Het begon voor René Smit een aantal jaar geleden gewoon met schoolvoetbal en wat vriendinnen bij zijn dochter in de klas. Maar inmiddels is dat groepje bij DVV’09, uitgegroeid tot een serieus damesteam. En met het winterkampioenschap op zak, barsten ze van het enthousiasme en de gezelligheid.

Hijzelf misschien wel voorop, want Smit (57) is na jaren als trainer bij het damesvoetbal niet meer weg te slaan. “Inmiddels alweer een behoorlijke tijd, vier seizoenen. En daarvoor ook al een jaar of wat.” Heel gek is dat niet. “Eerst ging mijn ene dochter voetballen, later ook die andere.” Maar het begon dus allemaal twaalf jaar geleden, met schoolvoetbal. “Binnen ‘no-time’ hadden we twintig meiden, toen hebben we later bij de D tot en met de B-jeugd, vier teams gemaakt.”

Uitblinkers
Smit, die inmiddels al meer dan vijftig jaar bij DVV’09 komt, geniet van zijn rol. “Bij jongens is het toch vaak: Waarom? Meiden doen gewoon wat je zegt, die zijn veel meer gedisciplineerd.” En hij kan het weten. “Ik ben als trainer begonnen bij de F’jes en ben daarna doorgegroeid naar de ‘A’.” Maar ook zelf trapt hij nog zo nu en dan een balletje. Nadat de inwoner van Dirksland tot zijn 37ste in het eerste heeft gespeeld. “Bij de 35+, als ik er tijd voor heb!” Want stiekem kost het trainen van de dames, toch behoorlijk wat tijd. Maar die steekt Smit er met alle liefde in, vertelt hij. “In elke linie hebben we wel een paar uitblinkers. En, misschien wel het belangrijkste, we blijven altijd voetballen.” Gelukkiger kun je hem dus eigenlijk niet maken. “We hebben een fantastische groep, de meeste meiden zijn al lang samen.” Dat blijkt wel, als Smit de leeftijden van zijn selectie eventjes langsloopt. “De oudste is 38 en de jongste vijftien, daar zit best een groot verschil tussen. Maar we hebben genoeg ervaring hoor!” Sowieso hebben de vier trainers, ze doen het samen, een hoop om uit te kiezen. “De speelsters van één en twee, trainen allemaal samen, dat zijn er een stuk of veertig.” Genoeg dus voor een paar mooie oefeningen. “Kaatsen, doorspelen en de derde persoon zoeken. Dat zijn dingen die we veel doen. Of beginnen met een ingooi. Vooral het coachen en om je heen kijken, vind ik heel belangrijk.”

Zelf nadenken
Misschien wel, zodat Smit het zelf ietsje minder hoeft te doen. “Voorheen was ik als trainer héél aanwezig, stond ik over het hele veld te roepen. Dat is nu wat minder.” Ingegeven door de vader van oud-prof Oscar Moens. “Die vroeg aan mij: Waarom doe je dat? Als je ze het zelf laat doen, worden ze pas echt beter. Dan moeten ze nadenken en oplossingen gaan zoeken. Je moet het eigenlijk niet te veel voorzeggen.” En dat begint al in de jeugd, zou je zeggen. “Meisjesteams hebben we niet, dus ze spelen bij de jongens tot de JO15, dan gaan ze naar de dames.” Dat zorgt zo nu en dan, voor wat problemen, vertelt Smit. “Voor een derde team hebben we er net te weinig, dus in het weekend, kunnen er soms best een paar een snipperdag nemen!” Al doen de meesten, dat toch liever niet. “De gezelligheid blijft het leukste. Onderling is het zo’n leuke groep, dat hebben we hier jaren niet gehad.” Toch, als hij dan kritisch moet blijven. “Is het soms iets té gezellig. Zelf was ik als speler helemaal ziek als ik verloor, dat hebben die meiden niet. Ook wel weer mooi.” Verliezen doen ze bij DVV’09 trouwens sowieso maar weinig én dat is maar goed ook. “We willen doorstomen naar die derde klasse. Het winterkampioenschap is binnen, nu nog promoveren. Dat is de doelstelling. Als we dit jaar bovenin meedoen, ben ik tevreden.” Bouwen, zodat het volgend seizoen nóg beter is. “Dan ben ik er gewoon weer bij!”

Klik op DVV’09 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DVV’09 voor meer informatie over de club.