Oranjeleeuwinnen die blijven winnen, de groeiende populariteit van het meidenvoetbal en dochters die gek zijn van het spelletje. Heel vreemd was het dan ook niet, dat Frank Braspenning vroeg of laat betrokken zou raken bij Wernhout. Maar na zes jaar als coördinator, is het tijd voor een nieuw gezicht. “Andere ideeën, dat is alleen maar goed!”
En dat klinkt voor de 52-jarige Braspenning best een beetje gek om te zeggen, want Wernhout is ‘echt zijn cluppie’. “Ik ben er begonnen op mijn achtste, speelde nog in het eerste en voetbal nu bij de veteranen. Alle teams heb ik wel zo’n beetje gehad.” In de jeugd als middenvelder, later achterin. “Bij de senioren gewoon, een simpele verdediger.”
Waardering
Maar zoals dat zo vaak gaat, rolde Braspenning al snel in het vrijwilligerswerk. “Eigenlijk ben ik altijd jeugdtrainer en leider geweest bij de jongens, tot mijn dochters op voetbal gingen. Toen ben ik dat daar gaan doen.” Een jaar of zes geleden kwam daar dus ook de rol van coördinator bij. “Er kwamen steeds meer meisjesteams, daar moesten we iets mee.” Die rol nam de inwoner van Wernhout met alle liefde op zich. “Het is geen grote vereniging, dus je kent iedereen. Maar door zo’n functie leer je ook weer nieuwe mensen kennen, het is een soort verbondenheid.” Braspenning weet dan ook als geen ander hoe belangrijk een voetbalclub is. “Voor het dorp ontzettend, dat zag je heel goed tijdens corona. We hebben er toen alles aan gedaan om toch dingen te blijven organiseren, vooral voor het sociale aspect, dat werd enorm gewaardeerd.” Die waardering voelt hij ook als coördinator van het meidenvoetbal. “Elftallen indelen, leiders en trainers zoeken, dat soort dingen. Dat laatste wordt wel steeds lastiger.” Mede daardoor begonnen ze vijf jaar geleden een samenwerking met Zundert. “Op die manier heb je veel meer meiden, dus kun je ze lekker met hun eigen leeftijd laten voetballen. Dat werkt.” Een goede zet dus. “We trainen bij allebei, dus dat is ook logistiek prima haalbaar. Het voetbalplezier is groot, dat zie je terug.”
Gerust hart
Daarin speelde Braspenning dus een belangrijke rol, maar bescheiden als hij is neemt de vrijwilliger niet alle eer op zich. “Je doet nooit iets alleen, maar het is mooi dat zo’n samenwerking tussen Wernhout en Zundert door de inzet van enthousiaste mensen tot stand kan komen. Meidenvoetbal is nog altijd ontzettend populair, het kost tijd en energie, maar dat plezier krijg je terug.” En ondanks dat hij nog steeds geniet van de wedstrijden, is het na dit seizoen dus tijd om te stoppen. De coördinator legt zelf uit waarom. “Voor mijn gevoel is de houdbaarheidsdatum verstreken. Ik heb minder zin in het begeleiden en trainen van een elftal, het is tijd voor een nieuw gezicht en andere ideeën. Dat is volgens mij alleen maar goed.” Zijn vrijwilligerstaken levert Braspenning dan wel in, als voetballer zijn ze nog lang niet van hem af. “Dat blijf ik gewoon nog lekker doen. Ik zal er ook nog genoeg te vinden zijn, bij mijn dochters, maar ook voor de sociale contacten.” Want sporten is goed voor je en dus moet Wernhout vooral in blijven zetten op het meidenvoetbal, vindt hij. “Goede trainers en leiders vinden, dat is het grootste zorgenkindje. Het wordt ieder jaar een beetje moeilijker, dus begeleiding is een aandachtspuntje.” Daar maakt hij zich als vader dan ook nog een beetje zorgen om, maar toch laat Braspenning zijn taken met een gerust hart achter. “Ik heb er alle vertrouwen in dat ze het goed gaan doen!”
Klik op Wernhout voor het laatste artikel van de club.
