Nadat zijn moeder burgemeester werd van Goeree-Overflakkee en daardoor ‘verplicht’ werd om op het eiland te komen wonen, was de keuze voor Pim Grootenboer snel gemaakt. Hij koos zonder twijfel voor De Jonge Spartaan en nu, acht jaar later, heeft de verdediger daar nog altijd geen seconde spijt van. “Door de jaren heen is het echt een soort vriendengroep geworden.”

Begonnen bij Kogelvangers, maar door een verhuizing naar Sommelsdijk gekozen voor Spartaan. Grootenboer legt uit hoe dat ging. “Ik heb hier en bij Flakkee meegetraind, maar bij Spartaan kreeg ik toch het beste gevoel.” In het begin was het best even wennen, vertelt hij. “Mijn broers zijn wel bij Kogelvangers blijven spelen en dan vragen ze natuurlijk vaak of je niet weer terugkomt. Maar dit is echt een leuke vereniging en de jeugd, waar ik toen in kwam te spelen, is van hoog niveau.”

Boven verwachting

Net als iedere voetballiefhebber is de 23-jarige Grootenboer blij dat de voetbal weer is begonnen, maar de rechtsback zal zijn ongeduld nog even moeten bewaren. “Tijdens een oefenwedstrijd tegen Duiveland brak ik mijn pink. We stonden 10-0 voor, dus het was vrij onnodig.” Toch zat hij de afgelopen maanden niet stil, werd er gewoon doorgetraind en ook het trainingskamp in Spanje was goed voor de teamgeest. Het seizoen van Spartaan in de derde klasse begon sowieso boven verwachting goed. “Dat had ik zelf eerlijk gezegd ook niet verwacht. De voorgaande jaren stonden we toch vaak in de middenmoot, terwijl we nu echt bovenin meedoen. Dan is het jammer dat de competitie wordt stilgelegd, als je net in die flow zit.” En dus legt Grootenboer de lat een stukje hoger. “We willen op den duur wel naar die tweede klasse. Ik denk dat het echt wel kan met deze groep en de huidige trainers, maar dit seizoen komt het nog te vroeg.” Zelf ligt hij er dus nog een aantal weken uit, vervelend in de drukke periode die eraan zit te komen. “Dat is natuurlijk wel een dingetje. Tijdens de oefenwedstrijden zaten we er wel goed in, dat geeft vertrouwen. Je merkt ook dat iedereen steeds fitter wordt.”

Broederstrijd

Door een gebroken pink moeten ze zijn rushes aan de rechterflank voorlopig dus nog even missen. Want ondanks dat Grootenboer speelt als verdediger, is hij regelmatig voorin te vonden. “Ik ben wel een rechtsback die graag aanvalt, ontzettend fanatiek is en heel slecht tegen zijn verlies kan.” Vliegen er na een nederlaag dingen door de kleedkamer? “Dat nog niet, maar ik heb wel altijd één of twee dagen nodig om het te verwerken. Daar ga ik echt niet lekker op.” Ook zijn teamgenoten weten dat ondertussen maar al te goed. “Soms zeggen ze dan: ‘Het komt volgende week wel weer goed’. Maar dat wil je dan eigenlijk al helemaal niet horen.” Ambitie om Spartaan, waar zijn vader inmiddels ook in het bestuur zit, te verlaten, heeft hij niet. “Die behoefte voel ik niet. Ik wil juist graag met Spartaan stappen maken. Veel jongens zaten al samen in de jeugd, het lijkt me mooi als we samen omhoog kunnen gaan.” Toch is er nog één dingetje waar Grootenboer, die al werkzaam is als werkgroep docent aan de Erasmus Universiteit, van baalt. “Dat we niet meer bij Kogelvangers in de competitie zitten. Het is zonde dat we als broers niet meer tegen elkaar spelen, dat zijn toch altijd bijzondere potjes.” De balans is tot nu toe eerlijk verdeeld. “We hebben vier keer gespeeld en allemaal een keertje gewonnen.” Aan de laatste editie bewaart hij geen goede herinneringen. “Toen verloren we met 2-1 en scoorden allebei mijn broers voor Kogelvangers, dat was geen leuke week. Dat blijf je horen. De competitie werd daarna onderbroken, dus ik doe net alsof die wedstrijd er nooit is geweest!”

Klik op De Jonge Spartaan voor het laatste artikel van de club.