud, daar moet een keer wat aan gebeuren…” Maar met een vader die nog lid is, een zwager die training geeft en een zusje dat net zo betrokken was, zit WFB in zijn bloed. Eén droom moet wat dat betreft nog uitkomen. “Een kampioenschap met mijn eigen kinderen in de selectie!”
Klik op WFB voor meer informatie over de club.
