Vijf jaar lang voetbalde Mike Roebroeks bij DVO’60 in een vriendenteam. Tot ze hem bij BSC vroegen of hij het toch niet nog een keertje wilde proberen bij een eerste elftal. Dat zag de buitenspeler wel zitten en dus maakt de 24-jarige Roosendaler sinds dit seizoen deel uit van het vlaggenschip. En dat smaakt naar meer. “Dit heeft het vuurtje wel aangewakkerd.”

Heel logisch is de opbouw van zijn voetballoopbaan tot nu toe nog niet echt. Via de jeugd van BSC, naar een vriendenteam bij DVO. “Ik hoorde hier in eerste instantie maar weinig van het eerste elftal en mijn vrienden hadden het idee voor een vriendenteam.” Roebroeks besloot het te doen, al kijkt hij daar nu toch op een andere manier naar. “Achteraf had ik dat wel anders gedaan. Gelukkig kreeg ik de kans alsnog.”

Even wennen
En die kans heeft hij voor een groot deel te danken aan Bas Antens en zijn assistent, vertelt hij. “Bas ken ik al best wel lang en Jeroen (de Vlaming) is een collega van mij. Op die manier begon het balletje te rollen.” Al moest Roebroeks er, toen de vraag daadwerkelijk werd gesteld, nog wel even goed over nadenken. “Je speelt toch al vijf seizoenen op een laag niveau, vierde klasse reserve. Het verschil is best wel groot. Vaker trainen, veel serieuzer en ze verwachten toch wat meer van je.” Toch pakte de oud-speler van DVO de draad al vlug op, meent hij. “Het was wennen, maar vrij snel kom je weer in ‘oude doen’. De trainers zijn ook tevreden, dat zegt meestal wel wat.” Aanpassingsproblemen kende Roebroeks dan ook allesbehalve. “Ik ken eigenlijk alles en iedereen hier. Van de leiding, tot de mensen in de kantine en de kleedkamerbeheerders. Mijn vader speelt ook nog in het tweede en vroeger voetbalde mijn broer hier. Van kinds af aan kom ik bij BSC.”

Veel leren
Met een hoge klassering in de vierde klasse zorgen ook de resultaten op het veld voor tevredenheid. “We hebben een redelijk nieuw team, maar doen het goed. Ik heb het gevoel dat we nog kunnen stijgen, want naar mijn mening hebben we onnodig punten laten liggen. Onze doelstelling was top drie, dat zit er zeker in!” Met het vertrouwen is in ieder geval weinig mis. “Als team zijn we ontzettend gemotiveerd, dat moeten we gewoon vol blijven houden, dan denk ik dat we nog weinig wedstrijden gaan verliezen.” Daarvoor verdient Antens de complimenten, vindt Roebroeks. “Bas is heel ambitieus, stopt er ongelooflijk veel tijd in. Niet alleen in het analyseren van tegenstanders, maar ook in het team zelf. Hij is betrokken en praat veel met zijn spelers, bijna iedere week krijg ik wel een appje.” Daar plukt de aanvaller zelf ook de vruchten van, vertelt hij. “Het is eigenlijk de eerste trainer waar ik echt wat van leer. In de jeugd van BSC was er weinig aandacht voor het technische aspect, dat hoorde je niet echt, dus die ontwikkeling heb ik wel een beetje gemist. Daar besteden we nu veel aandacht aan. Hoe moet je staan of lopen? Gewoon het voetbalspelletje.”

Vuurtje
Want ook als buitenspeler heb je dat nodig, weet Roebroeks inmiddels. “Ik ben eigenlijk altijd rechtsbuiten geweest. Buitenom en een voorzet, dat is wel een beetje mijn handelsmerk. Gelukkig ben ik redelijk snel.” Die snelheid mag hij nu dus laten zien in de vierde klasse, een leuke competitie. “Mijn broer speelt bij NSV, dus het is mooi om hem tegen te komen. Sowieso ken je best wel veel tegenstanders, dan loop je elkaar een beetje op te jutten voor de wedstrijd.” Dat doet hij volgend seizoen in ieder geval nog steeds in het shirt van BSC. “Daar heb ik laatst over na zitten denken, maar ik ga zeker nog een jaartje blijven. Ik ben heel blij dat ik het toch gedaan heb, want ik heb het hier enorm naar mijn zin.” Zoals gezegd brandt het vuurtje weer hevig. “Voor mijn gevoel zou ik nog wel een stapje hoger kunnen, maar dan zou ik er meer voor moeten doen. Ik ben wel bereid om daar dingen voor te laten!”

Klik hier voor het laatste artikel van VV BSC.