Een karakteristieke dorpsclub die draait op vrijwilligers. Zo omschrijft Kees Bevaart ‘zijn Zuidland‘ het liefste. Het is dan ook niet gek dat 41-jarige inwoner van Zuidland in de 25 jaar dat hij er al komt de nodige taken heeft vervuld. Tegenwoordig zorgt hij, samen met zijn vrouw Ilona, dat iedereen er netjes bij loopt.
Als zesjarig jongetje begon Bevaart met voetballen bij de club op het dorp, zoals dat zo vaak gaat. Een periode van tien jaar was hij eventjes weg, om acht jaar geleden weer terug te keren. “Je hebt gewoon die sociale binding, kent iedereen van gezicht. Dat verlies je eigenlijk nooit.” Na vier jaar als jeugdtrainer en drie jaar als pupillencoördinator, zorgt hij nu dus alweer een jaartje of drie voor de kleding. “Eigenlijk werd mijn vrouw in eerste instantie gevraagd, nu doen we het samen.”
Passen
En daar komt, ook bij een gemoedelijke club als Zuidland, het nodige bij kijken. “We zorgen dat alle teams kleding hebben, maar regelen ook de ballen en de hesjes.” Voor de dagelijkse dingen weet iedereen ze inmiddels wel te vinden, vertelt hij. “Een groter shirt of een lekke bal, dan kloppen ze bij ons aan.” Aan het einde van het seizoen wordt de kleding weer netjes ingeleverd, een drukke periode. “We hebben nu een ander kledingmerk, dus daar gaan we gefaseerd in over. Oude kleding innemen en zorgen voor nieuwe.” Vooral september en oktober zijn drukke maanden, weet hij uit ervaring. “Dan komen de nieuwe spelertjes, die moeten allemaal weer nieuwe kleren hebben. Dan zijn we denk ik wel vijf keer per week op de club, zo’n tien uur in totaal. In de wintermaanden is dat misschien maar een halfuurtje.” Maar het is meer dan dat. “Zo meteen begint het nieuwe kalenderjaar, dan zijn wij alweer druk bezig met de kleding voor komend seizoen. Het wedstrijdtenue wordt voor ons op maat gemaakt, maar dat kan best drie maanden duren.” En uiteraard moet dat allemaal precies passen. “Het is een andere pasvorm dan gewone kleren. Dat proberen we praktisch op te lossen door ze even te laten passen, anders zit je straks met een veel te grote maat.” Maar ook de ballen vragen genoeg aandacht. “Tegenwoordig heb je verschillende maten. Kleiner, groter, lichter of zwaarder.” De luchtdruk in de bal doet hij op ervaring. “Haha, dat weet je ondertussen wel een beetje.”
Nieuw nummer
Voor Bevaart is het de normaalste zaak van de wereld. “De club draait op vrijwilligers, dat is ook een stukje verantwoordelijkheid. Als je kinderen hier voetballen, moet je ook wat terugdoen, anders vallen er gaten. Je wilt dat ze hier lekker met plezier kunnen voetballen, daar moet je wat voor over hebben.” Voor zichzelf haalt hij er nog altijd voldoening uit. “Als dingen goed gaan, is het leuk om te doen. Je ziet die gasten er netjes bij lopen op het veld, dat is mooi om te zien. Een bepaalde uitstraling, allemaal met dezelfde tas.” Het maakt hem trots. “Zo slecht hebben we het bij Zuidland nog niet voor elkaar, denk ik dan. Het is echt een eenheid, alles is op dezelfde manier gedrukt.” Gelukkig wordt zijn werk gewaardeerd, merkt Bevaart. “Vanuit het bestuur zeker wel, bij ouders of spelers merk je soms nog wat onwetendheid. Als ze het gister hebben gevraagd, verwachten ze dat het vandaag geregeld is. Maar zo werkt het niet, ik zit niet de hele dag thuis te wachten natuurlijk. We zijn geen Bol.com.” Tot voor kort wist misschien niet iedereen dat Kees en Ilona samen verantwoordelijk waren voor de kleding, die tijd is nu voorbij. “Een beetje op de achtergrond vinden we helemaal niet erg. Anders worden we elke keer op het sportpark aangesproken op van alles. Nu moeten we misschien een nieuw nummer nemen, haha! Soms is ‘nee’ ook een antwoord.” Maar voorlopig blijven ze het gewoon nog lekker doen. “We vinden het leuk, dus waarom niet!”
Klik op Zuidland voor het laatste artikel van de club