Fantastisch. Geweldig. Het zijn superlatieven die Ep Epskamp regelmatig aanhaalt als het om zijn jeugdwerk bij Nivo Sparta gaat. “Ik heb mijn passie echt gevonden.”
De schilder staat erop dat hij met Ep wordt aangesproken. “Iedereen in Zaltbommel kent mij zo.” Hij werd veertig jaar geleden als Randy door zijn vader in Rotterdam in het bevolkingsregister ingeschreven. “Op mijn twaalfde zijn mijn vriendjes mij Ep gaan noemen. Sindsdien spreekt iedereen mij zo aan. Ja, zelfs mijn vrouw. Lekker kort, lekker duidelijk.”
Duidelijk probeert hij zelf ook te zijn als hij op het trainingsveld staat. “Helder uitleggen wat je wil en wat je verwacht en vóóral niet te moeilijk maken.” Hij put voor zijn trainingsrepertoire uit zijn eigen carrière. Die was weliswaar kort – hij moest voordat hij doorstroomde naar de senioren al stoppen vanwege een kapotte knie – maar lang genoeg om die ervaringen te kunnen delen. “Ik was zelf een technisch goed geschoolde speler. Ik heb het nog geschopt tot de Dordtse jeugdselectie. Ik heb nog even stage gelopen bij FC Utrecht, maar toen al speelde mijn knie op.”
Zijn hernieuwde kennismaking met Nivo Sparta kwam jaren daarna. Zijn oudste dochter Indy wilde graag op voetbal. “Dat zag ik dus helemaal niet zitten”, zegt Epskamp. “Ik was er vol van overtuigd dat voetbal voor jongens was, niet voor meisjes. Die horen niet op een voetbalveld, was toen mijn mening.” Indy ‘moest’ gaan hockeyen. “Maar ze bleef zeuren over voetbal. Om van dat gezeur af te zijn heb ik maar ja gezegd.”
Hij hield het precies vier trainingen vol om als ouder toe te kijken. “Hier in Zaltbommel weten ze dat ik overal wel een mening over heb. In dit geval ook. Ik zag die training en dacht: dat moet anders kunnen. Als je dan je bek open doet, moet je het ook gaan doen, vind ik.”
Hij trainde jarenlang het team van zijn dochter. Dit seizoen traint hij alweer voor het tweede opeenvolgende jaar de MO19 en MO13, het team van zijn andere dochter Milou. Indy speelt nog bij de jongens. “Ik vond het beter dat ik haar niet meer zou trainen. Ze speelt in de JO12-1. Ze heeft de techniek van haar vader. Ze is goed bezig.” Zelf loopt hij helemaal weg met de meiden van zijn twee teams. “Ik ben hartstikke fanatiek en blijkbaar kunnen ze dat goed hebben van mij.”
Hij vertelt vol trots over het kampioenschap van de MO19 in de najaarsreeks van de competitie. Net zo trots is hij over de subtopklassering van de MO13. “Er zit veel voetbal in, zeggen de mensen langs de lijn. Dat is natuurlijk fijn om te horen. Ik train zoals ikzelf vroeger ook ben getraind. We zoeken altijd de oplossing vooruit, zetten hoog druk en we spelen de bal over de grond. Die meiden gaan met enorme stappen vooruit.”
Epskamp draait daarnaast al drie jaar de organisatie van de voetbaldriedaagse bij Nivo Sparta, een voetbalfestijn voor de jeugd tot en met twaalf jaar in de herfstvakantie. “We doen drie dagen lang alleen maar voetbalspelletjes. Dit jaar hadden we tachtig kinderen, van Nivo Sparta, van andere clubs in de buurt, maar ook die niet voetballen. Na die drie dagen kan je mij wegdragen, maar het is fantastisch om te doen. Elk jaar wordt het een stukje professioneler. Per dag zijn we met 25 à 30 vrijwilligers in touw.”
Ook is hij betrokken bij het Sinterklaasfeest op de club. “De organisatie vooraf heb ik voor dit jaar uit handen gegeven omdat de driedaagse steeds meer tijd kost. Op de dag zelf praat ik de boel wel bij elkaar. Ik ben goed in ouwehoeren.”
Meer informatie over Nivo Sparta? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel van Nivo Sparta.