Vader en zoon hebben een hart voor hun club, VV Bavel. Momenteel zet Roeland zich in als bestuurslid, coach en speler van de 45+. Rutger heeft alle selectie elftallen doorlopen en zit nu in het laatste jaar van de jeugd.
We beginnen met het introduceren van de 52-jarige Roeland Verbeet. De Maldenaar heeft vanaf zijn jeugd tot en met de selectie bij SV Juliana’31 gespeeld. Op twintigjarige leeftijd vertrok hij voor zijn studie naar de parel van het zuiden, Breda. Een aantal jaar terug is hij met zijn gezin verhuisd naar het dorp Bavel. Zijn zoon, Rutger, enorme voetballiefhebber, heeft zich op 5-jarige leeftijd aangemeld bij de lokale voetbalvereniging, VV Bavel. “Doordat ik altijd ging kijken heb ik de club goed leren kennen en ben ik in de loop der tijd steeds meer vrijwilligerswerk gaan doen. Inmiddels ben ik bestuurslid en coach van JO19-1. Daarnaast speel ik zelf nog in de 45+ competitie en ben ik met mijn bedrijf (Claassen, Moolenbeek & Partners) één van de vele sponsoren van de club”, vertelt hij
Met het huidige bestuur wilt Roeland de club stap voor stap veder laten groeien. “We willen de mix bewaken van zo goed en hoog spelen met de selectieteams en de hoogste jeugdteams, maar daarnaast alle meer recreatief ingestelde teams koesteren en zoveel mogelijk ruimte willen geven om ook hen maximaal plezier te beleven aan het voetballen. Zij zijn voor een belangrijk deel voor de sfeer binnen de club en uiteraard ook niet geheel onbelangrijk, de inkomsten van de kantine”, vertelt het bestuurslid.
Ook Rutger Verbeet, de zoon van Roeland, stelt zichzelf voor. “Ik ben Rutger en ik ben 18 jaar oud. Ik voetbal bij VV Bavel in de JO19-1. We zijn dit jaar gepromoveerd naar de vierde divisie, waarin we nu in de middenmoot mee draaien. Ik speel ook regelmatig mee op zondag met het tweede mee. Ik vind het leuk dat mijn vader coach is. Tijdens de wedstrijden is hij langs de kant altijd heel rustig en zegt hij niet zo veel tegen de groep. Individueel doet hij dat wel. Niet alleen tegen mij, maar ook tegen de andere jongens. Het zijn vaak hele concrete tips waar we echt wat aan hebben. Na de wedstrijd is hij, het liefst met een biertje in zijn hand, altijd heel duidelijk en eerlijk tegen de spelers. Goed is goed en slecht is slecht. Iedereen kan dat hebben van hem”, vertelt hij.
Rutger bespreekt zijn vaders slechte en goede eigenschappen. “De beste eigenschap van mijn vader is zijn positiviteit, hij ziet overal het positieve van, denkt altijd in oplossingen, kansen en nooit in problemen. Mijn vader is altijd bereid om te helpen zolang je er zelf ook maar je best voor doet. Het maakt niet uit wat, hij helpt je er mee”. Rutger vind dat zijn vader zich erg druk kan maken om dingen die niet nodig zijn. “Ik ben van mezelf een heel erg relaxed persoon, terwijl mijn vader zich druk kan maken om dingen waarvan ik denk: ‘Dat komt wel goed’. Meestal komt het, soms dankzij zijn hulp, dan ook wel goed haha”, vult hij aan. Roeland zet daartegenover dat Rutger inderdaad heel relaxed is, maar tegelijkertijd gedreven om de dingen die hij belangrijk vindt goed te doen. “Daarnaast is hij zeer loyaal naar zijn vrienden, waarvan hij met zijn beste vrienden al om gaat vanaf het moment dat hij kan lopen. Wat ik mooi vind om te zien is dat hij heel autonoom is in zijn denken. Toen zijn vrienden hun eerste biertje al gedronken hadden, zat Rutger nog aan de melk. Maakte hem niets uit. Inmiddels heeft hij die achterstand overigens wel ingehaald”, aldus vader Verbeet.
Vader en zoon hebben in hun carrières al veel overwinningen en tegenslagen ervaren. Een dieptepunt voor Roeland was zijn terug kerende knieblessure. Daarnaast had hij achteraf ook spijt dat hij te vroeg is gestopt met voetballen op hogere niveaus. “Het studentenleven van Breda was echter te verleidelijk. Mede vanwege deze reden zeg ik nu vaak tegen de jongens van de JO19 dat ze zo lang mogelijk door moeten gaan”, geeft hij aan. Zoon Rutger heeft ook gekampt met twee knieblessures, met als gevolg dat zijn meniscus was gescheurd hierdoor kon hij twee keer zeven maanden niet voetballen, dit was een grote tegenslag voor de voetballiefhebber. Een hoogtepunt voor de 18-jarige Bredanaar is zijn kampioenschap in de JO13-1. “We hadden gewonnen met een doelsaldo van +100, dit was een enorm leuk seizoen. Dat gold ook voor het feest erna. Met een echte platte kar door het dorp en ouders die in het zwembad eindigden”, vertelt hij.
Rutger heeft zo zijn vraagtekens bij de voetbalcarrière van zijn vader. “Van zijn voetbalkunsten weet ik niet zo veel. Hij zegt altijd dat hij aardig kon voetballen en heel allround was, maar als ik hem nu zie lopen bij de 45+ heb ik daar zo mijn twijfels over”, vertelt hij lachend. Roeland vind dat zijn zoon zeker uit de voeten komt op zijn positie in het veld. “Qua voetballen speelt hij vanaf de F1 tot nu in de JO19-1 in de hoogste jeugd van VV Bavel. Bijna altijd als centrale verdediger. Een sprintwonder of dribbelkoning zal hij nooit worden, maar met zijn inzicht, rust aan de bal en bovengemiddeld goede traptechniek compenseert hij dat behoorlijk. Vanaf volgend seizoen mag hij bij de senioren laten zien wat hij kan”, sluit hij af.
Klik hier voor het meest recente artikel van VV Bavel.
