Samen met nog een aantal jeugdspelers werd Ivo Dekker (17) vorig seizoen doorgeschoven naar de senioren van De Noormannen. Een blessure gooide roet in het eten en op dit moment is het nog afwachten hoelang de liesblessure hem van voetballen gaat afhouden.

“Het is wellicht een combinatie van overbelasting en groeiproblemen die voor een bepaalde pijn zorgen in de lies. Steeds als ik er druk op zet dan geeft het pijn. In het begin was het nog wel te behappen en heb ik ook getraind en gevoetbald, maar op dit moment doe ik niet, want het belemmert me teveel. Binnenkort ga ik naar het ziekenhuis om te onderzoeken wat het exacte probleem is en wat het behandeltraject zal zijn.”

De liesklachten begonnen voor de middenvelder zo’n twee jaar geleden en werden dus steeds erger en hardnekkiger. “Het was in die periode af en aan. Dan deed ik weer een aantal wedstrijden mee om vervolgens een paar weken niet te kunnen spelen. In die periode heb ik nooit echt pijnvrij kunnen voetballen en dat is best frustrerend. Het lijkt me gaaf om uiteindelijk in het eerste elftal te spelen hier op het dorp, maar ik heb nog steeds niet kunnen laten zien wat ik echt kan en dat is balen.”

Naast het spelen bij het tweede elftal, trainde Dekker ook een keer per week mee bij de eerste selectie. “Daar leer ik heel veel van en doe er ook zeker mijn voordeel mee. Vanuit de jeugd naar de senioren overstappen dat was zeker wennen, vooral op fysiek vlak. Daarin moet ik zeker nog groeien maar dan moet je wel wedstrijden kunnen spelen natuurlijk.”

Sinds zijn negende is de jonge middenvelder actief op Sportpark Prelaat, al zag het er daarvoor niet naar uit dat hij voetbalschoenen zou gaan dragen. “Ik ben inderdaad relatief laat gaan voetballen, maar dat kwam omdat ik daarvoor op korfbal zat. Net als de rest van de familie overigens. Doordat een aantal vrienden van mij op voetbal zaten of gingen voetballen ben ik ook bij De Noormannen gaan spelen. Mijn ouders hebben vroeger ook altijd gekorfbald, maar het is wel leuk dat mijn vader nu toch wekelijks op het voetbalveld als supporter langs de lijn staat om te kijken. De overstap was destijds absoluut wennen. In het begin helemaal. Want alles is anders. Het is toch een andere dynamiek op het voetbalveld en de spelregels zijn ook totaal verschillend. Gelukkig heb ik nooit de neiging gehad om ineens de bal op te pakken en weg te gooien haha.”

Het doel om dit seizoen vaker aan te sluiten bij het eerste elftal is voorlopig even ‘geparkeerd’ door de liesblessure, maar het is wel datgeen waar hij op termijn naartoe wil werken. “Eerst maar eens afwachten wat er uit de onderzoeken komt en hoelang ik moet herstellen. Daarna kijk ik wel verder. Eindelijk weer eens pijnvrij kunnen voetballen dat zou vooral fijn zijn. Op die manier kan ik weer in mijn ritme komen en laten zien wat ik als middenvelder in me heb. Of ik ook basisspeler kan worden bij het eerste dat durf ik niet te zeggen, al hoop ik er wel op. En of dat dan als centrale middenvelder is waar ik bij het tweede speel óf als linkshalf waar ik meestal sta bij het eerste, dat maakt me niet zoveel uit. Fit worden is het enige wat nu telt en elke pijnvrije wedstrijdminuut die ik dit seizoen ga maken in het eerste of het tweede elftal is pure winst.”

Klik op De Noormannen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Noormannen voor meer informatie over de club.