Jeugdcoördinator van de onderbouw en als trainer verbonden aan de JO13, Tino Vos steekt met alle liefde tijd in de jeugd van GDC. En die inzet wordt beloond, ziet de clubman in hart en nieren. “Er staat een bloeiende jeugdafdeling, met steeds meer structuur.”
Inmiddels is de 42-jarige Vos daarbij betrokken als coördinator van de JO7 tot en met de JO12, maar het begon natuurlijk gewoon als voetballer. “In de E’tjes ben ik hier begonnen en vervolgens nooit meer weggegaan. Na jaren in het eerste, steeds een beetje lager en nu in het zesde.” Geen groot talent, maar wel een vaste kracht. “Ik was er altijd en stond wel mijn mannetje. Als centrale verdediger had ik mijn lengte ook wel mee.”
Opleiden
De inwoner van Genderen kan zich dan ook geen leven zonder voetbal voorstellen. “Daar ben ik mee opgegroeid. Het is een vereniging zonder ‘poeha’, gewoon samen met alle vrijwilligers iets bereiken. Iedereen is hier welkom.” En met drie voetballende zonen, komt Vos er waarschijnlijk ook nooit meer vanaf. “Die kwamen vroeger natuurlijk al kijken. Het is ontzettend leuk om met die jongens bezig te zijn.” Een jaar of zes inmiddels als coördinator, vertelt hij. “Trainers zoeken, begeleiden en helpen met de coaching. In iedere leeftijdscategorie willen we een volwaardige staf hebben, al wordt dat steeds lastiger. Mensen hebben het vaak te druk.” En dat niet alleen. “Ze moeten natuurlijk ook wel iets met voetbal hebben. Die kinderen moeten ook wat leren.” Dat blijft uiteindelijk natuurlijk het belangrijkste. “We willen spelers opleiden voor ons eerste elftal, dat is het doel. Tuurlijk ben je afhankelijk van een goede lichting, maar we proberen daar alles aan te doen.” Dat zag Vos een aantal seizoenen geleden zelf dus ook wel zitten. “Ik was toch al heel de zaterdag op de club en ondertussen ken ik wel zo’n beetje iedereen. Dat is wel handig.” Ook zijn achtergrond bij de politie helpt mee. “Daardoor kun je misschien wat makkelijker praten, communiceren of dingen oplossen.”
Leerzaam en uitdagend
Maar behalve dat, moet ook het niveau natuurlijk omhoog, legt Vos uit. “We proberen onze trainers op een leuke en vriendelijke manier beter te maken. Bijvoorbeeld door iemand met meer ervaring mee te laten lopen.” Ook over de trainingen zelf is nagedacht. “Vaak doen we dan een ‘circuitje’, zodat alle teams dezelfde oefeningen doen. Op die manier zorg je voor een bepaalde structuur.” Net als een groepsapp. “Daar delen we verschillende oefenvormen. Hoe kun je die bij een hoger team toepassen? Uiteindelijk zorgt meer structuur binnen de jeugd voor meer plezier en dus leren ze meer.” Zijn eigen team, is daarvan een goed voorbeeld. “Vanaf de JO7 ben ik daarmee begonnen, dat is nu de JO13. Als je jarenlang met dezelfde groep kunt werken, is de ontwikkeling enorm.” Vos vervolgt. “Het is nu een voetballende ploeg, die met enorm veel plezier op het veld staat. Op die manier kun je er echt het maximale uithalen.” Maar stiekem geniet hij als trainer het meeste van de momenten zonder bal. “Het contact met die kinderen is eigenlijk het mooiste. Je ziet ze op sociaal vlak groeien, ook dan laten ze zich gelden. Op een positieve manier.” Toch blijft het vasthouden van de eigen jeugd, een uitdaging, merkt de jeugdcoördinator. “Door corona zijn ze ook veel andere dingen gaan doen. Aan ons de taak om het leerzaam en uitdagend te houden.” Want dat is nodig, sluit Vos af. “We proberen in iedere categorie een team op de been te brengen. Zodat ze lekker tegen hun leeftijdsgenoten kunnen spelen, ieder op hun eigen niveau.”
