Hij leek altijd een noeste verdediger te zijn geweest, maar niets is minder waar. Frank Davidse (34) werd namelijk ooit als spits binnengehaald bij toenmalig eersteklasser Arnemuiden. Afgelopen seizoen nam de aanvoerder met het kampioenschap afscheid bij Arendskerke.

Wie niet beter weet zou zeggen dat Davidse na ruim zestien jaar in het eerste elftal te hebben gespeeld, een rasechte Arendskerkenaar is. Maar Davidse komt toch echt uit Goes. ,,Dat ik hier al zó lang rondloop zegt genoeg over de club. En Arendskerke is nog steeds groeiende. Iets wat niet veel dorpsclubs kunnen zeggen”, vertelt Frank  Davidse.

Ook de prestaties van het eerste elftal zijn de laatste jaren groeiende. Werd Arendskerke in 2018 nog zevende, daar kroonde het zich eind mei plots tot kampioen in de zaterdag derde klasse. Een mooier afscheid kun je niet wensen, toch? ,,Nou, ik heb helaas maar een stuk of vijf wedstrijden kunnen spelen. In oktober ben ik door mijn rug gegaan en daardoor lag ik dagenlang op bed. Na m’n terugkeer stapelden de blessures zich op. Dan is het gewoon steeds moeilijker om aan te haken. Dat Adriaan (Nieuwenhuijse) afscheid nam als trainer maakte het besluit ook makkelijker. Onder een nieuwe trainer moet je toch weer helemaal opnieuw beginnen.” Davidse gaat dit seizoen bij het tweede elftal aan de slag. ,,Even wennen wel. De voorbereiding naar een wedstrijd toe, de trainingen. Ik ging nooit een weekendje weg hè. En dat sinds 18 januari 2003: de dag dat ik m’n debuut maakte, één week voor m’n achttiende verjaardag.”

Naast dat hij zelf nog tegen een balletje trapt geeft Davidse ook training aan zijn zoontje.Daarnaast zetelde hij nog een tijdje in het hoofdbestuur van de dorpsclub, en is hij er momenteel nog steeds jeugdcoordinator van de jongste jeugd.

Een echte Arendskerke-man dus, ware het niet dat hij voor twee seizoenen een uitstapje maakte naar Arnemuiden. ,,Zij waren toen net gepromoveerd daar de eerste klasse. Ik was destijds nog spits en pikte op dat niveau ook een paar doelpuntjes mee. Maar voornamelijk speelde ik daar in het tweede.”

Mede door vele spierblessures zakte Frank Davidse enkele linies. ,,Voor mij was dat prima. Ik kijk sowieso met een goed gevoel terug. Het mooiste was wel de finale op neutraal terrein, die we wonnen na penalty’s. We promoveerden toen naar de derde klasse. Ik ben twee keer gedegradeerd, twee keer gepromoveerd én een keer kampioen geworden. De balans slaat dus goed uit”, aldus een lachende Frank Davidse.