Als er iemand genoemd kan worden als voorbeeld clublegende bij SC Monster is het, naast Ruud Zuiderwijk, natuurlijk Koen Warners wel. Koen speelde zijn hele leven in Monster. Liever was hij nog een jaar doorgegaan, maar Warners heeft zijn keuze gemaakt. Hij is deze zomer gestopt met selectievoetbal. De afgelopen zeventien jaar leefde hij voor SC Monster.
Hoe vaak is Koen Warners (35) door de poorten van Sportpark Polanan naar binnen gelopen? Dat moet ontelbaar vaak zijn. Al zijn hele leven lang komt hij naar het sportpark om te doen wat leuk vindt: voetballen voor SC Monster. Op zeventienjarige leeftijd maakt hij zijn debuut in het eerste elftal van RKSVM, na de fusie werd dat SV Polanen en later Sportclub Monster. Uiteindelijke speelde Warners maar liefst 392 officiële wedstrijden in de hoofdmacht. ,,Ik was zeventien toen ik mocht debuteren, nu ben ik 35. Ik voel me niet oud, maar stiekem zijn er toch flink wat jaren voorbij gegaan bij deze mooie club. De keuze om te stoppen met selectievoetbal was niet gemakkelijk. Eigenlijk had ik nog een jaar door gewild. Ik voel me fit genoeg en mijn niveau is nog in orde. Maar ik stop liever nu, dan dat mensen gaan roepen dat ik te lang doorga.
Ik was van plan om helemaal te stoppen met voetballen en andere dingen te gaan doen. Dat gaat niet gebeuren wat ik ga samen met Patrick Johler, die na een jaar gestopt te zijn weer zijn schoenen heeft aangetrokken, voetballen in het derde elftal. Dat is een hele jonge talentvolle lichting die wij met z’n tweeën gaan begeleiden. Daarbij moet je denken hoe de jongens zich moeten gaan voorbereiden op seniorenvoetbal. Het is in mijn ogen een hele mooie uitdaging. Zelf heb ik van alle trainers wel dingen geleerd, mijn laatste trainer in de jeugd, Marcel van Zeijl, heeft mij op het middenveld gezet en vervolgens heb ik daar 18 seizoenen gespeeld.
En vervolgens zijn we met Reinier van Mierlo twee keer kampioen geworden in de vijfde en vierde klasse. Hij heeft mij persoonlijk getriggerd om beter te worden met bepaalde opdrachten tijdens periodes. Daarna, onder Wim Baggerman, zijn we doorgestoten naar de tweede klasse. Op mijn 21e mocht ik aanvoerder zijn en werd ik bij alles betrokken. Trainer Marten Glotzbach woonde bij mij om de hoek. Vaak zat ik vrijdagavond bij Marten aan tafel en praatten we uren over voetbal. Het was voor mij ook een harde klap dat Glotzbach na de degradatie naar de derde klasse na vijf jaar moest vertrekken bij de club, terwijl zijn contract net was verlengd. Marten was een echte clubman en wist van de selectiespelers echt alles. Een ander dieptepunt voor mij was dat ik tijdens de kampioenswedstrijd tegen Schipluiden al na drie minuten mijn middenvoetsbeen brak.
Gelukkig werden we toen wel kampioen. Natuurlijk ga ik het spelen in het eerste elftal enorm missen. Wat ik het meeste ga missen is het overwinningsgevoel. Dat je de hele week samen keihard traint om zaterdag de winst te pakken. Vorige seizoen pakten we maar liefst 62 punten, verloren er maar twee wedstrijden. In elke ander klasse zouden we kampioen zijn geworden, maar FC Skillz uit Den Haag, een bij elkaar gekocht team, werd kampioen. Tijdens de nacompetitie waren we niet scherp en daardoor snel uitgeschakeld. Dat is echt megazonde want SC Monster hoort in mijn ogen thuis in de tweede klasse. Dat is ook een klasse waar meer wordt gevoetbald en dat past ons beter dan het vechtvoetbal in de derde klasse. Dit seizoen geef ik ze een goede kans om te promoveren.’’
Klik op SC Monster voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Monster voor meer informatie over de club.
