Willemstadter in hart en nieren met een eindeloze liefde voor Kogelvangers. Na ruim 65 jaar lidmaatschap van de plaatselijke voetbalclub, kun je dat over Korstiaan Dane gerust zeggen. En dus is ‘opa’ inmiddels naast fanatiek supporter, ook vrijwilliger. “Ik doe iedere week de was, met zoveel passie en plezier!”

Hij vindt het zelf eigenlijk geen prestatie, maar dat is zijn jarenlange trouwe dienst stiekem natuurlijk wel. “Sinds 1957, ben ik altijd lid geweest van dat gekke clubje.” Dane was toen negen, zit er nu nog steeds en vertrok dus nooit. Toch? “Ik ben een paar keer vreemdgegaan, maar wel met toestemming van Kogelvangers!” Hoe dat precies zit, legt de 75-jarige clubman graag even uit. “Ik heb gestudeerd in Utrecht en zat later in militaire dienst in Steenwijk, dan moet je natuurlijk wel ergens trainen.” Al wist Dane vaak niet hoe snel hij weer op bekende bodem terug moest keren. “In het weekend was ik altijd weer in Willemstad. Ik ben en blijf een echte Willemstadter!”

Beetje verwennen
En dat terwijl het hem voetballend, toch niet altijd voor de wind is gegaan. “Ik heb een tijdje in het eerste gespeeld onder leiding van Piet Kreeft, maar moest rond mijn 29ste al stoppen: problemen met mijn knie.” Dane bleek last te hebben van zijn meniscus én een dubbele knieschijf, kreeg vorig jaar zelfs een totaal nieuwe knie en geniet nu van zijn kinderen en kleinkinderen. “Mijn zoon heeft ook lang in het eerste gespeeld, maar had dezelfde knieproblemen. Die zit nu in het bestuur. Die kleintjes voetballen hier in de jeugd!” Of ze nog wat van opa kunnen leren? Misschien wel! “Ik was een echte linksbuiten, hartstikke links. Snel en een loeihard schot. Als ik het krijt niet aan mijn schoenen had, werden ze boos.” Dane zette zich in de jaren die volgden veelvuldig in voor de stad: bij de scouting, de tennisvereniging en als gemeenteraadslid. Toch bleef zijn liefde voor Kogelvangers altijd onverminderd groot. “Een jaar of vijf geleden, zei ik: opa kan ook wel wat gaan doen. Toen heb ik mezelf opgegeven als vrijwilliger.” Resultaat? Het wassen van de kleding. “Dat doe ik nu iedere vrijdag met liefde en plezier. Alle shirts en hesjes.” Een intensief programma. “Ik begin om negen uur, want je moet toch een stuk of zes van die machines laten draaien op een dag.” Het zegt alles over de club, vindt hij. “Zó gek zijn we hier, dat we iedere week de hesjes wassen. Je moet die jonge gasten een beetje verwennen, toch?”

Valkuil
Naast het kijken naar zijn kleinkinderen. “Uit en thuis, ik ben er altijd bij.” Is Dane geregeld te vinden op en rond het sportpark. “Je bent verbonden met die club. En als je ziet wat je er allemaal voor terugkrijgt. Daar word ik gewoon heel enthousiast van.” Wat dat betreft klinkt hij, als een uitermate geschikte kandidaat voor in het bestuur. “We hebben nu geen voorzitter, dat vind ik een kwalijke zaak. Ook bestuursleden zijn een stuk moeilijker te krijgen.” Zelf ziet de vrijwilliger dat ook niet echt zitten. “Jonge mensen horen in het bestuur, vind ik. Daar heb ik ook helemaal de tijd niet voor!” Heel gek, is dat laatste niet. “Ik organiseer al heel wat jaren een bedrijventoernooi in Willemstad en één keer per jaar verzorgen we een maaltijd voor alles en iedereen van Kogelvangers. Sta ik zelf in de keuken.” Want ondanks dat Dane inmiddels met pensioen is en ook onlangs zijn functie in het bestuur van de Rabobank heeft neergelegd, zit hij nog altijd niet stil. “Het is een kleine gemeenschap, dus ze weten je altijd weer aan je jasje te trekken. En ‘nee’, komt niet in mijn woordenboek voor. Dat is toch wel een beetje mijn valkuil.” Zo kreeg hij de verantwoordelijkheid over het mededelingenbord in de kantine, houdt Dane de ‘Man of the Match’ bij én is hij tevens coördinator van ‘de club van 50’. Toch vindt de inwoner van Willemstad, nog altijd tijd om bij het eerste te gaan kijken. “Vrijdag en zaterdag zijn voor mij, dat weet mijn vrouw ook. Ik ga naar alle wedstrijden, ook uit. Dan gaan er altijd een paar man mee in de auto.” Nog altijd net zo fanatiek. “Ik hoop dat we in ieder geval in die derde klasse blijven, tweede is voor de komende jaren een droom. Derby’s zijn altijd de leukste wedstrijden, die missen we nu. Dat vind ik wel jammer.” Toch blijft Dane, enthousiast als hij is, vooral positief. “We kijken allemaal uit naar ons nieuwe complex. Kunstgras, een mooie kantine…” Maar vooral: “Ik hoop dat mijn kleinzoons lang in het eerste blijven spelen!”

Klik op vv Kogelvangers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kogelvangers voor meer informatie over de club.