Jeffrey de Koning is inmiddels uitgegroeid tot een routinier. De kopsterke centrale verdediger verkaste vijf seizoenen geleden naar Hellevoetsluis. Binnen het elftal de Jeffrey een belangrijke kracht met al zijn ervaring, wat hij probeert over te brengen op de jonge jongens binnen de groep. Dit seizoen is Hellevoetsluis sterk begonnen en is momenteel koploper in de tweede klasse.

Op zijn vijfde begon Jeffrey op de Charloisse Lagendijk bij TOGR. Zijn vader keepte bij de club, dus de keuze was al snel gemaakt. Bij TOGR heeft Jeffrey alle jeugdelftallen doorlopen tot hij op 18-jarige leeftijd zijn debuut maakte in het eerste elftal. Dit deed hij onder trainer Theo de Boon, die hem direct in het diepe gooide. “Dat seizoen degradeerden wij met TOGR naar de eerste klasse, om vervolgens het jaar erna direct weer te promoveren naar de Hoofdklasse. Ik heb daar een generatie meegemaakt, waar ik zo veel van heb geleerd als jonge jongen. Daar pluk ik nu nog de vruchten van en die rol probeer ik nu ook te zijn voor de huidige jonge jongens.”

Na vier jaar TOGR leek de club failliet te gaan, wat uiteindelijk ook gebeurde. Jeffrey koos eieren voor zijn geld en maakte samen met zijn goede vriend Anthony Piqué de stap naar vv Nieuwenhoorn. De ploeg speelde destijds in de Hoofdklasse Zondag. “Het eerste jaar begon goed, maar mede door een enkelblessure verliep dat seizoen niet zoals ik had gehoopt. Trainer Martin Klomp vertrok en dat kwam mij goed uit. Zijn opvolger Wim Schaap en ik hadden vrijwel direct een klik. Ik voelde het vertrouwen en werd weer de Jeffrey zoals ik in mijn TOGR tijd was.” Het was een goed team bestaande uit jongens als Delano Cohen, Melvin Winterberg, Melvin Zaalman en Anthony Piqué. Helaas werd stopte in zijn laatste seizoen de zondagtak, waardoor Jeffrey een nieuwe stap wilde maken om op niveau te blijven spelen.

Toen kwam het RVVH van Giovanni Franken langs en dat deed de verdediger niet lang twijfelen. “RVVH kon ik van mijn TOGR tijd, een mooie club met veel ambitie maar keihard. Ik kwam met een goed gevoel en volledig fit bij de eerste training. Helaas haakte ik niet aan bij de groep. Stuk voor stuk top gasten, alleen miste ik iets. Het was heel zakelijk, heel gefocust op het presteren.” Jeffrey heeft zich helaas nooit kunnen aarden. “Dan ga je je irriteren aan alles wat er gebeurd, was mijn klik met Giovanni Franken (ondanks ik het een geweldige trainer vind, waarvan ik ook heel veel geleerd heb) niet optimaal en mijn seizoen eindigde in mineur. We besloten te stoppen en ik hield mijn laatste maanden mijn conditie op peil bij OVV.”

Nieuwenhoorn was toen een nieuwe weg in geslagen. Weliswaar in de derde klasse, maar met een team dat makkelijk in de eerste klasse stand kon houden. “Jongens als Danny Kraaijema, Steven Pieternella en Jan Tuitel werden gehaald. We draaiden ontzettend goed en stonden in mum van tijd stijf bovenaan. Ik speelde alles en er was geen vuiltje aan de lucht. Tot ik net na de winterstop verkeerd terecht kwam en mijn achterste kruisband scheurde.” Zijn seizoen was voorbij en miste zo het slot waarin het team kampioen werd en de beker wist te winnen. Na een lange revalidatie, samen met Adrie Poldervaart, wist Jeffrey net na de voorbereiding van het volgende seizoen aan te sluiten bij de selectie. “Bang, onwennig en niet op niveau kwam ik te kort. De spreekwoordelijke trein was gaan rijden en ik kon niet meer aanhaken. Ik besloot aan het einde van dat seizoen samen met mijn goede vriend Wouter Besters naar Hellevoetsluis te vertrekken.”

Voor de kopsterkte verdediger bleek dit echter een schot in de roos te zijn. “Trainer Edwin de Koning had mij al meermaals benaderd, maar het kwam er steeds niet van. Dit keer voelde het als hét moment en daar ben ik Edwin nog steeds altijd dankbaar voor. We hadden een goede klik, voelden elkaar aan en hebben nog steeds contact met elkaar. Pracht mens en een echt voetbaldier. Achteraf zei ik tegen hem: ‘Was ik maar drie jaar eerder gekomen’.”

Het eerste jaar kwam Jeffrey samen met Daniel Ribaric als één van de ervaren jongens binnen. “Riba en ik spraken in ons gesprek met de club direct over het kampioenschap. We hadden een top seizoen en alles klikte en viel goed. Helaas misten we het kampioenschap op acht doelpunten en werd BVCB kampioen op doelsaldo.” De jaren erna waren de verwachtingen erg hoog, helaas kwamen ze er niet meer uit. Edwin de Koning vertrok naar Smitshoek en Paul Bestebreur kwam. “Paul zette alles direct naar zijn hand, maar helaas werden twee seizoenen vanwege Corona niet uitgespeeld. Mijn persoonlijke band met Paul is uitstekend en het is duidelijk hoe we als ploeg willen spelen. Ik hoop nog één keer samen met het elftal dat kunstje te flikken, kampioen worden.”

Na zijn carrière denkt de routinier nog altijd actief te blijven binnen de voetballerij. “Misschien ga ik mijn papiertje halen en word ik (assistent-)trainer of ambieer ik meer een functie in het technische hart. Helemaal stoppen in de voetballerij zie ik niet voor mij, aangezien voetbal een groot deel van mijn leven is en denk ik altijd zal blijven. De verwachting is dat als ik dit zal oppakken, dit bij Hellevoetsluis te doen. Deze vereniging straalt zoveel warmte uit, heeft ambitie en heeft ontzettend mooie mensen in hun ledenbestand, daar zou ik nog wel wat terug voor willen doen.”

Dit seizoen verloopt hoe de ploeg het van tevoren had gehoopt en verwacht. Het elftal is een sterke mix dat bestaat uit oudere jongens en jonge talenten. “Ik begon persoonlijk minder aan het seizoen, door een liesblessure. Deze hield mij, na een top voorbereiding waarin ik alles speelde en trainde, vier wedstrijden aan de kant. Gelukkig speelde ik daarna alles en kon belangrijk zijn voor het elftal. Het team pakte de punten en we kregen snel het besef dat we tot heel veel in staat zijn.” Momenteel staat de ploeg met goed voetbal bovenaan in de tweede klasse. “We spelen door Paul Bestebreur aanvallend en energiek voetbal. Tegenstanders proberen we onder druk te krijgen zodat we snel de bal veroveren om daarna dominant te kunnen zijn.”

Uiteindelijk is kampioen worden ook het doel van de ervaren kracht. “We staan er dit seizoen goed voor. Niet alleen op de ranglijst, maar ook qua teamspirit. De mix in leeftijd is perfect, de ervaring, het talent, de snelheid, de kracht maar vooral de mentaliteit. Ik zou het doodzonde vinden als we achteraf terugkijken en zeggen dat we niet het maximale eruit hebben gehaald. Dat is ook wat ik samen met de oudere jongens steeds herhaal. Kampioen wordt je niet vaak, het is vrij bijzonder en went dan ook nooit. Als die kans er is, moet je er met zijn allen vol voor gaan. Ik denk dat die kans er dit jaar is. Nu hopen dat Corona geen roet in het eten gooit.”

Klik hier voor meer artikelen over VV Hellevoetsluis.
Klik hier voor meer informatie over VV Hellevoetsluis.