‘Dat knaagt dan toch echt aan je’, aldus Marcel Buijnsters van DSE

0
532
dse-marcel-buijnsters

Tussen de spelers en een verlengstuk van de trainer. Zijn rol als assistent bij derdeklasser DSE is anders dan anders, maar hem daardoor precies op het lijf geschreven. Marcel Buijnsters kan dan ook eigenlijk niet zonder. “Het was bijna onvermijdelijk dat ik ooit iets bij de selectie zou gaan doen.”

Want zijn liefde voor de club, is groot. “Ik zit hier vanaf mijn vijfde, heb alle jeugdelftallen doorlopen en speelde 21 seizoenen in de selectie, maar vooral in het eerste.” Gedebuteerd op zestienjarige leeftijd. “Een laatste man, die het niet moest hebben van zijn loopvermogen!” Wel dus van zijn passing, coaching en ervaring. Kwaliteiten die hij sinds het seizoen 2018-2019 doorgeeft als assistent bij het eerste. “Willem Lambregts werd trainer, die kende ik nog van het tweede. Toen werden we samen kampioen.” Problemen met zijn knie zorgden een aantal seizoenen eerder ervoor dat Buijnsters toentertijd een stapje terug moest doen, maar leverde hem later dus wel een mooie functie op. “Dan bouw je een band op. Dus Willem had al eens gezegd: Als ik een kans krijg bij het eerste, ga je dan mee?”

Familiegevoel
Daar had de clubman niet zo heel lang voor nodig. “Het was bijna onvermijdelijk dat ik ooit iets bij de selectie zou gaan doen. Die club is een groot deel van mijn leven.” Het werd dus een rol als assistent. Een atypische, vertelt de 42-jarige Buijnsters. “Ik ben geen type trainer die oefeningen geeft, maar ik ken al die jongens en ben er iedere training bij. Probeer zoveel mogelijk tussen de trainer en de spelers te staan.” Die rol past hem als een jas én wordt meer dan gewaardeerd, merkt hij. “Mijn intentie is om dit nog lang te blijven doen. DSE staat voor betrokkenheid en gezelligheid, familiegevoel is heel belangrijk. Ik ben hier kind aan huis.” Toch, hoe gezellig ook, Buijnsters wil natuurlijk wel gewoon presteren. “Met tachtig procent eigen jongens, samen iets wegzetten, dat vind ik nog altijd het mooiste.” Wat dat betreft, verloopt dit seizoen met een plek in de onderste regionen van de derde klasse teleurstellend. “Dat knaagt dan toch echt aan je…” Want, zo begint Buijnsters te vertellen. “Met Peter (Sweres) hoopten we een stap vooruit te zetten, maar dat is voorlopig nog niet gelukt.” De reden? “Eigenlijk een heel simpel excuus: heel veel blessures. Mede daardoor hebben we gewoon een te krappe selectie.” Bleek ook de afgelopen wedstrijden maar weer. “Dan zitten er enkel drie jongens vanuit de jeugd op de bank én het tweede gaat weg met jonkies en spelers van lagere teams.”

Gemakzucht
En dat terwijl het met het vertrouwen van Buijnsters normaal gesproken wel goed zit. “Ik heb eigenlijk altijd vertrouwen in DSE, helemaal in deze groep. Eigenlijk zouden we gewoon bovenin mee moeten kunnen doen.” Een plek bij de eerste zes, de doelstelling vooraf, zit er voorlopig dan ook niet meer in. “Soms staan we te trainen met twaalf man, voor één en twee. Dan valt ook de onderlinge concurrentie weg. Op zo’n moment sluipt er gemakzucht in, je speelt toch wel. We hebben eigenlijk nog geen één wedstrijd met dezelfde elf kunnen spelen…” Toch probeert de assistent-trainer, die ook leider is van de MO13 bij zijn oudste dochter Do, positief te blijven. “Het ziet er niet best uit, maar er keren langzaam weer wat jongens terug. Nu moeten we gewoon die veilige plekken zien te halen, dat is het enige wat telt. Je wilt niet weer terug naar die vierde klasse, daar maak ik me wel zorgen om.” Kop omhoog en borst vooruit. “Voetballend hebben we veel vermogen, alleen het besef dat iedere wedstrijd belangrijk is, moet er wel gaan komen. Je kunt niet verslappen. Op coachend vlak is het ook veel te stil op het veld, dan mogen ze best wat meer van elkaar eisen.” Hoe dat komt? “We hebben een jonge groep, maar dat roepen we al een paar jaar. Dat mag inmiddels geen excuus meer zijn.” Met drie voetballende kinderen bij DSE en een vrouw die helpt bij de JO8 waar dochters Lot en Nola spelen, is Buijnsters voorlopig niet uit ‘Etten’ weg te slaan. “Als jongen van de club gewoon lekker betrokken blijven als assistent. Hopelijk nog heel lang!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.