De aantrekkingskracht om weer in het felgele shirt van Spirit te spelen was groot bij Stefan Bitter. De middenvelder besloot, ondanks goede recensies, het bij één seizoen Nieuw-Lekkerland te laten. Heimwee bracht hem terug aan de Ouderkerkse Sportlaan.

Bitter begint niet alleen aan een nieuw seizoen, hij staat ook voor zijn vierde en laatste jaar fysiotherapie aan de Hoge School Rotterdam. “In het nieuwe jaar moet ik nog een half jaar stage lopen, daarna hoop ik mijn studie te hebben afgerond”, zegt hij. “Tegenwoordig is het wel een must dat je je als fysiotherapeut specialiseert. Of ik ga
gelijk door met mijn master of ik ga eerst werken, dat weet ik nog niet. Dat bekijk ik volgend jaar.”

Zijn toekomstbeeld als voetballer heeft Bitter wel duidelijk in beeld. Na een seizoen bij Nieuw-Lekkerkerk speelt hij dit seizoen weer voor Spirit, de club waar hij opgroeide en kind aan huis was en is. “Ze zeggen wel eens dat je pas weet wat je mist als je iets niet hebt. Dat gevoel had ik toen ik hier niet speelde. Spirit is mijn thuis, mijn alles op voetbalgebied. Dat ik dat elders moest ontdekken is eigenlijk wel vreemd, maar ook weer niet.”

Niet dat hij het niet naar zijn zin had in Nieuw-Lekkerkerk. Bij de zaterdag-eersteklasser was hij een vaste kracht op het middenveld. “Ik heb een heel goed seizoen gedraaid”, geeft hij aan. “Met de club was ook niets mis. Veel gezelligheid, een leuke en hechte spelersgroep. Al mijn verwachtingen zijn eigenlijk ook uitgekomen. Ook met het team hebben we goed gepresteerd. We hadden veel nieuwe jongens, maar we stonden op een gegeven moment
knap derde. In de slotfase van het seizoen hebben we het een beetje laten versloffen, waardoor we uiteindelijk maar negende zijn geworden. Een plaats die geen recht doet aan onze prestaties.”

Ruim een seizoen geleden trok Bitter bewust naar de Alblasserwaard. Hij wilde kijken waar zijn plafond lag als speler. “Spirit was, toen ik bij Nieuw-Lekkerland ging spelen, nog derdeklasser. Ik ging dus twee klassen hoger spelen.” Hij miste zijn voetbalvrienden bij Spirit, maar ook zijn sociale leven. “Drie keer trainen per week is voor mij niet weggelegd. Als je dat doet moet je er veel voor opzij zetten. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik dat niet
wil.” Terug bij, het naar de tweede klasse gepromoveerde, Spirit weet hij dat de ogen op zich gericht. Met zijn 24 jaar is hij weliswaar nog niet oud, maar behoort hij wel tot de routiniers van de ploeg. “Ik heb een sturende rol in het team, dat zie ik ook als mijn taak.”

Bij de ‘kanaries’ is Bitter ook verantwoordelijk voor het technische beleid van de jongste jeugd. Hij is hoofd jeugd opleidingen van de onderbouw. “Alle teams van de JO8 tot en met de JO12 vallen onder mij”, zegt hij.

“Warry van Wattum is hoofd jeugd opleidingen van de bovenbouw. Mark Advocaat is algeheel jeugdcoördinator. Met zijn drieën zetten we de structuur van de opleiding neer. Onder de jeugdopleiding bij Spirit vallen alle teams en niet alleen, zoals je bij veel andere clubs ziet, de eerste twee teams in een leeftijdscategorie.”

Hij zorgt dus voor zijn eigen opvolgers. “Dat is wel de insteek. Hoe beter de doorstroming hoe beter dat is voor Spirit.”