Duncan Vervat is in optima forma een jongen van v.v. TOV uit Baarn. Voor hem voelt de oranje-zwarte zijde van Sportpark Ter Eem als een familie. Afgelopen zomer gaf hij keeperstraining bij de Dutch Soccer School in Amerika. Daar beleefde hij een tijd die hij graag nog eens zou willen meemaken. In dit interview gaat Duncan daar uitgebreid op in.

Je bent een clubjongen van TOV. Ondertussen sta je daar een paar seizoenen in het 1e.
Wat maakt TOV jouw club?
”Zoals je zelf al aangeeft, ben ik een jongen van de club. Mijn vader staat bij de veteranen op doel; mijn zus is de centrale vrouw bij het tweede elftal van de dames en mijn moeder draagt, als vrijwilliger, ook haar steentje bij aan de vereniging. Het is dus ook wel begrijpelijk dat ik zo bij v.v. TOV binnen ben komen rollen op jonge leeftijd”.

Waar staat TOV in jouw ogen bekend om?
”TOV staat in mijn ogen bekend om de gezelligheid op en naast het veld. Na wedstrijden en trainingen kun je altijd even blijven hangen om een drankje te doen en een praatje te maken. Ook zijn er op zaterdagen geregeld feestjes waar man, vrouw, oud en jong welkom zijn. Het volume van de speakers gaat omhoog en de microfoon wordt uit de kast getoverd. Naast dit alles voelt TOV ook als een familie. Een groot deel van de week breng je met je teamgenoten en andere clubleden door. De onderwerpen die aan worden gekaart gaan dus ook niet alleen over koetjes en kalfjes. Het is fijn om te weten dat de mensen waar je zo vaak mee bent een luisterend oor bieden en andersom natuurlijk ook. Hier ben ik de vereniging en mijn teamgenoten ook erg dankbaar voor”.

Zoals het er voorstaat, altijd bij TOV blijven?
”Altijd is een groot woord en ik weet niet wat de toekomst mij zal brengen, maar op dit moment heb ik nog erg veel plezier in het spelletje en ben ik erg tevreden bij TOV”.

Afgelopen zomer heb je voor de Dutch Soccer School in Amerika gewerkt. Dat was als keeperstrainer. Hoe ben je daar terechtgekomen?
”Zo’n drie jaar geleden zag ik op het Instagram verhaal van Jelle de Groot voorbijkomen dat hij in Amerika training aan het geven was. “Heel erg leuk”, dacht ik bij mijzelf, maar daarna heb ik er eigenlijk weinig meer bij stilgestaan. Tot mijn moeder mij een online advertentie liet zien van dezelfde organisatie. Vanaf dat moment heb ik contact gezocht met Dutch Soccer School en is het gehele proces in werking gegaan. Helaas kon het door Covid-19 twee jaar achter elkaar niet doorgaan, maar afgelopen jaar was het dan toch eindelijk zo ver”.

Hoe was die tijd?
”Het was zo ongelooflijk gaaf daar! Je gaat, samen met andere Nederlandse coaches, die kant op en weet eigenlijk nog niet zo goed wat je te wachten staat. Je bent natuurlijk goed geïnformeerd door de organisatie en je hebt verschillende gesprekken gehad met coaches die al eens eerder zijn geweest, maar je weet pas echt hoe het is, als je het daadwerkelijk zelf meemaakt”. Dutch Soccer School regelt alles voor je. Een locatie om te overnachten, eten, vliegtickets, echt alles waar je aan kan denken. Vervolgens krijg je de keuze om te overnachten in een hotel, een college of een gastgezin. De voorkeur van de organisatie gaat uit naar het gastgezin en ik kan beamen dat dit ook het allerleukste is. Ik heb in totaal bij vijf verschillende gastgezinnen gezeten en ze waren stuk voor stuk geweldig. Ze zijn zo lief en gastvrij. Ook zijn de kinderen echt heel erg leuk. Ze hebben zo veel energie en willen allemaal nieuwe dingen leren en meemaken en nemen je dus ook overal mee naartoe. Overall heb ik zo’n ongelooflijk leuke tijd daar beleefd en ik heb zo veel lieve en leuke mensen mogen ontmoeten waar ik nu nog steeds contact mee heb. Als mensen de kans krijgen, zou ik het ze zeker aanraden, want het is een ‘once in a lifetime experience’”.

Mooiste ervaring, leermoment?
”Het is lastig om één specifiek moment uit te kiezen. In zes weken gebeurt er zo ontzettend veel, maar ik denk dat de mooiste en leukste ervaringen toch wel die momenten zijn dat je met de kinderen van het gastgezin laat op de avond nog een balletje gaat trappen of rond het kampvuur zit om s’mores te maken. Die kleine momentjes waar je dan even bij stilstaat en beseft dat je leven eigenlijk zo slecht nog niet is. Het grootste leermoment heeft vooral te maken met het cultuurverschil tussen de Amerikanen en de Europeanen. Voor mijn vertrek had ik natuurlijk een beeld van de ‘typical American person’, maar ik moet toegeven dat deze toch wel een beetje is veranderd sinds mijn terugkeer. Daarnaast ben ik ongelooflijk geïnteresseerd in de sportcultuur die de Amerikanen hanteren. In de tijd dat ik daar ben geweest, heb ik veel ervaringen opgedaan en ben ik een stuk wijzer geworden over hoe zij het daar aanpakken. Een mooi leermoment voor mij op professioneel gebied”.

Is het iets dat je vaker gaat doen?
”Als ik nogmaals de mogelijkheid krijg om dit te gaan doen, ben ik meteen van de partij! Zoals ik hierboven al heb aangegeven, heb ik daar zo’n toffe tijd beleefd, dat ik dit graag vaker mee zou willen maken. Daarnaast lijkt het me ook weer erg leuk om de kinderen en de ouders van de gastgezinnen te zien en weer bij te kletsen face to face”.

door Raymon Koops

Klik hier voor het laatste artikel over v.v. TOV
Klik hier voor het laatste artikel over v.v. TOV