Na vijf seizoenen komt er over een paar maanden dan toch echt een einde aan het huwelijk tussen Tom Larssen en eersteklasser Zuidland. Maar niet voordat de hoofdtrainer er ook in zijn tweede periode bij de club, alles aan heeft gedaan om met een hoogtepunt af te sluiten. Al wordt dat niet gemakkelijk. “Dat wisten we van tevoren.”

Want met een elfde plaats en slechts twee overwinningen, vallen de resultaten tot nu toe een klein beetje tegen. Al blijven ze bij Zuidland, dat vorig seizoen als nummer twee via de nacompetitie promoveerde, nuchter en realistisch. “Soms heb je een keer een goed jaar, dan ga je naar de eerste klasse”, vertelt Larssen. “Dat zijn heel mooie dingen, maar uiteindelijk zijn we gewoon een tweedeklasser. Zo staan de club en ik er ook in.” Voorlopig ligt hij dan ook nog niet wakker. “Wij worden nooit een stabiele eersteklasser. Dat weten we.” Maar minder fanatiek zijn ze daardoor natuurlijk niet. “Je probeert er altijd het maximale uit te halen, dat is nu handhaving.” Alleen, zo voegt de 63-jarige trainer meteen toe. “Die degradatieregeling is ongelooflijk. Daardoor is het nog moeilijker geworden.”

Te weinig

Toch heeft zijn ploeg al de nodige ‘leuke wedstrijden’ gespeeld, vindt Larssen. “We zijn er nog geen één keer dik afgegaan. Sterker nog, we spelen heel aardig voetbal. Vaak is het eerste uur prima, daarna zakt het wat terug.” Een verklaring, heeft de oefenmeester daar nog niet voor. “In ieder geval niet het conditionele, maar ik weet niet wat wel. Misschien worden we ongeduldig en gaan we uit de positie lopen. Ploegen op dit niveau, blijven dan toch iets meer vanuit de organisatie voetballen.” Al zat het Zuidland tot nu toe ook nog niet echt mee. “Tegen bijna alle ploegen hebben we leuk meegedaan, maar we hebben nog geen wedstrijd te veel gekregen. Geen punt. Eerder zelfs te weinig. Of dat toeval is? Dat weet ik niet.”

Want, zo is de oefenmeester ook eerlijk. “Waar we staan is natuurlijk wel kwaliteit.” Aan hem de taak, om de neuzen dezelfde kant op te houden. “Het is zó makkelijk voor een trainer, als de resultaten goed zijn. Dat wordt lastiger, wanneer het minder gaat. Juist dan moet je als groep blijven functioneren en niet uit elkaar vallen. Gelukkig zit dat bij Zuidland wel goed.” Al heeft dat ook een keerzijde, weet hij inmiddels. “Als wij een keer een weekend niet spelen, heb je meteen drie afmeldingen meer. Dat heb je bij andere clubs iets minder.” Toch is Larssen na zijn eerdere periode van zeven jaar, inmiddels verknocht geraakt aan de vereniging. “Het is een fantastische club, met een fantastische groep. En we hebben de afgelopen jaren natuurlijk geweldig gepresteerd. Van de vierde én derde klasse naar de eerste, wie kan dat nou zeggen?”

Loyaliteit

Al zijn ze daardoor misschien een klein beetje, de dupe van hun eigen succes. “Wanneer je die kans krijgt, wil je er als sportman voor gaan. Dat hebben we nu twee keer achter elkaar gedaan, dan weet je dat zo’n seizoen als dit kan gebeuren.” Maar Larssen zal allesbehalve zelf, vroegtijdig de handdoek gooien. “Het is niet zo dat we kansloos zijn, we gaan er nog steeds voor. De komende weken worden cruciaal, om te proberen twee teams onder ons te houden.” Met een positieve groep én een klein verbeterpuntje. “Zuidland wil er altijd een echte wedstrijd van maken. Dus als het 1-0 staat, vol op zoek gaan naar meer. Juist dan moet je vanuit de organisatie blijven spelen en genoegen nemen met de stand.”

Want, zo heeft de inwoner van Zuidland inmiddels gemerkt. “Andere ploegen hebben minder kansen nodig. Dat is ook kwaliteit. Altijd in het laatste half uur, gebeurt er iets bij ons…” Zaak om daar wat aan te doen, in zijn laatste maanden bij de club dus. “Ik heb er lang over getwijfeld. Het bestuur en de club wilden graag door.” Maar op vakantie, kwam daar opeens het besef. “Sinds mijn 27ste ben ik hoofdtrainer, in al die jaren, ben ik nooit ergens weggestuurd. Het zou jammer zijn als je nu net te lang doorgaat en het dan wel gebeurt.” Helemaal bij Zuidland. “Een geweldige tijd! Met heerlijke gasten. En in totaal vijf of zes keer gepromoveerd.” Mede door het wederzijdse vertrouwen. “Van het bestuur en de spelersgroep. Loyaliteit vind ik heel belangrijk, dat staat bovenaan. Daardoor hebben we samen echt iets opgebouwd. Daar ben ik trots op.” Aan stoppen denkt Larssen voorlopig nog niet. “Al ben ik wel kieskeuriger geworden.” Maar eerst de boel hier mooi afsluiten. “Degradatie zou toch een klein smetje zijn.”

Klik op VV Zuidland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zuidland voor meer informatie over de club.