Zelf voetballen is niet voor altijd. Als er iemand is die dat goed weet, is het Bas van Loon wel. De speler van  Achilles Veen 2 raakte in zijn carrière drie keer zwaar geblesseerd aan zijn knie, kwam net zo vaak weer terug, maar staat volgend seizoen als trainer langs de lijn. En dat doet hij, bij zijn eigen team.

Maar helemaal afscheid nemen van het spelletje, dat kan de 31-jarige Van Loon toch nog niet. “In eerste instantie ben ik trainer, maar als het nodig is kan ik spelen.” Een soort speler/trainer dus. “Ik word wat ouder, dus dit leek zowel de club als mij een mooie stap. We denken allebei dat het prima te combineren is.” Je moet het ook niet spannender maken, dan dat het is, vindt hij. “De groep is het er ook mee eens. Er zullen zich soms best lastige situaties voordoen, maar dat is ook weer meteen de uitdaging.”

Ondervinden
En die uitdaging gaat de oud-speler van het eerste, maar al te graag aan. “Je zult de dingen wat meer moeten managen. Mocht ik in het veld staan, dan sta je er echt dicht op, dan heb je volgens mij nog meer invloed. Het nadeel is dat je ook met randzaken bezig zal moeten zijn.” Van Loon, die ook in de jeugd van Willem II speelde, denkt dus al na over zijn toekomst. “Als voetballen straks niet meer lukt, wat dan? In het verleden ben ik jeugdtrainer geweest, dat vond ik hartstikke leuk. Dit is een mooie kans om te kijken of het echt bij me past.” Want, zo zegt hij zelf, dat weet je pas als je het ook echt doet. “Spelers beter maken en jonge gasten helpen. Vooral het groepsproces is interessant. Dat heb ik natuurlijk jaren als speler meegemaakt, maar als trainer kijk je daar weer heel anders naar.” Daar zit sowieso een groot verschil, beseft ook Van Loon. “Dan ben je bezig met de opkomst, maar ook met wissels, daar moet je allemaal rekening mee houden.” Al kijkt de voormalig aanvoerder daar ook weer naar uit. “Ik ben eigenlijk al heel blij dat ik nog kan voetballen, maar stiekem was ik hier in mijn hoofd al wel mee bezig. Zeker ook door mijn blessures. Nu wordt het vooral ondervinden, is het echt zo leuk? Pas dan ga ik ambities en doelen stellen.”

Eerlijk en duidelijk
Maar voor iemand die als voetballer altijd ging voor het hoogst haalbare, zal dat als trainer waarschijnlijk niet veel anders zijn. “Ons tweede is echt een mix van verschillende spelers. Jongens die op een hoog niveau hebben gespeeld, maar ook wat lager. Daar moeten we een team van gaan maken.” Plezier staat in ieder geval voorop. “Anders kun je ook niet presteren, dat moet echt samengaan.” Wat Van Loon precies voor trainer is, weet hij zelf ook nog niet helemaal. “In ieder geval eerlijk en duidelijk. Over de rest ga ik de komende weken verder nadenken. Hoe gaan we spelen? Hoe ga je dat dan trainen?” Na tien jaar bij de club, kent hij Achilles Veen inmiddels als geen ander. Maar als voetballer komt zijn einde steeds een beetje dichterbij. “Zeker met mijn verleden, dan houdt het een keer op. Ik verwacht dat ik het heel leuk ga vinden, dan sta ik vanzelf steeds minder op het veld.” De voorpret is in ieder geval alvast begonnen. “Samen met de groep naar iets toeleven, daar heb ik echt zin in. Het belangrijkste is dat ze met heel veel plezier naar de voetbal komen.” Want, zo luidt zijn motto: “Met veel plezier op en buiten het veld!”

Klik op Achilles Veen voor meer artikelen.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.