In gesprek met Roel de Kruijk van V.V. Ameide

0
451

Roel de Kruijk (33) is sportleraar op het speciaal onderwijs in Utrecht. Zelf is hij woonachtig in Ameide en hier is zijn voetbalcarrière begonnen. In de jeugd heeft Roel twee keer zijn enkel gebroken, maar toch wist hij een mooie carrière te maken. Het hoogtepunt was voor hem zijn periode bij SteDoCo. De afgelopen twee seizoen was hij actief voor Achilles Veen. Sinds kort heeft hij besloten om terug te keren naar de club waar alles is begonnen, Ameide. Hier zal hij zijn loopbaan als voetballer gaan eindigen!

Roel is bij VV Ameide begonnen met voetballen. Eenmaal in de C’tjes werd hij gescout door FC Utrecht. Helaas verliep het niet zoals hij had gehoopt.
“Ik heb bij FC Utrecht twee seizoenen in de jeugd gespeeld. In deze periode heb ik een forse blessure gehad. Ik heb mijn enkel in deze periode twee keer gebroken. Toen ik een jaar of veertien was en de C’tjes had doorlopen kreeg ik te horen dat ik mocht vertrekken. Je zet alles opzij voor het voetbal, dus dat moment was wel enorm balen. Ik had het wel aan zien komen, omdat ik natuurlijk ook die blessures had gehad. Bij de profclubs wordt natuurlijk hard besloten wie er mogen blijven. Zo’n blessure nemen ze dan ook mee in hun besluit. Het moment dat ze zeiden; ‘Ondanks we je een goede voetballer vinden, nemen we afscheid van je.’ kwam dan ook hard aan.”

Op het moment dat De Kruijk vertrok bij FC Utrecht kreeg hij wel te horen dat ze hem in de gaten wilden houden. Mede door deze reden besloot Roel in de buurt op hoog niveau te gaan voetballen. Hij vertrok naar Elinkwijk
“Ik ben toen voor Elinkwijk gaan voetballen, omdat zij op dat moment ook erg hoog speelden. Ik speelde hier ook tegen profclubs en zo kon ik me opnieuw laten zien. Dit lukte en na twee jaar bij Elinkwijk wilde RKC Waalwijk en NEC Nijmegen mij hebben. Ik heb toen gekozen om naar RKC te vertrekken.”

Roel de Kruijk kwam bij RKC in de A1 terecht. Vanaf hier kon hij de overstap maken naar de senioren, maar besloot hij dat niet te doen.
“Na het laatste jaar in de jeugd kon ik bij RKC aansluiten bij het tweede elftal. Dit was echter zonder contract. Ik deed op dat moment de opleiding Sport en Bewegen op het CIOS. Zodra ik koos om voor het tweede te gaan voetballen moest ik twee keer op een dag trainen. Ik had dan moeten stoppen met school. Ik heb toen alles naast elkaar neergelegd en besloten dit niet te doen. Ik kon niet alles laten vallen om vervolgens zonder contract bij RKC te gaan voetballen.”

De Kruijk keerde terug naar Ameide. Hier ging hij weer voetballen met jongens die hij goed kende. Op deze manier vond hij het plezier in voetbal al snel terug.
“Na twee jaar bij Ameide ging in naar VV Heerjansdam. Mijn neef Erik de Kruijk speelde hier destijds, dus zodoende ben ik daar terecht gekomen. Na twee jaar bij Heerjansdam vertrok ik naar LRC. Dit waren korte avontuurtjes. Vervolgens ging ik naar SteDoCo. Hier heb ik mijn mooiste tijd gehad!”

Vanuit LRC vertrok Roel naar SteDoCo. Dit is voor hem de mooiste tijd uit zijn carrière geweest.
Hij is voor veel clubs actief geweest, maar een keuze maken over de beste periode was niet lastig.
“Mijn mooiste periode was bij SteDoCo. Dit heeft meerdere redenen. Individueel was het een hele goede periode en kon ik belangrijk zijn voor het team. Bij SteDoCo willen ze zoveel mogelijk jongens uit de buurt hebben. Daarbij merk je dat die er echt altijd vol voor gaan. Misschien waren we voetballend niet altijd even goed, maar we konden negentig minuten lang gasgeven. We gaven nooit op.”

Uiteindelijk heeft De Kruijk bij SteDoCo ook wat prijzen kunnen pakken. Dit waren mooie beloningen voor het harde werken.
“In de eerste klasse zijn we kampioen geworden, waardoor we promoveerde naar de hoofdklasse. In deze tijd was hoofdklasse het één na hoogste amateurniveau. Alleen de topklasse zat hier nog boven. Vervolgens hebben we in de hoofdklasse nog de finale voor promotie weten te halen. In de voorrondes hebben we RVVH, ASWH en Staphorst weten te verslaan. In de finale moesten we tegen de Ajax Amateurs. Helaas verloren we deze wedstrijd met 5-2.”

Ondanks het verliezen van de finale, was ook dit seizoen een hoogtepunt voor Roel. Al stond hij er op het moment van het laatste fluitsignaal daar heel anders in.
“Iedereen zei na de finale dat we trots moesten zijn op wat we behaald hadden. Ik kon er alleen na de wedstrijd echt niet op die manier naar kijken. Na de wedstrijd hadden ze op de club nog een klein feestje georganiseerd, omdat het natuurlijk een prachtige nacompetitie is geweest. Op dat moment stond mijn pet er echt niet naar en ben ik in de auto gestapt en naar huis gereden. Ik ben daar te fanatiek voor haha. Als ik er nu op terug kijk was het echt fantastisch. Iedere wedstrijd in de nacompetitie voelde als een finale. Dit seizoen, samen met het kampioenschap, zijn de twee beste jaren uit mijn carrière.”

Het jaar dat volgde werd SteDoCo als nog kampioen en promoveerde zij naar de topklasse. Midden in het seizoen had De Kruijk echter al besloten de club aan het eind van het seizoen te verlaten. Kozakken Boys hield hem al lang in de gaten en wilde hem graag aan de selectie toevoegen.
“Ik had er voor de winterstop al een hoop in liggen als nummer tien. In November kwam Kozakken Boys al naar me toe dat ze mij graag wilde hebben. Ik heb toen het besluit genomen daar graag heen te willen. Uiteindelijk werden we met SteDoCo kampioen en gingen we naar dezelfde klasse als Kozakken Boys. Het afscheidsseizoen bij SteDoCo had ik er ongeveer achttien inliggen. Ik kreeg vaak de vraag of ik geen spijt had van mijn vroege besluit om naar Kozakken Boys te verhuizen.”

Roel De Kruijk kan met volle overtuiging zeggen dat hij zeker geen spijt heeft gehad van deze beslissing. Volgens hem is en blijft Kozakken Boys een mooie grote club.
“We werden natuurlijk kampioen met SteDoCo en promoveerde naar de topklasse. Toch vond ik Kozakken Boys nog steeds een stap hogerop. Het blijft een grotere club dan SteDoCo in vele opzichten. Helaas heb ik me bij Kozakken Boys niet kunnen ontpoppen tot basisspeler. Als ik bij SteDoCo had gebleven was dit waarschijnlijk wel het geval. Dit kan gebeuren en heb ik zeker geen spijt van. Als je iets niet probeert, weet je ook nooit waar je plafond ligt.”

Ondanks Roel vaak inviel wilde hij natuurlijk meer minuten maken. Het was voor hem een leerzame periode. De trainingen waren van een enorm hoog niveau. Ondanks hij mocht blijven bij Kozakken Boys, koos hij er toch voor om elders meer minuten te gaan maken.
“Ik was op dat moment achtentwintig en dan wil je niet op de bank zitten. Ik ben toen naar Sportclub Feyenoord vertrokken. Dit was ook echt een leuke periode. Alleen het reizen nekte me op dat moment. Ik moest drie keer in de week trainen, zaterdags wedstrijd en had thuis ook een kleine. Ik besloot toen om het weer dichter bij huis te zoeken. Veel oude bekenden speelde bij Nivo Sparta, dus ging ik daar voetballen.”

Het niveau was bij Nivo Sparta een stuk lager dan dat De Kruijk gewend was. Hij speelde hier tweede klasse.
“Ik ging hier in de tweede klasse voetballen. Dat was best even omschakelen haha. Al binnen een jaar kwam ik in contact met Achilles Veen uit de hoofdklasse. Het begon toch weer te kriebelen om hoger op te voetballen. Ze wilde me erg graag hebben en waren heel enthousiast. Ik had er al een keer eerder een gesprek gehad, maar toen heb ik niet voor hun gekozen. Nu vond ik het wel de juiste tijd en wilde ik graag nog een keer wat hoger voetballen. Ik besloot toen om daarheen te gaan.”

Na twee leuke jaren bij Achilles Veen sluit Roel aankomend seizoen weer aan bij zijn oude club Ameide. Op deze manier is de cirkel rond. Voor hem was altijd al duidelijk dat hij hier zijn carrière wilde afsluiten.
“Ik ben nu drieëndertig en heb ook al twee trainer diploma’s op zak. Zolang ik het leuk vind blijf ik nog voetballen, maar het kan ook zomaar zijn dat ik binnenkort m’n trainers carrière wil opstarten. Ik zie wel hoe het loopt.”

Roel de Kruijk wil Ameide vooral helpen met zijn ervaring.
“Ik wil vooral de jonge jongens zoveel mogelijk helpen. Gert-Jan is onze trainer en met hem kan ik ook altijd lekker sparren over voetbal. Dat vind ik altijd leuk om te doen. Helaas is mijn maatje Sam Versluis gestopt. Ik heb met hem gevoetbald bij SteDoCo, maar hij heeft nu ook zijn laatste seizoen bij Ameide gespeeld. We gaan er met z’n alle het beste van maken en er het maximale uithalen. Het lijkt me mooi om voor een periodetitel te kunnen vechten!”

Voor een ander artikel over VV Ameide, klik hier.

Klik hier voor meer informatie over VV Ameide.